Raffy's POV
Nasa condo ako ngayon dahil day off ko ngayong araw. And It's been a week since Spencer and I talked.
Yeah right. At isang linggo na ang nakakalipas pero ni ha ni ho mula sakanya ay wala.
*beep beep beep*
Spencer's message.
Meet me today. I'm in the house. ASAP!
"Hala? Baka nagkasakit na sya.." pag-aalala ko. or baka naman nagpapaluto na naman ng nilaga? O kaya may emergency na talaga.
Kelangan ko ng magmadali...
So umalis ako ng condo na simple lang ang suot.
Pagdating ko sa bahay ni Spencer, dire-diretso na kong pumasok sa kwarto nito dahil sa sobrang pag-aalala ko.
"Spencer, what hap---
Napanganga ako sa lalaking nakatayo pero nakatalikod sakin. He's wearing a tuxedo. Napalingon sakin si Spencer..
"Dyan ka na pala.. tara dito dali!" nagtataka man ay sumunod pa rin ako sa utos nito.
"Akala ko may emergency.." sabi ko.
Ngumiti si Spencer, "Yup. It is emergency.."
"Anong emergecny dyan? Eh naka-tuxedo ka pa nga eh para kang pupunta ng party.." pagsusungit ko. sinayang nya ang pag-aalala ko, bwiset sya!
Tumawa ang loko, "Tumpak! Talino mo, Rafaela!"
Lalo akong naguluhan, "Kung pupunta ka ng party eh bat tinext mo pa ko? .." tanong ko.
"Have you forgotten our deal? Hahaha. Magpapanggap tayo for 3 months.."
"Yeah.. yeah.. I know... eh ano kinalaman ko sa pagpunta mo sa party?"
"You will be my partner.. so get your dress there.." sabay turo nito sa sariling closet, "And wear them.."
Padabog akong lumapit sa closet at kinuha ang dress na susuotin ko.
^_______^ napangiti ako dahil alam na alam ni Spencer ang taste ko.
Nagpunta ako sa cr ni Spencer at doon nagbihis. Paglabas ko ng cr..
"Ang tagal mo naman sa cr----
Then he stop talking.. I know, he is amazed because of me. Ganda ko eh. Hahaha
I'm wearing a long green dress. Simple pero may dating.
"Ok ba?" tanong ko.
"Pwede na yan..." sabay labas ng kwarto nito.
Ouch! Siya ang bumili nito tapos yun lang sasabihin nya. Nakakatampo! He never say I am beautiful in my whole life.
Laglag ang balikat na bumaba ako.
"Tara na..." yun lang ang sinabi ni Spencer at lumabas na kami ng bahay.
Walang imikan sa loob ng kotse ni Spencer. Nakakabagot! So pinakielam ko ang cd player ng sasakyan ni Spencer.
Hindi naman nagalit si Spencer kaya sinalang ko ang isang cd.
At mukhang mapaglaro ang tadhana dahil sakto na pang-bestfriend song ang kantang nag-play.
Napatingin ako kay Spencer, nakangiti ito. mukhang alam na nito kung ano ang iniisip ko.
"Do you here me. I'm talking to you.. across the water acros the deep blue.. ocean under the open sky.. oh my baby, I'm trying.." si Spencer.
Napangiti ako, "Boy, I hear you in my dreams... I feel you whisper across the sea...Keep you with me, in my <3.. you make it easier when life gets hard.."
Then we stop singing. Ewan ko kung bakit. Siguro dahil sa chorus. Yes, we are bestfriend. But the feeling is not mutual.
Napatingin ulit ako kay Spencer. Hindi na sya nakangiti. Pinatay ko na lang ang cd player at tumingin na lang sa dinadaanan namin.
---------
Spencer's POV
It's our favorite song. Lucky by Jason Mraz and Colbie Caillat. Pero huminto agad kami sa pagkanta ng napunta na sa chorus.
Yes. I really need to stop. Hindi ko naman mahal si Raffy eh. Maybe, I love her because she is my bestfriend. At sobrang swerte ko dahil sya ang naging bestfriend ko. Pero pag usapang pag-ibig at si Raffy ang lilink sakin... NO WAY!
Sayang ang friendship..
Nasa labas kami ng venue ng party. It is a thanksgiving party pero kelangan formal ang attire dahil makakasama namin si daddy, ang president and ceo ng Lazaro's Engineering Company.
Ang weird pala. Empleyado ako ng sariling kompanya ng tatay ko. because we're not close.. really. At kung hindi lang ako pinakiusapan ni mommy ay hindi ako magtatrabaho sa kompanya ni daddy.
"Tulala ka na naman dyan.." untag sakin ni Raffy.
We're standing in front of the door. Napatingin ako kay Raffy. She is beautiful in her own way. Yun nga lang, mas maganda sya kung ilulugay nya madalas ang buhok nya.
