Chapter 6
Girls
Tahimik akong naglalakad papunta sa unang klase ko ngayong araw, kasabay kong naglalakad si Clark na tila walang kakilala sa paglalakad niya at nakalagay ang dalawang kamay niya sa kaniyang bulsa. Pa-cool tss.
Siya na ang nagbukas ng pintuan tiyaka tumingin sa akin kaagad kong iniwas ang tingin at nagtuloy-tuloy sa room.
Umupo na ako sa madalas kong inuupuan, wala pa ang professor namin. Nagulat ako ng biglang padabog na umupo si Clark sa tabi ko.
"May nakaupo na riyan." Simpleng sabi ko sakaniya. Tiningnan niya lang ako ng walang emosyon at nagkibit balikat.
"Ako na ngayon." Mayabang na sagot niya o ganon lang talaga siyang magsalita.
Napabuntong hininga nalang ako keysa makipagtalo pa sa kaniya. Mukhang wala siya sa mood, kanina pa siya habang nakasakay sa kotse galit at tila may iniisip. Kahit gusto ko man itanong alam ko naman na hindi niya ako sasagutin.
Natapos ang kalahating araw, late nag dismiss ang aming prof kaya pagdating ko sa canteen ng school ay halos wala nang maupuan.
Muli kong nilibot ang mata ko para tingnan kung may mauupuan paba ako pero wala na. May iba na mukhang mag-isa pero nakakahiya naman makiupo lalo na baguhan palang ako sa eskwelang ito.
Tumalikod na ako at nagsimulang humakbang papalayo. Mukhang kailangan kong lumabas sa school para makakain, ganon lang din naman ang ginagawa ng ibang estudyante ang kaso nga lang kailangan kong mag commute at wala akong masyadong alam na kainan na malapit.
Paglabas ko sa school, naglakad ako nang kaunti papalayo rito at nakita ko ang iba't-ibang eatery, may mga estudyante at nagtatrabaho na kumakain doon.
Instead of being lost, naka order na ako ng ulam sa eatery na ito. Malinis naman ang mga kasangkapan at ang paligid. Kumportableng kumain kaya dito nalang ang pinili ko.
Nilapag na ang order ko na isang order ng menudo at kanin. Magsisimula na sana ako ng nagulat ako sa biglaang paglapag ng isang tray sa harapan ko dahilan ng pag-angat ko ng tingin.
"Cl-clark." Tawag ko sa kaniya.
Hinila niya ang upuan gamit ang kaniyang paa at umupo roon. Inalis niya sa tray ang kaniyang pagkain at tahimik na nagsimula.
Nakatitig lang ako sakaniya habang inaayos niya ang kaniyang pagkain at nagsimulang sumubo. Naka tatlong subo siya nang makita niya akong nakatitig sa kaniya.
"Kumain kana, hindi ka mabubusog sa kakatingin sa akin." Masungit na sabi nito. Kaagad kong kinuha ang kutsara at tinidor tiyaka sinimulan ko nang kumain.
Suddenly, I just miss the old him. The happy go lucky boy, yung pilyong kasama namin, yung hindi maalis ang ngisi sa kaniyang labi and the way he treat me. Those memories makes me sad for a moment.
"Anything wrong?" Tiyaka niya winagayway ang kamay niya sa harap ko. Natulala na pala ako sa kakaisip. Agad akong umiling at pinagpatuloy ulit ang aking pagkain.
"What's wrong?" Binilisan ko nalang ang aking pagkain dahil hindi na pala ako kumportable sa lugar na ito.
Dahil sa pagmamadali ko sa pagkain bigla akong nabilanukan, agaran niyang bibigay sa akin ang isang basong tubig at malugod ko itong ininom.
"Dahan-dahan kasi." Sermon niya. Nagulat ako ng biglang niyang inayos ang buhok ko, nilagay niya ang mga hibla sa likod ng tenga ko.
"A-ako na." Nahihiyang sabi ko tiyaka inayos ang buhok ko.
"Bakit dito mo napiling kumain?" Sabay libot nang kaniyang mga mata sa paligid.
"Wala na kasing pwesto sa Canteen." Tipid na sagot ko. Tumango siya.
"Pero bakit dito? Maraming mas malapit na restaurant sa school." He said. I gave him a slight smile.
"Ayos lang naman dito ah?" I said while smiling at him. "Malinis, kumportable at masarap pa ang mga pagkain." I added.
