Το πρωτο πραγμα που ειδα μολις ανοιξα τα ματια μου ηταν ότι ξημερωνε.Ο ηιλος δεν ειχε βγει αλλα ξημερωνε.Μετα προσεξα ότι ημουν στο δασος ακομη.
Δεμενη γυρω από ένα δεντρο.
Το στομαχι μου ποναγε και τα χερια μου με καιγανε.Προσπαθησα να τα τραβηξω αλλα ηταν ματαιος κοπος.Μετα καταλαβα με τι ηταν δεμενα τα χερια μου.Αλυσιδες ποτισμενες με βερβενη,το φυτο που όπως εμαθα στην ακαδημια ηταν η αδυναμια των βρικολακων.Και τωρα καταλαβαινα το γιατι.Οι καρποι μου εκαιγαν σε σημειο που σχεδον δεν τους ενιωθα.Το ιδιο πηγαινε και για τα ποδια μου που ηταν επισης δεμενα με αλυσιδες αυτην την φορα που όμως ειχα και αυτές βερβενη.Ποιος με ειχε δεσει?Και τοτε θυμηθηκα την ξανθια κοπελα.
Που ηταν λυκανθρωπος.
-Ξυπνησες κιολας?Πρωτα ακουσα την φωνη της και μετα εμφανηστηκε μπροστα μου.
-Τι θες από μενα?Την ρωτησα κανοντας μια αποτομη κινηση με τα χερια μου.Το μονο που καταφερα ηταν να πονεσω περισσοτερο.Εκεινη γελασε.
-Δεν εισαι εσυ αυτή που ρωτας ερωτησεις γλυκιά μου.Απαντησε ειρωνικα.Εγω δεν ειπα τιποτα.
-Τι τρεχει με εσενα και τον Μπραιαν?Η ερωτηση της με επιασε απροετιμαστη.Πως μπορουσε να ξερει.
-Ποιος είναι αυτος?Ρωτησα.Δεν επρεπε να μαθει απολυτως τιποτα.Ο Μπραιαν μου ειχε πει ότι τον ειχα βοηθησει στις πρωτες μεταμορφωσεις οποτε τον ηξεραν.Αλλα δεν επρεπε να μαθει τι ετρεχε με εμας.
-Σε ειδα να μπαινεις στο σπιτι του μην μου παριστανεις την χαζη κοριτσακι.Μου ειπε
-Δεν ειμαι κοριτσακι.Ειπα μεσα από τα δοντια μου.Τοτε ενας ψηλος μελαχρινος ανδρας ηρθε και σταθηκε διπλα της κοιτωντας με εξεταστικα.Ο θεε μου.Πρεπει να ηταν ολη η αγελη που ειχα δει με τον Μπραιαν.
-Εμαθες τιποτα Βερονικα?Την ρωτησε
-Μολις τωρα ξυπνησε και δεν είναι και πολύ συνεργασιμη.Απαντησε εκεινη.Ο αντρας με κοιταξε και μου χαμογελασε.
-Μην ανυσηχεις θα γινει.Ειδικα όταν ανατειλει ο ηλιος.Οταν ανατειλει ο ηλιος?Τι εννοουσε?Ειχα δαχτυλιδι για τον ηλιο.Αλλα μαλλον δεν ηξερε.Ωρα να το παιξω δυνατη.
-Ο ηλιος δεν θα με πειραξει.Ειπα ειρωνικα.Η Βερονικα μου χαμογελασε.
-Εννοεις δεν θα σε πειραζε.Φυσικα δεν θα σε πειραζε αμα ειχες αυτό.Ειπε και μου εδειξε το δαχτυλιδι μου.Παγωσα.Η Βερονικα ειχε το δαχτυλιδι μου και ο ηλιος θα ανετειλε συντομα.Και εγω θα καιγομουν.Ενιωσα την ανασα μου να κολαει στον λαιμο μου.
-Τι τρεχει με τον Μπραιαν?Με ρωτησε ξανα.Δεν απαντησα.Ο Ντανιελ θα ειχε καταλαβει μεχρι τωρα ότι κυνδινευω.Θα μιλαγε αραγε με τον Μπραιαν?Θα ηξεραν που ημουν?Η θα καιγομουν?
