Η ώρα είναι 03:14. Η υπερένταση είναι τέτοια που δε νομίζω πως θα καταφέρω να κοιμηθώ. Λογικά θα το πάω σερί.
Αποφασίζω να κλεισω τα ματια και να προσπαθησω να κοιμηθω. Μετα απο λιγη ωρα και πολλες σβουρες μεσα στα σεντονια μου, καταφερνω να αποκοιμηθω.
_________________
07:45
Το ξυπνητηρι μου βαραει διπλα απο το κεφαλι μου και σε λιγο θα το σπασει. Το κλεινω βιαστικα, περνω μια δυσαρεστιμενη εκφραση και με βαρια καρδια ξετυλιγομαι απο το σεντονι μου και σηκωνομαι απο το ζεστο μου κρεβατακι. Ντυνομαι γρηγορα και πλενω το προσωπο και τα δοντια μου.
Κατεβαινω στην κουζινα για να παρω ενα μικρο πρωινο. Το ρολοι στον απεναντι τοιχο γραφει 08:13 πραγμα που με αγχωνει γιατι αν θελω να προλαβω πρεπει να φυγω σε 7 λεπτα.
Βαζω γρηγορα μεσα στο νεροχυτη το μπολ με το λιγο γαλα που εμεινε μεσα και το κουταλακι μου. Προχωραω με μεγαλα βηματα στο σαλονι και αρπαζω την τσαντα και τα κλειδια μου.
Ανοιγω την πορτα, κλειδωνω και προχωραω προς το σαραβαλακι μου.
Ψαχνω το κινητο μου για να δω την ωρα αλλα θυμαμαι οτι το αφησα στο κομοδινο μου. Αναθεματιζω την τυχη μου καθως πηγαινω ξανα πισω στο σπιτι. Τρεχω μεχρι το δωματιο μου και περνω το κινητο μου.
Ξανατρεχω μεχρι το αυτοκινητο.
08:24
Γαμωτο, θα αργησω!
Βαζω το κλειδι στη μιζα, το γυριζω καθως παταω τον συμπλεκτη, και το σαραβαλακι περνει μπρος. Ευχαριστω τον Θεου που και σημερα πηρε μπρος και παταω το γκαζι.
Μετα απο πολυ ωρα, πολλα φαναρια, κορνες και βρισιμο φτανω επιτελους.
Μπαινω μεσα και περιμενω μεχρι να ανακοινωθει στα μεγαφωνα πως η πτηση απο Λονδινο προς Κρητη προσγειώθηκε.
Και επιτελους η γυναικεια φωνη ακουγεται να με ενημερωνει πως εφτασε.
Σηκωνομαι απο τη θεση μου και περιμενω να ανοιξουν την πυλη.
Μολις ανοιγουν, πληθος κοσμου βγαινει απο εκει και προσπαθω να βρω εναν ανθρωπο 1.90 με μαυρα μαλλια και σαγονι που ισως και να κοβει. Πως στο καλο δε φαινεται ενας αντρας με υψος 1 αναθεματισμενο μετρο και 90 εκατοστα;
Περιμενω μεχρι να βγουν ολοι εξω...
Η ωρα περνάει, ολοι οι επιβατες εχουν κατεβει. Δεν ειναι εκει. Δεν ηρθε. Με αφησε, τελειωσε. Με παρατησε. Ουτε που σκεφτηκε να με πάρει ενα τηλεφωνο. Νιώθω τοσο χαζη. Ηρθα ως εδω, περιμενα τοση ωρα, ενθουσιαστηκα τοσο, για το τιποτα...
Μου λειπει. Νιωθω οτι εχω διαλυθει. Ειμαι κομματια. Δεν θα πεσω ομως και αλλη φορα κατω. Ωρα να σηκωθω. Ειμαι πιο δυνατη απο αυτο. Σκουπιζω το δακρυ που ειχε τρεξει απο το ματι μου και σηκωνομαι απο την καρεκλα που ειχα κατσει πριν λιγο. Προχωραω προς την έξοδο του αεροδρομιου και βγαινω εξω.
Το σαραβαλακι μου με περιμένει να γυρισουμε σπίτι.
_______________________
Απογοητευμενη, ανοιγω την πορτα απαλα και μπαινω μεσα στο σπιτι. Κλεινω την πορτα και διπλοκλειδωνω. Τωρα τελευταια στη γειτονια γινονται διαφορα....
Προχοραω προς στο δωματιο μου. Με μεγαλη προσπαθεια και χωρις καθολου δύναμη, βγαζω τα ρουχα μου και βαζω τις πιτζαμες μου με την Hello Kitty. ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ 5ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ ΣΩΜΑ 23ΧΡΟΝΗΣ. Προμπλεμ;
Αφου παρω το πακετο με τα χαρτομαντηλα, παω στην κουζινα. Ανοιγω την κατάψυξη και αρπαζω την οικογενειακή συσκευασια του παγωτου και μετα ενα κουταλι.
Πηγαινω στο σαλονι και αρπαζω τα dvd απο το επιπλο της τηλεορασης.
Τιτανικος, Me before you, The Notebook, The longest ride....
