“Can ciğer kuzu sarmalarım. Bir konuya açıklık getirelim bence. Benden çok fazla açık sahne beklemeyin ki anlaşalım. Geçen bölümdeki öpücüğü yetersiz görenler olmuş ama Yağmur'un zaten ilkiydi bu. Küçük bir şey olması gerekiyordu, ne kadar büyütülebilirdi ki? Yani lütfen bu konularda bana baskı yapmayın çünkü yazabilen biri değilim. Umarım bölümü beğenirsiniz. Geçen bölüm votelar patlama yapmış! :D Acaba +190 yapar mıyız bu bölümde? Bu arada bu biraz geçiş bölümü şeysi oldu ama ben gelecek bölüm için aşırı heyecanlıyım! Çok hoşunuza gidecek bir şey olacağını düşünüyorum. Hemencecik okuyun da atıyım ya! :D Neysem ben çok konuştum yine. Röportaj hala devam ediyor sorularınız ya da karakterlere söylemek istediklerinizi bekliyorum. Sizleri öpüyorummmmm! :))
Ve burada da yüzme havuzumuz var. Tesislerden bir tanesi.” Diyip durdu Kıvanç. Eliyle yüzünü ovuşturup derin bir nefes aldı. Yağmur cadısı neden aklından çıkmıyordu! Ah birde Samet’in intikam planları vardı. Bu durumda şu saçma AVM projesine odaklanması mümkün müydü ki?!
O gün Yağmur’u yorgun görünce, Samet ile tanıştırmaya götürmemişti. Ah dikkatinden kaçan şey ise Samet’e geleceklerini söylemesiydi. Zavallı adamcağız lokantaya gitmiş ve misafiri olduğunu söyleyerek iki saat beklemişti. Sonunda ne mi oldu? Gözünde bir morluk tabi ki! Adamlar Samet kendileriyle dalga geçiyor zannedip kovmuşlardı Samet’i. Telefonla Kıvanç’ı ararken intikam planının mükemmeliyetini düşünüyordu.
Kıvanç çalan telefonuyla ilerledi.
“Umarım Yağmur’dur. Umarım Yağmur’dur.” Beş dakika önce konuşmalarına rağmen özlemişti onu. İşe başlamak sinir bozucuydu. Yağmur da bugün anasınıfı için yer bakıyordu kendine. Adı hâlâ düşünmemişti. Ama şimdiden bir yer tutması lazımdı. Eylül’e çok yoktu sonuçta. Bu sebeple koluna Zeynep ve Ecem’i takmış, arama işine girişmişti. Bir haftadır aramalarına rağmen çokta güzel yerler çıkmamıştı karşılarına. Nasıl yapsa bilmiyordu. Arsa almayı düşünüyordu artık. Sırf kendi istediği gibi bir yer olsun diye.
“Ne var?” diye açtı telefonu Kıvanç. Hayır telefonda görmek istediği isim Yağmur iken, Samet öküzünü görmek pek mutlu etmemişti onu.
“Ne haber, salak?” göz devirdi. Bu çocuk hiç vazgeçmiyordu. Kıvanç salak kelimesine gıcık olurdu,
“İyi senden, geri zekâlı?” dedi sırf Samet’e istediğini vermemek için.
“Kötü! Nerdesin oğlum sen?! Kafayı mı yedin! İhale sahipleri geldi, sunum ve plan için Kıvanç beyi bekliyorlar. Ama şuna da bak! O burada yok!” diye söylendi Samet kızgınlıkla. Kıvanç elini anlına yapıştırdı,
“Çıkmış aklımdan hemen geliyorum!” diyerek Samet’in diyeceğini beklemeden telefonu Samet’in suratına kapattı. Samet kulağını çekip telefona baktı ve küfür mırıldandı. Bu küfrü Kıvanç’ın duymaması iyi olmuştu. Pekiyi şeyler olmayabilirdi çünkü. Hızla çizimleri eline alarak çıktı evden. Son zamanlarda Samet’ten çok odun lafı yemişti. Yağmur’a bir sürpriz hazırlayabilirdi belki akşam. Romantik bir akşam yemeği. Kıvanç’ın evinde. Gülümsedi ve telefonunu çıkardı,
“Fatma teyze?”
