2 Yıl Sonra;
Evimdeyim. Onu hala deliler gibi seviyorum Annem bana çaktırmıyor ama Babamın ve özellikle ablamın benden korktuğunu söylemem gerekiyor. Son 2-3 gündür eve Psikolog geliyor. Yatakta uzanıyorum ve onunla saatlerce sohbet ediyorum. Deli olduğumu düşünüyorlar Sevmek delilik değildi ki aslında? Uykusunda ablamı boğmaya çalışmam vesaire. Evde benim bir canavar olduğumu düşünüyorlar. Ailem benden umudu kesti sanırım. Annemle konuşurken duydum. Manik Depresif belirtileri varmış ve Alzheimer başlangıcı diyorlardı. Hafızamı yavaş yavaş yitiriyorum sanırsam... Ben de hatırladıklarımı tek tek bu kağıtlara yazdım Aklımda kalan tek şey bir kızı çok ama çok sevdiğim. İsmini, dış görünüşü, nasıl tanıştığımızı, hayır. Hiç bir şey! bir aralar ilk sayfaya bakıp ismini falan öğrenmeliyim. Ummm... Huh? sanırsam bir şey aklıma geldi... Saçları, kıvırcık idi! evet! bunu hatırladım gerçekt... Ah siktir. Yine doktor geliyor sanırsam Benim hayatım, hayatımı değiştiren kız. Umarım bu kağıt parçaları bir gün dönüp dolaşıp eline geçer. Senin hakkında ne düşünüyorum, Neler yaşadım ve ne zorluklar çektim vesaire... Bekleyin anneme neler olduğunu sorup geleceğim...
Oh hayır. Annem benden saklıyor ama beni götürecekler. Bunu istemiyorum hayır! ben deli falan değilim hastanede yatmak istemiyorum. Nerde kalmıştım güzel bayan? hatırladığım kadarı ile bayan kıvırcık, umarım bu kağıt parçaları bir gün eline geçer... Bak son kez fısıldıyorum, sadece iki kelime; Seni Seviyorum... Elveda evim, hayatım, yaşamım, ve Sevdiğim.