Eto na naman kaming dalawa…
Tumatakbo nang magkahawak kamay…
Nang sya’y napahinto sa pagtakbo at sinabing “Teka, hingi muna tayong permit kay Ma’am Joy. Baka hindi tayo palabasin ni Mang Lito.”
Ang nagsabi non? Siya si Patricia Marie Simbol, Patmar for short. At aano kami? Sasamahan nya lang naman akong umuwi. Sa kanya lang kasi ako kumportable na magpasama pagdating sa mga ganitong sandali. Madalas to, minsan twice a month…twice a month akong nagpapasama sa prinsesa ng mga lampa sa tuwing ako'y tinatawag ng kalikasan. OO…NATURE IS CALLING ME! T.T
Pagkakuha ng permit, kami’y tumakbo patungo kay Mang Lito, ang pinaka dakilang guard sa buong mundo. Pagkaabot ng permit sa kanya, di na sya nagtanong pa. Alam na nya kung aano kaming dalawa.
Pagkasakay sa tricycle, ay napatingin ako sa salamin sa harap namin…at nakita ko ang napakagandang mukha ng aking matalik na kaibigan. Tahimik man ako’t walang kibo sa mga oras na yon, napapaisip ako.. “ilang araw na lang pala, hindi na kami magkakasama ng ganito nitong lampang to”.
Oo. Tama ang nabasa nyo…lampa syang totoo. Walang araw sa kanyang buhay na hindi sya natisod. Hindi malaman kung naa-out of balance lang ba, o malabo ang mga mata, o sadyang shunga talaga sya. Pero sa araw araw na pagkakatisod nya, malaking pasasalamat naman namin dahil never pa syang natuluyan na nadapa.
Madalas ko mang isipin, pero hindi ko maalala kung ano bang naging parte nya noong mga unang araw nya nung pumasok sya sa buhay ko. Ang natatandaan ko lang, transferee student sya noong first year highschool kami. Maganda sya, may buhok na mahaba, tahimik at mahinhin. Kaya siguro hindi ko sya masyadong pansin. Ni hindi ko man nga yata sya nadama sa unang taon naming magkaklase.
Second year at nagkatabi kami sa klase kasi alphabetical order according to surname daw…”Simbol” sya at “Simbul” ako. Madalas napagpapalit kaming apelyido kaya madalas ko pang ipaliwanag sa teacher namin ang pinagkaiba…
“Ma’am, ako…SIMBUL. Sya…SIMBOL. BUL-BOL.” Malinaw?
At sa pagkakatabi naming iyon, doon kami nagkakilala ng lubos. Kasama pa ang isa naming katabi sa sitting arrangement, ang bestfriend ko since first year, si Owen “Always Fresh” Tungol. At doon, naging triplets kaming tatlo. Dati pa nga, pare parehong “21” ang pinatatak namin sa napakaganda naming intrams shirt.
Madalas din mag-away ang dalawa sa aming tatlo. Kaya kung mayroon mang kawawa, yon ay ang tagapamagitan sa dalawa. Nag-away din kami nyang si Patmar dahil sa hindi makatarungan kong panghahabol sa kanya sa tuwing nilalaro namin ang paborito naming “laro”. :3 Iyon. Pikon e, di na ko kinibo. Hanggang sa magtake ng class picture, magkatabi man kami…pansin pa rin ang malaking distansya sa pagitan naming dalawa. Paano kami nagkabati? Nilagnat sya’t nag-absent. At pagkatapos ng uwian, pinuntahan namin sya ni Owen sa kanila at binisita.
Bukod don, wala na kong maalala na nagkaroon ng matinding away sa aming dalawa.
Tanging naaalala ko lang ay ang magagandang alaala naming magkasama. :) Lalo na kung paano kami napapatawa ng araw araw na pagkaka-tisod nya.
Yang si Simbol, alam na nyan ang buong pagkatao ko. Walang parte pa akong naitatago dahil alam nya ang lahat ng sikreto ko.