“He yavrum.” Diye karşılık verdi kadın. Fatma teyze, evlerinin yardımcı kadınıydı. Her ne kadar şimdi Kıvanç’ın müstakil evine gelmiyor olsa da, istediği an yardıma koşardı.
“Ya teyzem bak şimdi. Senden mükemmel romantik bir akşam yemeği istiyorum. Yaparsın değil mi?”
“Tabi yaparım kuzum. Yeter ki sen iste.”
“Ekmek sepetinin içinde gizli bir cep var. Oraya evin anahtarını koydum. Hatırlıyor musun babam anneme bir sürpriz yapmak için kurumuş gül yaprakları ve şu küçük mumlardan almıştı bir sürü. Ya sen onlardan da yapsana bizim eve.”
“Yaparım kuzum yaparım. Al işte babasının oğlu! Baban sayesinde öğrendik biz bu romantinklik işlerini. O zaman bana yapıtırdıydı. Şimdi de sana ben yaparım.” ‘Romantinklik’ bu söze gülmek istedi Kıvanç. Fatma teyze ‘romantik’ diyemezdi.
“Sağ ol Fatma teyzem. Hadi ben kapatayım. Seni çok seviyorum kız.”
“Bende seni deli oğlan.” Ve kapattı telefonu Kıvanç. Yüzünde kendini tebrik eden bir sırıtışla. Hemen ardından sinirden köpüren babası ve Samet’in hayaliyle hızlı adımlarla arabasına ilerledi.
“YUH!” aynı anda üç kızda aynı kelimeyi söylemişti. Bu kırık dökük, tavanı akmış iğrenç eve 2.000 lira kira! Oldu güzelim başka?!
“Kafayı mı yediniz?”
“Manyak mısınız?”
“Siz olsanız bu eve bu kadar para verir miydiniz?!” adam karşısındaki kızlara şaşkınca baktı.
“Bundan uygun nasıl bir yer olabilir ki?” dedi adam pis bir sırıtışla. İğrenç sarı dişlerini görünce kusmak istedi hepsi.
“Çocuklar olacak burada! Nasıl kalsınlar bu yerde!” dedi sinirle Yağmur.
“Bundan iyisini bulamazsınız o işler için.” Dedi adam ciddiyetle.
“Yok artık!” diye kızdı Ecem.
“Ne işi ya?” dedi Yağmur,
“Yasadışı işler, hamilelik, aldırma, insan ticareti falan filan işte.” Dedi adam şaşkınlıkla.
“NE?!” diye gürledi kızların hepsi,
“Seni adi herif!”
“Pis terbiyesiz herif!”
“Neye benziyoruz biz oradan!” kızlar bir yandan çantalarını adamın kel başına geçirirken bir yandan da söyleniyorlardı. Sinirle bir yumruk geçirdi adamın karnına Yağmur,
“Allah’ın ayısı! Utanmıyor da!”
“Öküz herif!”
“Gebeeeeeeeer!” adam son anda şaşkınlığından ve acıyla inlemelerinden kurtulup kızları itti,
“Manyaklar! Defolun evimden!”
“Biz senin evine mi kaldık be!”
“Öküz herif!”
“Hayvan herif!”
“Tüüüüü!” ve üçü de aynı anda adamın suratına tükürdüler. Ardından çantalarını kollarına atarak oldukça cool bir şekilde çıktılar evden. Bir daha asla geri dönmemek üzere.
“Geç kaldığım için üzgünüm.” Diye daldı odaya Kıvanç,
“Hemen başlayalım isterseniz sunuma. Ama önce size çizimleri göstereyim. İlk olarak tesislerimiz. AVM’nin en üst katında bulunacaklar.” Diyerek anlatmaya başladı Kıvanç. Çizimleri oldukça beğeniliyordu. Samet ise sırıtıyordu. AVM’nin genel planını, taslaklarla değiştirdiğini bilse Kıvanç ona ne yapardı acaba?
