ထိုစဥ္.........
"ရႊီ......"
အသံႏွင့္အတူ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေ႐ွ႕တည့္တည့္တြင္ ထိုးရပ္လာေလေသာ Mercedesကားအနက္ေရာင္ႀကီးတစ္စီး.......
ထို႔ေနာက္.......
ေျဖးညႇင္းစြာပြင့္သြားေလေသာ ကားတံခါးႏွင့္.....
တည္ၿငိမ္စြာဆင္းလာေသာ လူတစ္ေယာက္............
"႐ွ-႐ွင္က ဘယ္သူလဲ...?"
ကားေပၚကဆင္းလာေသာအမ်ိဳးသမီးကို ၾကည့္ရင္း Nayeonေမးလိုက္သည္...
သူမစကားကို ျပန္မေျဖေသးဘဲ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လက္ထည့္ရင္း သူမတို႔ရဲ႕အေ႐ွ႕တည့္တည့္ကို ေလ်ွာက္လာသည္...
အရပ္က သာမန္ေယာက်ၤားေလးေတြထက္ပင္ ေခါင္းတစ္လံုးစာခန္႔ပိုျမင့္သည္...မီးခိုးေဖ်ာ့ေရာင္ အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုက ခပ္ေတာင့္ေတာင့္
သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ခန္႔ညားေနသည္...
ဆံႏြယ္အညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့တို႔က ေက်ာလယ္ေလာက္ထိ ၀ဲက်ေနၿပီး နဖူးျပင္ေပၚက ဆံစတခ်ိဳ႕က သူ႔ကို ပိုမိုၾကည့္ေကာင္းေစသည္...
မ်က္၀န္းေတြက အေရာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္ေနကာ စူးရဲလြန္းသည္...ခပ္တင္းတင္းေစ့ကပ္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းေတြက သာမန္လူမဟုတ္ေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပေနသည္...
လူဟုပင္ဆိုလို႔မရေအာင္ ေခ်ာေမာလြန္းေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေငးၾကည့္ေနမိၾကသည္....
သူမရဲ႕အေ႐ွ႕တည့္တည့္တြင္ လာရပ္ရင္း ျပံဳးသည္...
သူျပံဳးလိုက္ေသာအခါ ေလးကိုင္းသ႑ာန္ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြ ေကြးၫြတ္သြားၿပီး
မ်က္ခံုးထူထူေအာက္က မ်က္၀န္း၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြ
ဆတ္ခနဲပိတ္က်သြားသည္....
ေက်ာက္႐ုပ္လိုေအးစက္ေနေသာမ်က္ႏွာက အျပံဳးပန္းေတြဟာ အလြန္တရာ ခ်ိဳၿမိန္ေၾကာင္းကို
သူမတို႔သိခြင့္ရလိုက္သည္...
"ကိုယ့္နာမည္Chou Tzuyu..!မင္းနဲ႔လက္ထပ္ရမဲ့သူပဲ..!"
ခပ္ခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိလွေသာေလသံက ေလထုကိုျဖတ္၍ သူမနား၀သို႔၀င္ေရာက္လာသည္...
Chou Tzuyu...!ဒိန္း....!
ေခါင္းထဲတြင္ စည္တီးသံက ဒိန္းခနဲ ျမည္ဟည္းသြားသည္...!ဒီနာမည္ကို ငါရင္းရင္းႏွီးႏွီး ၾကားဖူးေနတယ္....!
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ရင္း စဥ္းစားမိေနဆဲတြင္ ေဘးက
Minaက သူမလက္ေမာင္းကို ဆြဲရင္း သူ႔Ph screenကို ျပလာသည္....
Chou Tzuyu...
Asia No.1ျဖစ္တဲ့Chou Groupရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာဆက္ခံသူ....
လူငယ္စြန္႔ဦးတီထြင္သူလုပ္ငန္း႐ွင္ဆုရ႐ွိထားေသာ
စီးပြားေရးေလာကရဲ႕ ထူးျခားအံ့ျသဖြယ္ေကာင္းသူ..
