Chapter 9: Say
Naglakad si Lynlei papalayo dun sa kausap niya.
( Peige's POV )
Status or NASL
Name: Peige Rhemny Cortez
Age: 15 years old
Sex: Female
Location: #41 Wondu, Sien, Togahoma
Sa maniwala kayo o hindi, isa rin akong LOVE BITTER dati pero nagbago iyon nung nakilala ko ang isang lalaking nagmahal sa akin at minahal ko rin but wala na siya dito. Umalis na lang siya nang hindi nagpapaalam sa akin. Kahit isa man lang na tawag or text, wala akong natanggap sa kanya. Hindi ko nga alam kung kami pa o hindi na eh. Nakakainis siya pero hanggang sa ngayon, hinihintay ko pa rin siya at salamat din sa kanya dahil nawala ang pagkalove bitter ko. O sya, akala ko wala na akong makikilala na love bitter dito sa school pero mali pala ako. Sa totoo lang, unang kita ko pa lang kay Lynlei nung first day, naramdaman kong meron siyang aura ng isang love bitter. Natutuwa nga ako because naalala ko ang mga oras na isa akong love bitter pero... Kailangan kong baguhin si Lynlei because ayaw ko siyang maranasan pa ang mga masasakit na nangyari sa akin dati. Sana nga matulungan ko siya. Wish me luck!
+Lynlei's side+
Nakaupo si Lynlei sa proper seat niya sa classroom.
"Sino ba kasi iyon? Isa pa siya sa mga nanira ng araw ko. Si hulk, Kiel at yung dating love bitter. Bakit naman ako magbabago? Dahil lang sa lait at tukso ng ibang tao ay magbabago na ako? Kasi hindi niya lang alam kung gaano ako katibay sa mga iyon noh. Sanay na sanay na kaya ako sa mga taong hindi nakakaintindi sa akin. Hay... Bakit ko nga ba sila inaalala? Makapagpatugtug nga mo na." tapos kinuha ko yung earphones ko sa bag then inilagay ko sa tenga ko.
Dahil hawak-hawak ko naman ang cellphone ko, isinaksak ko na rin ang earphones nito.
"F*ckin Perfect by Pink, hindi." habang naghahanap ako ng song na magandang patugtugin ngayon.
The truth is, kaunti lang ang songs ko na nandito sa phone ko. Naghanap pa ako ng song na mapapagaan ang kalooban ko hanggang sa nakita ko ang isang song na paborito ko at plinay ko iyon.
“Say”
Composed by the author.
Intro:
Everyone’s calling me crazy
I know they can’t get me ‘coz I’m this
Anyone’s insulting me ‘coz of what I’m wearing
They just don’t know my secret
---> LB! Sorry, binabago ko yung lyrics. Imbes na crazy, LB ang sinasabi ko kasi mas bagay iyon sa akin. Ay! Oo nga pala, naalala ko ang pangyayaring tinatawag nila akong baliw, weirdo, adik at iba pa dito. Pati nga rin ang pangungutya nila sa kasuotan ko eh pero okay lang kasi hindi lang nila alam ang tungkol sa akin ng lubusan.
Refrain:
Oh every time I walk
Every time I look
They always say bad things about me
Oh anything I do
It looks like wrong for you
I hope you understand me soon
---> Ito yung times na naglalakad at tumitingin ako tapos may mga nachi-chikahan tungkol sa akin na parang may ginawa akong masama sa kanila kahit wala naman. Ano ba kasing problema kung LB ako? Para kasing lahat ng gagawin ko, mali sa kanilang paningin. Purket isa akong love bitter ay nangangahulugang mali parati ako, hindi ba pwedeng i-consider nila na tao rin ako noh. Minsan, tumingala ako na sana nga maintindihan naman nila kung sino ako at kung ano ako pero sa tingin ko... Hindi na mangyayari iyon I think.
