CHAPTER 68:
RIN POV
Kanina ko pa hinahanap si Glai pero dito lang pala sa garden ng hospital ko siya makikita.
Linapitan ko siya. Nakatalikod siya. Pero kung titignan mo siya mula dito sa pwesto ko. Umiiyak siya. Sa mabilis na pagtaas baba ng balikat niya, sa pagpunas niy sa mukha niya.
"kanina pa kita hinahanap nandito ka lang pala" saad ko. Nagpunas muna siya ng mukha bago humarap sakin.
"ahh..nagpapahangin lang" pagdadahilan niya.
Tumabi ako sa kanya.
"bakit ba bigla kang nawala sa loob" tanong ko.
"susuko na kasi yung mata ko...ayoko naman na makita niyang tumulo diba"
Sinulyapan ko siya. Napahinga ako ng malalim.
"aalis ako" saad ko.
"teka..saan ka pupunta"
Gulat ang expression niya. Bigla atang umurong ang luha niya.
"di ko pa alam. Siguro kung saan nagsimula ang lahat."
"Rin, kung aalis ka, paano ka namin matutulungan.."
Nginitian ko siya.
"hindi mo na ko kailangan tulungan Glaiza."
"pero Rin, kaibigan mo ko...gusto kitang tulungan.. You can find yourself naman diba kahit nandito ka.. Kasama namin" naiiyak na naman siya.
Tumingin ako sa langit. Napakaganda nito. Napakaaliwalas.
"hindi ako pwedeng manatili Glai"
"bakit.. Kung iniisip mo na naman na kasalanan mo lahat ng nangyari.. Ilan ba dapat na tao ang magsabi na hindi ikaw Rin.. Hindi ikaw ang may kasalanan" tumataas na ang boses niya.
Alam ko naman na magagalit sila. Pipigilan nila ako.
"Glai hindi tungkol dun.. Nahihirapan ako."
"nahihirapan ka...bakit"
"may nanunuod sa bawat galaw ko...pinanunuod nila kaya mas lalo akong nahihirapan."
"babalik ka naman diba" may tumulong luha sa kanan niyang mata.
Hindi pa ba siya napapagod na umiyak.
"babalik ako.. Sa oras na malamn ko na... Babalik ako ng buo.. Pag buo na ang pagkatao ko.."
"mamimiss kita alam mo ba yun"
"hindi pa ko umaalis Glai..dont be so dramatic"
Bigla niya kong yinakap ng mahigpit. At naramdaman ko na nababasa na ang balikat ko.
"shh..dont cry.. Hindi pa ko aalis" pag aalo ko sa kanya.
"a..alam ko.. But knowing you.. You hate saying Goodbye... Mawawala ka na lang ng parang bula.. Mamamalayan na lang namin na wala ka na..."
Hinamplos ko ang likod ko.
"i hate goodbye.. Dahil babalik ako.. Those people saying goodbye.. Sila ang mga taong hindi na babalik.. But me.. I'll be back, i promise" bulong ko sa kanya.tumango tango naman siya
"kailan ka aalis" tanong niya.
Kumalas na siya sa pagkakayakap. Pinunasan niya ang luha niya. Crying baby
"soon.. Pagnasigurado ko ng okay siya."
"okay na kaya siya.. Maayos ang response niya sa ginawa naming antidote..ang nagpapahirap na lang sa kanya ay yung mga bali niya sa buto"
"i know... But for the last time.. Gusto ko muna siyang makita...makasama kahit isang gabi lang" malungkot kong saad sa kanya.
"kahit magising siya ngayon Rin...hindi siya pwedeng lumabas ng hospital"
"haha..i know Glai... Hindi ko naman sinabi na kailangan gising siya"
"you mean"
"yes Glaiza"
May kinuha ako sa bulsa ng bag ko at binigay sa kanya.
