-Ashlyn
«Θάρρος ή αλήθεια;» Τον λόγο πήρε o Justin κοιτάζοντας εμάς τους πέντε, χαμογελώντας πονηρά. Τα καστανόξανθα μαλλιά του, ακόμη βρεγμένα από την προηγούμενη βουτιά του, έσταζαν στο πρόσωπο του καταλήγωντας στα καλοσχηματισμένα χείλη του. Μπορούσα σχεδόν να νιώσω στα χείλη μου την αλμύρα των δικών του. Συγκεντρώσου Ashlyn, με μάλωσα.
Μόνο εκείνος ξέρει τι σκεφτόταν εκείνη τη στιγμή. Μερικές φορές προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τις σκέψεις του -φυσικά χωρίς επιτυχία. Είναι διαφορετικός, περίεργος χαρακτήρας. Μπορεί να τον δεις σκληρό τη μια στιγμή και την αμέσως επόμενη αθεράπευτα γλυκό. Αν και τελευταία προτιμάει την πρώτη εκδοχή του εαυτού του. Το γεγονός αυτό όμως κουράζει -όχι μόνο εμάς, αλλά όλους όσους τον ξέρουν. Ο ίδιος δεν δείχνει να ενδιαφέρεται. Ούτε για το τι σκέφτονται ή θέλουν οι γύρω του, ούτε για το τι πιστεύουν ή λένε για το άτομο του.
Μια λέξη που θα τον περιέγραφε είναι το αναίσθητος. Αυτό μέχρι η συμπεριφορά του να κάνει στροφή 360 μοίρες και να δεις ένα εντελώς διαφορετικό άνθρωπο μπροστά σου. Τότε λες πως έκανες λάθος με την αρχική σου σκέψη. Οπότε κράτα στο μυαλό σου τη λέξη αίνιγμα ή μυστήριο και θα πέφτεις πάντα μέσα.
H Yara καύγχασε καθώς έπαιζε με την άμμο. Οι κόκκοι της περνούσαν ανάμεσα στα δάχτυλα της και όταν σήκωνε ψηλά το χέρι της έπεφταν πίσω όπως ακριβώς η άμμος μιας κλεψύδρας. Ο κύκλος συνεχιζόταν χωρίς τελειωμό. «Πνίξου Waves,» γρύλισε και σηκώθηκε τινάζοντας την άμμο από πάνω της.
Τα μαλλιά της ήταν μακριά και κατάμαυρα σαν το μελάνι. Έπεφταν μέχρι τη μέση της, ολόισια.Το δέρμα της ήταν λευκό -όχι όσο θα περίμενε κάποιος, αλλά λευκό. Ήταν σχεδόν στο ίδιο ύψος με εκείνον, δίχως να φοράει τακούνια. Του έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα και προχώρησε προς τη θάλασσα, μπαίνοντας μέσα μέχρι το σημείο που το χλιαρό νερό έφτανε στα γόνατα της. Τέλη Ιουλίου και το νερό είναι πιο ζεστό από ποτέ.
Η ματιά της ήταν γεμάτη μίσος. Το φως που έβγαζε η φωτιά έκανε τα καστανά μάτια της να λάμψουν χρυσά. Όμως ο Justin έμεινε απτόητος στη θέση του. Αν και πιστεύω πως ένα κύμα θυμού τον διαπέρασε. Η Yara πιστεύει πως είναι πρώτη σε όλα. Κυρίως αρχηγός μιας παρέας. Της δικής μας παρέας. Αλλά έκανε λάθος.
Πάντα τον εκνεύριζε η στάση της. Θυμάμαι μου είχε πει πως θα το ευχαριστιόταν να τη σκοτώσει. Και η συμπεριφορά της άλλωστε είναι ο λόγος που εκείνος και οι άλλοι δύο -Caleb και Magnus- την γελοιοποιούν συνεχώς, είτε την νευριάζουν εσκεμμένα. Όταν όμως κάποιος μας πειράξει, την έχει γαμήσει. Ακόμη και αν το θύμα είναι η Yara.
Ο Justin χαμογέλασε αυτάρεσκα. «Θάρρος ή αλήθεια;» επανέλαβε αυτή τη φορά κοιτάζοντας τα δύο αγόρια απέναντι του.
