Z.K👒
Yorumlarınızı ve yıldızlarınızı okuduktan sonra benden eksik etmezseniz çok sevinirim.
Sağlıcakla ve esen kalın güzel insanlar.
💙❤
☆☆☆♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡☆☆☆
Kalbimin etrafında kırık kırık cam parçacıkları vardı.Ve o cam parçacıkları beni aldatan insanları düşündükçe kalbime batıyordu.
Murat
Sanem Hanım'ın teknede buluşmak istediğini söylemesiyle, bürodan çıkıp sahile gelmiştim.
Teknesinde boşanma süreci ile ilgili talimatlar verecektim.
Sanem Hanım kesin kararlıydı, kocasından boşanması için bir an önce hızlı hareket etmemi söylüyordu.
Tekneye binecekken, kaptan Ali Bey'in
"Sanem Hanım denizin içinde biri var" demesiyle tekneye binmedik.
"Ne diyorsun Ali kaptan olur mu öyle şey?"
"Bir baksanız iyi olur" dediğinde, Sanem Hanım ile beraber denize bakmak için hareket ettik. Denize baktığımızda, suyun içinden yukarıya doğru köpükler geliyordu. Denizin içinde biri olduğunu tam idrak ettiğimde, hiçbir şey düşünmeden denize daldım.
Denizde gözleri kapalı bilincini kaybetmek üzere bir kız gördüm. Kıza doğru yüzerek yanına ulaştım ve onu belinden ve elinden tutarak denizin yüzeyine çıkardım.
Ali Kaptan'ın yardımı ile denizden kızı gemilerin bağlandığı tahta yere koyduk. Ardından bende o tahta yere çıktım.
Kızın başına geçip kalp masajı yapmaya başladım. Tam suni teneffüse başvuracaktım ki kız öksürerek gözlerini açtı.
Ali kaptan iki battaniye uzatınca, elinden alıp kızın üstüne örtüm.
Buz gibiydi deniz, bu kız nasıl kalabilmişti denizde?
Allahtan ölmemişti.
"Avukat Murat Bey tam bir kahraman gibi
kızı kurtardınız. Sizin gibi insanlar yok bu devirde."
"Ben insanlık görevimi yerine getirdim. Kim olsa aynısını yapardı" dedim.
"Sanem Hanım bu arada sizinle de konuşmamız yarım kaldı."
" Hiç sorun değil Murat Bey yarın hallederiz o işlemleri."
"Tamam o zaman yarın konuşalım, ben size haber veririm."
Kıza döndüğümde, daha demin
açık olan gözleri şimdi kapalıydı.
Sanem Hanım'a acil bir telefon gelmesi ile yanımdan ayrıldı. Kız da hâlâ baygındı.
Kızı bizim eve götürmeye karar vermiştim. Uyanınca amacım şoförle yollamaktı. Ama kız abimin adam öldürmesini gördüğünde işler birbirine girmişti.
"Bu kız da kim Murat? Sen benim bu eve şu zamana kadar kız götürdüğümü gördün mü?"
"Abi bak bu kız intihar ediyordu. Gidecek yeri yoktu. Baygındı ne yapsaydım
sokakta mı bıraksaydım?"
Abimin Ayhan diye bağırmasıyla kız ürküp bir adım geriye gitmişti.
Ayhan'ın gelmesiyle abimin emir sözleri
Yağdıracağının habercisiydi.
"Ayhan şu kızı al yukarı çıkar evden çıkması yasak! "Dedi.
Sadece sessiz kalabilmiştim,
kıza zarar vermesinden bu iyiydi.
Ayhan kızın kolundan tutarak yukarı doğru çıkardı.
Kız, "bırakın beni diye Ayhan'a vuruyordu."
"Abi bu kız ömür boyu bu ev de kilitli kalacak değil."
Abim sorduğum sorulara yanıt dâhi vermiyordu.
Ayhan kızı odaya bırakıp yanımıza geldi. Abim Ayhan'a kızı araştırmasını ve bilgi toplayıp ona bildirmesini söyledi. Ayhan'ın yanımızdan ayrılması ile abime yeni bir soru yönelttim.
"Abi o öldürdüğün kişi kimdi?"
"Murat senin peşinde birileri var.
O köpek de düşmanlarımızın adamlarından biri seni öldürmek için peşindeydi.
Bunu öğrendiğim de hemen adamlarıma seni öldürmeye çalışan köpeği buldurmaya çalıştım. Zaten bu köpek bizim içimizdeymiş. Ayhan o ittin otoparkta gizli gizli telefon da konuşurken duymuş. Gelip bana söyledi.
Senin de öğrendiğin gibi icabına baktım."
♡♡♡♡♡♡☆☆☆☆☆☆♡♡♡♡♡♡
Doruk
Murat'ın evden çıkıp gitmesiyle öldürdüğüm adamı, adamlarıma kaldırmasını emrettim.
Üstüme başıma o itin kanı bulaşmıştı.
Banyoya geçip üstümdeki kan lekeli kıyafetleri çıkartıp duşa girdim.
Suyun açılmasıyla o kızın, adamı vurduğum da bana nasıl dehşetli baktığını gözümün önünden silemiyordum.
Yeryüzünde bir böcekmişim gibi beni kendimi kötü hissettirmişti.
Dünyanın en kötü adamıydım onun için. O öyle görüyordu.
Deniz mavisi gözleri ve kahve rengi saçları ile kendisine hayran bıraktırıyordu.