"here"
"ano to"
"its cellphone Glai"
"i know cellphone to, for what"
"special phone yan.. Tanging number ko lang ang nandyan..you can call me if you need help, or nina Xonan at Hime"
Chineck niya yung phone. Tsaka siya ngumisi
"sige.. Tatawagan ka na lang namin"
Alam ko na kung ano ang iniisip niya.
"dont you dare to track me Glaiza, dahil hindi mo rin naman ako mahahanap"
"are you sure on that Rin" nakangisi niyang saad.
"that phone is special..may linagay akong device diyan, na haharang sa lahat ng magtatangkang hanapin ang location ko"
"ang daya mo Rin" asar niyang saad.
"mas mautak ako Glai.." natatawa kong saad sa kany.
Napapout siya.
"wala man ako sa tabi niyo, papanuorin ko ang bawat galaw niyo... Di ba i promise... Whatever happens i will protect the three pf you"
"hanggang ngayon naaalala mo pa yun"
"syempre.. Promise is a promise"
"kaya iba ka sa lahat eh"
***
Bumisita ako sa hospital. Its already midnight. Like what i said earlier, bibisitahin ko siya sa huling pagkakataon.
Sa bintana ako dumaan.
Pagkarating ko sa kwarto niya, wala pa rin siyang malay. Napatingin ako sa sofa. Mahimbing dun na natutulog si Alexus and Ricky. Mukha namang hindi nila naramdaman ang presensya ko.
Dahan dahan akong naglakad papunta sa kama ni Alecer.
Umupo ako sa may kama. Hinawakan ko ang mukha niya. Kinakabisado ko ang bawat anggulo nun.
"mamimiss kita alam mo ba yun" bulong ko sakanya.
"sa huling pagkakataon... Gusto kong sabihin sayo na mahal kita... Pero sorry ha, kung sinasabi ko to sayo habang wala ka pang malay"
Para na akong tanga.
Kinuha ko ang kanang kamay niya. Pinatong ko ang kamay ko sa kamay niya. Pinunan ko ang bawat espasyo sa daliri niya. I hold his hand. Hinawakan ko ito ng mahigpit
"wake up my Prince... I know, you will.. Yes, rest for a while my prince.."
Linagay ko ang kamay niya sa puso ko.
"palaging mabilis ang pintig nito tuwing malapit ka alam mo ba yun... I feel jealous when she's around saying that you and her will be together... Siguro, kung ang problema ko ay hindi muna dumating.. I promise, aagawin kita sa kanya... Pero mukha kasing hindi pa tayo pwedeng magsamang dalawa"
"i'll leave... But i'll be back.. Kapag dumating na ang araw na yun.. Babawiin ko ang akin.. Babawiin kita sa kahit anong paraan...Kahit ang patayin siya. "
Linapit ko ang mukha ko sa mukha niya.
Hinalikan ko ang labi niya.
Lumayo ako ng one inch.
"sabi mo.. My first, second, third or even a fourth kiss ay ikaw ang kukuha.. I will tell you this.. That kiss sa loob ng simbahan.. Ako ang kukuha.. I love you"
Sa huling pagkakataon ay hinalikan ko ulit siya kahit alam kong hindi siya magrerespone.
"take care yourself my Prince.. "
Mabilis akong umalis ng maramdaman kong may papunta sa kwarto ni Jayne.
Magiingat kayo..
ALECER POV
Nagising ako. Sa isang lugar na hindi ko alam. Langit ang nakikita. Binaling ko ang tingin ko sa kaliwa. Sa damo ako nakahiga. Paano ako napunta dito. Bakit nandito ako
Umupo ako. Napatingin ako sa katawan ko. Kahit isang galos wala. Nakakapagtaka nasan ba talaga ako. Ang buong paligid, napakapayapa. Napakatahimik. Ang mga puno, sumasabay sa sayaw ng hangin.
Napatayo ako bigla ng may nakita akong babae na tumatakbo.
Kung titignan mo siya. Napakasaya niya.