Tinanggal ko ang tali sa pagkakaipit sa buhok ni Raffy.
"B-bakit mo tinanggal?" nakakunot ang noo nya.
"Mas bagay sayo ang nakalugay" then I smile. Bago kami tuluyang pumasok, kinuha ko ang kamay nito at kinawit iyon sa braso ko.
Nang makapasok na kami. All visitors are staring at us especially to Raffy.
"Panget ba ko?" bulong sakin ni Raffy. Hindi nga pala sanay si Raffy na center of attraction. Humble si bestfriend. Hahaha
"Of course not.....you are cute.." sabi ko. nagpoker face ito.
Hinanap ko sila mommy. Hindi naman ako nahihirapan dahil kinakawayan na pala kami nito. lumapit kami sa table nila at bago ako umupo, pinauna ko munang makaupo si Raffy.
"How are you, guys?" magiliw na tanong ni mommy samin.
Si Raffy ang unang sumagot, "Nakuu po, Tita. Yang anak nyo.. binigla ako sa party na to."
Napatingin sakin si mommy, "Is that true, Spencer?! Hindi ka na talaga nagtanda ah.."
Natawa ako, "Mommy naman..."
Biglang lumapit samin si daddy. Nawala ang ngiti ko.
"Oh Raffy, nandyan ka pala.." sabi ni daddy ng makaupo na ito sa tabi ni mommy. Oh di ba? Hindi ako pinansin ni daddy. I told you, guys, we're not close.
"Si Spencer po kasi. Ngayon lang ako ininform na isasama nya pala ko sa party nyo.." sagot ni Raffy.
Tinignan lang ako ni daddy pero muling binaling ang tingin kay Raffy.
"Masanay ka na, hija.."
Ngumiti lang si Raffy. Close si Raffy sa mga magulang ko. Parang baliktad nga eh, dapat ako ang close kay daddy pero si Raffy ang naging close nito.
Nagsimula na ang party. Hindi ko inintindi ang sinasabi ng host dahil sumasakit ang sintido ko sa tuwing nandyan ang presensya ni daddy. I think daddy feels the same way..
Samantalang itong katabi ko, si Raffy, enjoy na enjoy sa party. Baliw talaga..
Bigla akong nakaramdam na parang may nakatingin sakin. Lumingon lingon ako sa likod only to find out na si Sheena pala iyon. She's very sexy in her dress. Lahat ng makakakita sa kanya for sure mapapanganga.
She gives me a strained smile. Tsaka ko lang naalala na nakipagbreak nga pala ko sakanya. Bakit ako nakipaghiwalay sakanya? Dahil mas may oras sya sa trabaho kesa sakin. Hindi naman sa demanding ako pero yung ipaglapit nya ko sa career nya, yun ang hindi ko natanggap.
Tumayo sila mommy at daddy at nagpunta sa stage para sumayaw.
"Hoy!" nagulat ako. Muntikan ko ng makalimutan na kasama ko nga pala si Raffy.
"Bakit?" tanong ko.
"Sumasayaw sila ooh.." sabay nguso kela mommy at daddy.
Muli akong napatingin kela mommy at daddy. "Yeah.. they are dancing so?"
Nagsalubong ang kilay nya, "Anong so so?! Wag mo ko ma-so so.. isayaw mo ko.."
Natawa ako, "Ito na po. Haha"
Then tumayo ako at nagpunta sa stage. Kaya lang si Raffy, nakanganga lang sakin.
Problema nun?
-----------
Raffy's POV
Napaka-manhid talaga! May pa-so so pa sya. Hindi man lang nya ako niyaya tapos ngayon hindi man lang ako tinayo para sabay kami pumunta sa stage.
Jusko! Nakakairita!
Pero hindi pwede...kelangan smile lang.... mahal mo yan, Raffy.. pagbigyan mo na..
Padabog akong lumapit sa stage at hinarap si Spencer.
"Bakit ang tagal mong tumayo? Hahaha"
"Che!" sagot ko.
Natawa si Spencer. Kinuha nya ang isa kong kamay at nilagay iyon sa balikat nya then he held my other hand.
We start swaying. Syempre, kinikilig ako. Magpapakipot pa ba ko? hahaha. I remember noong una nya kong sinayaw sa prom namin noong hayskul palang kami. Ako ang first dance nya nun. Tinanong ko pa nga sya kung bakti ako ang naging first dance nya. Ang sagot nya ay..
Gusto nyang makasayaw ang taong nakatama ng bola sa ulo nya. Well, it was obviously teasing me.
"Raffy.." napatingin ako sakanya.
"Hmm"
"Kung halimbawa, naging boyfriend mo ko...ano pipiliin mo, career or ako?"
"B-bakit mo naman natanong yan?"
