[namjoon]
Çocukluğumuzda daima bir an vardır ki, kapı açılır ve geleceği içeri alır. Hayatın bizim için ne anlam ifade ettiği, hayatın karşımıza neler çıkarttığı ile değil, bizim hayatın karşısına çıktığımız tavırla belirlenir; başımıza gelenlerden çok, bizim olanlara verdiğimiz tepkiler ile gelişir.yaşamak istiyordum hayat bana en büyük zorluklarını sunsada yaşamak istiyordum.Hayat kısadır ama anılan uzundur.namjoon düşündü yaşaması için gerekli bir neden düşündü.sonuç-bulamadı.fısıldadı namjoon birlikte olduğumuz sürece gülümse...
Rüyasında duymuştu bu cümleyi bir erkek fısıldamıştı kulağına .namjoonkimsem yok demişti bunun üzerine gene aynı ses Körsün...gökyüzüne bak ...sonrasında rüyasından uyanmıştı.hayat güzel diye kendimi teselli etmeye çalışıyorum.Ama bazen kendimden çok nefret ediyorum.dünya bir flimdi ,hayat yönetmen,bende başrol oyuncusu...bambaşka bir dünya tutuyor beni.özgür olmak istiyorum.
kulağına gelen telofonun çalan sesi boş odayı inletirken yerimden kaltım ben kim arardı ki.telefonu açıp kulağıma götürdüm.
-alo
-alo kim namjoon la mı görüşüyorum
-Evet
-Ben SEUL polis karakolundan arıyorum.burada bir suçlu var sizinle telefon konuşması yapmak istiyor.
namjoon bir suçlu beni neden arar nerden tanıyor beni ben bile bazen yaşadığımı unutuyorum
-hey namjoon,telefondan gelen erkek sesiyle namjonun tüm kanı çekilmişti
-Sözünü tutamadın hyung .Yalancısın... tıpkı benim gibi...
namjoon yatağından sıçrayarak uyadı heryeri terden sırılsıklam olmuştu.komidinin üstünde ki telefonu alıp baktı polis falan aramamıştı.Ne yani hepsi rüyamıydı...
elinde tuttuğu telefon titremeye başladığında telefonda yazan POLİS yazısını görünne lanet etti sadece lanet