"Kumportable ka rito?" Sabay libot ulit ng mata niya sa paligid. "There are many construction workers keep on staring at you." Masungit na sabi niya. Tumingin ako sa paligid and he's right. There are men who's staring at me and smirk maliciously.
"A-ayos lang." Tanging sagot ko, tumaas ang kilay niya sa sinabi ko.
"Is that okay? For you, it is okay, but for me? It will never be okay!" May diin na sabi niya. "Why don't you call me so that I can drive you to the near restaurant instead of eating here?" Masungit na tanong niya, napanguso nalang ako sa sinabi niya. "Yes, the food is good, but the people around you? I'm not comfortable with them." Dagdag pa niya.
"Hi-hindi ko naman alam ang number mo." Tanging sagot ko nalang sa lahat ng sinabi niya. Napabuntong hininga siya sa sagot ko at nilapag niya ang palad niya sa harap ko.
Kinakabahn ko naman nilabas ang aking cellphone mula sa aking bulsa at nanginginig kamay na binigay ko ito sa kaniya.
Malugod niya itong tinanggap at nagpindot doon, siguro ay tinype niya ang kaniyang number para i-save sa cellphone ko.
Binalik niya na ito sa akin kaya kaagad ko itong itinago sa bulsa ko.
"Are you done?" He ask. Tumango ako sa tanong niya.
Tumayo na siya kaya tumayo na rin ako. Pinuntahan na kami ng isang babae at binigay niya ang isang libo roon.
"Keep the change." He said. Namilog ang mata ng babae at kaagad siyang nagpasalamat.
Sabay kaming lumabas sa eatery, bahagya akong napatalon sa gulat nang hinawakan niya ang mahigpit ang aking kamay.
"Cla-clark." Naiilang na tawag ko sakaniya habang nakatingin sa kamay naming dalawa na magkahawak.
Bahagya niyang nilapit ang mukha niya sa akin at bumulong,
"Just stay so that they will know that you are not available." I'm not yet recover from what he just said, kaagad na siyang naglakad kaya wala na akong nagawa kung hindi magpakatangay sa kaniya.
Tahimik akong sumunod sa kaniya habang magkahawak ang aming kamay hanggang sa nakapasok na kami sa school. Pilit kong inaalis ang kamay ko na hawak niya dahil may mga estudyante nang nakatingin sa amin.
"Cla-clark! My hand." Pilit ko parin itong inaalis ang aking kamay pero tila wala siyang narinig. "Clark! My hand! They will think maliciously!" Frustrated na sabi ko sa kaniya.
Hindi niya ako pinakinggan at tuloy-tuloy lang siyang naglakad kaya wala narin akong nagawa kung hindi magpatangay sa kaniya kahit na maraming mga estudyante ang nakatingin sa amin at masama ang tingin sa akin.
Nang makarating kami sa aming room doon niya palang binitawan ang kamay ko. Nagmadali akong umupo sa akong upuan, pero may iilan parin na tumitingin sa amin lalo na ang mga kaklase namin sa subject na ito.
God! What the hell he did?! Did he aware of that?
Lalo pa akong na-stress nang bigla siyang umupo sa tabi at tila wala man lang sa kaniya ang nangyari o dahil madami narin siyang babaeng na ganon kaya sanay na siya?
Bahagya akong napailing at hindi ko nalang siya tiningnan. Ngayong tumabi siya sa akin lalong aakalain ng mga estudyante na mero namamagitan sa amin kahit wala.
Natapos din ang isang buong araw. Tamad akong lumabas sa hallway kahit hindi maganda ang tingin ng iba sa akin.
Nagulat ako ng biglang sumulpot si Clark sa tabi ko.
"May pupuntahan lang ako sa office. Hintayin mo nalang ako sa parking lot." Pagpapaalam niya. Tumango lang ako bilang sagot.
Tahimik akong naglalakad sa parking lot. Kung sinusuwerte ka nga naman oh, bakit ko pa nakalimutan hiramin ang susi para sa loob na ako maghintay? Hay. Grace Lae!!
Ilang minuto akong nakatayo rito habang hawak-hawak ko ang tatlong libro. Nagpapadyak minsan ng paa kapag natatagalan na ako sa paghihintay.
Sa paghihintay ko, may tatlong babae ang lumapit sa akin. Makakapal ang make up at naka ipit ng buo. Masyado rin maikli ang suot nilang palda kumpara sa normal na uniform.
"Anong ginagawa mo riyan?" Masungit na tanong sa akin ng naka gitna habang nginuguya ang kaniyang bubble gum.
