-"Ah, hadi ama Olivia, ayrı eve çıkmayı isteyen sendin!"
-"Ama ben Londra'dan bahsetmemiştim baba! Hem beni evden gönderme için ayrı ev bahanesini uydurmana gerek yok-"
-Olivia,lütfen. Bu sadece senin eğitimin için kızım.Senden ayrılmak benim için ne kadar üzücü, farkında mısın? Ayrıca Sally de seninle kalacak.Bizi genç kız olduğuna inandırmak için gösterdiğin çabayı hatırlasana." ve gelip kolunu omzuma koyan babama ufak bir tebessüm yolladım. Evet,yerimde olmak isteyen birçok kişi vardır, bunu biliyorum ve ayrı eve çıkmak için babama söylediğim inandırıcı sözleri de..Tamam, farklı bir şehir olabilirdi ama İngiltere.. (siz düşünün yani) benim için kabullenmesi zor oldu -fazlasıyla-
-"Hadi şimdi yukarı çıkıp eşyalarını toplayalım" diyen annemi başımla onayladım ve babamın kollarından zorda olsa ayrılmayı başardım(!).
"Hayır anne, ben hallederim.Duştan sonra toparlanırım merak etme sen"
"iyi peki sen bilirsin "diyen annemi merdivenlere kadar izledim ve o gittikten sora kendimi yatağa attım.