"Αα και Beatrice? νομιζω πως είπες πως είσαι πολύ ακριβή για τα άρρωστα γούστα μου. Έχω τόσα λεφτά που μπορώ να σε αγοράσω για το υπόλοιπο της ζωής σου, και να σε πηδάω όσο άρρωστα εγω γουστάρω."
Κρατήθηκα.. Δεν του απάντησα και απλά προχώρησα στο δωμάτιο μου.. Μπήκα και με ευχαρίστηση έβγαλα τις γόβες. Στην συνέχεια έβγαλα το φόρεμα μου και κοιτάχτηκα στον καθρέπτη, ήμουν τόσο αδύνατη και βέβαια όχι απο επιλογή. Πάντα στον οίκο μας έλεγαν ποσο έπρεπε να προσέχουμε και όταν κάποια έπαιρνε κιλά δεν της έδιναν να φάει για μέρες. Έτσι και εγώ πάντα έτρωγα λιγο. Καλύτερα το λίγο απο το καθόλου. Κοίταξα και τα σημάδια στο σώμα μου, κάποια παλιά κάποια σχετικά καινούρια, τα ακούμπησα λίγο και τινάχτηκα λιγάκι απο τον στιγμιαίο πόνο. Έψαξα κάτι στο δωματιο για να βάλω επάνω μου. Έπρεπε να πω στον Harry να πάμε στον οίκο να πάρουμε τα πραγματα μου η έστω να πάρω καινούρια εαν εκείνος δεν ήθελε. Βρήκα ένα λευκό t-shirt και το εβαλα επανω μου, μου ήταν αρκετά μεγαλο αλλα στην προκειμένη περίπτωση μου άρεσε που με κάλυβε αρκετα επιασα τα μαλλια μου σε έναν κότσο και έπεσα στο κρεβατι μου χωρις να μπώ στον κόπο να ξεβαφτώ.
....
*βαλτε το acquainted του the Weeknd*
Είδα την κυρία Roberts να με σμπροχνει στην σκηνή.. Μα πώς; Πώς γυρισα εδώ; Κοίταξα τα ρούχα μου και ήταν τόσο προκλητικά και όταν σήκωσα το βλέμμα μου είδα εναν τεράστιο στύλο και ένα δωμάτιο γεμάτο απο άνδρες που με κοιτούσαν απο πάνω μέχρι κάτω. Και μετά όλοι εξαφανίστηκαν.. Μα μα τι συμβαινει... Το δωματιο σκοτεινιάζει.. Και μενω μονο εγώ και ο στύλος με εναν τεράστιο προβολέα επανω μού.. Και τότε ανοίγει ακόμη ένας προβολέας και κοιτάζω τα πιο όμορφα μάτια που εχω δεί ποτε να με κοιτάνε.. Ήταν εκεί. Καθόταν σε μια λευκή καρέκλα που έκανε αντίθεση με το κατάμαυρο σακάκι που φορούσε. Οι μπούκλες του ηταν ανακατεμένες και τα χείλη του ήταν πιο ροζ απο ποτέ. Τον έβλεπα να με κοιτάζει και να ρουφάει τζούρες απο το πούρο του.. Πλησίασα το στύλο και άρχισα να χορεύω.. Ο χορός με έκανε να νιώθω τοσο απελευθερωμένη συνήθως. Μα τώρα ένιωθα φυλακισμένη.. φυλακισμένη στο βλέμμα του. Κουνούσα το σώμα μου σύμφωνα με τον ρυθμό της μουσικής ενω κολλούσα το σώμα μου πάνω στο στύλο και ο Harry δεν έπαιρνε τα μάτια του απο πάνω μου. Ξαφνικά σηκώθηκε απο την καρέκλα και πέταξε κάτω το πούρο. Ήρθε κοντα μού και πήρε τα δύο χέρια μου και τα σήκωσε κρατώντας τα δυνατά με το ένα χέρι του. Δεν πήρε ούτε μια στιγμη τα μάτια του απο τα δικά μου..έσκυψε και φίλησε τον λαιμο μου ενώ κρατούσε τα χέρια μου ψηλά.. Έλιωνα στο άγγιγμα του.. Οι μπουκλες του μου γαργαλούσαν το πρόσωπο και εγω έκλεισα τα μάτια μου για να το απολαυσω αυτος με το αλλο χερι σήκωσε τα πόδια μου γύρω απο την μέση του και με φίλησε στα χείλη... όμως η όψη του Harry χάθηκε και εγώ βρέθηκα στο πάτωμα.. και πλέον δεν έβλεπα τον Harry αλλα την όψη της μαμάς μου νεκρή στο πάτωμα γεμάτη αίματα όπως τοτέ.. Προσπάθησα να την πλησιάσω αλλα κάθε φορα που έκανα ένα βήμα πιο κοντα τοσο πιο μακρυά της έφτανα. Φώναζα το όνομα της.. Αλλα δεν με άκουγε...
.........
πετάχτηκα όρθια.. Ήταν απλά ένα όνειρο; Μα μα ήταν τόσο αληθινό, ένιωθα τα φιλια του Harry... Και .. Γιατι ονειρεύτηκα τον Harry; Σηκώθηκα και άνοιξα την πορτα.. Χρειαζόμουν επειγόντως ένα ποτήρι νερό.. Σηκώθηκα και προχώρησα. Άνοιξα την πόρτα και προχώρησα προς τα κάτω όπου βρισκόταν η κουζίνα. Κάτι τράβηξε την προσόχη μου. Η εξωπόρτα ήταν ανοιχτή, προχώρησα προς εκει και βγήκα εξω τυλίγονται τα χέρια γύρω απο το σώμα μου εφόσον είχε κρύο.. Κοίταξα και είδα τον harry να κάθεται σε μια καρέκλα στον κήπο.. Πήγα κοντά του και κοίταξα το σχεδόν τελειωμένο μπουκάλι που βρισκόταν στο έδαφος.
