Merhabalar😂Biliyorum böyle hüzünlü bir hikayeye/kitaba böyle başlamak tuhaf gibi sanırım...Öncelikle,ağlayacağınız bir kitap olmayacak.Bu bölümde sadece insanların üstüme gelmesine alışamadığım dönemleri biraz kendimden,biraz da aklıma esenlerden seçerek yazıyorum.İlk bir ve ikinci bölümlerde bu dönemlere daha çok değineceğim.😂Ben yazıyorum,size okumak düşüyor😁😁Bu arada bu ilk deneyimim olduğu için,ayda 1-2 bölüm yayımlamayı düşünüyorum belki 3-4'de olabilir.Okuldan,sınavlardan vakit bulabilirsem yazacağım...Ben direkt yazmaya maceramın başladığı yerden başlayacağım.(tuhaf oldu😂😂)Umarım memnun kalırsınız...
DİKKAT!Kitabımın adı ile ilk bölüm uymuyor,bunu bilerek yaptım.Gelisme bölümünde kitap adı ve konu oturusmaya başlayacak.😊😊
-Ben yatıyorum,iyi geceler anne,iyi geceler baba.Şşt kardeşlerim,iyi geceler!
Sabah,7:15
-Kızım kalk!
-Anne bi dakika lütfen,rüyam bitsin kalkacağım!
Bir rüya göremiyorum ya!İzin verin.
Aslında sabahın bu saatinde uyanmak oldukça sıkıcı ama zaten okula 3 gün geç kalmıştım.Evet!Tamı tamına 3 gün.Tatilden yeni dönmüştük ama ne yapayım!
Ben okula giderken kahvaltı yapmam aslında.Bu sabahta kahvaltı yapmadım.Vaktim kalsa bile tek başıma kahvaltı yapmak çok saçma geliyor.Küçükken sürekli,kendi evim olunca tek başıma istediğim gibi kahvaltı yapacağım,istediğim zaman toplayacağım diye umup duruyordum.Ama şimdi! Kahvaltımı geç yaparsam yine kendim topluyorum,yani farkeden pek bir şey yok.
Ama şimdi!Gel de oyalan.Hele bir oyalan var ya,müdür yardımcısı gözlerini oyar!
Okula kimle gideceğim ki?Bu okula yeni kaydoldum,ve kimle gideceğimi bile bilmiyordum.Ve buna sabah karar veriyorum."Allahım sen bana akıl ver!"
-Bir şey mi dedin Kızım?
-Yok anne...De! Ben okula kimle gideceğim?
-Kızım,komşunun kızıyla gideceksin,başka kim var ki?Hadi hazırlan!
-Tamam.
Dolabımı açtım,ama ne giyeceğimi bilmiyordum.Hah!İşte,bu yırtık pantolon,ve pudra pembesi gömlek çok iyi olacak!
Hemen üstümü giyindim ve pantolonumun bileklerini kıvırdım.Yeni moda buydu!Saçlarımı da tarayıp,rüzgarda özgürce savrulmaları için açık bıraktım. Yaz geldi ne de olsa!Çanta? Hah!Evet,bu kot çanta kombinime çok yakışacak! Çok cool olmuştum,ve okulun ilk günü bu kıyafetler havama hava katacaktı!
•••
Doğru ya!Ben...Arkadaşım olmaması gayet normal.Çünkü normal bir insanım,ve çevredekiler sürekli bunu bir suçmuş gibi görüyorlar!
Bakıyorum da çevremdeki neredeyse herkes bana ihtiyaç duymadan da hareket edebiliyor.
Düşündüm de,sanırım...Bu çok güzel bir şey!
İnsanlar sana bulaşmıyorlar,seni rahatsız etmiyorlar....
Sen öyle san canım!
Neredeyse 5 dakikadır düşünüyordum. Kendi iç sesimle konuşmak iyi geliyor sanırım.
Kapının çalmasıyla yerimden fırladım. Ne zaman 8 oldu saat!
Kapıya koştum,kapıyı açınca karşımda gördüğüm komşunun kızıydı. Evet biraz klişe olabilir ama...Tek başıma gitmenin pek keyif verdiği söylenemez!
Ve yeni okulda yeni bir güne başlarken!
Çantamı kaptığım gibi kapıya fırladım. Ayakkabılarımı ayağıma geçirdiğim gibi binada buldum kendimi.Okula babamın bırakmasını isterdim ama olsun...
Yoldayken aklımı yine düşünceler kapladı.Acaba alışabilecek miyim,yeni arkadaşlarım olacak mı...
Bundan 2 ay önce:
Annem, bana yeni okul hakkında direkt şu soruyu yöneltti:
-Kızım,okula yeni arkadaşlar edinmek için mi gitmek istiyorsun,yoksa gerçekten bu okulu mu istiyorsun?
Aslında yeni arkadaşlarım olsun isterim,ama...
Yeni bir başlangıç,yeni bir okul hiç de fena olmaz!
-Anne ya!Ben istersem zaten kendime arkadaş edinirim,hem ben o okulu istiyorum.
Annem pek de memnun değildi sanırım bu halimden...
Ama dedim ya,'Yeni bir başlangıç,yeni bir okul hiç de fena olmaz!'
•••
Okula yaklaşmıştık,şimdi bu düşüncelerimden sıyrılıp yeni okula odaklanmalıydım.Bu yapıtı yaz tatilinde görmüştüm ama okul olacağını bilmiyordum.