Naglakad ako papalapit sa babae. Ngumiti siya sakin tsaka tumakbong muli.
Saan siya pupunta. Sinundan ko siya. Hanggang makarating sa dulo ng kagubatan. Kung saan bangin na.
"Ate" tawag ko dito. Lumingon ito sakin at ngumiti. I miss her smile so much.
Linapitan ko ito. Binuka niya ang dalawa niyang kamay. Tila ba niyayaya niya ko na yakapin siya. Mabilis kong tinakbo ang pagitan namin at yinakap siya ng mahigpit.
"i miss you Ate" bulong ko
"you need to go back" saad niya.
"huh.. Anong ibig mong sabihin Ate"
"Inaantay nila ang pagbabalik mo. Hindi mo pa oras"
"pero Ate, mas gusto ko dito. Payapa , walang gulo" humiwalay ako sa pagkakayakap sa kanya.
"hindi Lec, may pinangako ka.. Kailangan mong tuparin yun. Kailangan mo ng bumalik" umatras siya ng umatras.
Kung patuloy siyang aatras mahuhulog na siya sa bangin.
"Ate"
"go back Lec and fulfill your promise. Love you"
Ngumiti siya sa kin bago nagpatihulog sa bangin.
"ATEE!!! "
Sigaw ko
ALEXUS POV
Napatayo ako ng magising na ang kakambal ko.
"Alecer " tawag ko. Tumingin siya sakin tsaka tumingin sa buong paligid.
"nasa hospital ka" saad ko.
"panaginip lang pala" saad niya.
"ang alin Lec" tumingin siya sakin tsaka umiling.
"tatawagin ko muna si Tito" saad ko.
Lumabas muna ako para puntahan ang Daddy ni Ricky.
"Tito" tawag ko. Nakasalubong ko kasi siya
"oh Xus, bakit"
"si Lec po kasi, gising na" saad ko.
"ganun ba.. Sige puntahan natin"
Sabay kaming pumunta sa kwarto ng kambal ko. Naabutan namin siya na nakatingin sa Glass window.
"Alecer" tawag ni Tito. Lumingon ito samin.
"your not fully heal.. Go back to bed" strict na sabi ni Tito.
Sumunod namn ito at nahiga sa kama. Ang lalim ng iniisip niya.
Chineck na siya ni Tito. Tinignan niya yung mata ni Alecer. Then may ginawa pa siyang iba.
I grab my phone and called dad.
"hello Alexus "
"Dad, Alecer is already awake"
"i'll go there" binaba na ni Dad ang phone call.
"kamusta na siya Tito" tanong ko.
"okay na siya.. Kailangan pa niyang mapahinga pa ng ilang araw"
"sige Tito.. Thank you"
"magpahinga ka Alecer" paalala ni Tito. Tumango naman siya.
May iba talaga sa lalaking to ngayon. Nang lumabas si Tito ay lumapit na ko sa kanya.
"bakit" tanong ko.
"i miss Ate" sagot niya. Napangiti ako ng malungkot. Bigla ko ding namiss si Ate
"i miss her too"
"alam mo Xus, siya ang nagsabi sakin na gumising na, na bumalik sa mundong to"
"hanggang ngayon pala, nakabantay pa rin siya satin"
"tama... Tulad pa rin nung buhay pa siya.. She's our protector"
***
Dalawang araw pa ang lumipas. Nakauwi na ng bahay ang kambal ko. His totally fine. May ginawang party si Mom. Welcome back party for Alecer.
Jemecah is here. And Rin's Friend, pero si Rin hindi ko siya makita. Hindi nakikipag usap si Lec sa kahit kaninong bisita.
"Hoy" napaigtad ako ng may biglang tumapik sakin
"as always magugulatin" nakangising saad ni Jemecah
"malalim lang ang iniisip ko kaya nung tinapik mo ko nagulat ako" pagdadahilan ko.
"okay sabi mo eh" pag sang ayon na lang niya.