-Η ωρα τελιωνει.Μου ειπε ο αντρας.Διστακτικα κοιταξα προς τα βουνα.Το πολύ ένα τεταρτο μεχρι να ανατειλει ο ηλιος.
-Κοιτα να μαθαινεις Βερονικα.Ειπε ο αντρας και εβγαλε κατι από την τσεπη στο παντελονι του.Με τρομο συνηδητοποιησα ότι ηταν ένα πιστολι με το οποιο και με σημαδευσε.Και μετα πατησε την σκανδαλη.Ενιωσα την σφαιρα-ξυλινη σφαιρα-να βυθιζεται στο στερνο μου και ουρλιαξα.
-Όπως παντα επιδιξιας Φιλιπ.Του ειπε η Βερονικα.Μετα στραφηκε σε εμενα
-Τι τρεχει με τον Μπραιαν?Ξαναρωτησε
-Τιποτα!Τιποτα δεν τρεχει μαζι του!Φωναξα.Ο Φιλιπ πατησε άλλη μια φορα την σκανδαλη πετυχαινοντας με στο ποδι.
-Σταματα το!Φωναξα
-Τι τρεχει με τον Μπραιαν!Επεμεινε η Βερονικα
-Ημαστε φιλοι!Μονο φιλοι!Εγινε πριν αλλαξω!Απαντησα κλαψουριζοντας.
-Στο ειπα ότι θα λυγησει με αυτό.Της ειπε ο Φιλιπ και εκεινη του χαμογελασε.
-Ποσο κοντα ειστε?Συνεχισε εκεινη
-Σου ειπα!Μονο φιλοι ημαστε.
-Για αυτό αρνηθηκε να ερθει μαζι μας στην αγελη?Επειδη ειστε φιλοι?Η κατι παραπανω?
-Μονο φιλοι!Επεμεινα νιωθοντας ηδη δακρυα στα ματια μου.
-Πολύ αμφιβαλω.Ειπε ο Φιλιπ και πατησε ξανα την σκανδαλη.Αυτην την φορα με πετυχε στο στομαχι κανοντας με να ουρλιαξω ξανα.
-Σε παρακαλω σταματα!Ειπα παρακλητικα
-Την θελουμε ζωντανη Φιλ!Του ειπε η Βερονικα και του πηρε το οπλο.Εκεινος απλως ανασηκωσε τους ομους και εφυγε.
-Λοιπον πες μου τωρα…ποσο φιλοι ειστε με τον Μπραιαν και σε ποιον αναφεροταν όταν ελεγε ο αδερφος μου?Ρωτησε εκεινη παιζοντας με το οπλο
-Πως το ξερεις αυτό?Ρωτησα
-Τον παρακολουθω και όταν σε ειδα εκει…απλα κρυφακουσα.Οποτε..Ο αδερφος του..ποιος είναι.Κρατησα το στομα μου κλειστο.Δεν προκειται να της ελεγα.
-Εσυ με αναγκαζεις..Ειπε και εβγαλε ένα μαχαιρι.
-Λυπαμαι που θα χαλασω το ομορφο προσωπακι σου.Ειπε και ακουμπησε το μαχαιρι στο μαγουλο μου.Το μαχαιρι με εκαψε.Ηταν και αυτό ποτισμενο με βερβενη.Το τραβηξε αργα προς τα ατω χαρακονοντας με.Κουνηθηκα προσπαθωντας να την αποφυγω αλλα δεν μπορουσα.Εκεινη απορταβηχτηκε πισω και με κοιταξε.
-Πες μου και θα σε αφησω…
-Όχι!Κλαψουρισα.Τα χερια μου,τα ποδια μου πονουσαν.Τους καρπους μου δεν τους ενιωθα.Το στομαχι μου πονουσε επισης και το μαγουλο μου με ετζουζε και ειχα αρχισει να ζαλιμζομαι.Ημουν σιγουρη ότι θα λυποθυμουσα.