"Sagutin mo na lang.." seryoso nyang sabi habang sumasayaw kami.
Napabuntong hininga ako, "Hindi ko alam. Una, malabo yang tanong mo. Pangalawa, kung magiging boyfriend man kita, sisiguraduhin ko kaya kong pagsabayin ang trabaho ko at ang relasyon natin.."
Napangiti sya.
"Oh bat napangiti ka? In love ka sakin no? haha"
Nabitawan nya ang kamay ko. "H-hindi no... hindi kita type.. at hindi mo ko type.."
Pagkasabi nya nun ay nabaling ang tingin nya sa likuran nya.
"Raffy, why don't you sit there first... may gagawin lang ako.." pagkasabi nya nun ay lumabas na ito ng venue.
---------
Alam ko namang masamang magbiro eh. Pero bakit ganun yuung sagot nya?
Hindi kita type... at hindi mo ko type...
At nang sabihin naman nya na umupo ako at may gagawin lang sya, nadismaya ako. Kaya ito ko ngayon, nakaupo at hinihintay si Spencer makabalik.
After 3 hours..
Walang Spencer na bumalik.. hindi ko alam ang gagawin ko. natatakot akong tumayo at pagtinginan na naamn ng mga tao. Syempre, para lang akong dayo sa party na yun.
So I decided to gu out here pero nagpaalam muna ko kela Tita Peris, ang ina ni Spencer.
"Eh nasan ba si Spencer?"
"Ah eh... ano po... may gagawin lang daw sya pero sya naman po maghahatid sakin eh.." pagsisinungaling ko. hindi ko naman kasi alam kung hahatid ba ko nun eh.
Pumayag na rin si Tita Peris. Weeeew! Ang hirap magsinungaling lalo na kung honesto ako. Lumabas ako ng venue. Hinanap ko sya sa may parking lot pero wala sya. Hinanap ko ang sasakyan nya. Nakita ko naman iyon pero wala pa rin sya.
Nasan ka na ba Spencer?
Sumandal ako sa kotse ni Spencer.
Waiting..
Waiting..
Still waiting...
Woooooooooh! Waiting...
Hanggang sa may humintong sasakyan sa harapan ko. bumaba ang driver..
"Ms. Tuazon, anong ginagawa mo rito?" si Tristan iyon.
"I-ikaw ang dapat kong tanungin nyan.. anong ginagawa mo rito, Sir Tristan?" gulat kong tanong. Aba! Stalker yata to.
"I had a meeting near in this venue then napadaan lang ako rito para mag-u turn..." sagot nya.
"Ganun ba? Sige bye! Ingat ka ha.." sabi ko at kinuha ang phone ko, acting like I have a textmat ba..
"Di mo pa sinasagot tanong ko, Ms. Tuazon.."
Napatingin ako sakanya, "Ah eh.. naghahanap ako ng signal. Wala kasi condo ko nun eh.."
Natawa sya, "Hahahaha! Very funny! I think galing ka thanksgiving party ng Lazaro's Engineering Company.."
Nanlaki ang mga mata ko, "Sabi ko na nga ba stalker ka eh.."
"Hahahaha! Of course not.. nandyan din kasi yung friend ko.. sandali, bakit mag-isa ka dito?"
"Ah eh.. may hinihintay kasi ako. Kaya lang mukhang hindi na babalik eh.." mabuti ng maging tapat ako kay Sir Tristan.
"Nakuu hindi na babalik yun! Wag ka ng umasa. Hahaha. Tara sa kotse, hahatid na kita sa condo mo.."
Actually, It is hurt to hear those words from Sir Tristan pero may halong katotohanan naman kasi yun. Para kasing pinapamukha nito na wag na kong umasa na maiinlove sakin si Spencer.. kaya ng umaasa ako ngayon na babalik sya at susunduin ako..
"Sige... thank you. Bait mo boss..." sabi ko then nagulat ako ng pagbuksan pa ko nito ng pinto.
Napangiti ako syempre. Then hinatid na ko nito sa condo.
"Tuloy ka, Sir.."
"Ay wag na.. gabi na rin.. at pagod ka for sure... mauna na ko ha.. See you tomorrow.." then he gave me a smile again.
"Thank you ulit, Sir! Godbless! Goodluck and take care!" biro ko. natawa naman sya.
Pagpasok ko sa kwarto ko, binagsak ko ang sarili ko.
At pagod ka for sure..
Oo! Pagod ako.. pagod ako sa lintek na pagmamahal ko na ito kay Spencer.. pero ganun naman talaga di ba? May times na magpapakatanga ka talaga para sa taong mahal mo.
*A/N: Yun oh! Thank you sa mga nagbabasa nito :) anyway, nasa right side nga pala ang picture ni Raffy while she's wearing the long dress Spencer gave.
Comment and vote now!