Nagmasid ako sa buong mansion. Pinanuod ko na lang ang mga tao na nagkakasiyahan
"napansin ko, wala dito si Rin" puna ko. Tinignan ko siya
"tama.. ewan ko nga kung nasan yun. "
"ganun ba.. But look Glaiza and her friends.. I think umiiyak yung tatlong yun"
Napalingon siya sa tinuro ko.
"oo nga noh.. Ano kayang problema"
Nagkibit balikat ako.
GLAI POV
"hoyy.. Wag nga kayong umiyak" saway ko sa dalawa.
"pinipigilan mo kaming wag umiyak.. *sob* pero ikaw *sob* umiiyak din naman" umiiyak na saad ni Xonan.
"nakakaasar siya alam mo ba yun Glai.. Whaahhhh" Hime.
"crying babies" mapang asar na saad ni Amber.
Ano bang ginagawa niya dito. Eh wala naman dito si Alecer.
"iniiyakan niyo ang walang kwentang tao" saad nito. Nagpunas kami ng luha namin.
"kasali ka ba sa usapan namin" mataray kong saad.
"no.. But im concern.. Bakit niyo iniiyakan ang taong iniwan kayo. Kahit ang simpleng pagsasabi lang ng 'goodbye' ay hindi niya masabi"
"wala kang alam Amber.. Kaya wag kang makisali"
"ang mga taong nang iwan, hinding hindi na sila babalik"
Linapitan ko si Amber
"hindi siya katulad ng iba Amber.. Pag sinabi niyang babalik siya.. Babalik siya.. You dont know her.. So stop judging her"
"may problema ba dito" biglang sumulpot si Alecer. Umiling na lang kami.
Ayaw naman naming magkagulo pa.
Napataas ang kilay ko ng pumulupot si Amber kay Alecer. LINTA nga naman.
"may sasabihin lang ako kay Amber" Hime.
Napatingin kami sa kanya.
"be careful sa mga sinasabi mo.. Nasa paligid lang siya.. Nagmamasid.. Nanunuod. " makahulugang saad ni Hime bago umalis.
Half thruth naman talaga ang sinabi ni Hime. Yea Half lang.. Bkit.. Hindi naman kasi si Rin yung nagmamasid. Mga tauhan lang niya.
"Lec, kailangan ko na palang umuwi" paalam ni Amber.. Ano siya bata. Kailangan may permiso.
Tinanguan naman siya ni Alecer.
Hmm.. Bakit parang may nagbago kay Alecer. May maganda din palang ibinunga ang nangyari sa kanya. Hindi na siya ganung kalandi.
Iniwasan niya kasi ang halik ni Amber sa kanya. Nice one. Ayos din.
Umalis na si Amber. Nabatrip ata siya. Buti nga sa kanya.
Biglang namatay ang ilaw.
"what happen" i ask.
"i dont know" sagot ni Alecer
Bumukas ulit ang ilaw pero may nakatayo sa stage. Nakatutok sa kanya ang spotlight.
Who's that girl
"you know her" tanong ko
"no" simpleng sagot ni Lec.
Lumapit kami sa may stage.
Isang babae ang nasa stage at nakamaskara ito. Masyadong detalyado ang disenyo ng maskara niya. Ang damit niya. Isang long gown.
Anong kailangan niya dito.
" who are you" malamig na saad ni Alecer.
Bumaba ang babae sa stage at lumapit ito kay Alecer. Wag mong sabihin na may gusto siya kay Alecer.
"may tanong ako sayo Alviola" ang boses na yun. Parang narinig ko na yun.
"ano yun" saad ni Alecer.
Sino ba ang babae na yan.
"bakit ba hindi ka mamatay matay" saad ng babae. Napagasp ang mga bisitang nandito.
Humanda naman ang mga kaibigan ni Alecer. Para makipaglaban.