The longest ride, ξεκαθαρα.
Σηκωνομαι απο τον καναπε που ειχα κατσει και ανοιγω το dvd player. Παταω το κουμπι για να ανοιξει η θυρα και βαζω πανω το dvd. Αυτο κλεινει αυτόματα και γω καθομαι στον καναπε, ανοιγοντας το παγωτο και ξεκινώντας την ταινια.
--------
Τη στιγμη που η ξανθουλα αρχιζει να διαβαζει το τελευταιο γραμμα στον παππουλη, και ενω τα χαρτομαντηλα κυλιουντε στο πατωμα, και γω ειμαι σαν να πεθανε ο σκυλος μου, το κουδουνι χτυπαει. Ποιος ειναι τωρα; Πανω στο καλο!
Με βαρια καρδια, σταματαω την ταινια, αφηνω το πακετο με τα χαρτομαντηλα και σηκωνομαι απο τον καναπε.
Με μεγαλη προσπαθεια φτανω στην πορτα.
Κοιταζω απο το ματακι τον αντρα εξω απο την πορτα αλλα δεν τον αναγνωριζω.
Ειναι πολυ ωραιος. Δειχνει αναστατωμενος.
Να ανοιξω; Δεν μπορω να αποφασισω...
Θα ανοιξω γαμω την ομορφια του!
Με δειλες κινησεις ξεκλειδωνω και ανοιγω.
"Γεια σου, ειμαι ο καινουριος γειτονας! Χρειαζομαι επειγοντως ζαχαρη, μηπως μπορεις να μου δανεισεις λιγ.... Θεε μου εισαι καλα;"
"Εμ, γεια. Γιατι να μην ειμαι καλα; Κοιταζω στον καθρεφτη διπλα απο τη πορτα. "ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ."
Ημουν τρομακτικη, το λιγοτερο. Τα μαλλια μου πετουσαν προς καιε κατευθυνση, η μασκαρα ειχε τρεξει σε ολο μου το μαγουλο και τα ματια μου ηταν τοσο πρησμενα που θα νομιζε καποιος οτι εκλαιγα για ωρες, καλα αυτο εκανα αλλα τελος παντων.
Προσπαθησα να σουλουπωθω οπως οπως αλλα ματαια. Ο "αγνωστος" σηκωσε το χερι του στο μαγουλο μου και σκουπισε την μασκαρα. Κοιταξα στον κεθρεφτη και ημουν πολυ καλυτερα. Πως στο καλο το εκανε αυτο με ενα σκουπισμα; Εδω με τα μαντηλακια δεν μπορω να τη βγαλω...
"Λοιπον... Ειμαι ο Μανος. Ο νεος σου γειτονας υποθετω."
Χαζογελασα και τον κοιταξα. Κατι πανω του μου ελεγε οτι ειναι ενας υπεροχος ανθρωπος. "Περασε μεσα." του ειπα χαμογελοντας.
________________________
"Δηλαδή σου ειπε οτι θα ερθει και τελικα τιποτα; Ουτε ενα μηνυμα, ενα τηλεφώνημα;"
"Τιποτα σου λεω, εξαφανιστηκε. Λες να κλειδώθηκε στην τουαλετα του αεροπλανου;;"
"Μην ακουω βλακειες. Λοιπον. Ντυσου, βαψου, φτιαξου και προετοιμασου για ενα μεγαλο βραδυ."
"Οριστε;"
"Αυτο που ακουσες! Θα βγουμε. Δε θα κατσεις να σκασεις. Εκεινος εχασε και μαλιστα πολλα. Εσυ απλα ξεφορτωθηκες εναν αχαριστο. Παω να αλλαξω ρουχα. Μολις γυρισω θελω να είσαι ετοιμη!"
"Ωχ θεε μου, και αλλοι τρελοι φιλοι...."
__________________
Μετα απο μιση ωρα ημουν ετοιμη. Ο Μανος καθοταν στο σαλονι βλεποντας την υπολοιπη ταινία αφου οπως ειπε την αγαπαει και ο Σκοτ είναι υπεροχος σε αυτην την ταινια.
Ειχα βαλει ενα μαυρο φορεμα, απο τα λιγα που εχω, στενο, το οποιο τονιζε τα σωστα σημεια χωρις ομως υπερβολές. Ειχα κανει τα μαλλια μου μπουκλες αφου βαριομουν να τα ισιωσω και ειχα βαφτει ελαφρα ομως εκανε την διαφορα το κατακοκκινο ματ κραγιον που φορουσα. Μισω την λαμψη των lip gloss.
Εβαλα τις μαυρες γοβες μου με τις κοκκινες λεπτομεριες και ετρεξα προς το σαλονι. Ειχα αφησει πολυ ωρα τον Μανο να περιμενει.
"Ετοιμηη!"
"Φευγουμε λοιπ...ον. Θεε μου εισαι υπεροχη."
Κοκκινησα, κατεβασα το κεφαλι. "Ευχαριστω."
____________________
Μπηκαμε στο bar και κατσαμε σε ενα σταντ στη μεση περιπου του μαγαζιου.
Παραγγειλαμε τα ποτα μας και αρχισαμε να συζηταμε.
