Okulun bitmesine çok az vardı. Ve günden güne Bulut beni daha çok şaşırtıyortu. Bana karşı psikopatça, kabaca, küstah bi şekilde davranan adam resmen iyilik meleğine dönüşmüştü. Bazen acaba içine iyi bir ruh mu girdi diye düşünüyordum. Veya kafasına bi saksı mı düştü diye düşünüyordum. Böyle davranmalarına şaşırıyordum belki ama yine de hoşuma gitmiyor değildi. Benim ile ilgilenmesi bana karşı korumacı davranışları benim ne kadar hoşuma gitse de Rüzgar buna hiç te iyi bir şekilde bakmıyordu. Rüzgar tam tersine bi şekilde bakıyordu. Sanki Bulut bana kötü davranıyor gibi Bulut'a sürekli ters ters bakışlar atıyor ve ne zaman Bulut'la kantine gitsek hemen yanıma geliyordu ya da Ayşe'yi yanıma gönderiyordu. Böyle davranması artık hiç de hoşuma gitmiyordu.
Yine bi gün Bulut'la kantine gitmiştik. Ve yine aynı olay!
Rüzgar yanımıza gelmişti.
-Selam Selin! (Sinsi ve gıcık bi ses tonuyla) selam Bulut.
-(ben) Selam Rüzgar.
-(Bulut) Selam (ciddi ve gıcık bi ses tonuyla).
-(ben) Rüzgar konuşabilir miyiz biraz?
- Tabii ki. Gel şurda boş masa var.
-Hayır,ben burada konuşmak istiyorum.
-Peki.
Bulut şaşkın şaşkın bi bana bi Rüzgar 'a bakıp duruyordu. Belli ki ne diyeceğimi o da çok merak ediyordu.
-Bak Rüzgar., neden böyle yaptığını bilmiyorum ama bu yaptığın beni çok rahatsız ediyor.
-Şeyy... Yani Selin ne yaptım ki. Neden bahsettiğini anlamıyorum.
-Rüzgar! Neden bahsettiğimi çok iyi biliyorsun. Ya nedenini bilmiyorum ama sürekli ben Bulut'la baş başa yalnız kaldığım da hiç zaman kaybetmeden hemen yanımızda bitiyorsun. Bu yaptığın artık hiç hoşuma gitmiyor Rüzgar. Ve bunu yapmanın sebebi ne?
-Sadece seni korumak istiyorum o kadar. (Bunları söylerken benden gözlerini kaçırıp durdu yalan olduğu besbelliydi.)
-Buna sen inanıyor musun? Rüzgar bu söylediklerin hiç de inandırıcı gelmiyor bana. Sakladığın birşeyler var benden. Sen de biliyorsun ki ben birisinin benden bişeyler saklamasından hiç ama hiç hoşlanmam. Şimdi bana doğruları söyle! Bunları yapmanın sebebi ne?
-Çünkü seni seviyorum Selin! Hem de o psikopattan daha çok seviyorum!!!
Çok şaşırmıştım. Ayşe'nin dedikleri doğruydu. Rüzgar, kardeşim arkadaşım bildiğim kişi beni seviyordu! Hatta deli gibi aşıktı...
Bi an da ne olduğunu anlamadan büyük bi ses çıktı. Bu Bulut'un sesiydi:
-Sen ne diyorsun! Şimdi o söylediklerini geri al yoksa...
-Yoksa ne? Gelip dövecek misin?
-Gerekirse evet!Ona asıl zarar verecek kişi sensin anladın mı? Eğer onu sevmeye devam edersen sonun çok kötü olur haberin olsun!
-(ben) Yeteeeer! Yeter ya ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz! İkiniz de delisiniz! İkiniz de kafayı oynatmışsınız. Ve sana gelince Rüzgar, böyle bişeyi asla düşünme, aslaaa! Biz sadece arkadaşız ve sadece arkadaş kalacağız!
-Ama Selin arkadaş olmamız bi şey değiştirmez, bana bi şa....
-Rüzgar yeter dedim sana! İstemiyorum. Seninle asla ama asla çıkamayız olmaz!
Hatta arkadaşlığımızdan bile emin değilim artık!
Arkamı dönüp sınıfa çıktım. Sinirden deliler gibi ağlıyordum. Son dersimizdi ve artık derslerimizin çoğu boş geçiyordu. Ve o gün yine öyleydi. Son ders kimya dersiydi ama öğretmen gelmemişti. Deli gibi ağlıyordum ve o sıra da Ayşe geldi. Beni öyle görünce hemen yanıma geldi sarıldı. Ne olduğunu sordu. Olan biten herşeyi anlattım.
-Seloşum artık Rüzgar ile konuşmamak senin için çok iyi bence de.