"ang totoo hindi ko rin Alam. Marahil ay ayaw pa kong makita ni Kamatayan" sagot ni Alecer
"ganun ba.. Kung papatayin kita ngayon, anong sa tingin mo, mamamatay ka na"
"ano bang kailangan mo dito" singit ko.
Napaiwas ako ng may pumunta shuriken sakin. Hindi yun galing sa babaeng to. Linibot ko ang paningin ko.
Akalain mo nga naman. Napalibutan pala kami.
"di ko alam. Pwedeng oo, pwedeng hindi" sagot ni Alecer.
Baliw ba siya. pagkatapos namin siyang tulungang mabuhay magpapakamatay na naman siya.
May lumapit na lalaki sa babaeng nakamaskara
Inabot nito ang katana sa babae. Gold katana. Nagbow pa ang lalaki bago umalis.
"my name is Madame " saad nung babaeng nakamaskara
Itinutok niya ang katana kay Alecer.
Wala akong dalang armas para lumaban. Isa pa. Napalibutan kami ng mga tauhan ng Madame na to.
"ako naman ang magtatanong sayo Madame... Ano bang dahilan bakit gusto mo akong patayin" tanong ni Alecer
"hindi lang ikaw ang gusto kong patayin Prince.. Your whole clan"
"sa anong dahilan"
"revenge for my Mom.. Yllana Ventura Gaille"
Iginalaw na ni Madame ang katana niya.
Napapikit na lang ako dahil tatama iyon sa ulo ni Alecer.
THIRD PERSON POV
Isang babae din ang bagong dating. Papasok pa lang ito sa Mansion ng Alviola.
Inilibot niya ang mata niya sa buong lugar.
Mga bagong mukha. Na alam niyang mga kalaban.
Natuon ang atensyon niya sa may bandang stage. Kitang kita niya ang pagkuha ng bwelo ni Madame para pugutan ng ulo si Alecer.
Agad siyang gumalaw. Tumakbo siya ng mabilis at kinuha ang katana na nasa likuran niya.
Sinangga niya ang katana na papalapit kay Alecer sa pamamagitan din ng katana niya.
"sino ka.. Bakit ka nangingialam" tanong ni Madame.
"ganun naman talaga diba... Hindi mo hahayaang mamatay ang estudyante mo" pahayag ng babae n a bagong dating.
"master" naibulalas ni Alecer.
Liningon siya ng tinawag niyang Master.
Linakasan ng babae ang pwersa para matapon ang katana ni Madame.
"hindi kita tinuruan ng ganito.. Hindi kita tinuruang magpatiwakal" saad nung 'master' kuno ni Alecer
"im sorry" hinging tawag ni Alecer
"ganun ba.. Sa tingin mo babae may magagawa ka para pigilan ako" saad ni Madame.
"oo naman meron.. .nasan ka ba... Nasa teritoryo ka ng mga Alviola. " master
"oh ano ngayon. Kaya kong patayin lahat ng nandito" sagot ni Madame.
"HAHAHA" biglang tumawa yung master Ni Alecer.
"Madame.. .you can't kill the whole clan of Alviola, you know why"
"why.. I trained myself to be strong, to eliminate the whole clan of Alviola"
"you can't, because, the DM EMPIRE protected this clan...if you and your comrades trained to killed. My comrades trained to defend this clan"
Sumenyas ang master ni Alecer at biglang may nagsilabasan na mga babaeng nakahood.
Lahat ng mga babaeng nakahood ay may mga dalang high calibre gun
"pwedeng maging battle field itong Mansion ng Alviola.."
"you know what walang magagawa ang mga babae na yan" Madame.
Sa tingin ko mali si Madame. Ang mga presensya ng mga babaeng nakahood... Kasing lakas namin sila. Ang mga mata nila. Napakalamig. At sigurado akong hindi sila magdadalawang isip na pumatay
"ang problema lang kasi Madame. Ang mga babae na yan. Kaya nilang ubusin lahat ng tauhan mong nandito sa loob ng Mansion"
Napaatras si Madame ng itutok nung master ni Alecer ang katana.
