Chapter 18- I love you!
KATH'S POV
"DJ?" tanong ko habang kumakatok..
Argh! Pano yun makakatayo eh may sakit nga siya Kath!
Pumasok nalang ako sa loob..
"Ang ganda ng condo ah." sabi ko.
"I know." Nagulat ako ng tumambad sakin ang isang Daniel Padilla na shirtless at may dalang bimpo sa likod ko.
"Ok ka lang?" tanong ko habamg hinahawakan ang noo niya..
Ang init!
"Sa tingin mo ok lang ako?" tanong niya.
Parang nag-iba siya ah.
"Ang weird mo ngayon!" sabi ko.
"Mas weird ka!" sabi niy at pumunta ata sa isang kwarto.
Parang siya yung... yung.. yung..
Old Daniel..
Nakaalala na siya?
Ngayong mahal ko na siya?
Pumasok ako sa kwarto ata niya..
Color black and yellow.
"Bakit andito ka?" cold niyang sabi.
Tumabi ako sa kanya pero lumayo siya.
"Di ba mahal mo ako?" sabi ko.
Umiwas lang siya ng tingin.
"Ok.. I'll tell you the truth. First.. Yung nagkaamnesia ka. Nagkagusto ka sakin at naging mahal 'yon. Naawa ako sa'yo at gusto kitang pagtripan kaya sinabi kong mahal din kita or I like you pero ngayon na nakapag-isip isip ako... 3 weeks had passed after your amnesia.. I realized that I love you." explain ko.
Napatingin siya sakin na seryoso ang mukha niya.
"Wag mo nga akong lokohin Bernardo. Oo, mahal kita... Or should I say minahal kita pero ngayong bumalik na ang ala-ala ko.. Hindi na ako magpapa-uto pa sa inyo... Pati mga kaibigan ko.. Nauto na din ako... At hindi na ako magtitiwala ng kahit sino o ano.. Kaya you can leave me alone now." cold niyang sabi.
Hindi ko na napigilan ang luha ko.
Ang sakit...
Ang sakit na pagsalitaan ka ng taong mahal mo.
Umiyak na ako.
Napalingon siya sa'kin.
Nakita kong ang tingin niya parang nasasaktan na umiiyak ako pero ng napatingin siya sakin na nakatingin ako sa kanya pinalitan niya yon ng seryosong tingin..
Tumayo na ako pero bago ako umalis..
"Sige... Ayoko na ding masaktan pa.. Kaya para hindi ka na mainis sa pagmumukha ko... Aalis na lang ako.. Paalam." sabi ko at umalis na..
Tinawagan ko muna si Kuya Neil.
PHONE CONVO:
NEIL: Ano kailangan mo? Andito ako sa office ngayon Kath.
AKO: Kuya *sniff* Andyan pa ba ang mga papers papunta sa Los Angeles?"
NEIL: Oh? Umiiyak ka ba?
AKO: *sniff* Halata *sniff* ba?
NEIL: Shit! Bunso anong nangyare?! Bakit ka umiiyak?! May umapi ba sayo?! May nambully?!
AKO: W-wala K-kuya *sniff* Oh? Umuulan *sniff* pala.. Nakisama pa *sniff*
NEIL: Asan ka ngayon?!
Pero bago ako makasalita...
Bumagsak ako..
And everything went black...
-
"I love you." rinig kong sabi ni DJ..
Ngumiti ako..
"I love you too." sabi ko at ngumiti din..
Nilapit niya ang mukha ko sa mukha niya..
Ayan na hahalikan niya ako..
Hahalikan na...
"Kath!" napamulat ang mga mata ko.
"Aish! Pinag-alala mo kami!" sabay na sabi ng mga kuya ko.
Akala ko totoo na eh... Panaginip lang pala.
"Asan ako?" tanong ko.
Nakita kong puti ang mga walls kaya I guess.. This is the hospital.
"Sa hospital.. Buti nga on ang GPS mo kundi... Naku!" sabi ni Kuya Neil.
Ngumiti nalang ako.