Oh My God..!ဒီလူႀကီးဟာ Appaမၾကာခဏ ေျပာေလ့႐ွိေသာ စီးပြားေရးေလာကမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့
Chou Tzuyuေပါ့..!
"ဟက္...ဟက္!"
အံ့ျသမင္သက္ေနတဲ့သူမတို႔ကိုၾကည့္ရင္း ေလွာင္ရယ္ရယ္တယ္..!အင္း...ဒီလူကေတာ့ ရာရာစစ ဘယ္သူ႔ကိုလာရယ္ေနတာလဲ..?
ဒါေပမဲ့ သူက ရယ္ေနတာေတာင္ ျကည့္ေကာင္းေနဆဲ..
အင္း...မနာလိုျဖစ္လိုက္တာ....
"ကိုယ္ဘယ္သူလဲဆိုတာကို သိသြားၿပီဆိုေတာ့ မင္းကိုယ္နဲ႕လိုက္ခဲ့ေတာ့..!"
ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကို လက္ထည့္ရင္း ေျပာလာတယ္..!
မုန္းလိုက္တာ...ဒီလိုပံုစံေတြကို...!မသိရင္ သူမကပဲ ကေလးေလးက်ေနတာပဲ..!လူကိုကေလးလို
ဆက္ဆံတာလံုး၀မႀကိဳက္ပါဘူးဆိုေန..!
"ကြၽန္မက ႐ွင္နဲ႔ဘာလို႔လိုက္ရမွာလဲ..?မလိုက္ႏိုင္ပါဘူး..!"
သူမသူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးထားရင္း ေျပာလိုက္ေတာ့
ဟက္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္တယ္...!ၾကည့္ရတာလူကို ေတာ္ေတာ္အထင္ေသးေနတဲ့ပံုပဲ...!
လိုက္စရာလား..?သူ႔ဟာသူ ဘာႀကီးပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန
လူကိုညာေခၚရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..?ကိုယ္က ေခ်ာေတာ့ စိတ္ပူရတယ္....!
"ေသခ်ာလား..?"
ရယ္ေမာျခင္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ရင္း ထပ္ေမးျပန္တယ္..!စိတ္႐ွိတိုင္းသာ ေျပာထည့္လိုက္ရ
မေကာင္း႐ွိေတာ့မယ္...!
"ေသခ်ာတယ္..!ကြၽန္မ႐ွင္နဲ႔လံုး၀မလိုက္ႏိုင္ဘူး..!"
သူမမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ ထိုလူက ျပံဳးတယ္...!ၾကည့္...လူကိုေလွာင္ျပန္ၿပီ...!
ခနဲ႔တဲ့တဲ့ အျပံဳးႀကီးကိုလဲ မုန္းလိုက္တာ...!
သို႔ေပမဲ့ ထိုအျပံဳးက ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိလြန္းတာကိုေတာ့ သူမ၀န္ခံရမည္...
"ေကာင္းၿပီေလ..!ဒါဆိုမင္းAppaကိုphဆက္ရံုေပါ့..!"
ကုတ္အက်ႌအတြင္းအိတ္ထဲက ထုတ္လိုက္ေသာ
Iphone X အနက္ေရာင္ကို သူမေ႐ွ႕မွာ ေထာင္ျပရင္း ေမးလာတယ္..!ၾကည့္...ပံုစံကိုက Iphone ေၾကာ္ျငာေနတဲ့ Modelလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔...
ဘယ္လိုေနေနကို ၾကည့္ေကာင္းေနေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးအား အျမင္ေတြကပ္လိုက္တာရယ္...
"Yrrrr....႐ွင္အဲ့လိုမလုပ္နဲ႔ေလ..!"
Ph numberကိုႏွိပ္လုဆဲဆဲလက္ကို အတင္းဖမ္းဆြဲရင္း Nayeonတားလိုက္ရသည္....
