"Sen de?"
"Evet ş-şeyyy. Ben bir rüya gördümde, sen de o rüyayı görmüş gibi davranıyorsun."
"Acaba...aynı rüyayı mı gördük?"
"Sen ne gördün ki rüyanda?"
Oppamın bunu söylediği an gözlerim pörtledi.
O nedemek oğlum?? Nasıl söyleyeyim seni rüyamda öptüğümü?
Ben düşüncelere dalıp gitmişken...
"Hazal?"
"Ahh evet...ilk önce sen söyle." Ve de oppam sırıttı, anladı off. Yani aynı rüyayı mı görmüşüz?
"Anlaşılan aynı rüyayı gördük Hazal."
"Heralde evet."
"Hazaaall unnie." Yanıma gelen kızla irkildim.
"Ben Hazal da sen kim?"
"Park Choi Lee. Ve bundan sonra senin danışmanın olacağım."
"Hah."
"Stajyersin yaa. Woohyun-shî'de senin danışmanın olmamı istedi çünkü sana erken çıkış yaptırmak istiyorlarmış. Sende farklı bir cevher bulmuşlar."
"Wow. Sana demedim mi Hazal, sen çok yeteneklisin diye bak işte."
"Unnie öncelikle seni yurda yerleştireceğim. Hadi." Choi'nin dediğini yapmak üzere onun peşinden gitmeye başladım. Ve oppamın yanından ayrıldım.
Çok sevimli, tatlı ve iyi bir kıza benziyordu ve hep gülümsemesi beni de güldürüyordu.
15dk sonrasında yurttaydık. Bir dakika burası, Stray Kids yurdu. Ayyh zaten burası öncelikle JYP Entertainment'ın yurdu.
Bende stajyersem bu yurtta kalıyorum. Stray bebelerimle gece uyurken bile aynı havayı soluyacağım kkkkk.
Aklıma gelen düşünceyle kıkırdamışım ki...
"Unnie ne oldu." Sırıtarak.
"Ahh Choi hiç bir şey olmadı. Hadi beni odama götür." Gülümseyerek.
"Tabiki, hadi yürü bak şu 18 numara senin kapın."
"Stray Kids üyeleri nerede?, onlar benim arkadaşımda."
"Ahh çift çift kalıyorlar, tabi tek başına. Sonuçta 9 kişiler. Sadece onlar biraz değişik olduğundan genelde lojmanda, orası onların salonuymuş gibi orada birlikte otururlar. Ama aslında iç içe olmak güzel bir şey."
Felix oppamın daha önce kapı numarasına bakmak hiç aklıma gelmedi. Omo nodon?
"Felix sunbaenim-in kapı numarasını biliyor musun Choi?"
"Tabiki benim dosyamda kim nerede kalıyor, yazar."
"O dosya nerede?"
"Bu o dosya." Elindeki dosyayı gösterdi bana.
"Bakabilir miyim?"
"Tabi unnie."
Sonra dosyayı bana verdi. Hemen karıştırmaya başladım. Felix...Felix...Felix...F
Ahh buldum. No : 21. Bir dakika neden yaptım ki, ya uykumda oraya gidersem.
Ben bunu yaparım, cidden psikopatım ben.
***
Evet saat 00:05 ve ben sıkıldım. Yarın okul var ne yapacağım?
Uyu Hazal. Uyu...Uyuyamıyorum, acaba neden?
Felix'in odasına gitme arzusu yüzünden, ben bunları düşünürken saat 00:11 olmuş.
İç Ses : Git Hazal bir şey olmaz.
Sonra kendi kendime konuşmaya başladım.
"Ama gidersem ne diyeceğim?"
İç Ses : Sence? Felix'i görünce mutlaka bir bahane bulursun.
"Doğru. Üstün cesaret yeahh~~"
Evet şu an Felix'in kapısını tıklayacağım no : 21. Doğru kapı, günah benden gitti tıklıyorum.
Tabi merak bu tıkladığım gibi odasına daldım. O da dönüp bana baktı.
Bir dakika FELİX OPPAMIN...tişörtü nerede. OMG. Saçları ıslak, heralde banyodan çıkmış. İyiki altına havlu bağlamış, gerçi...olmasada sıkıntı yok.
Hala gözlerim pörtlek Felix'e bakarken bir anda utandım ve ellerimi gözlerime adete yapıştırırcasına kapattım.
Omo, omo :(
Oppama rezil oldum kahrolsun. Ellerimde sıcak bir duyu hissettiğimde, ellerimi zar-zor gözlerimden çektim.
Şu anda Felix ve ben aramızda en az 3-5 santim arayla nefes alıyoruz. Omg. Cidden öpesim geldi kkk.
Gözlerime öyle derin bakıyor ki ahh ağlayacağım. Oppam yahh neden bu çocuk tatlı, yakışıklı, mükemmel, hoş, alımlı, s-
Tamam sexyi boş verelim ama o da var.
"Oppa..."
Nededim lan ben ne yapacağım? Sus Hazal SUS. Tek kelime SUUSS.
***
Jeongin'in Ağzından
"Jeongiiiin..."
Eun Sang'ın sesiyle irkildim. Oturduğum banktan kalkarken bile hala deniz manzarasını izliyordum.
Arkamı döndüğümde yediğim yumrula bayıldım.
Gözlerimi açtığımda, bir yataktaydım. Kalkıp hemen kapıyı açtım, yani çalıştım. Bir dakika kapı mı kilitli?
Kahrolsun hayat.
"Ahhh~~. O ne?" Duyduğum ses korkmama sebep oldu. Bir kız sesi. Ağlıyor. Tabiki bundan korkmadım, çığlık attığı için korktum.
Acaba ne oldu?
Bu arada beni Eun mı kaçırdı? Gerçi başka kim olabili ki? Bir anda kapı açıldı, Eun Sang.
"Velet."
"Aile sorunlarımızı neden arkadaşlığımıza yansıtalım ki?"
"Bu ( Yanıma geldi ) bir oyun değil. Önemli bir mesele. Hıh anlamıyorsun değil mi?"
"Sen abartıyorsun. Geçmiş geçmişte kaldı işte."
"Kapa çeneni." Eun önüme geçti ve belinden bir silah çıkardı.
"Ölmeye hazır mısın?"
Tetihi çekti ve sı-
"EUN SAAANG."
Bu o kızın sesi.
Sonra birden sırtına atladı ve silah beni değil arkamda komidinin üzerinde duran vazoyu vurdu.
"( Ağlamaklı bir sesle ) Eun Sang. Hıh sana inanamıyorum. Neden? ( Bağırarak ve ağlayarak ) Sen benim abim olmayı haketmiyorsun. "
Birden yanıma geldi ve elimden tuttu. Beni odadan çıkaracakken.
"Kim Soul. Soul sen benim kardeşimsin. Beni terk mi edeceksin?"
"Sana söylediğim doğruları bile yanlış sayıyorsun. Yıllardır artık bıktım bu ailenin yalanlarından. Ve artık Jeongin'lerin ailesine de acı çektirme duygusunu siz yaşayın annemle ve babamla çünkü ben yokum ve şunuda unutma ki onlara hiç bir şey yapamayacaksınız."
Sonra beni sürüklemeye başladı. Soul ile bir arabaya bindik. Bizi bir ormanın derinliklerine götürüyordu.
Sinirli göründüğü için ona hiç bir şey sormadım. Susmayı tercih ettim.
Yaklaşık 15dk sonra bir köşkün önünde durduk.
"Jeongin."
"Adımı nereden biliyorsun." Sırıttı.
"Hıh, adını hiç unutamadım ki."
"Auh."