Kafamdaki tilkilerden sıyrılıp duş almaya başladım.
Suyu kapattıktan sonra seri hareketle havluyu belime sarıp odaya geçtim. Üstümü siyah temiz kıyafetleri geçirip odadan çıktım.
Merdivenlerde inerken kapının yanın da Ayhan'ı gördüm.
Elin de bir kız çantasıyla benim inmemi bekliyordu.
"Hayırdır Ayhan o çantada ne? Bulabildin mi bir şeyler?"
"Abi kızın çantasını ve birkaç şeylerini intihar etmeye kalkıştığı yerde buldum" dedi.
"Tamam sen çantasını bana ver diğer eşyaları da çamaşırhaneye götür."
Çantayı Ayhan'dan alıp çalışma odasına geçtim. Kızın çantasını açtığım da için de cüzdan ve bir kadının kullanılabileceği şeyler vardı.
Cüzdanı çantadan çıkarıp karıştırmaya başladım.
Birden çok gözü olan bu cüzdanın içinde bir türlü kimliğini bulamıyordum.
Fermuarlı kısmı açtığımda cüzdanın bu gözün de kimliği bulabilmiştim.
Kızın kimliğin 'deki resim onunla tıpa tıp aynıydı. Demek ismi Asya Tuğlardı. İsmini ve soyadını öğrendikten sonra Ayhan'a kimliği verip nerde yaşadığını ve hayatını araştırmasını istedim.
♡♡♡♡♡☆☆☆☆☆☆☆♡♡♡♡♡
Asya
İsminin Ayhan olduğunu öğrendiğim adam beni kolumdan tutarak merdivenlerden üst katta çıkartıyordu.
Ne kadar adamı yumruklasam da adam
yerinden kıpırdamıyor, kolumdan beni sürüklüyordu.
Birkaç dakika önce olduğum odaya geri getirildim. Ayhan denen adam beni odaya itip kapıyı üzerime kilitlemişti.
Hayat beni sınıyordu sanki. Pencereye yanaşıp camdan dışarıya baktım bir kaçış yolu bulmalıydım.
Lâkin kaçmam imkansız gibi görünüyordu.
Anca bu odadan çıkarsam kaçabilirdim. Görünüşe göre bu odadan çıkarmayacaklardı beni.
Ölmekten korkmuyordum bu odada kilitli kalacağıma ölmeyi yeğlerdim ne diye beni kurtarmıştı ki? Kendi elleriyle öldürmek için mi beni kurtarmıştı?
Kapının kilit sesi duyduğum da, pencere tarafından ayrılıp kapıya doğru yürüdüm.
Odaya o siyahlı adamın girmesiyle o taraftan uzaklaştım.
Üstünü değiştirmişti, o kanlı kıyafetler üzerinde yoktu.
Yine simsiyah bir şekilde karşımdaydı, kara gözlü olan bu adam.
Bakışları odayı gezdikten sonra beni buldu, elinde ki çanta benim çantamın aynısıydı yoksa o çanta benim miydi?
Elindeki çantaya baktığımı görünce çantayı yatağın üzerine koyup odadan çıktı.
Kapıyı da açtığı gibi geri kilitledi. Ayak seslerinden anladığım kadarıyla uzaklaşmıştı.
Bir Hafta Sonra
Günler günleri kovalıyordu. Tam bir haftadır
ben hâlâ bu odadaydım değişen hiçbir şey olmamıştı.
Komodinin üstündeki saat sekizi yirmi geçiyordu.
Bu odada kilitli kalmaktan sıkılmıştım. Hayat zaten beni sınıyordu bir de bu çıkmıştı başıma. Yataktan hızla kalkarak kapıya bir haftadır yaptığım gibi yine tekmelemeye ve vurmaya başladım.
"Öldürün artık beni öldürün! Beni mi sınıyorsunuz ?
Yeter artık istemiyorum yaşamak!
Ne dediğimi ağzımdan çıkan kelimelerin farkında dâhi değildim.
Sesim kısılmıştı, ama ben durmadan aynı kelimeleri tekrar edip duruyordum.
Ben sadece beni duyup yanıma gelmelerini istiyordum.
Ama gelen giden yoktu.
Sadece yemek getiriyordu hizmetliler. Onun haricin de sanki beni duyan kimse yoktu. Bu çok sinir bozucu bir durumdu.
Tekmelemeyi bırakıp, arkamı kapıya yasladım. Kalbimin etrafında kırık kırık cam parçacıkları vardı.
Ve o cam parçacıkları beni aldatan insanları düşündükçe kalbime batıyordu. Günlerce bir oda da kilitli kalmak psikolojimi çok etkilemişti. Bazı şeyleri düşündükçe kafayı yiyordum.
Bir haftadır içinde olduğum odayı şöyle bir göz gezdirdim.
Gözlerim saat'e kaydığında, hemen komodinin yanına yaklaşıp saati yere attım.
Saat'in ön camı paramparça olmuştu.
Tam da benim içinde bulunduğum hayatım gibi. Kırık camlardan büyük bir parçayı alarak sağ bileğime ve sol bileğime camla kocaman bir kesik attım.
Kurtuluyordum artık bu odanın kasvetli havasından gözlerim bulanıklaşmıştı. Siyah noktaya doğru kayboluyordum.
Kapının açılmasıyla giren kişiyi göremeden birden her yer karardı.
♡♡♡♡♡☆☆☆☆☆☆♡♡♡♡♡
INSTAGRAM👇
@zumruttt_
@umut_mavisii