Chorus:
Say whatever you want
Whatever they say
I don’t care eh eh eh eh
---> Talaga! Wala akong paki!
Hey no matter if I’m alone
Just stay away
And everything will be alright
II.
Everybody’s gossiping about me
I know they won’t accept me who I am
Anybody’s telling me that I’m weird
They just don’t know what they say.
Refrain:
Oh every time I walk----
Inistop ko ang pagplay ng song dahil nakita ko na dumarating na isa-isa ang mga kaklase ko na mapangutya.
A/N: Pasensya na po kung binitin ko po kayo dun sa kanta ko. Sa katunayan nga po, hindi po ako magaling kumanta pero nagco-compose po ako ng song. Hilig ko lang po eh, pampalipas oras. Hehehe! Ginawa ko po talaga ang kantang iyan para may theme song po ang story ko pong ito. Mamaya, makikita niyo rin po ang full lyrics ng song ko kaya wag magalala. Thanks READERS!!!
"Anong oras na ba?" bulong ko tapos tinignan ko ang time sa cp ko at 12:50 pm na.
In Lynlei's mind: Di bale, itutuloy ko na lang mamayang gabi ang pakikinig ko sa kantang ito.
Tapos ibinalik ko na ang earphones ko sa bag at ibinulsa ko naman ang cp ko. Pumasok na rin si Kiel, si hulk at yung LB dati. Huling pumasok sa classroom ay si mam Zan.
Inilapag ni mam Zan ang mga libro niya sa mesa.
"Oh! Okay na ba ang mga tummies ninyo?" biro niya.
Tumawa lang ang mga kaklase pwera lang ako at itong katabi ko.
In Lynlei's mind: Anong treat yan? Bata-bata?! Pati ba iyon itatanong pa eh.
"O sige tama na, magle-lecture na tayo." sabi niya at nagsimula na siyang magturo.
Napabuntong hininga ako dahil nabo-bored na ako dahil discussion. Napansin ni Ranzel iyon.
"Pssst." tapos siniko niya ako.
"Bakit na naman?" sabi ko nang mahina with tiger-look para sa kanya.
"Nabo-bored ka na?" tanong niya.
"Ewan ko." sabi ko ng emotionless dahil wala akong time para makipaglong conversation pa sa kanya kaya tinapos ko na lang ang usapan ng ganun-ganon na lang.
Ibinali ko na rin ang tingin ko sa kanya.
"Pssst pssst." sabi niya ulit tapos siniko niya na naman ako.
"Hindi ako aso." sabi ko ng hindi tumutingin sa kanya.
"Linlin. Linlin." tawag niya sa akin at napalingon ako agad dahil nagtaka ako kung paano niya nalaman ang nickname ko sa bahay.
"Paano mo nalaman yan?" tanong ko agad.
"Ewan ko." sabi niya na parang ginaya pa ang stilo ng pagsasalita ko kanina.
"Basta wag mo akong tatawagin sa name na iyan." pababala ko sa kanya tapos bumalik ako sa pakikinig sa discussion na kahit na sobrang boring.
Hindi siya nagsalita for a while.
"Linlin. Linlin." sabi niya ulit na parang nangiinsulto.
Pero hindi ko siya pinansin.
In Lynlei's mind: Paano niya ba kasi nalaman ang nickname ko? Nakakainis na siya ha!!!
Bigla niyang narecall ang pangyayari nung umaga.
-RECALL-
"Linlin! May bisita ka!" tawag ni tita Lona.
-END OF RECALL-
"Doon niya pala nalaman." sabi ko ng palihim pero narinig pa rin ni Ranzel ang sinabi niya.
"Anong nalaman?"
"Wala." sabi ko nang hindi tumutingin sa kanya.
Napangiti naman si Ranzel na parang tuwang-tuwa.
In Lynlei's mind: Nakakainis talaga itong lalaking 'to. Kasi naman, ang epal niya.
Nung uwian na nila....
