Yol kenarlarında âvâre gezen bir hiçkimse artık gülüşüm..
Düşmüşüm..
Huysuzum, mutsuzum..
Uykusuzum, yorgun düşmüşüm..
Düş'müşüm meğerse..
Yoktan var etmiş Allah,
bense vardan yoka dönüşmüşüm..
Belki sana küsmüşüm, üzülmüşüm..
Bölünmüşüm..
..
Yürüyorum hasret dolu bir kuraklıkta..
Bataklıkta bir sinek, hem de yüce dağda bir çiçek ömrüm..
Üç yudumda içmişim bu çelişkinin sırrını ki,
Hiçliğime müptela olup yokluğuna gömülmüşüm..
Ya sevsen?
Ya sevsen, kim yazacak bu gam-keder yüklü sitemleri!
Nasıl bilinecek kıymeti varlığının ve yokluğunun azameti!
Öyle bir ziyan ki, hece hece işliyor kalemim içimdeki bu tarifsiz hezimeti!
..
Sönmüşüm..
Yaldır yaldır fokurdayan sevda sularının ateşi, ben!
Itinayla dert işlenmiş ömrüme, söndürülmüşüm..
Bu nasıl bir vaveyladır ya Rabbim!
Sanki birden ruhum çıkmış, ölmüşüm..
Sonra serpilmişim dizelere, dağılmışım..
En son sende görülmüşüm...