Ateş ve Duru kuyumcudan çıkmışlardı.
"Gidelim mı? Çok yoruldum." (Duru)
"Tamam." (Ateş)
Ateş ve Duru, Ateş'in arabasına binip evin yolunu tutmaya başladılar.
"Duru..."
Ateş'in seslenmesiyle Duru gözlerini sabitlediği camdan aldı ve Ateş'e baktı.
"Istersen sende sevgili falan... Yani o işleri..."
Duru dinlemiyordu, hatta kafasını diğer yöne çevirdi.
"Duru beni dinle."
"Dinliyorum."
"Neyse ya..."
"Off "
Duru eve gelmişti. Ateş de öyle.
Ateş, Çağla'yı arayıp evine gelmesini söylemişti. Biraz sonra Çağla oradaydı.
"Ne oldu Ateş? Neden çağırdın beni?"
"Ne demek bu sevgilim..."
"Sevgilim mi! Sevgilim, ha. Metresim demek istedin herhalde? Sen evleniyorsun Ateş, farkında mısın? Hala daha nasıl bana sevgilim diyebiliyorsun ya? Ateş..."
Çağla ağlamaya başlamıştı. Ateş Çağla'ya doğru yakınlaştığında Çağla var gücüyle bağırdı.
"!BANA DOKUNMA!"
"Seni sevmemeyi öğreneceğim Ateş."
Ve koşarak evden çıkıp arabasına bindi Çağla. Ateş sinirlenmişti. Yüzüğü hızla yere fırlatıp bağırdı tüm sesiyle.
Sonra odasının bir köşesinde sakladığı maddeden ağzına attı.
Kaybetmek ona çok koyuyordu.
Karşısında güçlü insanlar görmek daha da korkutuyordu onu.
BÖLÜM SONU
VOTE VE YORUMu UNUTMAYIN. 😜😍
Sizi seviyorummm🌸❤🎈