Sa aming magkakaibigan, sya yung may pinaka malaking parte sa love story ng buhay ko. Sya yung anak namin ng first love ko. Sya rin yung naging crush nung crush ko. Saya no? Pero may isang bagay akong maipagmamalaki…mayroon akong kaibigan na handa akong suportahan sa mga bagay na magpapasaya sa akin, kahit na may mga oras na ang iba sa kanila ay kumokontra sa gusto ko sana….mayroon pa ring Patricia na titindig sa tabi ko at susuportahan ako, kahit pa gaano katanga ang gagawin ko. At sa mga oras na masaktan man ako, nandyan si Patmar upang ilaan ang mga tainga upang pakinggan ako, with matching open arms na yayakapin ako, at sabayan pa ng best advice na siguradong magpapagaan sa loob ko.
At ang sandaling hindi ko makakalimutan sa lahat? Iyun ay noong birthday ko at sya ang naiyak sa sobrang saya. Galing no? Ako may birthday pero sya umiyak, kapang agaw ng moment! -.- Pero hindi charing lang…masaya lang talaga sya, sobrang saya dahil after so many many sacirfices and what so ever ay naging happy na din daw ako, at sapat na yun para maging masaya na din daw sya. :)
Isang bagay na alam ko kay Patmar na to, kung magmahal yan…buo at totoo. <3 Na kahit na ilang beses na syang nabigo ng isang tao, handa pa rin syang ibigay ang buong tiwala kahit pa nasaktan na sya.
Kaya kung may isang bagay man akong hihilingin sa araw na to, iyon ay makita syang masaya. Dahil sooner or later, hindi na kami magkakasama. Malungkot mang isipin na after 3 years naming pagkakaibigan at pagsasama, kami ay paghihiwalayin ng pag-aaral nya sa Maynila. Pero ayos lang, dahil napaka-blessed ko dahil sa apat na taon sa highschool…nakakilala ako ng isang Patricia. :) At sana lagi nyang maalala na kung dumating man ang araw na hindi na kami magkasama, tandaan nya lang na hindi sya mawawala sa puso ng isang Diana. :)
Kaya para sa Prinsesa ng mga Lampa at Shunga, binabati kita ng Happy Tisod Day! And congrats na din at the same time dahil sa mga oras na binabasa mo ito…isa ka nang ganap na “in a relationship”. <3
At sana ito ang magpaalala sayo na hindi lang sa wattpad kundi pati na rin sa kasaysayan ng buong mundo, ang pinaka magandang storya pa rin ang magkaroon ng isang kaibigan na tulad mo. <3
God bless you. And I will love you always. :)
~Diana “Dabs-Mame-Bhie” Simbul
OATH by Cher Lloyd feat. Becky G
Yo, my best friend, best friend til the very end
Cause best friends, best friends don't have to pretend
You need a hand, and I'm right there right beside you
You in the dark, I'll be the bright light to guide you
'Member the times, times, times sneaking of the house
All of the times, times, times that you had the doubts
And don't forget all the trouble we got into
We got something you can't undo, do
Laughing so damn hard
Crashed your dad's new car
All the scars we share
I Promise, I swear
Wherever you go, just always remember
That you got a home for now and forever
And if you get low, just call me whenever
This is my oath to you
Wherever you go, just always remember
You never alone, we're birds of a feather
And we'll never change, no matter the weather
This is my oath to I know I drive you crazy, mm, sometimes
I know I called you lazy, and that's most times
But you complete me, and that's no lie
You are my tuxedo, and I'm your bow tie
We in the car, sing, sing, singing our song
Rocking the building, tear it down, like we king kong
And in my eyes, you can't do, do no wrong
You got the best friends sing, sing along
Laughing so damn hard
Crashed your dad's new car
All the scars we share
I Promise, I swear
Wherever you go, just always remember
That you got a home for now and forever
And if you get low, just call me whenever
This is my oath to you
Wherever you go, just always remember
You never alone, we're birds of a feather
And we'll never change, no matter the weather
This is my oath to you
I'll never let you go
Woah, this is my oath to you
Just thought that you should know
Woah, this is my oath to you
Yeah...
Wherever you go, just always remember
That you got a home for now and forever
And if you get low, just call me whenever
This is my oath to you
Wherever you go, just always remember
You never alone, we're birds of a feather
And we'll never change, no matter the weather
This is my oath to you
You should know, you should know, you should know
Woah, this is my oath to you
You never alone, we're birds of a feather
Woah, this is my oath to you.