Sınıfım neydi benim...Hah! E şubesi olmalı!
Ne! E şubesi mi?Allahım ya! Ben bu E şubelerinden kurtulamayacak mıyım?
İlkokulda da E şubesinde okuyordum.Sağolsun,bizim sınıfta çok iyiydi zaten!Bir kere bizim şu MEŞHUR E ŞUBESİ,önce karşı sınıfla su savaşı yapıp,sonrasında dersimize girmeyen bir hocaya bizim sınıfın duvarını çatlattırmışlardı.
Tabii sınıfımızın duvarını bir yumrukta çatlatan bu hoca,okulun en sinirli hocasıydı.Onu görünce hepimiz kaçıyorduk,ne günlerdi be!
Yine kendi kendime konuşuyordum işte!Derse girmek üzereler,ama ben hala sınıfıma çıkmadım.
Hemen koşar adımlarla sınıfıma yöneldim,yani sınıf!Çok şey düşünüyordum...
Okul bahçesinin hemen köşesinde,ikinci katta bir sınıftı.Çok güzel güneş alıyor.Ama yazın çekilmez ki burası!
Sınıfa girdim,yaklaşık 10 kişi vardı. Sanırım biraz erken geldim. Galiba! Herkesin gözü üstümdeydi. Acaba herkes bu sınıfa yeni geldiği için tanımaya mı çalışıyorlar,yoksa gerçekten cool olduğum için mi böyle bakıyorlardı?
Neyse,hemen gözüme temiz bir sıra kestirdim ve oturdum. Sıram,sınıfın ortasında, üçüncü sıraydı.İki sıra arkamda adaş olan kızlar oturuyorlardı. Sanırım birbirlerini çok seviyorlar! Ne kadar güzel.
Ffüff! İlkokuldan bütün arkadaşlarım karşı sınıfta!
Olsun,her şerde bir hayır vardır!
Yine kendimi teselli etmeye çalışıyordum işte...
İnsanın arkadaşı olmayınca böyle hissediyormuş demekki! Yeni okulda yeni arkadaşlar edinmek sorun olacak gibi.🤔
İlkokuldan arkadaşlarıma kocaman bir yaz tatilinden sonra merhaba demek biraz sıkıntılı sanki!
Neden mi?Çünkü ben utangaç birisiyim ve insanlar bana laf atmadan önce onlara merhaba demek sanki onları sıkıyormuşum,o ortamda istenmiyormuşum gibime geliyor.
Eveeeet!İşte yeni bir kaç arkadaş!
Sınıfa iki kişi daha girdi.Sınıftaki sıraları süzdüler,ve hızlıca yanıma geldiler.
-Kalk burdan!
Bir anda neye uğradığımı şaşırmıştım.Böylesine mutlu otururken neden şimdi benim rahatımı bozmuşlardı!
İçimden bir kaç hakaret ettim kendilerine!
Ve direkt lafa girdim şaşkınlığımı belli etmeden:
-Nedenmiş o?
Sanırım biraz ukalaca sormuştum.Olsun,ilk günden bana bu kadar fazla baskı yaparlarsa,olacak buydu!Gerekirse kavga çıksın!Haklıyım ben,hiç bir şey yapamazlar.
Kızlardan birisi düşüncelerimi yarıda kesip,hemen lafa girdi:
-Çünkü burası bizim yerimiz!
-Herkes istediği yere oturuyor ama!'dedim ve hemen sınıfa yönelerek şu soruyu sordum:
"Kızlar,herkesin yeri belli mi?"
Kızlar :
-Hayır,dediler.
Böyle büyük bir topluluk beni tanımadan nasıl da hemen cevap vermişlerdi!
Demek ki beni kendilerine yakın,sıcakkanlı,iyi buldular.
Katılamayacağımdan korktuğum arkadaş ortamına bu kadar kolay girebileceğimi hiç tahmin etmemiştim.
Bana yaklaşan iki kıza tekrar döndüm ve:
-O zaman ben burada oturabilirim!
Dedim.
-Kalk yerimizden!
-Kızların dediğini duydunuz,başka yere oturun.Hem daha yerler belli değil.Hoca gelince belirler. Önce ben geldim,oturdum!
İnadım inat! Kolaysa kaldırın burdan beni!
İçimdeki iyi kız çıktı,onun yerine şu şeytani kötü kız geldi.Ne yapayım! Hemen teslim olmamalıyım!
Bütün kızlar kavgamızı,ve benim şu...Evet!Kızgın bakışlarımı izliyorlardı.
Hocanın gelmesini bekliyordum. Bu sayede hoca buradayken hiç bir şey yapamayacakları belliydi. Fazla acemi bu kızlar!
Benimle kavga etmeleri için biraz çalışmaları gerekiyor.
Evet!İşte hocamız!
Daha demin yanıma gelip artistlik yapmaya çalışan kızlar hocaya hemen yetiştirdiler. Ama hakkımı savundum,hoca da bana hak verdi.
Okulun ilk gününden biraz korkutmak gerekiyordu,ki ilerde üstümüze gelmesinler değil mi!
Sevgili okurlar, şu...Kızgın öğrencinin adını bu bölümde vermedim.Ikinci bölümde birçok gelisme yaşanacak.😆Güzel görüşlerinizi bekliyorum...