Hindi ko nalang siya pinansin dahil baka hindi naman ako ang tinatanong kahit napakahalata na ako. Mukhang gulo ang ipinunta nila rito.
"Bakit ka naghihintay sa tabi ng kotse ni Clark?" Sabi ng isa na nasa kanan nung nasa gitna. Yumuko nalang ako dahil ayoko silang sagutin baka ma-misunderstand pa nila ang pagsabay ko kay Clark. Dapat talaga may sarili na akong kotse!
Nagulat ako ng biglang tinulak ako ng isa sa kanila, mabuti nalang ay nabalanse ko ang katawan ko kung hindi baka natumba na ako sa mabatong parking lot na ito.
"Kapag kinakausap ka! Sumagot ka!" Naiinis na sagot nang babaeng nasa gitna. Mukhang ito ang leader nila. Natawa ako sa isip ko, did they really exist? The bitch group from fiction world?
"May hinihintay lang ako." Mahinang sagot ko. As much as possible, I don't want to create a quarrel between them and I am not used to it, kung si ate baka pwede pang magkaroon ng away dito.
"Sinong hinihintay mo?" Sabay taas ng isang kilay niyang hindi naman pantay sa pagkakakilay.
"Wala na kayo roon." Simpleng sagot ko pero lalong nagpainis sa babaeng naka gitna, parang tanga.
"Hinihintay mo si Clark no? Sabi na nga ba at malandi ka!" Sigaw sa akin ng babae tiyaka hinawakan ang braso ko dahilan ng pagkahulog ng mga libro ko.
"Ano ba!" Pilit kong inaalis sa kaniya ang braso ko pero hinawakan rin ng isa ang isa ko pang braso.
"Kapag tinatanong ka, sumagot ka!" Napasigaw ako ng bigla niyang hilain ang buhok ko.
"Ano bang problema niyo?" May namumuong luha na sa mga mata ko. Hindi ako sanay sa mga ganitong eksena, kung nandito lang sana si ate.
"Problema ko? Ikaw! Napakalandi mo!" Sigaw niya sa mismong mukha ko. Ako pa talaga? "Ikaw yung rumored girlfriend ni Clark ngayon? Excuse me girl, flavor of the week ka lang!" Eto na nga ba ang sinasabi ko sa mga babae ni Clark.
Sinabunutan niya pa ako dahilan ng pagkagulo ng buhok ko, nagpupumiglas ako pero tila mukhang sanay sila sa away na ganito sa lakas nila.
Isang malutong na sampal ang iginawad niya sa akin kaya ako nagulat at biglang tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.
"Ano? Iiyak ka? Mukhang bata?" Tiyaka sila nagtawanan at pilit na hinihila ang buhok ko.
Bigla silang tumigil sa tawanan pero nanatili lang akong nakayuko. Naramdaman ko ang dahang-dahan na pag-alis ng dalawa sa braso ko. Agaran kong pinunasan ang luha ko at inangat ang ulo ko.
"Cl-Clark." Banggit ko sa pangalan niya.
"What do you think you're doing?" Seryoso at nakakatakot na tanong niya sa tatlong babae.
Kita ko ang pamumutla at panginginig nila habang nakatingin kay Clark.
"So-sorry." Kinakabahan at sabay-sabay nilang sabi.
"Get the hell out of here before I punch you, three." Napatingin ako sa kamao niya na nakayukom na tila pinipigilan manuntok.
Walang paga-alinlangan na tumakbo ang tatlong babae. Kaagad lumapit sa akin si Clark at binaon ang aking mukha sa kaniyang dibdib. Niyakap niya ako.
Agad rin naman siyang kumalas sa yakap at hinarap ako sa kaniya.
"Are you okay?" Ramdam at kita ko sa mga mata niya ang pag-alala. Using his thumb finger he wipe my tears.
Bahagya lang akong tumango bilang sagot. Ngayon lang ulit ako naka-encounter ng away dahil nandiyan lagi si ate para ipagtanggol ako.
Lumuhod siya sa harap ko tiyaka pinulot ang mga librong nabitawan ko kanina. Binigay niya ito sa akin at tinanggap ko.
Kinuha niya ang susi ng sasakyan sa kaniyang bulsa at in-alarm ito. Binuksan niya pintuan tiyaka ako pumasok.
Hindi ako kumibo sa buong biyahe. Ito ang ayaw kong mangyari but it happened.
That's why I don't want to be involve with him because of the pathetic girls.