"Teka.. Bakit ka nga pala umiiyak nung kausap mo ako sa phone?" tanong ni Kuya Neil..
Napalunok ako.. Sasabihin ko ba?
"Kuya... Wag kayong mag-iisip ng masama ha?" tumango lang sila.
"May mahal ako... Sinabi kong mahal niya ako pero ng bumalik ang alaala niya.. Hindi na niya ako mahal... Kaya ako umiiyak kasi nareject ako." sabi ko.
"Si Daniel Mokong ba?" tanong ni Kuya Kevin..
Tumango ako.
"ABA'T HOW DARE HE?!" sigaw ni Kuya Klark.
*tok!*tok!
"Baka mga kabarkada mo na 'yon Kath." sabi ni Kuya Neil.
Pagkabukas ng pinto.. Mga kabarkada ko nga..
Lumapit sila sa akin..
"Kamusta na?" sabay na tanong nila.
"One week ka ngang tulog eh.. Gutom ka na ba?" tanong ni Quen na may dala dalang paper bag na Jollibee. Hahah advertiser?
"Teka.. ONE WEEK?!" Napareact ako.
One week akong tulog?!
"Nga pala Kath.. Nakahanda na ang ticket mo to Los Angeles." sabi ni Kuya Neil.
Tumango nalang ako.
Napagdesisyunan kong pumunta na ng LA para maka-move on.
Ayoko dito.. Maraming memories..
Katulad lang dito sa hospital.
Nung na-aksidente si DJ.
"Sama kami Kuya." sabay na sabi ni Dom,Khalil, at Quen.
"Sure ba kayong gusto ng mga magulang niyo yan?" tanong ni Kuya Klark.
"Opo." sabay nanaman nilang sabi.
"Sige samahan niyo si Kath dun. Wag niyo siyang pababayaan at maging protective kayo sa mga boys understood?" sabi ni Kuya Neil.
Tumango nalang sila.
"Pwede namang hindi na kayo guys sumama." sabi ko.
"Hindi.. Matapos ng heartbreak mo... Hindi na pwedeng mag-isa ka lang." sabi ni Quen..
Tumango nalang ako.
-
Andito na kami sa NAIA
Yup! After 3 days na discharge ako.
"Mag-ingat kayo dun!!" sabi ni Kuya Kevin.
Niyakap ko na ang mga kabarkada ko at mga Kuya ko.
"Wag munang magmahal!" sabi ni Jerome.
"I'll try." sabi ko.
"Hoy! Wala pa tayo sa LA kaya wag munang mag-english!" sabi ni Dom.
Napatawa nalang ako.
Lumingon lingon ako..
Nagbabasakaling..
Pupunta siya..
Para pigilan ako..
Para sabihin mahal niya ako.
Para mag happily ever after na...
Pero wala
Ni aninong DJ wala.
"Looking for someone?" sabi ni Quen na naka-akbay sakin habang papasok na ng passengers area.
Umiling ako.
"Nope.. Dapat mag-move on na ako. Baka mas lalo lang akong masaktan
pag mahalin ko pa siya." oh... Hindi ko nga mabanggit ang pangalan niya diba?
Tumango nalang silang tatlo.
*Flight KN0426 pls go to the departure area thank you.
Nagkatinginan kami at tumayo.
"Ready ka na?" tanong ni Khalil.
Nag-smirk ako..
"Always." sabi ko.
AFTER 15 HOURS
Andito na kami sa LA
Hmmm.. Fresh Air!
Septemer palang pero medyo malamig na.
"Are you Kathryn Bernardo?" tanong nung parang bodygaurd.
"Yes.. Why?" tanong ko.
"Your brothers said you'll be going here so you'll go to your house with your friends." sabi niya.
"Ok thanks." sabi ko.
Sumakay na kami sa limo.
Yup! Limo.
"Magarbo ah!" sabi ni Dom na nakatingin sa labas.
Maganda nga.
"New life! New environment..New me!" bulong ko.
***
A/N:
Hi! Happy 300 reads! Hanggang 25 chapters lang 'to!
VOTE!
COMMENT!
FOLLOW!