“Ve son olarak genel plan.” Dedi Kıvanç ışıltılı bir gülümsemeyle. Salondaki birkaç kişi iç geçirirken göz devirdi Kıvanç. Korktuğu gibi olmamıştı güzelce sunmuştu sunumunu. Son genel plan. Ve açmasıyla şok olan gözler, kahkaha atmamak için kendini sıkmaktan kızaran bir Samet.
“Kıvanç Bey, Ketçap Prensesi ne demek acaba?” Kıvanç kaşlarını çattı,
“Baş Belası?” dedi sarışın bir kadın kaşlarını merakla havaya kaldırarak.
“Gün ışığı?” dedi başka siyah saçlı bir adam. Bunlar Yağmur’a nasıl seslendiğini nereden biliyorlardı ki? Korkuyla gözlerini plana çevirdi. Ah, bu Yağmur’u arayamadığı gün Kıvanç’ın karaladığı taslaktı! Sinirle gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Açıkçası bunu Samet bile bilmiyordu. O sadece hatalarla dolu taslakla Kıvanç’ı birazcık rezil etmek istemişti. Oysa bu çok daha güzeldi. Kendini daha fazla tutamayarak kahkahasını bıraktı Samet. Kıvanç sinirle açtı gözlerini ve Samet’e baktı. Ah intikam planı buydu demek! Gözlerini kıstı.
“Evladım, Kıvanç?” dedi Anıl Bey’in varlıklı bir arkadaşı olan Serhat Bey.
“Efendim bu taslak. Yanlışı almış olmalıyım. Ya da bir komplo.” Dedi tekrar bakışlarını Samet’e çevirerek. Herkes anlamıştı tabi Samet’in bunu yaptığını. Hafiften gülüşmeler başlamıştı.
“Yağmur da sevdiğin kız öyleyse. Vay haytaya bak sen.” Dedi Serhat Bey gülerek.
“Camdan aşağı atlayabilir miyim?” dedi Kıvanç gözlerini yumarak. Bütün toplantı salonu hafifçe kahkahalara başlamıştı.
“Ama bence arkadaşım Samet’te bana eşlik etmek ister.” Dedi Kıvanç gülümseyerek. Bu ‘seni öldüreceğim’ gülümsemesiydi tabi ki.
“Yok, yok. Samet’in işi var.” Dedi Samet.
“Sen gelsene bir buraya.” Dedi Kıvanç elini sallayarak. Seslice yutkundu Samet. Kendini kovalanmaya hazırlıyordu. Bu toplantıdaki herkes yıllardır iş yaptıkları adamlardı. Kıvanç’ın çocukluğunu görmüştü çoğu. Bu sebeple Samet’i kovalamasında sakınca yoktu. Sadece yeni gelen çalışanlar şaşırabilirlerdi ama eskiler bunu normal karşılarlardı.
“Yok canım benim.”
“Gel sen gel!”
“Yok ya iyiyim ben böyle.”
“SAMEEEEEEETTT!” ve kovalamaca başlamış oldu. Birbirlerini kovalarken toplantı salonunda çıktılar. Geçmişi yâd ediyorlardı sanki. Kıvanç o an ne kadar sinirli olsa da bu kovalamaları özlediğini fark ediyordu. Eskiden bütün şirketin tek eğlencesi bu ikisiydi. Birbirlerine eşek şakaları yapmaya bayılıyorlardı. Ama tabi ki yapacakları yeri de biliyorlardı. Büyük ihalelerde ikisi de ciddileşirdi. Tek sorun vardı, o da bu eşek şakalarının başkasının başına gelmesi. Yani eğer Samur Holding de çalışıyorsanız, Samet’in dolabını açtığınızda suratınıza yumruk yemeye, evrak almaya giderken mavi boyaya bulanmaya ve her hangi birinin odasına girdiğinizde içerisinin köpeklerle dolu olduğu manzaraya hazırlıklı olmalıydınız. Onlar buydular. İçlerinden nasıl geliyorsa öyle davranıyorlardı ve bundan hiç şikâyetleri yoktu.