"Ha.. Harry? τι κανεις εδώ;" Γύρισε τα μάτια του σε μένα και είδα πόσο κόκκινα ήταν.. Έκλαιγε; Κοιταξα που έκρυψε κάτι στην τσέπη του. Έμοιαζε με φωτογραφία.
"Πήγαινε επάνω Bea. Φύγε απο εδώ."
"Τι συμβαίνει ίσως.. Ισως μπορω να βοηθήσω;"
"Πως μπορείς να βοηθήσεις Bea; Τι ακριβώς ξέρεις εσυ απο πόνο. Είσαι δεκάξι χρόνων, το μπουρδέλο δεν εχει καμία σχέση με αυτά που περνάνε οι ανθρωποι εκει έξω. Πρέπει να σταματήσεις να ζείς στο ροζ συννεφάκι σου, κανεις δεν πρόκειται να σε λυπηθεί."
Δεν μπορεί να τα εννοεί αυτα. Δεν ξέρει τι έχω περασει μέχρι τώρα.. Τι νομίζει πως απλά μια μέρα ξύπνησα και είπα πως ήθελα να γίνω πόρνη; Και πως μπορεί να τα λέει αυτά ενώ του έχω πεί πως η μητέρα μου είναι νεκρή και ο πατέρας μου ενα αλκοολικό καθίκι.
"Χαχ, είσαι τοσο γελείος. Αλλα έχεις δίκιο τι μπορω να ξέρω εγώ απο πόνο; Τι μπορεί να η δεκαεξάχρονη Bea να γνωρίζει για την ζωή. Ας ξεχάσουμε πως την Bea την έστειλε ο ίδιος της ο πατέρας της στο πορνείο να γίνει πουτάνα λίγους μήνες μετα αφου αδιαθέτησε για πρώτη φορα. Η ας ξεχάσουμε το γεγόνος πως όταν μια μερα αυτο το κοριτσάκι που ζει στο ροζ συννεφάκι γύρισε σπίτι και βρήκε την μητέρα της νεκρή, δολοφονημένη θα έλεγα αλλα η υπόθεση της θεωρήθηκε απλα "αυτοκτονία". Α και επίσης ας ξεχάσουμε πως ο πατέρας της δεν της έφτιαχνε ποτε μεσημεριανό οπως οποιοσδήποτε αλλος φυσιολογικός γονιός αλλα ο μοναδικός λόγος που της μιλούσε ήταν για να του αγοράσει μπουκάλια για να μην σηκωθεί απο τον καναπε η για να την βρίσει καθώς την χτυπάγε. Επίσης αυτος ο πατέρας αυνανίζοταν πάνω απο το σώμα της 12 χρονης κόρης του ενω νόμιζε πως κοιμόμουν. Αλλα θα πρεπε να είμαι ευγνόμων που δεν με πηδούσε κιολας γιατι όπως είπες δεν πρέπει να ζητάω λύπηση. "
Τα μάτια του είχαν απαλύνει δεν επικρατούσε πλεον ο θυμός.. Αλλα δεν νομίζω πως ήταν και λύπηση.. Ηταν πρωτόγνωρος ο τρόπος που με
κοιτούσε για μενα.. Ήταν λες και με νοιάζονταν.
"Συγγνώμη. Αλήθεια συγγνώμη. Ήμουν τοσο κολλημένος με τα προβλήματα μου που απλα ήθελα να ξεσπάσω κάπου ξεχνώντας πόσο κακό μπορεί να έχει κάνει ο κόσμος σε ένα κοριτσακι σαν και σένα.."
Τον κοίταξα απλα ενω πάνω στο θυμό μου δεν ένιωθα το κρύο που διαπερνούσε το κορμί μου.. Σηκώθηκε και πήρε το χέρι μου. Με πήρε μες στο σπιτι και έκλεισε την πόστα τραβούσε το χέρι μου απαλα καθώς με πήγαινε στον πάνω όροφο. Αλλα όχι στο δικο μου δωματιο, αλλα στο δικο του. Έκλεισα τα ματια μου δυνατα.. δεν μπορεί να σκέφτεται το σεξ τετοια στιγμή... Έκλεισε την πόρτα πισω του και με άφησε να κάτσω στο κρεβατι... Το δωματιο του ηταν μεγαλο και τοσο ομορφα διακοσμημένο.. Άνοιξε την ντουλάπα του και έβγαλε ενα φούτερ με ενα λογότυπο που ελεγε "ΚΠΔ" Θα ήταν το λογότυπο του πανεπιστημίου που πήγε λογικα.. Μου το φόρεσε και με σήκωσε στην αγκαλια του. Με άφησε στην αρχή του κρεβατιού και ξάπλωσε δίπλα μου.. Με κοίταζε στα ματια ενω πέρασε ενα χερι γύρω μου έκλεισα τα ματια μου και ήρθα όσο πιο κοντα του γινότανε.
"δεν θα αφήσω κανέναν να σου κάνει κακο, στο υπόσχομαι." είπε..
hello lovely people. Δεν παιρνω ανταπόκριση για αυτη την ιστορια και εχω αρχίσει να αναρωτιέμαι μηπως τελικα δεν ειναι τοσο ωραια; Θελω να μου λέτε τις γνώμες σας τι σας αρεσε τι θα θέλατε να αλλάξω, τα πανταα. Γενικότερα οτιδηποτε θέλετε να μου πείτε εκτός απο ενα νεξτ θα το εκτιμούσα πολυυ😂 χαχαχ