Lumapit ang isa sa tauhan ni Madame. May binulong ito kay Madame.
"pasalamat kayo.. Kailangan na naming umalis.. Hanggang sa muli nating pagkikita.. "
Nagtapon sila ng smoke bomb.
Nang mawala ang usok ay wala na sila.
"tumakas siya" asar na saad nung master
Nagbow yung mga babaeng nakahood sa master tsaka sila sabay sabay na nawala.
Kakaiba pala talaga ang DM EMPIRE. Pakiramdam ko tirahan yun ng mga demonyo.
"Alecer, sa susunod na makita kitang hinayan silang patayin.. Ako talaga ang papatay sayo" mapagbantang saad nung master
Ang creepy niya. Like Rin.
I miss that girl.
"im sorry.. Its just.. Wala lang akong gana"
"Alecer" tawag ko. Lumingon siya sakin.
"hindi namin sinayang ni Kira ang oras namin para magawa ang antidote na yun kung hahantong lang pala sa hahayaan mo silang mapatay ka.. Sana pala sa lason na yun. Hinayaan na lang kitang mamatay" asar kong saad.
Naglakad ako.
"isa pa... wag mong sayangin ang ginawa ni Rin para sayo" makahulugan kong saad.
Alam kong mapapaisip siya. Well bahala siya.
Naramdaman kong sumunod Yung dalawa.
"baliw bakit mo sinabi yun" saad ni Xonan tsaka ako binatukan
"hayaan mo na yun.. Wala pa silang alam" saad ko.
"tama si Glai... Dapat irecognize din nila na may ginawa si Rin para iligtas si Alecer.hindi yung palaging siya ang pinagdidiinan na may kasalanan. "
Sumakay na kami sa kotse at umalis.
ALECER POV
'isa pa... wag mong sayangin ang ginawa ni Rin para sayo'
Anong ibig sabihin dun ni Glaiza.
Umalis na ang mga bisita. Ang natira na lang ay si Master, ang barkada, si kuya at ang asawa nito. Pati na ang kambal at si Jemecah.
"sino yung babaeng yun. Bakit ba gusto nila kayong patayin" tanong ni Master.
"sabi niya.. For Revenge.. Hindi ko lang alam kong bakit" sagot ko.
"kung malalaman natin kung sino si Madame, malalaman natin kung bakit" pahayag ni Kuya Alexis.
May point si Kuya. Pero sa tingin ko mahihirapan kami.
Natahimik ang buong lugar.
"i think alam ko"natuon ang atensyon namin kay Jemecah.
"bakit" tanong namin.
"ang sabi ni Madame.. Revenge for her mom. Yllana Ventura Gaille.. Sa tingin ko kilala mo siya Mr. Acer" saad ni Jemecah.
"Dad" naghihintay kami ng sagot niya.
"kilala ko siya.. Tauhan ng DM Empire si Yllana. Si Cunai ang nagpasok sa kanya sa Empire. Nung una akala namin kakampi siya, pero nagkamali kami. Siya ang nagtip na pauwi na sina Cunai at Harry galing hospital dahil sa bagong panganak ito.. Inambush ang van na sinasakyan ng mag asawa. At doon namatay ang dating pinuno ng DM Empire"
"anong kinalaman natin doon Dad" naguguluhan kong saad.
"ang panganay na anak ni Cunai ay ang Emperor ngayon ng DM Empire.. Inalam niya lahat ng detalye tungkol sa pagkamatay ng mga magulang niya" singit ni Ate Rianne.
Teka may alam siya.
"akala ni Yllana napaikot niya lahat.. Nagkamali siya. Ang Emperor. Inutusan niya kong patayin ang traydor" Dad.
Walang bakas ng pagsisisi si dad
"dahil kay Emperor nalagay tayong lahat sa kapahamakan" galit na saad ng kambal ko.