Η φωτιά έκαιγε μέσα στη νύχτα. Οι φλόγες έγλυφαν τα ξύλα, στροβιλίζονταν και χόρευαν ένα αισθησιακό, αργό χορό. Ανέβαιναν προς τα πάνω σε ένα δικό τους ρυθμό, όπως τα φίδια που βγαίνουν από τα καλάθια εξαιτίας της μουσικής που παίζει ο δαμαστής τους. Έπειτα βουτούσαν πάλι κάτω δημιουργώντας μια φλεγόμενη φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Ο Justin ένευσε, περιμένοντας την απάντηση στην ερώτηση του. Εκείνοι κοιτάχτηκαν για λίγο και έπειτα έστρεψαν την προσοχή τους στην ερώτηση. «Θάρρος,» απάντησαν και οι δύο μαζί.
Ένα σατανικό -θα έλεγε όποιος τον κοιτούσε εκείνη τη στιγμή, χαμόγελο, έκανε την εμφάνιση του στο πρόσωπο του. «Μιας που η Yara προτιμάει τη θάλασσα, θα την κάνετε ένα απολαυστικό μπάνιο. Και για να πάρω το αίμα μου πίσω, αργήστε να την αφήσετε να βγει στην επιφάνεια,» μουρμούρισε.
Τον κοίταξα τρομαγμένη. Ξέρω πως είναι οξύθυμος. Γνωρίζω πως τον ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός του -τις περισσότερες φορές, αλλά αυτό ήταν παρατραβηγμένο. Όλοι εδώ πέρα το ήξεραν. Κοίταξα τον καστανόξανθο νεαρό αναπολώντας το περασμένο καλοκαίρι. Είχαμε έρθει πραγματικά κοντά. Εξαιρετικά κοντά για την ακρίβεια. Μέχρι που ένας λάθος χειρισμός μας πήγε πίσω στη σχέση που έχουμε τώρα. Απλοί φίλοι, που όμως είναι όλη μέρα μαζί. Με μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια:
Λειτουργεί σαν να με μισεί.
Ενώ τότε, δεν υπήρχαν όρια μεταξύ μας. Δεν με μισούσε. Δεν ενεργούσαμε σαν φίλοι. Ίσως αυτό να τον πείραξε περισσότερο. Πως με άφησε να μπω στην περιοχή του και αποφάσισα να φύγω, χωρίς εξήγηση. Αλλά τι μπορούσα να κάνω; Μέσα σε ένα βράδυ έγιναν τόσα και την επόμενη μέρα κανένας από τους δύο μας δε θυμόταν τίποτα.
Η μόνη απόδειξη πως ότι μπορεί να έγινε τότε ισχύει, είναι το επόμενο πρωί που ξύπνησα και βρισκόμουν στο ίδιο κρεβάτι μαζί του. Φοβήθηκα την αντίδραση που θα είχε αν με έβλεπε. Ο Justin δε φημίζεται για τα συναισθήματα και τις σχέσεις του. Και προσωπικά έχω πληγωθεί πολλές φορές για να το ξανακάνω τώρα. Έτσι έφυγα και κράτησα απόσταση από εκείνον το υπόλοιπο καλοκαίρι. Αν και ακόμη νιώθω όσα ένιωθα, πέρσι και την προηγούμενη χρονιά. Και ενώ πίστευα πως δε θα πληγωνόμουν, αισθάνομαι ακόμη χειρότερα.
«Είναι παρατραβηγμένο, Justin,» βρήκα το θάρρος να μιλήσω.
Το βλέμμα του με σκότωσε ξανά και ξανά. Δύο εντελώς άδεια μάτια που στράφηκαν πάνω μου. Δε διέκρινες τίποτα μέσα τους. Όμως δε θα λυγίσω εδώ, ΌΧΙ μπροστά του. Και επιτέλους κάποια στιγμή πρέπει να πείσω τον εαυτό μου πως έκανα το σωστό εκείνη τη μέρα. Όπως μου είπαν και τα κορίτσια.
«Μια πλάκα είναι. Ξέρεις από πλάκες Ashlyn, έτσι;» Ο τόνος του ήταν επιθετικός. Γεμάτος πίκρα για τα παλιά. «Εσύ έχεις κάνει χειρότερες,» συνέχισε.