Η ωρα περνουσε, τα ποτα ερχοντουσαν, μας κερνουσαν πολλα αντρες, γυναικες και οπως ειπε ο Μανος, δεκ θα εσκαγα για καποιον βλακα που στο τελος με παρατησε.
Ειχα πιει τοσο που ενω συζητουσαμε με τον Μανο για μια παλια του σχεση, τον ειδα. Ηταν εκει. Στεκοταν λιγα μετρα μακρια μου. Αρχισα να γελαω οταν καταλαβα οτι ειμαι τοσο χαζη που το μυαλο μου επαιζε τετοια παιχνιδια μαζι μου.
"Τι επαθες παιδακι μου;"
"Ειναι εκει" ειπα γελωντας. Σηκωθηκα και προσπαθησα να προχωρησω προς το μερος του αλλα χωρις μεγαλη επιτυχια, αφου ημουν τοσο μεθυσμενη που δεν μπορουσα να συρω τα ποδια μου.
"Που πας παιδι μου;!"
"Μα αφου τον βλεπω βρε Μανοοο!"
"Που;"
"Εκει" εδειξα με το δαχτυλο μου, ομως πλεον δεν ηταν κανεις εκει....
"Δεν ειμαι καλα... Νομιζω πρεπει να παω σπιτι."
"Παμε, αγαπη μου, παμε."
Με επιασε αγκαζε και με μεγαλη προσπαθεια βγηκαμε εξω.
Μπηκαμε στο αυτοκινητο του και ξεκινησαμε για το σπιτι.
________________________
"Ευχαριστω Μανο μου, παω τωρα. Θα μιλησουμε αυριο. Αληθεια, ευχαριστω."
"Παρακαλω, Ερατώ μου. Θα τα πουμε αυριο το πρωι. Θα σου φερω πρωινοοο" τον φιλησα στο μαγουλο και βγηκα απο το αυτοκινητο.
Πλεον ημουν καλυτερα και μπορουσα εστω να περπατησω.
Εφτασα στην πορτα και εβγαλα τα κλειδια μου απο το τσαντακι.
"Ποιος ηταν αυτος;"
Ηταν εδω. Το ηξερα οτι τον ειδα. Ηταν εδω. Και μου μιλουσε.
Εψαξα γυρω μου για να βρω το προσωπο του και οταν το βρηκα τον κοιταξα μεσα στα ματια. Ηταν οντως εκει.
"Μαριε;"
"Σε ρωταω γαμωτο! Ποιος ηταν αυτος;"
"Με αφησες...Δεν ηρθες. Σε περιμενα. Και εσυ με εσβησες απλα και με ξεχασες."
"Ποιος ηταν σου λεω!"πλεον φωναζε...
"Σχεδιαζες να με πληγωσεις απο την αρχη ή απλα δε δινεις μια αναθεματισμενη δεκαρα για μενα;"
"Σταματα και πες μου ποιος ηταν" τωρα ηταν ηρεμος...Ηξερα αυτο το βλεμμα. Προσπαθουσε να κρατηθει.
"Και τι στο διαολο σε νοιαζει;! Ο αδερφος μου, ο κολλητος μου, ο γκομενος μου, οποιος και να ηταν, δεν εχεις το γαμημενο δικαιωμα να ρωτας!"
"Α ναι; Οταν σε κρατουσα, οταν σε αγκαλιαζα, οταν σε ελεγα 'μωρο μου', τοτε που δωθηκε το γαμωδικαιωμα! Τοτε!"
"Οταν εφυγες, οταν με εσβησες, οταν με διεγραψες, το πηρα πισω!"
"Οταν εφυγα;" αρχισε να με πλησιαζει.
"Ναι"
"Οταν σε εσβησα;" ερχοταν ολο και πιο κοντα.
"Ναι"
"Οταν σε διεγραψα;"
"Ναι" τωρα ηταν μια ανασα μακρια μου. Τα χειλη μας ηταν ετοιμα να ενωσουν και μαζι να ενωθουμε και εμεις.
Μου ελειπε γαμωτο, και ετσι ολως με κοιτουσε τωρα, δεν ειχα πολλες ελπιδες μπροστα του...
Με κοιταξε για λιγο, η ανασα μου κοπηκε.
Και τοτε το εκανε. Εκανε την αναθεματισμενη κινηση που με κομματιασε.
Εφυγε. Απλα εφυγε.
Γυρισε πλατη σε εμενα και εφυγε.
Και τοτε απλα κατερρευσα...
_____________________________
Τι μου κανετεε;
Καιρο ειχαμε να τα πουμε!
Ελπιζω να είστε καλα
Μια ακομη ιστοριουλα για σας μολις ανεβηκε!
Θα υπαρξει και δευτερο παρτ για την συγκεκριμενηη!
Ισως το πιο μεγαλο κεφαλαιο που εχω γραψει. Εβερ!😂
Αφηστε μου καποιο comment και το ☆ σας. Δεν κοστιζει κατι και μου δινει δυναμη να συνεχεισω!!!
Φιλια και πολυυυ πολυυ αγαπη,
-Κατερίνα