"hindi" saad ni Jemecah.
Madami talagang alam ang babaeng to.
"tinanggap ng ni Mr. Acer ang trabaho para din gumanti.. Bakit?? Dahil ikaw Alecer at ang kakambal mo. Muntikan din kayong mamatay sa kamay ni Yllana.. Sa papaanong paraan. Hindi lang naman si Cunai ang nagtiwala even your Mom and Dad.. Labas pasok siya sa bahay niyo. "
"pano mo nalaman yun" nagtatakang saad ni Dad.
"Dad, hindi mo ba alam na siya ang hunter ng DM Empire" gulat kong saad.
"alam ko yun.. Pero pano mo nalaman ang bagay na pinagtangkaan ni Yllana na patayin ang magkambal ko. Even Emperor, hindi niya alam ang bagay na yun" Dad
Tumingin kami kay Jemecah. Nakangisi siya.
"kaya ko naman malaman kahit ang mga sekretong nakatago. Isang angkan lang naman ang hindi ko mapasok at malaman ang sekreto.. Ang angkan na pinaglilingkuran ko" sagot ni Jemecah
Kakaiba ang kakayahan niya.
"mag iingat na lang kayo" pahayag niya bago maglakad.
Pero huminto siya makarating siya sa harap ko.
"may sasabihin ako sayo Alecer, alam kong may gumugulo sayo ngayon. May ginawa si Rin na hindi mo alam. Hintayin mo ang pagbabalik niya. Dahil sa pagbabalik niya. Lahat ng pinangako niya.. Tutuparin niya.. Protect yourself Alecer. "
Huling sinabi niya bago tuluyang umalis.
Mas lalo akong naguluhan.
Umalis siya.. Bakit
Pinangako.. Wala akong maalalang pinangako niya
Ginawa.. Anong ginawa niyang hindi ko alam
Dapat nga talaga.. Inalam ko muna ang buong pagkatao ng babaeng minahal ko.
Kahit pala buo niyang pangalan hindi ko alam.
Babalik...
Babalik pa nga ba siya...
Dapat ko pa nga bang hintayin..
Pero alam ko na ang dikta ng tadhana para sakin.
Alam ko ng hindi kami pwede..
Kaya ko nga bang kalimutan..
Ang lahat ng tungkol sa knya.
Ang nararamdaman ko sa kanya.
Siguro nga.. Dapat na.. Hindi naman niya ko mahal.
At alam ko kahit kailan hindi niya magagawa yun.
Forget her.. I know its hard.. But i will do everything para magawa yun.
"magpapahinga na ko" paalam ko sa kanila.
Umakyat na ko sa kwarto.
Naupo ako sa kama.
Napahinga ako ng malalim.
Napalingon ako sa may side table ko. Kinuha ko ang litrato ni Ate.
'go back Lec and fulfill your promise. Love you'
Naalala ko yung sinabi ni Ate. Fulfill my promise.
That promise...
I dont think Ate kong matutupad ko pa yun. We're not meant to be.
Napasandal ako sa pader.
Bakit ganito. Bakit ba mahirap maging masaya. Alam ko naman, na ang kaakibat ng pagiging successor ang ganito.
Napatingin ako sa veranda ng may maaninag akong bulto ng tao.
Agad akong tumayo at dahan dahang pumunta sa may veranda.
Bakit naka bukas ang pinto. Nandun parin yung anino. Natatakpan ng kurtina.
Hinawi ko ang kurtina pero walang tao ang nandun. Nagpalinga linga ako para hanapin pero wala.
Napatingin ako sa baba. Isang papel ang nandun.
Kinuha ko ito.
"FEAR"
Malakas kong saad.
Fear?? Takot?? Saan?? Sino ba talaga yun??
Bumalik ako sa kama at linagay sa cabinet ang sulat.
Nakatulog ako habang tinatanong ang sarili ko kung sino ang taong nandun sa may veranda.