Με αυτό, με αποτέλειωσε. Αναφώνησα σιγανά, σφίγγοντας την άμμο με τα χέρια μου. Πώς μπορεί να μου μιλάει έτσι; Να με μειώνει με αυτό τον τρόπο; Δεν έχει το δικαίωμα. Στην τελική θα ήταν χειρότερα αν ήξερε..
Έβαλα μια τούφα που έπεφτε στο πρόσωπο μου πίσω από το αυτί μου, κοιτάζοντας ανέκφραστα τη φωτιά.
-Justin
Δεν μπόρεσα να αγνοήσω την κίνηση της. Όχι αφού ήμουν αυτός που το έκανε παλιά. Το περασμένο καλοκαίρι. Και παλεύω μέσα μου κάθε φορά που η συγκεκριμένη γαμημένη τούφα πέφτει στο πρόσωπο της, κρύβοντας τα καταπράσινα μάτια της. Τέτοια μάτια δεν πρέπει να κρύβονται. Όμως παρ' όλη την επιθυμία μου να το κάνω εγώ, πιέζω τον εαυτό μου πως δεν αξίζει.
Ούτε εκείνη,ούτε καμιά άλλη.
Πήρα το βλέμμα μου από πάνω της και κοίταξα τους άλλους δύο. «Λοιπόν; Θα το κάνετε;»
«Η Ashlyn έχει δίκιο,» με διέκοψε η Faith.
Ύψωσα τα φρύδια μου και ρουθούνισα. «Δε θυμάμαι να απευθύνθηκα σε κάποια από τις δυο σας για αυτό το γύρο».
Η ξανθιά κοπέλα κούνησε το κεφάλι της. «Justin,αντί να συμπεριφέρεσαι με αυτό τον τρόπο μπορείς να ζητήσεις τις απαντήσεις που ψάχνεις,» είπε στεγνά.
-Faith
Ποτέ δεν είχα πρόβλημα μαζί του. Ίσα ίσα, πάντα τον θεωρούσα αθεράπευτα μυστηριώδη και γοητευτικό. Αλλά μετά από όλα όσα συνέβησαν μεταξύ εκείνου και της κολλητής μου -ναι, ίσως μπορώ να την αποκαλώ έτσι, δεν αντέχω τη συμπεριφορά του. Το θέμα είναι μεταξύ των δυο τους.Και δεν είναι σωστό να ρίχνει σπόντες για αυτό. «Έχω ό,τι χρειάζομαι,» χαμογέλασε ειρωνικά εκείνος και σηκώθηκε. «Θα το κάνετε ή να φύγω; Αρκετά βαρέθηκα εδώ πέρα».
«Μέσα,» απάντησαν μαζί.
Εγώ και η Ashlyn κοιταχτήκαμε ταραγμένες, ενώ ο Caleb και ο Magnus προχώρησαν στο μέρος της Yara. Σταθήκαμε λίγο πιο πίσω με τον Justin για να παρακολουθήσουμε το..θέαμα. Δεν ήταν περίεργο πως διάλεξαν το θάρρος. Πάντα αυτό έπαιρναν. Πάντα αυτό διαλέγουμε όλοι μας. Ίσως γιατί παρόλο που κάνουμε παρέα δεν μοιραζόμαστε τα μυστικά μας.
Και κάποια πράγματα που ήξερε ένας από την παρέα, μπορούσε να τα ρωτήσει.Έτσι θα ρεζίλευε ή θα έφερνε τον άλλο σε δύσκολη θέση. Και οι έξι έχουμε μυστικά. Και προτιμούμε να τα κρατήσουμε κρυμμένα.
Τα αγόρια πλησίασαν την Yara. «Μπα; Τελειώσατε τις μαλακίες σας;» ρώτησε εκείνη γεμάτη κακία.
«Μετά από αυτό,» χαμογέλασε ο Caleb. Την επόμενη στιγμή την είχαν πιάσει, ο ένας από τα χέρια και ο άλλος από τα πόδια και την κράταγαν στον αέρα έτοιμοι να τη ρίξουν στο νερό. Εκείνη ούρλιαζε να την αφήσουν, όμως κανείς δεν την άκουγε. Εγώ και η Αshlyn με τον Justin αρχίσαμε να γελάμε με το όλο σκηνικό. Ήταν αστείο όπως και να το κάνεις.