Salamat naman dahil makakauwi na rin ako sa wakas. Isinuot ko na ang sling bag ko then hinintay ko munang mauna silang makalabas. Nung nakalabas na sila, tumayo na ako sa kinauupuan ko. Nabigla ako nung tumayo na rin si hulk. Naglakad ako palabas ng classroom pati rin siya. Para yatang sinusundan niya ako.
*way*
Naglalakad ako ngayon sa way na papunta sa house ko at kasunod ko pa rin si hulk sa back ko. Medyo malayo siya sa akin.
In Lynlei's mind: Paano ko kaya siya mapapahinto sa kakasunod sa akin? Hmmm... Ah!
Tapos huminto sa paglalakad at huminto rin siya. Tumalikod ako para harapin siya.
"Hoy hulk!" sabi ko tapos itinuro ko siya.
Tumingin siya likuran niya.
"Wala naman ha."
Hindi ako umimik at nakaturo pa rin ang hintuturo ko sa kanya.
"Ako ba yung tinatawag mong hulk?"
"Oo, ikaw nga."
"Bakit naman hulk ako?"
"Basta! Wag mo nang alamin. Please, wag mo na akong susundan." tapos ibinaba ko na ang kamay ko.
"Paano kung ayaw ko?"
"Alam ko na kung paano kita papahintuhin."
"Paano?"
"Simple lang. Hin... Di... Ki... Ta... Gus... To... Hindi kita gusto kaya tumigil ka sa pagaaksaya ng oras sa akin." seryosong sinabi ko.
Pinagpatuloy ko na ang aking paglalakad papunta sa bahay ko. Naramdaman ko na ring hindi na siya sumusunod sa akin.
"Buti naman." bulong ko.
*room*
Nandito na rin ako sa room ko. Nakahiga ako sa bed ko. Katulad pa rin dati, naka-off ang ilaw kaya madilim.
"Hay... Ano kayang gagawin ko ngayon?" tapos nagisip-isip ako.
"Alam ko na." tapos kinapa-kapa ko ang bed ko dahil hinahanap ko ang cellphone ko. Ilang sandali, nahanap ko na rin ang cp ko.
Plinay ko ulit yung song na paborito ko.
“Say”
Composed by the author.
Intro:
Everyone’s calling me crazy
I know they can’t get me ‘coz I’m this
Anyone’s insulting me ‘coz of what I’m wearing
They just don’t know my secret
Refrain:
Oh every time I walk
Every time I look
They always say bad things about me
Oh anything I do
It looks like wrong for you
I hope you understand me soon
Chorus:
Say whatever you want
Whatever they say
I don’t care eh eh eh eh
Hey no matter if I’m alone
Just stay away
And everything will be alright
II.
Everybody’s gossiping about me
I know they won’t accept me who I am
Anybody’s telling me that I’m weird
They just don’t know what they say
Refrain:
Oh every time I walk
Every time I look
They always say bad things about me
Oh anything I do
It looks like wrong for you
I hope you understand me soon
Chorus:
Say whatever you want
Whatever they say
I don’t care eh eh eh eh
Hey no matter if I’m alone
Just stay away
And everything will be alright
Say whatever you want
Say whatever they want
Say all you want to say
And everything is fine
---> Pero naniniwala akong kapag nagsawa na sila sa kakasalita tungkol sa akin, ang lahat ay magiging okay na para sa akin.
Say whatever you want
Say whatever they want
Say all you want to say
All I can say is “hey”
Repeat chorus (2X)
Say say say
And everything is fine
Say say say
All I can say is “hey”
---> Sabihin na nila lahat ng gusto nila basta ako, hindi ako magpapatibag dahil lang sa kanila.
Tapos napatulog si Lynlei sa bed niya.
A/N: O yan na ang full lyrics ng song ko pero hindi ko pa naire-record eh. Pasensya na po sa inyo dahil hindi niyo pa alam ang tono nito.