( Akeno )
Ne güzel olurdu duygularımız tenimize yansıyıp belirli bir renge dönüşse..
Bilirdim o zaman ne hissettiğini. Tabi ne hissettiğimi de. Bir kuş sesi duymak istiyorum bu gün. Gök yüzünü görmek istiyorum bugün güneşin batışından doğuşuna izlemek istiyorum.
Güneş yüzüne nasıl vuruyordu Hisoka unutmaya yüz tuttu anılarım. Gözlerimi hala yeni güne açamıyorum. Korkuyorum yanımda olmamandan. Bir rüyadan daha uyanmaktan..
Güvenli kollar senin miydi Kane.. Kırdım mı seni yine.. yanımda seni bulacağım diye korkak oldu yüreğim, sana acı veriyorum diye kendimden nefret mi etmeliyim.
Biliyorum Kane.. Beni sevdiğini görüyorum gözlerinde. Yapabildiğim kadar elimden geldiğince salağa yatıyorum işte. Bencil piçin tekiyim değil mi sen söyle?..
Yaptığım umut vermek mi sana.. Kullanıyor muyum seni.. Bu güzel güneşli günde baştan mı başlamalıyım herşeye.. Fısıldasa keşke çiceklerim bana. Söyleseler fikirlerini sunsalar dileklerini. Dinlesem onları bir kaç gün önceki gibi olsa herşey baksam sadece onlara.
Duysam zihnimde seslerini. Kulaklarımı devre dışı bıraksa kelimeleri.. Belki yıllar geçti üzerimizden belki de daha dündü olanlar...
Zaman ahh ne acımasız bir kavram. Dokunmadan, hissettirmeden nasılda cezalandırıryor insanı. Hisoka seni de cezalandırdı mı?. Benim canımı çok yaktı. 24 saat dedikleri o bir gün bazen bir kaç dakika gibiydi gözlerimi açtım ve kapadım. İşte bu kadar günlerim kısaldı. Bazen öyle uzundu ki bir gün denilen o kavrama 4 yılın anılarını sığdırıp kıvrandım. Gittin Hisoka sen gittin... Acı çekmedim ilk dakika.. Gerçekten acı çekmedim. Anlamadım ne oldu. Kavramakta geçikti o dakika olanı. Sonra çöktü içime uğursuz saliseler. Bir salisenin ne kadar kıymetli olduğunu ve ne kadar yavaş geçtiğini o zaman anladım. Yalan gibi değil mi insan bir saliseyi nasıl anlar ki..
Anladım ben Hisoka sensiz geçen her saliseyi anladım. Ruhum her an kavradı o zaman denilen döngünün titreşimini. Saatler bana göre yavaştı biliyor musun. Ben...
Ben çok.... çok yara aldım. Girdiğim savaştan mağlup çıktım. Ele geçirildim. İsyan ettim Hisoka. Sensizliğe isyan ettim ben. Sonra.. sonra gittin aklımdan sanki hiç yokmuşsun gibi var olmamışsın seni hiç sevmemişim gibi gittin. Kayboldun zihnimden. Kalbim kabullenmedi. O hep senin için acı çekti. Bir şey eksik hissettim bir terslik hissettim sen bendin. Kendimi unutmaya başlamıştım ben.
Zihnim durmuş aslında Hisoka oda unutmamış seni. Kriz geçirmişim sadece. O yüzdenmiş. Çok korktum bir daha seni unutmaktan. Sakin kalmaya çalıştım ama olmadı.. Kestim bileklerimi beceriksizliğim baş göstermese başara bilirdim de. Hızlandı işte o zaman yaşam nefesler, renkler, kokular, insanlar, düşüncelerim bile hızlandı. Ben sanırım tamda o anda kabullendim hastalığımı.
Kane sence düzelir miyim ben. Bozukluğum düzele bilir mi cidden. Ucube mi miyim neyim eksik ne fazla ki bu haldeyim bilmem ama sahiden normal miyim sence ben..
