Σιγή. Για ακόμα μία φορά έπεσε σιγή μέσα στην κουζίνα. Όλοι γυρίσαμε να κοιτάξουμε την αντίδραση του Ορφέα για την αποκάλυψη ότι η Σεσίλια έχει σχέση. Καλά όχι και όλοι. Ο Γρηγόρης για παράδειγμα κοιτούσε μια ζωγραφιά της Αμέλιας που ήταν κολλημένη στο ψυγείο.
Αυτός ο άνθρωπος πάντα εκτός τόπου και χρόνου.
«Πάντως κρίμα, θα περνούσαμε όμορφα» σχολίασε αφηρημένα μετά από ένα δυο λεπτά ο Γρηγόρης διαταράσσοντας την ησυχία. Το βλέμμα του αδερφού μου από εκεί που κοιτούσε θλιμμένος την Σεσίλια καρφώθηκε με νεύρα πάνω στον ανυποψίαστο Γρηγόρη. Έπρεπέ πάντως και αυτός να μιλήσει; Δεν έλεγε εκεί για το καλλιτεχνικό ταλέντο της μικρής;
«Σκάσε, τα κάνεις χειρότερα»μουρμούρισε απαλά ο Σταύρος στον κολλητό του καθώς πήγαινε να σταθεί δίπλα του. Η στάση που πήρε ο εργοδότης μου ήταν άκρως προστατευτική. Λες και του απείλησαν την οικογένειά του.
Ο Γρηγόρης ξαφνιασμένος, από εκεί που μας είχε όλους πλάτη, γύρισε και κοίταξε ερωτηματικά τον Σταύρο. Πραγματικά δεν είχε καταλάβει Χριστό.
«Να περάσετε καλά;» ρώτησε ο Ορφέας απολύτως ψύχραιμος αν εξαιρέσεις τα χέρια του που είχαν σφιχτεί σε γροθιές στους γοφούς του. Έκανε ένα αδιόρατο βήμα να τον πλησιάσει αλλά τελευταία στιγμή το μετάνιωσε. Όχι για τον Σταύρο που τον κοιτούσε απειλητικά. Όχι. Τον ξέρω τον Ορφέα. Ποτέ δεν έλυνε τα προβλήματά του με τις μπουνιές, έτσι τον είχε μάθει ο πατέρας μας, να τα λύνει με διάλογο.
Και μεταξύ μας δεν είχε κανένα δικαίωμα να κάνει κάτι γιατι η Σεσίλια δεν είναι δικιά του.
«Συγνώμη, σε εμένα μιλάς;» ρώτησε ο Γρηγόρης εμφανώς μπερδεμένος. Όχι στον ψυγείο πίσω σου σαΐνι μου. Ο εργοδότης μου εμφανώς ευχαριστημένος που ο Ορφέας δεν έκανε να πλησιάσει, ακούμπησε πάνω στο πάγκο και σταύρωσε τα χέρια του. Και είναι ο άτιμος...
Εργοδότης μου. Αυτό είναι!
«Συγχωρεμένος!» απάντησε και ήταν λες και του έλεγε ψόφα! Ο Γρηγόρης φάνηκε να αποπροσανατολίζεται από τον κοφτό τόνο του Ορφέα διότι κοίταξε τον Σταύρο περιμένοντας εξηγήσεις. Ο δεύτερος απλώς κούνησε του κεφάλι σαν να έλεγε: αδιόρθωτος.
«Α δεν σου πα Αγάπη» πετάχτηκε χαρούμενη η Σεσίλια διακόπτοντας την επίδειξη τεστοστερόνης. Πάλι καλά δηλαδή, είχα αρχίσει να κουράζομαι από το να μην λένε τίποτα και απλά να κοιτάζονται.
«Τι έγινε πάλι;» ρώτησα ούτε στο ελάχιστο όσο ενθουσιασμένα όσο αυτή. Που στο κάτω κάτω δεν έχω και άδικο της τελευταία φορά που μου είπε α δεν σου πα, με έτρεχε σε μία συναυλία heavy metal γιατί είχε κερδίσει free tickets. Από τις χειρότερες στιγμές στη ζωή μου. Αυτή τη φορά τι ετοιμάζει; θα με τρέχει να θάψουμε κανέναν;
«Ο Φάνης θέλει να σου γνωρίσει τον Παύλο. Τον θυμάσαι; Ένας κούκλος μελαχρινός ξάδερφος του; τον είχαμε γνωρίσει στο γάμο της Μαρίας του Μάνου; Θυμάσαι;» και κάπως έτσι παιδιά πετάμε άλλη μια βόμβα. Πάντως έχει ταλέντο στο να λέει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο νέα.
