Dillenna's Point of View:
NAGISING AKO NANG MARAMDAMAN kong may mga matang nakatitig sa'kin. Idinilat ko ang mga mata ko't sinalubong ang mga misteryosong mga mata na alam ko kung kanino.
"Demon."
"The lunch' ready, angel. From the looks of it, you had a sound sleep."
"Y'ah. Thanks."I murmured in a low and hoarse voice.
"Get up now, lazy-head,you still have your class."
"Ugh. Hindi ako papasok today."
"No. In just a few weeks' time, it will be your graduation. For the past weeks, you have escaped most of your classes."pangaral pa niya.
"Demon. Ayoko nga."I murmured as I covered my face with a pillow.
"Kapag hindi ka tatayo diyan, hindi mo magugustuhan ang gagawin ko."banta pa niya.
"Please. Just give me this day. Bukas papasok na talaga ako. That's a promise."I insisted as I batted my lashes to convince him.
"Oh Dillenna Heera. Stop what you're doing. Don't give me that look. That won't work on me."nakangising saad niya.
Tsk. Kaasar naman. I pouted at his statement. Ayaw ko pa talagang bumalik sa klase. Maiinis lang ako. Kaklase ko pa naman ang Gavin na 'yon. Ugh.
"Tayo na diyan."utos niya ulit sabay hila ng unan na itinakip ko sa mukha ko.
Kahit na ayaw ng katawan at utak ko ay pinili ko nalang na tumayo at sumunod sa kanya palabas.
"I called mom."he said as we walked in the foyer.
"YOUR MOM? YOUR MOM? Is she coming over?"I exclaimed.
Napahinto rin ako. Bigla kasi akong natakot dahil sa sinabi niya. Bakit bigla-bigla ay siningit niya ang mommy niya---
"Hey! Why are you— Haha. Angel-face, did I scare you? I wasn't referring to my mother! I was referring to yours."wika niya sabay tawa.
Hahampasin ko na sana siya sa ginawa niya. But I was astounded when I saw his facade at the moment. Laughter is all you can see in it. It's really the first time I saw him laughing genuinely.
"What?"Sita niya sa'kin nang matauhan siya.
"You should laugh more often, Demon. You're bringing music to this place." I said smiling at him.
Nang hindi siya kumibo ay nagpatiuna na ako sa elevator. Nang nasa loob nako, sinilip ko siya. He's still standing to where he was when I left him.
"Demon! Iiwan na kita!"sigaw ko sa kanya.
Napailing siya at saka naglakad papunta sa'kin. Nang nasa elevator na kaming pareho, pinisil niya ng malakas yong ilong ko.
"Demon naman eh! Made-deform 'yan! Didn't you know? Pinagawa ko lang 'yan eh!"biro ko sa kanya.
"Seriously?"nakakunot ang noo na tanong niya.
"Hahaha. Moron! Demon, how could you believe that? I look exactly like my mom--- Wait! Why did you call my mom?"
Buti nalang at naalala ko eh.
"I just informed her that you're here. Nag-alala nga sila ni daddy when they knew what you were like this morning. Kamuntikan ng magpabook ng flight ni mommy eh para makauwi."
Ah. Oo nga pala. Nasa New York sina mommy't daddy ngayon for a business trip.
"Ikaw ha! Kina-career mo na ang pagma-mommy't daddy mo sa parents ko."
"Ok naman na sa kanila. Wala ka ng magagawa."nakangisi namang tugon niya.
"Moron."anas ko.
Nginisian lang niya ako. Pagkatapos agad naming kumain ay napilit niya parin akong pasakayin sa kotse niya. Oo. Wala akong magawa kundi ang pumasok sa klase kesyo hindi ako ga-graduate kapag ipagpapatuloy ko ang ginagawa ko. He even added the thing I hated most, that everyone is rooting for me to do well. He reminded me of him again. He once told me the same.
"Susunduin kita mamaya. You wait for me."
"Demon. Wala akong choice! Didn't you keep my keys?"saad ko sabay irap sa kanya.
"And I talked to your guards."
"Demon? Ano na namang ginawa mo?"
"I'm sorry angel. I had to do it to keep you from the pain. Ayaw ko ng makita ang Dillenna Heera na nakita ko kaninang umaga. I made sure, hindi kana nila malalapitan."mahinang sambit niya habang pinisil niya ang hawak niyang kamay ko.
Agad na bumaba siya ng kotse para pagbuksan ako nang makarating na kami sa campus. Hindi pa nga ako nakalabas ay tanaw ko na ang mga estudyanteng pinupukol ang tingin sa direksiyon namin.