တကယ္ဆိုAppaက သူမကိုအရမ္းခ်စ္ၿပီးအလိုလိုက္
ေပမဲ့ သူေျပာၿပီးသားစကားကိုေတာ့ဘယ္ေသာအခါမွ ျပင္ေလ့မ႐ွိ...ငယ္ငယ္ေလးတည္းက အေဖတစ္ခု သမီးတစ္ခုမို႔ သိပ္ဂ႐ုစိုက္ေသာAppaသည္ အလြန္
စည္းကမ္းႀကီးပါသည္....တခါတရံAppaစိတ္ဆိုးရင္
သူမေၾကာက္ရတယ္ဆိုပါေတာ့...မေၾကာက္လို႔လဲမရဘူး
ေလ...မုန္႔ဖိုးအျဖတ္ခံရမွာကိုး...!
"အဲ့တာဆို မင္းကိုၚနဲ႔လိုက္ခဲ့ေပါ့...!မင္းကို မင္းAppaကိုယ္တိုင္ေခၚခိုင္းလိုက္တာ..!"
မ်က္ခံုးထူထူေတြကို အနည္းငယ္ပင့္ရင္း ေမးလာတယ္..!ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕အျပံဳးကို ဆင္ျမန္းထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက သူမကိုေလွာင္ေနသလို...!
"႐ွင္...႐ွင္ကို စိတ္ခ်ရပါ့မလား..?"
ေစာဒကတက္ရင္း သူမမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ေမးလိုက္မိသည္...ဟုတ္တယ္ေလ..မတတ္ႏိုင္လို႔သာ
လိုက္သြားရေတာ့မွာ...စိတ္ေတာ့မခ်ႏိုင္...!
"မင္းကိုယ္႔ကိုစိတ္ခ်မခ်ေတာ့မသိဘူး..!အခုကားေပၚေတာင္မေရာက္ေသးဘူး..!လူကိုဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ေနၿပီ..!"
သူမအခုခ်ိန္ထိ ေယာင္ၿပီး ကိုင္ထားဆဲျဖစ္တဲ့ သူ႔လက္ေမာင္းကို မ်က္စပစ္ျပရင္း
မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပကာေမးလာသည္....
ဟင္...ဒီလူႀကီး...အာ....ငါကလဲ ဘာလို႔အခုထိ ကိုင္ထားရတာလဲ....?Im Nayeonနင္ေတာ့...!
အခုမွသတိထားမိသြားတာေၾကာင့္ သူ႔လက္ကို ဆတ္ခနဲျဖဳတ္ခ်ကာ တစ္ဖက္သို႔မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္..
မ်က္ႏွာကေတာ့ ႐ွက္စိတ္ေၾကာင့္ ရဲရဲနီလ်က္...
Tzuyuသူမေ႐ွ႕က ေခါင္းႀကီးကိုအတင္းငံု႔ၿပီး မ်က္ႏွာႀကီးရဲေနေသာNayeonကိုၾကည့္ရင္း ရယ္ခ်င္လာသည္...ဒီေကာင္မေလးတကယ္
႐ွက္သြားတာပဲ...!
ၾကည့္ပါအံုး...နားရြက္ဖ်ားေလးေတြေရာ...ႏွာသီးဖ်ားေလးေတြေရာရဲလို႔ရယ္...!ေဖြးေဖြးျဖဴေနေသာ အသားအေရက ယခုေတာ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးလို ရဲေနလ်က္...
"ဘာ..!႐ွင္...႐ွင့္ကို...ကြ်န္မကဘာလို႔ဆြဲလားရမ္းလား လုပ္ရမွာလဲ..?"
Nayeon႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ရန္ေတြ႕လိုက္ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာကရဲေနဆဲ..!
သူ႔အျပဳအမူေၾကာင့္ Tzuyuက ျပံဳးလိုက္ရင္း...
