Aïsha
Dit was het moment dat ik mijn trots opzij moest duwen om oog in oog te kunnen staan voor haar. En ik wist dat ik haar een een verontschuldiging verschuldigd was aangezien ik mij als een ondankbaar mens heb gedragen enkele weken terug.
Ze heeft mij inderdaad geholpen met veel dingen en ik gaf haar stank voor dank.
En om eerlijk te zijn heb ik echt spijt voor mijn genadeloze woorden die ik naar haar geslingerd had. Ze had het helemaal niet verdient.
Ik bel aan de deur en neem dan enkele passen terug om zo een beetje afstand te creëren. Iedere miliseconde die voorbij gaat zorgt ervoor dat mijn zenuwen een tandje hoger gaan.
Ik zie de deur langzaam open gaan en ik sta dan oog in oog met Jade.
"Hey, ik was toevallig in de buurt dus ik dacht ik hop wel even langs. Vind je het erg?" Het komt onwijs onzeker uit mijn mond en ik kan mijzelf wel tegen mijn kop slaan.
Ze blijft voor een paar seconden naar mij kijken en daarna opent ze deur wijder.
Terwijl ze naar binnen loopt gebaart ze dat ik naar binnen kan komen.
Ik volg haar en ik doe de deur achter mij dicht.
De stilte van het huis doet mij beseffen dat ze helemaal alleen thuis is.
"Alleen?"
Ze knikt. Ongemakkelijk sta ik naast de bank te treuzelen wat opzich bijna ondenkbaar is sinds ik bijna in dit huis ben opgegroeid. Ik ben hier zo vaak geweest en ik heb zovaak van haar moeders gerechten kunnen smullen dat mijn treuzeling meer voorkomt uit schaamte.
"Wil je wat drinken?"
Hoewel ze nu beleefd bezig is toch voel ik die afstand die tussen ons aanwezig is. En het is allemaal mijn schuld.
"Water is wel goed."
Ze haalt een fles water uit de koelkast en vult een lege glas met water tot aan de rand. Ze loopt daarna naar mij toe en plaats hem dan op de salon tafel voor mij.
"Je kan gaan zitten hoor."
Ik glimlach en zet mij dan neer op de bank.
Ik ruik de vetrouwde geur van het leer en het geeft mij weer moed om te praten.
"Ik wilde... Mijn bedoeling was niet.. Kijk ik wilde-" Ik neem een diepe zucht en ik zie hoe ze mij blijft aankijken met haar grote turquoise ogen.
Ik sla mijn ogen neer en dan rollen de woorden uit mijn mond die ik al een tijd lang vasthield in mijn hart.
"Het spijt me Jade. Ik zat fout. Ik mocht niet zo een toon aanslaan terwijl jij niets anders had gedaan dan mij helpen.
Ik was ondankbaar en.."
Mijn ogen werken niet mee en beginnen langzamer hand vol te raken met tranen.
Door al het waas van mijn tranen zie ik haar naar mij kijken en zich niet verroeren.
"Ik heb het verkloot, ik heb het helemaal verkloot," Ik haal mijn neus op en veeg de tranen van mijn wangen met de mouw van mijn trui, "Ik snap het helemaal als je niet meer met mij wilt praten maar ik hoop gewoon dat je mij vergeeft en dat je weet dat ik niet meende wat ik zei."
Ze heeft nog steeds geen woord gezegd en ik voel dat het beter is voor mij om te vetrekken.
Ik sta op en mijn glas met water laat ik roerloos en onaangeraakt voor me staan.
"Ik hoop dat je mij vergeeft. Ik kan beter gaan nu."
Ik hoor haar hevig zuchten.
"Blijf."
Ik kijk haar verward aan maar ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken.
"Je hebt je als een trut gedragen maar ik zou een nog ergere trut zijn als ik jou niet zou vergeven."
Ik glimlach nu door mijn tranen heen terwijl ik naar haar toe loop.
"Het spijt me echt waar."
"Het is al goed." Ze staat op en opent haar armen om mij hevig te omarmen.
"Flik mij dit niet nog eens oké?"
Ik knik terwijl ik haar geleidelijk aan los laat.
"Nu even stoppen met dit kleffe gedoe hoor. Het lijkt wel een aflevering van een soap serie."
Ik lach weer en ik ben blij dat we dit achter ons hebben gelaten.
Mijn blik verandert en ik word weer serieus.
"Wat is er?" Zegt ze tussen het lachen door.
"Ik heb jouw hulp nodig."
"Met wat?" Ik voel weer een spanning de woonkamer betreden maar deze voelt anders aan.
"Elena."
"Je hebt een plan?"
"Soort van, we moeten nog de puntjes op de i's plaatsen."
"'We'? Wie is er ook nog bij betrokken."
"Clara haar zus en ik. Hopelijk wilt David ook nog eens in het bootje springen."
" Clara haar zus? Je bedoelt dus de zus van de dochter van die vrouw die een tijdje terug Elena's foto aan Vera gaf?"
"Dat klopt."
"Hoe heb je haar te pakken gekregen en hoe heette haar moeder ook alweer? Van Barenborg ofzo?"
"Caroline van Ingeborg."
"Juist dat was het," onderbreekt ze mij," Hoe heb je haar gevonden? De dochter bedoel ik dan."
"Om eerlijk te zijn had zij mij gevonden."
"Waar?"
"Dat doet er nu even niet toe. Het ding is dat we snel weer actie moeten ondermenen. For the sake of Elena."
Ze knikt en laat mij weer het woord voeren.
"Zoals ik al zei hoop ik dat wij mannelijke kracht kunnen krijgen door middel van David."
"Hoe is het eigenlijk nu tussen jullie?"
"Jade blijf even bij de les." Zeg ik snel om de vraag te ontwijken.
"Ja, ik stop al. Niet dat je van plan was om mij ooit iets te vertellen over jullie twee. Trouwens, hoe zit het met Sara. Doet ze mee?"
"Ja, maar ze zal niet het dirty werk doen. Zij zal bij Vera blijven voor het geval er iets met haar zou gebeuren."
Ze schrikt van mijn woorden en kijkt mij dan vragend aan.
"Dirty work? Wat ben je van plan Aïsha?"
"De politie zal niet veel doen op dit moment en Jermain is veel erger dan ik zelf had verwacht," Ik voel mijn boosheid naar boven komen,"Ik wist dat hij slecht was voor haar. Ik had haar nog in het begin gewaarschuwd."
"Wat gaan we doen? " Zegt ze haperend
"We gaan het hef in eigen handen nemen."
Zeg ik terwijl ik haar doordringend aan kijk.