-Υποθετω ότι θα μου πεις τωρα μιας και θα χρειαστεις το δαχτυλιδι.Ειπε.Και τοτε το ενιωσε.Τις καφτες αχτιδες του ηλιου.Αρχισαν να χτυπανε πρωτα τα ποδια μου και ανεβαιναν προς τα πανω.Στην αρχη δεν ενιωσα κατι.Μετα όμως αρχιζα να νιωθω ένα ελαφρη τσουξιμο το οποιο οσο πηγαινε και μεγαλωνε.
-Ποιος είναι ο αδερφος ου Μπραιαν?Ρωτησε ξανα η Βερονικα.Και τοτε ηταν που πραγματικα αρχισα να καιγομαι.Και φυσικα να ουρλιαζω.
Τα υπολοιπα γεγονοντα ακολουθησαν γρηγορα.
Αισθανθηκα τι γαργαλητο στο σβερκο μου και μεσα σε δευτερολεπτα η Βερονικα πεταχτηκε αποτομα μακρια μου.Ο Φιλιπ κοιταξε καπου πισω από μενα και μετα εβγαλε ένα πιστολι.Με σημαδεψε με αυτό και τυλιχτηκε στις φλογες ουρλιαζοντας.Η Βερονικα φωναζε το ονομα του.Πηγε να σηκωθω αλλα τα ποδια της τυλιχτηκαν με παγο όπως και οι ομοι της που ειχαν κολλησει στο χωμα με παγο.Καποιος περασε γρηγορα από μπροστα μου και μετα ηρθε σε εμενα.Ο Ντανιελ.Πηγε από πισω μου και μου φορεσε το δαχτυλιδι.Σιγα σιγα το καψιμο αρχισε να μειωνεται μεχρι που υποχωρησε εντελως.Μετα η Μεγκαν ηρθε μπροστα μου.
-Ο θεε μου Αλισον…Μονολογησε
-Αου!Ακουστηκε μια φωνη από πισω ενώ ενιωσα ένα φευγαλεο αγγιγμα στα χερια μου.Ο Ντανιελ
-Εχουν βερβενη!Ειπε.Τα παντα γυρω μου αρχισαν να θολωνουν.
-Όχι όχι όχι Αλι!Μην κλεισεις τα ματια σου.Μου ειπε η Μεγκαν.
-Αστο σε εμενα.Ειπε μια άλλη γνωριμη φωνη.
-Μπραιαν…Μουρμουρισα.Τον ενιωσα να αγγιζει τις χειροπεδες και ακουσα ένα κρακ.Τα χερια μου ηταν ελευθερα.Τα εφερα μπροστα και αγκιξα απαλα τους καρπους μου.Δεν τους ενιωθα καν.Μετα ο Ντανιελ και ο Τομας ηταν επισης μπροστα μου.
-Εισαι μαζι τους?Απαιτησε να μαθει η Βερονικα
-Αφησε την Μεγκαν.Ειπε ο Μπραιαν και τοτε ηρθε στο οπτικο μου πεδιο.Ελυσε τις αλυσιδες από τα ποδια μου.Ο Ντανιελ και ο Τομας με βοηθησαν να σηκωθω ορθια.Η Μεγκαν πρεπει να ελευθερωσε την Βερονικα και ο Μπραιαν πηγε κοντα της ενώ ο Ντανιελ με σηκωσε στα χερια του.
-Όλα θα πανε καλα μικρη μου.Εισαι ασφαλης τωρα.Μου ειπε και εκανε μια προσπαθεια να χαμογελασει.Και αυτή ηταν η τελευταία εικονα που ειχα πριν βυθιστω στο σκοταδι ξανα.
Όταν ανοιξα τα ματια μου βρεθηκα να κοιταω στα πρασινα ματια του Ντανιελ ο οποιος ξεφυσηξε.Γυρισε το κεφαλι του και κοιταξε καπου πισω του.
