MULTİ:URAZ
Anonim: Ya Nisyan bak ben Uraz değilim.
Anonim: Cidden değilim.
Anonim: Mesajları bildirim çubuğundan okuduğunu biliyorum. Cevap ver lütfen.
Anonim: Nisyan lütfen. Ben seni seviyorum. Uraz değilim. Seninle dalga da geçmiyorum. Lütfen beni dinle.
Kes sesini sana inanmıyorum. Kendine yeni bir oyuncak bul Uraz. O gün okuldaki herkese baktık. Bir tek Uraz yani sen çok benziyordun fotoğraflara. Beni kandırmaktan vazgeç.
Anonim: Nisyan ben Uraz değilim. Uraz olsam Uğur'u döver miydim sence? Seni seviyorum. Hep seveceğim.
YETER! Madem Uraz değilsin kanıtla. Hadi kanıtla.
Anonim: Peki. Şimdi dışarı çıkabilir misin?
Yine mi oyuncak vereceksin? Almayayım kalsın.
Anonim: Hayır oyuncak falan yok. Çıkabilir misin?
Çıkabilirim bu akşam Halime anne yok. Ama bu da bir oyunsa sen bittin!!
Anonim: Oyun falan değil. Geçen gün ki parka gel. 10 dakika sonra orada olacağım.
"Elaaaa!!" "Efendim?" "Ben dışarı çıkacağım." "Neden? Bende geleyim?" "Hava alacağım gelmene gerek yok beni idare et yeter. Son olaylardan sonra yalnız kalmaya ihtiyacım var." "Peki" Ela'ya gerçeği söylemeye gerek yoktu çünkü hem izin vermezdi hem de Aras'a söylerdi. Bunları istemezdim.
10 DAKİKA SONRA
10 dakikadır bekliyordum ama gelen giden yoktu. Yine kandırılmıştım. Of! Sinirden kuduracak kıvama gelmiştim. Yine mor salıncakta sallanıyordum. Aniden arkamdan sarılan iki iri kol ile çığlık atacaktım ki ağzımı kapatan bir el ile susmak zorunda kaldım. Daha sonra ellerini çekti ve telefonuma mesaj geldi.
Anonim: Arkanı dönme. Sadece sarılacağım. Lütfen.
"Tamam" dedim. Ama bana sarılmasını istemiyordum. Rahatsız olmuştum. Ah! Kimi kandırıyordum ki. Bugüne kadar Aras, Ela ve Halime anneden başka kimse bana sarılmamıştı. Şimdi tanımadığım birinin bana sarılması bana rahatsızlık hissettirmesi gerekiyordu. Değil mi? Ama ben tuhaf bir şekilde, o iri kolların arasında kendimi güvende hissetmiştim. "Sesini duyabilir miyim?" Kollar tekrar geri çekildiğinde mesaj yazdığını anlamıştım.
Anonim: Malesef güzelim.
"Tamam ama senin Uraz olmadığını nereden bileceğim?" Tekrar kollarını çekti. Uraz değildi bu kişi biliyordum çünkü o hep pis kokardı ve bu kadar iri değildi.
Anonim: Sigara kokmuyorum? Bir de kaslıyım. Uraz kaslı değil bilirsin ki.
"Tamam." dedim ve kollarını bana sardı tekrar. "Salıncaktan kalkayım istersen tam sarılamıyoruz."
Anonim: Çok mu sarılmak istiyorsun güzelim?😉
"Artık istemiyorum." dedim ve onun o muhteşem kahkahasını duydum. Gerçekten mükemmeldi.
Anonim: Gülüşümü de duydun artık Uraz olmadığımı anladın sanırım? Ve artık dedin yani istedin mi?
"Kes sesini" dedim. Bana sardığı kollarıyla bana doğru el salladı ve ardından ayak sesleri geldi. Gitmişti. Kendimi kötü hissetmiştim. Sanırım ona alışıyordum.
HELLÖÖ!! NİSYAN GALP ANONİM İLİŞKİSİ Mİ YOKSA NİSYAN GALP CAN İLİŞKİSİ Mİ SİZCE?