Arkadaşlar konuyu şöyle özetliyim. Sarada zaten babasıyla tanışmıştı bunu biliyorsunuz. Ama tabii seyahatine devam etmişti. Şimdi SASUKENİN dönüşünü anlatıcam.Boruto tek bölümlük filmini izleyenler bilir. SASUKENİN döndüğünde naruto felan kaçırılıyor du ya ben de o olmayacak işte. Neyse konuya girelim. Bu arada sarada biraz daha Sasuke ye benzicek.
Sarada nın güzel ağzından.
Babamı görmeyeli aradan bir iki ay geçmişti. Tabi ben onun sayesinde sharinganımıda açmıştım. Boruto ve Mitsuki de sharinganımı görmüştü. Zaten görevlerde de kullanıyordum. Ama aklımda hep sadece fiziksel güçle olmayacağı geçiyordu. Nasıl bilmiyorum ama bu geni annemden almışım. Kocaman bir taşı kırabilecek bir gücüm var . Yine de her zaman bu yeterli değil diye düsünmüsümdür. O yüzden sharinganımı geliştirip daha güçlü olmalıydım. Bir de çok arkadaşım olmadığından bu daha kolay olacaktı. Bunun nedeni ise arkadaşları gereksiz bulduğumdandı. Onlarla çok takılmayı tercih etmiyordum. Bu yüzden de kendi işimi kendim yapmayı öğrenmeli ve daha güçlü olmalıydım
Benim sharinganım daha ilk aşamada. Bunu kütüphanede bulduğum kitapta okumuştum. Ama 2. Cilt yasaklanmıştı. Hep merak ediyordum neden kitapta sharinganla ilgili bölümü yarıda kesmişler? Kitabın devamını aramştırmaya çalışmıştım ama bulamamıştım. Ben bunları düşünürken birden kapı açıldı.
- Anne sana kaç kere kapıyı çal diyeceğim.
Resmen bildiğin dalmıştı. Bir kere kapıyı çalsa ölecek zaten
- Aman sanki önemli bir şey saklıyorsun. Neyse kalkta dışarıya çık biraz hava al, arkadaşlarınla takıl.
Odanın içerisine doğru ilerleyip açmaya üşendigim perdeleri açmıstı.
Derin bir nefes alarak elimi alnıma dogru bastırarak:
"Anne benim arkadaşım felan yok"dedim üstüne bastıra bastıra "Arkadaş dediğin ayak bağıdır. Bunu binlerce kez söyledim sana"
Annemin bir anda yüzü asıldı. Sanki bir şey düşünüyordu. Buruk bir gülümseme ile bana baktı.
" Aynı onun küçüklüğüne benziyorsun."
Annemi yalnız kaldığı zamanlar hep bu halde buluyordum. Sanki acı çekiyordu ama o acıyı yatıştırmaya bir şey aynı zamanda yardım ediyordu
Buna rağmen bir şey demedim sadece o kişının kim olduğunu düşünmemeye karar verdim. Tabi annem bu şekilde çok fazla durmadı ve son bir kez cama bakıp odadan çıktı. O arada ben de İnternet den ateş stilini el işaretlerine bakıyordum. Ezberlemem 1 dk mı aldı almadı. Sonra ise anneme söyleyip dışarıya çıktım.
İlk baş ormanlık alana gittim. Orada kunai antrenmanı yapmaya başladım. Koşarak kunaiyi hedefe atıyordum. Hepsini tutturuyordum tabii. Sonra falsolu atışlara geçtim. İlk başlar da yerim de durarak attım. Kolay gelmeye başlayınca hareketli halde yaptım. Birden bire bir titreme geldi. Sanki arkamda iki tane göz vardı. İzleniyordum. Bundan emindim
Derin bir nefes aldım ve kendimi sakinlestirdim etrafa şöyle bir göz gezdirdikden sonra o kişi her kimse ona seslendim
- Hey kim var orda. Yorma beni hadi çık karşıma.
Bunları dedikten sonra çalılıklardan ses geldi. Hemen kunaimi oraya attım
- iddeee
Ne iddemi bu kimdi lan sesi tanıdık geliyordu. Yavaş yavaş yaprakların cıkardıgı hısırtılar arttı ve ilk önce sarı bir saç gözüktü. Sonra tamamen ortaya çıkınca bu kişinin boruto olduğunu anlamış oldum
- Mal ne atıyorsun kunaiyi
Eli yanağındaydı ve birazda kan vardı galiba Kunak yanağını sıyırmıstı. Bu tepkisine karşın kendimi korumaya hazırlandım.
- Asıl sen beni niye izliyordun?
- Ben seni izlemiyordum. Arkadaşlarla toplanıp kafeye gideceğiz de de sen de gelicen mi diye sormaya geldim.
- Sence gelirmiyim. Bir düşün bakalım. Beni bir daha böyle aptalca şeyler için rahatsız etme
Buna boruto'nun sinirlenceğini biliyordum zaten de amacım oydu. Gözleri hızlıca olabildiğince açıldı sanki gözleriyle beni yakacakmış gibi bakıyordu.
- Neresi aptalca be. Sana aptalca gelebilir ama arkadaşlar aptalca değil. (bolt)
Elini hızlıca yanağında çekip inkar etmek istercesine öne doğru sallayı verdi
Bunu söyledikten sonra ise arkasına bakmadan gitmişti. Beklediğim gibi çok kızmıştı. Ama aptalca yani ne deseydim. Neyse bunları bırakıp son bir atış yaptım. 3 hedefi farklı ağaçlara astım diğer kalan hedefi ise arkası görünmeyen kayanın arkasına koydum. Ortaya geçtim. Havaya doğru dönerek fırladım. Sonra ise baş aşağı durdum. Hem havadaydım. Hem baş aşağıydım hem de dönüyordum.
Bunu bilmem anlata bildim mi. Hani itachi reis yapıyordu ya o işte.
Elimdeki kunaileri hedeflere doğru fırlattım. Yere indiğimde ise ağaçlarda kileri tam ortadan tutturmuştum. Koşarak kayanın oraya gittim o da tutmuştu. Buradaki işim bitmiştim ama yine de izleniyormuşum gibi hissediyorum. Ama bu sefer bir sey olmamış gibi yapmaya karar verdim.
Ateş stilini kullanmak için eski uchiha kalanını olduğu yere gitmiştim. Orda bir tane köprü vardı tam ateş stilini kullanmak için uygun yerdi. Köprüye geldiğim de ilk baş göl de yansımama baktım. Sonra ise derin bir nefes aldım ve el hareketlerini yapıp nefesimi verdim. Gayet iyiydi. Orta boyluydu ama daha iyi olmalıydı. Çalıştım çalıştım. Tam iki saat boyunca çalıştım. Azım yara için de kalmıştı. Biraz dinlenmek için köprüye oturup ayağımı sarkıttım. Daha çok güçlenmek istiyordum. Bu yüzden arkadaşlara ayıracak vaktim yoktu. O arada o hissi tekrar hissettim. Bu sefer gerçekten izlenildiğime emindim. Hızlıca arkamı döndüm. O arada gördüğüm kişiyle şoka uğradım. Bu babamdı. Kanlı canlı babamdı. Uchiha Sasuke