Kabanata 38
Truth
The day where my sister will now enter the stage of being a fine lady has come. Today is already her birthday and everyone of us is now busy preparing for tonight's event.
I am finalizing my gift for my sister at kanina ko pa din iniisip kung papaano ko ibibigay ito sa kanya. We had a fight because of how I reacted when I saw her with James at UPTC at hanggang ngayon, medyo naging distant sa akin ang kapatid ko.
I know it's my fault. I am being to irrational and immature when it comes to him. I realized that what I did was really wrong and I wanted to say sorry to my sister because of how I talked to her the other day. Gusto kong magkaayos kami ngayon lalo na at birthday na niya.
I immediately went to her suite that I reserved for her and for her friends kasi after ng event, mag oovernight dito ang mga kaibigan niya and so I chose the big one. Tatlong katok lang at pinagbuksan kaagad ako ng isa sa mga glam team ko na siya ding mag-aayos kay Naomi.
"Hi Miss Nadine good afternoon po. Pasok po kayo."
I smiled at her and I went inside my sister's suite. Everyone is already busy preparing for later's event at napansin ko ang ibang mga regalo na nagkalat sa loob ng kwarto. Medyo madami dami na pala ang nagbigay ng regalo sa kapatid ko and I am sure mukhang mas dadami pa ito mamayang gabi.
"Mimi, nandito ang Ate Nadine mo." Barbie immediately announced when I enter at napatingin ang kapatid ko sa salamin.
"We'll just go out first, Teng."
I just smiled on them at naiwan kaming dalawa ng kapatid ko sa loob ng kwarto. Lumapit ako sa kanya at inayos ang buhok niya mula sa likod.
"Happy birthday." I said. Ngumiti ang kapatid ko at hinawakan ang kamay ko na nakapatong sa kanyang braso. Tumayo siya sa pagkakaupo mula sa makeup chair at nagulat ako dahil sa biglaang pagyakap niya sa akin.
"I'm sorry I was being irrational this past few days. Hindi ko lang kasi alam paano-"
"Ate, ayos lang yun. Ano ka ba huwag ka na nga magdrama diyan masisira ang makeup ko oh!"
Tumawa kami at niyakap ko siyang mabuti. Hindi ako sanay na magkaaway kami ng kapatid ko o di kaya hindi sa maayos na lagay. Kaya ngayon masaya ako na maayos na kaming dalawa.
"Alam mo Ate hindi naman talaga ako galit. Hindi ka dapat sa akin nagsosorry Ate."
Napaisip ako dahil sa sinabi ng kapatid ko sa akin. Biglang napakunot ang noo ko at naalala kong bakit ako ang kailangang humingi ng tawad sa kanya?
"Ate alam ko na naging mahirap para sayo ang mga nangyari dati pero hindi naman ata tama na hanggang ngayon mabubuhay ka nalang sa galit mo para kay Kuya James. Siguro Ate it's time to face the reality. That maybe it's time to bury the hatchet with him."
Natigil ako dahil sa sinabi ng kapatid ko sa akin. I didn't expect that my sister would say those things to me right now. She's really growing up already and she already knows what's the right thing to do.
And I feel sorry for myself because of how I treat James until now.
"Dami mong alam ah akala mo hindi ka bata!"
"Hindi naman na talaga Ate eh! 18 na kaya ako!"
She maked face and I hugged her in the end. I am happy that in times like when I can't open up my feelings to my parents, there's Naomi who knows what to say to at least ease the heaviness or the pain that I am feeling.
"Okay one last shot for this. Good! What a lovely family!"
Andrei, my friend and the official photographer for tonight's event instructed us what to do to have a nice shot. Nagsimula na kasi ang photoshoot namin at pagkatapos ay isang shots pa para kay Naomi.
"Okay sige mag retouch muna tayo. Break muna Nadz for 10 minutes!"
I playfully smiled at Andrei at nagulat ako at bigla niya akong kinuhaan ng litrato. He's a good photographer kaya kapag may events ako siya ang kinukuha ko kasi tiwala akong magaganda ang mga litrato na kanyang makukuha.
"Balita ko inimbita ng kapatid mo si James."
Napalingon ako at nakita ko si Papa na seryoso ang mukha bago ako inabutan ng tubig. I smiled weakly at kinuha ang tubig na dala niya. Kahit hindi man sabihin ni Papa ang kanyang mga iniisip tungkol kay James, alam ko ang gusto niya.
Sa pagkakaalam ko dati sang-ayon ako sa gusto niya tungkol dito pero pagkatapos nung usapan namin ni Naomi, parang hindi na ako sigurado sa desisyon ko.
"You know what's my stand on this. I know this time will come and I know you know what I mean with this, anak. Sana lang kapag nagkausap na kayo mamaya, isipin mo ng mabuti kung ano ang dapat mong gawin."
Papa don't want James to talk to me or just to be close to me again. Of course it's a father instinct because my dad knows how broken I was for the past years. He saw how I cry everytime I missed him and our baby. I know my Dad is just concerned about me and about how I feel.
"Pa, thanks for the concern but I can handle myself po. Kaya ko na po."
I smiled at him to give my Dad assurance. Matagal bago niya ako niyakap ng mahigpit at hinalikan sa noo. I love how my he's being so protective to me and I can feel his fatherly love for her eldest daughter.
The night is fast approaching and so the guests started to come at Makati Shangri-la. I am the one who's responsible for welcoming the guest while my parents are both busy entertaining and talking to our relatives who came from abroad just to celebrate with us tonight.