Gözlerim kapalı hala Kane. Açabilecek cesaretim var mı bilmem. Kalbim çırpınan kuş. Sudan çıkmış balık mıyım şu evrede ben. Soğuk şakalar yapsam içimden gelmese de gülsem. İnsanlarım boş gözlerine gözlerimi iliştirsem çıkabilir miyim burdan. Çıkmak istiyorum biraz.
Denizi görmek istiyorum. Neden deniz bilmiyorum. Biraz sadece biraz suyu hissetsem yeter. Göz alabildiğince uzanan o sonsuz gibi görünen denizi birazıcık gözlerimi diksem. Biraz dinlensem. Yorgunum Kane.
Aaaa nasıl da unuttum. Bugün hani kutlama vardı. Konser miydi yoksa grup falan mı. Bugün.. bu gün günlerden pazar mı?. ..
Sözler içimi yakan söyler var kulaklarımda senden hatıra kalan. Yenilerini duydum dün senden eskileri siline bilse keşke zihnimden. Gidiyorum ben diyordun. Daha önce söylemeliydim üzgünüm.. Ben susuyordum karşında. Gülüşüm soluyordu. Sana sarılmaya yeltenen kollarım düşüyordu aşağı. Onlar sanırım benden daha akıllı daha o an bıraktılar kendilerini. Suskunluğumu cevap sayıp kendine iyi bak diyordun usulca. Benim sallanan kendini bırakan kollarıma inat sen kolunu bana uzatıp saçlarımı dağıtıyordun elinle. Kızardım hep yapma diye. O an kızamadım bile Hisoka anlamadın mı. Enkaz bıraktın arkanda.. Seni bekledim ben her gün. Geri gelir dedim ama çıkmadı hiç zihnimden ' elveda' deyişin. Görüşürüz dememiştin. Sen beni arkanda bırakıp geleceğine gitmiştin. Dönüş diye birşey yoktu senin için. Ben salaktım fazla salak bekledim. Canım çok yandı benim. Seni beklediğim her gün yaralandım, hırpalandım, kırıldım, parçalandım, her saniye kişiliğimi dağıttım, karakterimi serptim etrafa ben ben olmaktan çıktım.
Tekrar cesaretim var mı? eski ben olsa ne yapardı. Yaşlandım sanırım. Biraz sadece biraz daha kapasam gözlerimi güneş seni yine eskisi gibi boyar mı?
Seni bin yıl beklemiş gibiyim Hisoka o kadar yorgun bedenim. Ama sanırım bir bin yıl daha bekleyebilrim. geleceğini bilirsem inan ruhum bedenimi bıraksada seni dünyayı terk etmez beklerim.
Seviyorum... Kalbim parçalanıyor, nefes almak bile canımı yakıyor ama seviyorum.. Gözlerim seni görmeden sanki görmüyor Hisoka bu mümkün mü? Sence bu mantıklı mı.. Ben korkuyorum..
Geçen zamanda sanırım oldukça korkak oldum.. Belki de hep bir korkaktım.. Şüphelerim var gerçekliğine. Gerçek misin lütfen tekrar tekrar söyle. Seni yeniden hissetmek istiyorum. Kokunu geri istiyorum. Acınası... üzerime yapıştı sanırım bu kelime. Anlamları bende saklı..
Acıyor herkes bana.. Gözlerinde hep bunu fark ediyorum. İnsanlar bana bakıp üzülüyorlar. Hemşireler, doktorlar, ziyaretçi ve iyi durumda olan hastalar bile acıyorlar bana.. Ailem yok artık yanımda Hisoka..
Kane sen neden acımıyorsun bana.. Güneş güzel mi acaba.. Az önce birşey vardı kafamda. Bir sıcaklık.. Bir dokunuş.. Bir nefes.. Bir öpücük...
HİSOKA....
Beni yine böyle öpme.. Kalbime hükmedemiyorum işte. Bunu hep yapıyorsun. Kaçamıyorum.. Sen hep beni kendine çekiyorsun.
Sensin beni yine sevginle zehirliyorsun.. Hisoka bunu bana neden yapıyorsun?