-Ξυπνησε.Τους ειπε
-Που ειμαι?Ρωτησα κοιτωντας τριγυρω.Το ηξερα αυτό το μερος ειχα ξαναβρεθει εδώ αλλα-
-Στο δωματιο του Μπραιαν.Μου ειπε
-Ο θεε μου εισαι καλα?Ρωτησε η Μακενζι που βρεθηκε διπλα μου.
-Ναι..οχι…ποναω.Ειπα και ετριψα τα χερια μου.Η Μεγκαν ηρθε διπλα απ την Μακενζι και με κοιταξε λυπημενη.Μετα κοιταξε τον Ντανιελ και μετα εμεινε.
-Βοηθηστε με να σηκωθω.Τους ειπα.Η Μεγκαν και ο Ντανιελ με τραβηξαν ελαφρως και εγω ανακαθησα στο κρεβατι.Και τοτε τον ειδα.Ο Μπραιαν ακουμπουσε στον τοιχο και με κοιτουσε..ανυσηχος?Δεν μπορουσα να καταλαβω.
-Πως νιωθεις?Ρωτησε η Μεγκαν
-Πειναω και ζαλιζομαι..και νιωθω λες και ποναω παντου.Απαντησα
-Όταν λυποθημησες σου εδωσα από το αιμα μου…φανταζομαι ότι θες ανθρωπινο όμως.Μου ειπε ο Ντανιελ
-Πιες από μενα.Πεταχτηκε η Μακενζι και με κοιταξε.
-Δεν υπαρχει περιπτοση.Της ειπα.Εκεινη όμως μου εδωσε το χερι της.
-Δεν θα με πονεσεις και το χρειαζεσαι οποτε τελιωνε.Ειπε επιτακτικα
-Θα πρεπει να συμφωνησω.Ειπε ο Ντανιελ
-Το χρειαζεσαι.Μου ειπε και η Μεγκαν
-Και αν γινει κατι θα σε σταματησουμε.Προσθεσε μετα.Κοιταξα την Μακενζι
-Σιγουρα?Ρωτησα επιφυλακτικα
-Ναι καντο.Ειπε.Στην κατασταση που ημουν δεν μπορουσα να κανω και κατι άλλο.Ετσι εφερα το χερι της στο στομα μου και την δαγκωσα προσεχοντας να μην την πονεσω.Καθως το αιμα της περνουσε στον οργανισμο μου η ζαλαδα αρχισε να υποχωρει και εγω αρχιζα να δυναμωνω.Το ενιωθα.
-Αλι αστην.Μου ψηθυρισε ο Ντανιελ.Μα πειναω!Ηθελα να πω,αλλα αντιθετως την αφησα αμεσως και σκουπισα το στομα μου με την αναποδη του χεριου μου το οποιο παρατηρησα ότι μπορουσα να το κουνησω.Φυσικα γυρω από τους καρπους μου υπηρχε ενας κυκλος από τις αλυσιδες…
-Εισαι καλα?Ρωτησε ο Μπραιαν.Επιτελους μου μιλησε.
-Ναι απλα ψιλοζαληζομαι λιγο…Απαντησε η Μακενζι…Για μισο λεπτο…Εγω ημουν που της ειχαν επιτεθει και αυτος ρωταγε την Μακενζι ενώ δεν ειχε μιλησει καν σε εμενα?
-Θα σου φερω λιγο νερο.Της ειπε και βγηκε από το δωματιο.
-Καλυτερα?Με ρωτησε η Μεγκαν
-Ναι!Της ειπα αποτομα.
-Τι επαθες Αλι?Ρωτησε και με κοιταξε μπερδεμενη με τον αοπτομο τονο μου.Πηρα μια βαθεια ανασα.Η Μεγκαν δεν μου εφταιγε σε κατι.
-Σορρυ.Μουρμουρισα.Μετα κοιταξα τριγυρω.Ο Τομας που ηταν?
-Που είναι ο Τομας?Ρωτησα
-Στο σχολειο.Δεν γινεται να λειπει ολη η παρεα.Μου απαντησε ο Ντανιελ.
-Το σχολειο…Σε ποσες ωρες εχουμε μαθημα?Η Μεγκαν κοιταξε το κινητο της.
