Α- Για σου Ζωηηη μου. Τι κάνεις;
Ζ- Καλά είμαι αγάπη. Είσαι καλά;;; Μου φαίνεσαι λίγο περιεργη;
Α-Έχω νέα.
Της εξήγησα όλο το συμβάν με κάθε λεπτομέρεια ..Δεν ξέρω γιατί μα τα μάτια μου βουρκωναν ...Ανεξήγητα....Χωρίς να έχω λόγο....Ή μήπως τελικά είχα;
Ζ-Αλέξιά μου νομίζω ότι....
Α-Οτιιι;
Ζ-Να ότι αρχίζεις να τον ερωτεύεσαι. Δεν ξέρω πως μα.... Μείνε μακριά του. Είναι μπλεγμένος σε πολλα. Πίστεψε με το ξερω καλά. Θα σε πληγώσει. Μη μπλεχτείς ποτέ με αυτούς. Για το δικό σου καλό....
Α- Και πώς είσαι τόσο σίγουρη;
Ζ- Είμαι, είπε και τα χαρακτηριστικά του προσώπου της σκληρηναν. Μα πως; Λέτε να μου κρύβει κάτι.... Μπααα εκείνη μου τα λέει όλα.
......................................................................
Ζωής POV
Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά. Τους ηλιθιους. Αν τους είχα μπροστά μου τωρα θα μπορούσα να τους σκοτώσω.
FLASHBACK (1 χρόνο πριν)
Με τον Χρήστο είμαστε πολύ καλά. Δεν είπα ακόμα της Αλέξιας ότι είμαστε μαζί, γιατί φοβάμαι την αντίδρασή της. Δεν ξέρω πως θα το πάρει. Τέλος πάντων. Θα δείξει. Περιμένω το αρκουδάκι μου τώρα από στιγμή σε στιγ...Οοο η πόρτα αυτός θα είναι.
-Χρήστο αγαπ..... Πήγα να πω αλλά καμία απάντηση. Και μετά σκοτάδι. Όλα μαύρα..........
Που είμαι;;;; Είναι όλα σκοτεινά. Φως καθόλου ούτε ένα παράθυρο. Και γιατί είμαι.... Δεμένη; Τα χέρια και τα δάχτυλα μου πονάνε. Βοήθειά, φώναζα αλλά τίποτα. Ούρλιαζα και έκλεγα. Τίποτα. Κανείς. Απομόνωση. Ερημιά. Τι έγινε; Γιατί με κρατάνε; Έκλεγα πολύ, για ώρες. Τα χέρια μου είχαν αρχίσει να κοκινιζουν και τα πόδια μου να ματωνουν. Μετά από πολλές ώρες τα δάκρυα μου είχαν εξαντληθεί.
-Οοοο ξύπνησες πριγκίπισσα; Μπορούσα να αναγνωρίσω τη μορφή του στο σκοτάδι..... Ήταν ο Χρήστος.... Ο Χρήστος μου. Και γιατί, ένα μεγάλο γιατί;
-Χρηηηστο, Χρήστο μου πάρε με απο δω. Τι συμβαίνει αρχίζω να φοβαμαι; είπα ενώ τα δάκρυα είχαν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους.
-Οοοο μη φοβάσαι μικρή.
Ξαφνικά άλλες ακόμα μορφές εμφανίστηκαν..... Και είναι ο Μάριος, ο Γιάννης.... Οι άλλοι άγνωστοι.
-Άκου, είπε με άγριο τρόπο ο Γιάννης και έβγαλε.... Τι είναι αυτό;;; Όπλο; Όπλο;;;
-Λοιπόν αν δε θες να σκοτωθούν η οικογένεια και η φίλη σου πρέπει να κάνεις ότι σου πούμε, γκεκε; είπε και εγώ ανήμπορη να μιλήσω κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.....
Αλέξιας POV
Α- Είσαι ενταξει;;; ρώτησα τη Ζωή, η οποία φαινόταν αρκετά θυμωμένη και σκεπτική
Ζ-Πάμε, ήταν το μόνο που είπε.
Μετά από λίγα λεπτά σιωπής φτάσαμε. Όλα υπέροχα. Έτσι όπως τα είχαμε αφήσει.
Ζ-Έλα να ξεκινήσουμε, είπε η Ζωή μετά από λίγα λεπτά
Α-Οκ, είπα εγώ και ξεκινήσαμε
Πήγα σε μια γωνιά. Ο τοίχος ήταν γκρεμισμένος. Σκεφτόμουν αρκετή ώρα ,μα τη δεδομένη στιγμή σημασία δεν είχε το μυαλό και η λογική. Χρησιμοποιώντας λοιπόν λίγο τη φαντασία μου σε συνδιασμό με τα συναισθήματα μου δημιούργησα κάτι αρκετά όμορφο μπορώ να πω...Το μόνο σίγουρο ήταν πως με εξέφραζε απόλυτα.....
⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫
Άλλο ένα πάρτ. Πως σας φάνηκε; Κρυφό ταλέντο η Αλέξια εεε; Τι κρύβει η Ζωή;; Τι έγινε τότε; Συνεχίζει ακόμη και τώρα;; Οι απαντήσεις στα επόμενα πάρτ
Ββ πιγκουινάκια μου😘💎☺️