Που θέλει να θυμάμαι εγώ τον μελαχρινό κούκλο από το γάμο της Μαρίας του Μάνου; ειδικά που σε εκείνο το γάμο οι μισοί ήταν μελαχρινοί κούκλοι. Ομορφόσογο το σόι του Φάνη δεν μπορώ να πω.
«Όχι» απάντησε ο Σταύρος πριν προλάβω να μιλήσω. Όπα. Για μισό λεπτό. Ποιος νομίζει πως είναι που θα επιλέξει εκείνος τι θα κάνω; Τα θυμωμένα μου μάτια μου καρφώθηκαν στα νευριασμένα δικά του. Με ποιο δικαίωμα έχει νεύρα αυτός;
Δεν θα τα πάμε καλά!
Πρίν προλάβω να του τα ψάλλω ένα χεράκι πετάχτηκε ο Γρηγόρης σώζοντας τον φίλο του. Έχω την αίσθηση ότι το έκανε επίτηδες. Και να πω ότι ήθελε κάτι σημαντικό όχι. Τσάμπα με έκοψε.
«Ποιος τον γαμάει τον Παύλο ομορφιά μου ενώ έχεις εμένα εδώ; Πάω στοίχημα ότι είμαι και πιο μεγάλος» αναφώνησε κλείνοντας μου το μάτι. Αχ ναι ότι ήθελα να μάθω αν την έχει μεγάλη ή όχι ο Γρηγοράκης. Όνειρο ζωής, όχι αστεία.
«Να πεις στον Φάνη, το αγόράκι σου, να βουλώσει το στοματάκι του γιατί δεν πρόκειται να βγει με την αδερφή μου» πετάχτηκε και ο αδερφός μου πριν με αφήσουν να πω κουβέντα. Να τος και ο άλλος. Και οι τρεις τους με κοιτούσαν με ένα ύφος που έλεγε μην πας!
«Ακριβώς» πετάχτηκε πάλι ο Σταύρος. Δεν θα τα πάμε καλά όμως αν συνεχίσουμε έτσι. Εν τω μεταξύ εκείνη τη στιγμή έκαναν fist bump μεταξύ τους. Και οι 3. Ο αδερφός μου φάνηκε να ξεχνάει τα νεύρα που είχε πριν με τον Γρηγόρη και όλοι ενώθηκαν με κοινό στόχο να με εκνευρίσουν.
Δεν θα πω ψέματα. Δεν σκόπευα να βγω μαζί του, δεν με ενδιαφέρει να γνωρίσω κάποιον αυτήν την περίοδο. Αλλά και μόνο για να τους αποδείξω ότι δεν θα κάνω ποτέ αυτό που θα προσπαθήσουν να μου επιβάλλουν θα βγω.
«Τον Παύλο; Εννοείται πως τον θυμάμαι καλέ» είπα με έναν εύθυμο τόνο ενώ ακόμη κοιτούσα στα μάτια τον Σταύρο. στα λόγια μου τον είδα να μισοκλείνει τα δικά του σαν να προσπαθούσε να καταλάβει τι παιχνίδι έπαιζα.
Καλή τύχη με αυτό.
«Τι κρίμα που θα πρέπει να τον ξεχάσεις» μου απάντησε με ύφος χιλίων καρδιναλίων και βάλε. Πάμε στοίχημα ότι δεν θα χρειαστεί να ξεχάσω τίποτα;
«Παιδιά μην με αγνοείται» πετάχτηκε πάλι ο Γρηγόρης για να ηρεμήσει τα πνεύματα και πλησίασε τη Σεσίλια και εμένα. Ήρθε ανάμεσά μας και πέρασε τα χέρια του γύρω από τη μέση μας. Η Σεσίλια μου έκλεισε το μάτι και ψιθύρισε κάτι στο αυτί του Γρηγόρη κάνοντάς τον να γελάσει.
Και κάπως έτσι σταματάς να νιώθεις ανεπιθύμητος.
Γύρισα και κοίταξα τον Ορφέα και τον Σταύρο οι οποίοι άνετα θα ξερίζωναν τα χέρια του καημένου που μας ακουμπούσε. Ο Σταύρος άρχισε να πλησιάζει απειλητικά και λίγο πριν φτάσει μπροστά μας ο Γρηγόρης ξαναμίλησε.
