Ik kon nog steeds niets zien en horen en volgens mij de klas ook niet. We lopen even een tijdje en moeten daarna een trap op. Als we binnen zijn worden we op een stoel gezet en als iedereen zit mogen we de blinddoeken tegelijkertijd afdoen. Als mijn mentor bij 0 is doet iedereen zijn blinddoeken af.
'Wat?' 'Wow' 'WTF!' 'wat is dit?' Ik hoor allemaal verschillenden dingen en alles wat ik hoor is precies wat ik denk. We zitten in een prive vliegtuig. Mijn moeder komt naar mij toe gelopen en laat een foto zien. Op de foto is het vliegtuig tezien met mijn naam erop. 'Gefeliciteerd lieverd'. Ik ben sprakeloos. Natuurlijk is dit niet mijn vliegtuig maar die van mijn ouders. Maar dat ze hem hebben vernoemd naar mij vind ik heel bijzonder. 'Here is your capt...' 'Je kan gewoon Nederlands praten hoor' Ik moest lachen toen de piloten ons wilde toespreken. 'Maak uw riemen vast en maak u klaar om te vertrekken naar New York' Ik spring uit mijn stoel en er komt een gilletje uit mijn mond. 'YAAAYY AMERICA'. Als ik besef dat ik dit echt deed en echt riep lachte ik een beetje ongemakkelijk en nam weer plaats in mijn stoel. Ik zat naast Mike en Robine. Het was een luxe vliegtuig en ik had hem nog niet eerder gezien. Waarschijnlijk hebben mijn ouders hem laatst nieuw gekocht en de oude verkocht. Of alleen een nieuwe gekocht. Ik doe mijn oortjes in en leun tegen Mike aan.
'Suus wakker worden' Ik wordt wakker en er word aan mij getrokken. 'Ah je bent wakker, maak je riem weer vast we gaan landen' Robine lacht en wijst naar buiten. 'Landen? Nu al?' nog half slapend kijk ik Mike en Robine vragend aan. 'Ja je hebt de hele vlucht geslapen. We zijn er al' Ik knik en doe mijn gordel vast. Mijn ouders en mijn mentor is de rest aan het wakker maken en melden dat de riemen weer vast moeten. 'Mam hoelang blijven we? We moeten toch morgen weer naar school en mag het van alle ouders?' Ik besef het nog amper. 'Is allemaal geregeld. Ik heb gezegd dat als we terug zijn dat jullie alles gaan inhalen. We blijven 2 dagen hier, kan je meteen ons nieuwe vakantie huis zien'. Soms heb ik het idee dat of alles gratis is of we een oneindigheid teken op onze bankrekening hebben staan. Hoe we aan het geld komen is soms echt een raadsel. 'Jongens als we in NY zijn krijgen jullie per persoon een bankpas met daarop 500 dollar. Dat geven wij jullie om kleding en souvenirs voor familie te kopen en hoeft niet terug te worden betaald'. Meld mijn moeder dood leuk. Straks als mensen geld nodig hebben komen ze waarschijnlijk nu allemaal naar mij, want mijn ouders gooien toch met geld. Nouja ik vind het leuk dat ze dit doen. Ik kijk naar buiten en zie de grond dichter bij komen. Als we geland zijn en de trap aflopen staat er een grote helikopter klaar. 'Er moeten er een paar hier blijven want hij kan ons niet allemaal in een keer meenemen. Er hoeven hier maar 3 mensen te blijven en jullie mentor en ik blijven hier ook wachten' meld mijn moeder. 'Mike Robine en ik wachten hier wel' bood ik aan. Mijn moeder knikt als goedkeuring en de groep stapt langzaam in. Als mijn vader ook zit en iedereen zit vast gaat de helikopter opstijgen. Mike Robine onze mentor mijn moeder en ik zijn ondertussen binnen het kleine vliegveld op een terras gaan zitten. Dit is een speciaal vliegveld voor alleen prive vliegtuigen.
'Mike, Robine kunnen jullie me HOREN?!?' lach ik in de headset die we hebben gekregen om te kunnen communiceren terwijl de heli herrie maakt. Ze knikken en moesten lachen. Ik pak mijn telefoon, 'SELFIE TIME' roep ik terwijl ik mijn telefoon omhoog hou en we allemaal in de camera lachen. Ik maak de foto en zie dat mijn moeder en mentor ook op de foto staan. 'Die gaat op insta' knik ik goedkeurend naar de foto.