"Hi, good evening. You can get food their on the table."
While waiting for the event to start, complimentary foods and drinks were being served. I already saw most of my sister's classmates and batch mates at iba sa kanila ay nakipagpicture pa sa akin.
"It's good you're already back, Nadine. Masyado ding matagal ang apat na taon sa New York ha!"
One of our Tita greeted me and I smiled at her. As usual in a celebration like this, hindi talaga mawawala ang ganitong klaseng kamustahan at usapan.
"Oo nga po Tita eh but it was fun and I learned a lot there. Alam niyo na po Tita for experience then po."
Our conversation went on and I just go with the flow. I sipped on my wine glass while patiently smiling at her and listening to her life stories. Pagkatapos ng ilang minuto ay nagpaalam na siyang mauna at hinatid ko naman siya sa kanyang mauupuan.
"Infairness ang ganda ng pagkaka visualize mo! Ikaw na talaga girl!"
I hugged and kissed the cheeks of Kiana and Yassi as they arrived. I jokingly flipped my hair and we all laughed. Hindi muna kami masyadong nagusap at hinatid nalang sa assigned seats nila.
"Bakit nga ba hindi kayo sabay na dumating ni Sam? Where's he?"
"Ay nako bes don't even ask this girl. Malamang nag-away."
Kumunot ang noo ko at nagtaka kung bakit ngayon ko lang ito nalaman. Mukhang may hindi ata sinasabi sa akin itong si Kiana.
"Basta! Nakakainis mas inuna pa ang kaibigan kaysa sa girlfriend niya! Wala tuloy akong kasabay kanina papasok!"
Tumawa nalang si Yassi at napailing ako. Minsan talaga napaka childish at petty ng mga pinag-aawayan nilang dalawa. But I find it cute at times.
"Speaking of the devil, ayan na siya kasama yung bagong jowa niya. Hmp!"
Tumalikod na si Kiana at bumalik na sa kanilang upuan. Lumingon ako sa entrance at sa hindi malamang dahilan, hindi si Sam ang una kong napansin.
Walking graciously with his dashing all black suit, his hair properly fixed and the way he silently make the neck of the girls present in the ballroom turned is the ever glorious, illegal, and smoking sexy James Reid.
"Hello? Gusto mo ba akong iwelcome o baka yung kasama ko lang, Naddie?"
Saka lang ako nabalik sa huwisyo ng napansin ko na nasa harap ko na pala sila. Napatikhin ako at napalunok when I saw how he smirked at me. He confidently ran his hand through his hair and smiled preciously at me.
"W-welcome. Nauna na sila Kiana dun sa table."
I don't know pero nanunuyo ang lalamunan ko at ang lakas ng pintig ng puso ko. Naiirita ako deep inside kasi wala namang ibang ginagawa pero bat ganito kalakas ang pintig ng puso ko na para bang nanggaling ako sa isang paligsahan.
"I'll go ahead bro mukhang di ka pa tapos diyan eh."
Sam laughed and tapped the shoulder of James. Now, how do I deal with this creature?!
"You look perfect tonight. Bagay sayo."
Hindi ko alam pero pagkatapos niyang sabihin iyon sa akin, parang naging mas malakas ang naging tibok ng puso ko. Fuck! Ano ba Nadine!?
"A-ah y-you too. You look great."
Ngumiti siya at nakita ko ang pagkagat niya sa labi niya na para bang iniiwasang mangiti ng sobrang laki. Napansin ko ding sobrang pula ng kanyang tenga at hindi ko maiwasang hindi isipin kung ano ang ibig sabihin kapag namumula na siya.
Kinikilig si James Reid.
"Good evening ladies and gentlemen. We're about to the start the celebration in awhile."
Pagkatapos nung sinabi ng emcee, saka lang namin naisip na pumunta sa mesa kung saan dapat kami uupo. Nagsimula na din ang pagsarado nung double door at nagpatuloy ang tugtog sa loob.
Habang naglalakad kami ni James papuntang mesa at habang nasa likod ko siya nakasunod, hindi ko alam kung anong mararamdaman. I can feel his stare on me and suddenly I felt conscious on the way I walked with my heels and with my gown.
"D-dito ka pala uupo. Kasama mo sina Sam."
I said while pointing on the table where some of our friends were already there. I can hear my friends' tease on me and at James at mukha silang mga high school student na tawang tawa sa aming dalawa at ang iba naman sa kanila ay kinukuhanan kami ng picture at video.
Ang saya nila! Fuck!
"Okay. Thanks."
James smiled at me at nilingon kong muli ang mga kaibigan ko. Lahat sila ay nakangiting aso sa akin at tawang tawa dahil sa nangyari. Minsan talaga naiisip ko kung bakit ko pa sila naging kaibigan.
Pagkatapos ng ginawa ko, bumalik na ako sa table kung saan doon nakaupo ang mga Lustre at Paguia.
Hindi ko tuloy maiwasang hindi isipin ang mga nangyari kanina. I know it was just a single and simple act but my heart is already behaving abnormally.
Bakit ganun ngumiti lang naman sa akin si James ang gwapo na niya? I mean for how many years it was like a breath of fresh air for me to feel this kind of feeling again.
Because of James.
Even after all this years it's still him. But, I wonder. Are the feelings still the same? Are the feelings still present? Or yet..
Is forgiveness possible for him and for the both of us or is it now too late?