«Λοιπόν μωρά μου τι λέτε να πάρετε τηλέφωνο αυτόν τον Φάνη και τον Πάολο ή όπως τον είπαμε για να κανονίσουμε κατάσταση όλοι μαζί; Θα τους μάθω και κανα δυο πραγματάκια για το πώς να ικανοποιούν μία γυναίκα. Ή και έναν άντρα» μας είπε και μας έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο στην καθεμία. Ο Σταύρος έκανε και άλλο ένα απειλητικό βήμα προς το μέρος μας μέχρι που ήταν φάτσα μπάτσα μπροστά μου. Και δεν φάνηκε να είναι χαρούμενος.
Εντάξει, δεν έχω σκοπό να το τραβήξω τόσο ώστε να κάνω αυτό που μας πρότεινε ο τελευταίος.
«Γρηγόρη, αγόρι μου, για να μην σου ξεριζώσω τη γλώσσα βούλωσε το» απάντησε για εμένα ο Σταύρος και με τράβηξε κοντά του και μακριά από τα χέρια του κολλητού του ο οποίος μας κοιτούσε πάλι με ένα χαμόγελο. Το ίδιο χαμόγελο που είχε την πρώτη φορά που τον γνώρισα.
Παιχνιδίαρικο.
«Και αν εγώ θέλω αυτό που είπε ο Γρηγόρης; Μπορεί να μην το έχω ξανακάνει το συγκεκριμένο αλλά δεν πειράζει μωρέ για όλα υπάρχει πρώτη φορά» είπα χαμηλόφωνα για να με ακούσει μόνο αυτός ενώ οι άλλοι τρεις προς το παρών λογομαχούσαν για κάτι που ούτε που θέλω να ξέρω. Απλώς δεν μου αρέσει να μου λένε τι να κάνω τόσο δύσκολο είναι να μην το κάνει αυτο;!
«Για το συγκεκριμένο δεν θα υπάρξει πρώτη φορά εκτός και αν είμαι και εγώ μέσα» μουρμούρισε στον ίδιο τόνο και γύρισε να κοιτάξει τους υπόλοιπους «και τώρα ξεκουμπιστείτε από το σπίτι μου γιατί μου έχετε πρήξει το συκώτι» τους είπε και αμέσως όλοι σταμάτησαν να μιλάνε και τον κοίταξαν με κουταβίσια μάτια για να μην τους διώξει. Ο Γρηγόρης τους πατούσε σε αυτό άνετα.
«Γιατί απλά δεν το πάτε κάπου αλλού όλο αυ-» τα λόγια του διακόπηκαν από φωνές από το διάδρομο. Η μία ήταν σίγουρα της Αμέλιας. Τι φάση; δεν πήγαν στην προγιαγιά αυτοί;
«Αγάπη» άκουσα την παιδική φωνούλα της να με καλεί. Πήγα να μιλήσω για να της πω να έρθει στην κουζίνα αλλά απ' ότι φαίνεται το βρήκε και μόνη της καθώς μπούκαρε στο χώρο μεσ' τα νερά, τα οποία έσταζαν στο πάτωμα. Βλέποντάς με κάτι ετοιμάστηκε να μου πει αλλά παρατήρησε πόσοι ήμασταν και γούρλωσε τα ματάκια της.
«Αρκουδάκι;» της είπε ο Γρηγόρης παρατώντας αμέσως την Σεσίλια από την αγκαλιά του για να σκύψει στο ύψος της Αμέλιας. Ένα βλέμμα γεμάτο τρυφερότητα γέμισε το πρόσωπό του.
«Ρορο;» φώναξε η μικρή και έτρεξε στην αγκαλιά του. Αυτός την σήκωσε ψηλά και την έκανε δύο σβούρες φιλώντας τα μαγουλάκια της. Τα χαρούμενα γέλια της Αμέλιας γέμισαν τον χώρο κάνοντας μας όλους να χαμογελάσουμε στο θέαμα.
Γύρισα να κοιτάξω τον Σταύρο, πως ένιωθε με όλο αυτό. Περίμενα να δω στην έκφρασή του κάποιο είδος αποστροφής αλλά αυτό που είδα με συγκλόνισε. Ο Σταύρος την κοιτούσε με τόση τρυφερότητα και τα μάτια του ήταν μόνο πάνω της. Ειλικρινά εμένα ο πατέρας μου δεν με έχει κοιτάξει έτσι ποτέ.
«Πριγκίπισσα» ψιθύρισε χασκογελώντας μόνος του ενώ νόμιζε πως δεν τον είχε ακούσει κανείς.
Μωρέ λες να έχει καρδιά τελικά αυτός;
Γεια σας♡
Αν σας άρεσε☆και αν θέλετε σχολιάστε♡