-Είναι 11 το πρωι ακομα.Ξεφυσηξα ανακουφισμενη και τοτε ο Μπραιαν μπηκε μεσα.Ηρθε στο κρεβατι και εδωσε το νερο στην Μακενζι χωρις να μου ριξει μια ματια.Εκεινη ηπιε και του εδωσε πισω το ποτηρι.
-Σ’ευχαριστω.Του ειπε και εκεινος της χαμογελασε.Το ορκιζομαι ότι αμα δεν ημουν τοσο χαλια θα τον πετουσα σε καναν τοιχο!Μα καλα τι ειχε παθει?
-Νιωθεις καλυτερα?Ρωτησε ο Ντανιελ και επιασε το πιγουνι μου.Ανασηκωσα τους ομους.
-Περιπου..ακομα πονανε τα χερια μου και οι καρποι μου..Και οι σφαιρες..μισο..βγαλατε τις σφαιρες?Ρωτησα
-Εγω το εκανα αυτό.Μην το δοκιμασεις δεν είναι ευχαριστη διαδικασια.Ειπε η Μεγκαν και μου χαμογελασε.
-Σ’ευχαριστω.
-Γιατι είναι οι φιλοι?Της χαμογελασα και εγω και ενιωθα το μαγουλο μου να με τσουζει.Α ναι..ηταν χαρακωμενο.Στην θυμηση εκανα μια γκριματσα
-Ποναει?Μαντεψε ο Ντανιελ
-Ναι…Απαντησα
-Αλλα θα θεραπευτεις όμως ετσι?Ρωτησε η Μακενζι κοιτωντας με
-Ναι,ευτυχως.Της ειπα
-Τι ηθελε η Βερονικα?Ρωτησε ο Μπραιαν και αυτην την φορα απευθηνθηκε σε εμενα.Μονο που αυτην την φορα δεν συγκρατηθηκα.
-Τι ηθελε η Βερονικα?Τι ηθελε η Βερονικα?!Φωναξα.Μπορουσα να τους νιωσω ολους να με κοιτανε αλλα αυτό δεν με σταματησε.
-Παραλιγο να καω ζωντανη και δεν με ρωτησες καν πως ειμαι και τωρα με ρωτας τι ειπε η Βερονικα???
-Αλισον χαλαρωσε.Ειπε ο Ντανιελ και επιασε το χερι μου.
-Θελεις να μαθεις τι ειπε Μπραιαν?Με ρωταγε για εσενα!Εσενα και αν ημαστε φιλοι και ποιος είναι ο αδερφος σου!Και δεν της ειπα λεξη!Τιποτα!Για να μην σου κανουν τιποτα ειτε σε εσενα ειτε στον Ντανιελ!Αυτο μου ειπε η Βερονικα!Του πεταξα.Ο Μπραιαν βλεφαρισε λες και προσπαθουσε να επεξεργαστει τι του ειχα πει.
-Αλι ηρεμησε.Μου ειπε ο Ντανιελ και μετα κοιταξε τον αδερφο του.
-Εχει ένα δικιο πρεπει να πω.Του ειπε.Μετα γυρισε σε εμενα
-Εσυ κοιτα να ηρεμησεις.Το να τσακωνεσαι δεν βοηθαει.Μου ειπε.
-Σορρυ.Ειπε ο Μπραιαν.Τον κοιταξα
-Σορρυ?Μονο αυτό εχεις να πεις?Απαιτησα να μαθω.
-Και τι θες να σου πω Αλισον?Ειπε εκνευρισμενος.
-Παιδια!Δεν νομιζω ότι είναι ωρα να τσακωνεσται!Μας ειπε η Μεγκαν.Ο Μπραιαν γυρισε στον Ντανιελ.
-Μεινε εδώ μεχρι να μπορεσει να περπατησει και μετα παρτην και φυγετε.Του ειπε και αφου σηκωθηκε εφυγε απ το δωματιο.Μετα από λιγο ακουσα και την εξοπορτα να κλεινει δυνατα.