"Angel-face, you're such a honey. Everyone's waiting for you."wika niya nang buksan niya ang pinto ng kotse.
"If I know. Ikaw ang tinitingnan nila."pairap na tugon ko.
Gano'n naman talaga 'yon. Ang lalandi kaya ng mga babae dito. Not all. But most of them are. When it comes to guys, hindi nila magawang i-compose ang mga sarili nila. Kairita nga eh. Matapos magpakawala ng isang malalim na hininga, bumaba na lamang ako ng kotse.
"Call if me there's something amiss, angel— Oh! Never mind. The guards will do it for you."
"Demon. Instead of asking those people to do something in my case, can you just help me get rid of them? I really hate this kind of life. I feel chained."pagtatapat ko.
"Angel, magtiis ka lang muna. When the graduation arrives, whether your parents like it or not, we'll get rid of them. Do well in class, angel-face. I know you will. See you later."paalam niya at saka ako hinalikan sa noo.
Exaggeration is one thing I also hated my whole life. I'm not exaggerating things if I tell you that the moment I set my feet on the school grounds, most of the students who have seen me with Damon are now girding around me like they're some sort of annoying press people and as if I am a celebrity. Like WTF! It's so crowded I hardly breathe!
"Heera. Sino 'yon?"
"Boyfriend mo ba 'yon Heera?"
"Heera, ang gwapo naman no'n! Kayo ba?"
Shit! Oo ang dami pa nilang tanong. Sabi na eh, mali ang desisyon ni Damon na pabalikin ako ngayon sa klase. May mga narinig pa akong tanong na pwede ko ba daw ibigay sa kanila ang number ni Damon. Sira ulong mga babae na 'to.
"Excuse me. Please lang. Hindi ako makahinga!"naiinis na reklamo ko.
Ni hindi na nga ako makalakad eh. Harangan daw ba naman ako. Magsasalita pa sana ako ulit. Natameme ako nang mamataan ko sila; note that when I say 'sila', I am referring to the asshole who once became my husband, and a bunch of his asshole friends. K. Die. Ugh!
"Heera, kayo ba no'ng gwapong lalaki na 'yon?"pukaw ng isang estudyante sa'kin.
Ugh. Hindi ko magawang iiwas ang mga mata ko sa kinatatayuan nila. I heaved a deep breath. Itinuon ko ang tingin ko sa babaeng nagtanong sa'kin.
"He's my boyfriend. Okay na? Please lang. Padaanin niyo 'ko."angil ko sa kanila.
Nabaling ang tingin nila nang may mga babaeng magbulongan. Narealize ko naman agad kung ano ang pinagbulungan nila. Shit. They found out that the assholes are just right close to us.
"OMG. Narinig kaya niya 'yon?"tili ng isang babae.
Bago pa ako tuluyang sumabog, I vacated the place and headed to my room. Ugh. What a fucking afternoon! I took my phone from my bag and started typing.
To: Demon
This is your fault, Demon. I'm stressed.-.-
I pressed send and slid it back to my bag. Hayysss. Isinubsob ko nalang ang ulo ko sa kamay kong nakapatong sa arm chair. Pagkatapos ng klase ko, salamat naman at hindi ako ginulo ni Gavin kanina, dumiretso ako sa professors' office para magtanong sa mga na-miss ko sa klase.
Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako o maiinis. They understood my behaviour this past few days because of what had happened, that's according to them. By that, they gave me consideration. Wala namang nagbago daw sa grades ko lalo na sa quizzes and exams dahil sabi pa nga nila, I am naturally intelligent. Tss. Ang ikinaiinis ko ay ang paulit-ulit na pagtatanong nilang lahat sa marriage ko. Please naman. Wala ng kami! Pekeng mga ngiti na lamang ang itinutugon ko sa kanila. Nakakainis naman talaga. Hindi man lang ba sumagi sa isip nilang mahirap mag-move on o kahit man lang ang isiping nasasaktan ako sa nangyari? Common sense naman!
"Nakabusangot ka?"bungad ni Damon sa'kin nang salubungin niya ako nong uwian.
"Ba't ba kasi ang daming bobo sa mundo, Demon?"
Ba't nga ba? :D Hahaha. GOOD MORNING ANGELS! :* I HOPE MY UPDATE WILL GIVE YOU THE JOY TO START THE DAY SMILING. Vote and comment please. ♥
LOVE YOU. GODBLESS!