Τα αγόρια την πέταξαν στο νερό και έπειτα την κράτησαν για λίγο μέσα. Όχι πολύ, ίσα ίσα για να την τρομάξουν. Μόλις τέλειωσαν με την πλάκα τους βγήκαν από τη θάλασσα και ήρθαν στο μέρος μας.
-Ashlyn
«Άντε να βγει,να φύγουμε,» μουρμούρισε η Faith.
Για περίπου δύο λεπτά οι πέντε μας κοιτούσαμε τη μαύρη εξαιτίας του σκοταδιού θάλασσα, περιμένοντας τη Yara να βγει από το νερό. Ένα κύμα τρόμου με έλουσε εκείνη τη στιγμή. «Δε θα βγει. Πνίγεται,» αναφώνησα ανατριχιασμένη. Ένιωσα το στομάχι μου να σφίγγεται. «ΒΓΆΛΤΕ ΤΗΝ ΈΞΩ!» φώναξα στα αγόρια.
Εκείνοι κοιτάχτηκαν έντρομοι και έτρεξαν πίσω στο νερό. Μαζί τους πήγε και ο Justin αυτή τη φορά. Ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα ο Magnus την έβγαλε από το νερό κρατώντας τη στα χέρια του. Την άφησε στην άμμο και τρέξαμε κοντά, ενώ πλέον κλαίγαμε.
-Justin
Η Yara δεν ανέπνεε. Γονάτισα μπροστά της και έπιασα το σφυγμό της. Αμέσως προσπάθησα να την επαναφέρω. Σταμάτησα λαχανιασμένος και κοίταξα τους υπόλοιπους. «Είναι..είναι νεκρή,» ξεροκατάπια.
Η Faith έβγαλε μια μικρή κραυγή και γονάτισε δίπλα στο άψυχο σώμα της. Η Ashlyn αγκάλιασε κλαίγοντας τον Caleb αφήνοντας με να τους κοιτάζω με ανάμεικτα συναισθήματα και σκέψεις εκείνη τη στιγμή. Πράγμα που δεν έπρεπε να μου συμβαίνει.
«Δεν πρέπει να μάθουν πως φταίμε εμείς,» έσπασε τη σιωπή ο Magnus.
Η Faith σηκώθηκε όρθια κουνώντας συμφωνητικά το κεφάλι. «Βοηθήστε με να τη ρίξω στο νερό,» ψέλλισε τραβώντας τη Yara.Αμέσως τη βοήθησα να τη σηκώσει.
«Είστε τρελοί; Αν το-»
«Δε ξέρει κανείς πως συναντηθήκαμε. Αν τη βρουν νεκρή δε θα έχουν ιδέα πως το κάναμε εμείς,» διέκοψε την Ashlyn ο Caleb.
«Και εγώ δε γουστάρω να μπω φυλακή,» συμπλήρωσα επιστρέφοντας με την Faith από τη θάλασσα.
«Έπρεπε να το σκεφτείς πριν ξεκινήσεις τις γνωστές βλακείες σου!» μου είπε απότομα.
Την έπιασα με δύναμη από το μπράτσο, τραβώντας τη πάνω μου. «Δεν το έκανα μόνος. Αν μπω μέσα θα σε πάρω μαζί μου,» την απείλησα.
«Justin την πονάς!» φώναξε η Faith απομακρύνοντας με από κοντά της.
-Ashlyn
Ένα άγριο βλέμμα του προς το μέρος μου ήταν αρκετό για με κάνει να μη θέλω να τον ξαναδώ, ύστερα από όλα αυτά. Η νύχτα έληξε με μια υπόσχεση. Ό,τι και να συνέβαινε από εδώ και πέρα, κανείς μας δε θα ξανά ανέφερε το συγκεκριμένο γεγονός. Όπως είπε ο Caleb:
Θα είναι σαν να μην έγινε ποτέ.
Εάν δεν το γνωρίζετε, μπορείτε να το προσθέσετε στην βιβλιοθήκη σας για να σας έρχετε ειδοποίηση όποτε μπαίνει καινούργιο.
Like, Share, Comment (θα ήθελα να μάθω τι σκέφτεστε ή κάτι που είπατε όσο το διαβάζατε)
Vote αν θέλετε.
Το επόμενο θα ανέβει μάλλον Πέμπτη, χωρίς να σας το υπόσχομαι.
Φιλιά.