"အင္းပါ...ယံုပါတယ္....ဒါနဲ႔ ခုနကကိုယ့္လက္ကို
အတင္းဆြဲထားတာ ဘယ္သူပါလိမ့္..?"
"Yarr...႐ွင္...႐ွင္..!"
ၾကည့္ေနရင္ ရန္ျဖစ္တာဆံုးေတာ့မွာမဟုတ္ေၾကာင္း
သိေနတာေၾကာင့္Minaကျကား၀င္ကာကမန္းကတန္း...
"ေတာ္ၾကပါေတာ့..!Nayeonနင္လဲေတာ္ေတာ့..!ဒီက
လူႀကီးမင္းChou Tzuyuလဲ ေတာ္ပါေတာ့...!"
Minaစကားၾကားမွ ႏွစ္ေယာက္လံုး ၿငိမ္က်သြားက်ၿပီး
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မသိမသာ ခိုးၾကည့္ေနၾကသည္...ပါးစပ္ပိတ္သြားေသာ္လည္း
မ်က္လံုးနဲ႔စစ္တိုက္ေနေသးသည့္ ထိုႏွစ္ေယာက္ကို
ၾကည့္ကာMinaစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ဘာေျပာရမွန္း မသိျဖစ္ေနစဥ္ ႐ုတ္တရက္ ေမာင္း၀င္လာေသာ သူ႔Appaကားကိုေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္....
"ကဲ..!Nayeonေရ..!လိုက္သြားေတာ့ေနာ္..!ငါလဲသြားၿပီ..!"
လွ်ာထုတ္ေျပာင္ျပၿပီး ကားဆီသို႔ေျပးသြားရင္း
ကားတံခါးကိုဖြင့္ကာ ကမန္းကတန္း တက္သြားေတာ့သည္...
"ဟာ...ပင္ကြင္းမ..!ငါ့...ငါ့ကိုမထားခဲ့နဲ႔ေလ..!"
Nayeonလွမ္းေခၚေသာ္လည္းမမွီေတာ့...
ကားကေမာင္းထြက္သြားေလၿပီ...အာ...ဒီအမီနာမေတာ့
လုပ္ခ်သြားျပန္ၿပီ...မနက္ျဖန္ေက်ာင္းေရာက္မွေတြ႔မယ္
Nayeonစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ျပန္လွည့္လာေတာ့ သူမကို ျပံဳးၾကည့္ေနတဲ့ Tzuyuရဲ႕အၾကည့္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ သူမေခါင္းကို အနည္းငယ္
ငံု႔လိုက္မိသည္...
ဟာ..ဒီလူႀကီးကေတာ့ ဘာလို႔ငါ့လာၾကည့္ေနတာလဲ...
ၿပီးေတာ့ျပံဳးေနျပန္ၿပီ...မုန္းလိုက္တာေနာ္ဒီလူႀကီးကို...
"ကဲ..!မင္းကိုယ္နဲ႔ပဲလိုက္ရေတာ့မွာေပါ့ေလ..!"
စကားသံကရႊတ္ေနာက္ေနာက္အသြင္ကို ေဆာင္သည္..
လူကို မထိတထိျဖစ္ေအာင္ ကလိေနသလိုမ်ိဳး...
ေနရထိုင္ရခက္လြန္းလွသည္...ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့လူႀကီး
Nayeonစိတ္ထဲကေန က်ိန္ဆဲေနရင္း ေရြးခ်ယ္စရာမ႐ွိသည့္ပံုစံျဖင့္ ကားဆီသို႔ ေလ်ွာက္သြားေတာ့ သူကအေနာက္ကေန ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖင့္ လိုက္လာသည္...
"တက္..!"
တစ္ခြန္းထဲေျပာၿပီး လူကိုရိတိတိပံုစံျဖင့္ၾကည့္ေနေသာ
ထိုလူ႔မ်က္ႏွာအား ဘူဒိုဇာနဲ႔ထိုးခ်င္တယ္လို႔ေျပာရင္ သူမအလြန္မဟုတ္ႏိုင္....အဲ့လူယုတ္မာအျပံဳးႀကီးကို သိပ္မုန္းတာပဲ..!
Nayeonေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးနဲ႔ အေနာက္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ရန္လက္ကိုလွမ္းလိုက္စဥ္...
"မင္းက ဘယ္မွာထိုင္မလို႔လဲ..?ကိုယ္ကမင္းရဲ႕driverမဟုတ္ဘူး..!အေ႐ွ႕မွာလာထိုင္..!"
အေ႐ွ႕ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ရင္းေျပာလာေသာ Tzuyuေၾကာင့္ Nayeonမ်က္ႏွာမဲ့သြားသည္...
က်စ္....ဒီလူႀကီးကေတာ့....ဒါသက္သက္ရစ္ေနတာ...!
႐ွင့္ေဘးမွာထိုင္စရာလား...?႐ွင့္ေဘးမွာ ထိုင္လိုက္ရင္
လူသတ္မႈျဖစ္သြားမယ္...!
"အေနာက္မွာထိုင္လဲရတာပဲကို..!"
အေနာက္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ရင္း ေစာဒကတက္သလို သူမေျပာလိုက္ေတာ့ သူကေခါင္းခါသည္...ထို႔ေနာက္ သူမကိုစူးစိုက္ၾကည့္ကာ...
"ဘယ္မိန္းကေလးမွကိုယ္နဲ႔လက္ထပ္ရမဲ့ ဇနီးေလာင္းကိုပစ္ၿပီး အေနာက္မွာမထိုင္ဘူးကြ..!မင္းမထိုင္ရင္ကိုယ္Appaကို ဖုန္းဆက္ရလိမ့္မယ္..!"
ေျပာရင္း ထုတ္လိုက္ျပန္ၿပီ အိတ္ထဲက Iphone Xႀကီးကို...!မုန္းလိုက္တာ..ေတာ္ၿပီ...
Samsungပဲေျပာင္းကိုင္ေတာ့မယ္...အရင္က
ကိုယ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့brandကို ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ထိ အျမင္ကပ္သြားလဲ စဥ္းစားလို႔မရ...အဓိကက ကိုယ့္ေ႐ွ႕က ကုိယ္အျမင္ကပ္ရတဲ့ လူႀကီးေၾကာင့္...
"ၿပီးေရာ...ၿပီးေရာ..!"
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔အေ႐ွ႕ခန္းတံခါးကို ဖြင့္၍ ၀င္ထိုင္ျခင္းျဖင့္ပင္ဇာတ္လမ္းကတစ္ခန္းရပ္သြားခဲ့သည္
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"႐ွင္ဘယ္ကိုေမာင္းေနတာလဲ..?"
Nayeonေက်ာပိုးအိတ္ႀကိဳးစကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေဘးကTzuyuကို မယံုသကၤာဟန္ျဖင့္
ေမးလိုက္သည္...
အခုကားရဲ႕ဦးတည္ရာလမ္းက သူမတို႔အိမ္ကိုသြားသည့္
လမ္းမဟုတ္ေပ...အိမ္နဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္လမ္းကို သြားေနျခင္းျဖစ္သည္....
"ဘာလဲ..?မင္းအိမ္ကိုသြားမဲ့လမ္းမဟုတ္လို႔လား..?
Ha Ha..!မင္းAppaက ညစာတူတူစားမလို႔ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ေစာင့္ေနတယ္...!အဲ့ဒီကိုသြားမွာ..!"
ကားစတီယာတိုင္ကို ကိုင္ကာ လမ္းေကြ႕တစ္ခုကို ေကြ႕ခ်လိုက္ရင္း အျပံဳးတစ္ခုျဖင့္သာ ျပန္ေျဖလာသည္..
အင္း...ဒီလူႀကီးမဆိုးဘူးပဲ..!ငါ့စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြးေနလဲဆိုတာကို အကဲခတ္ႏိုင္သားပဲ...!
Nayeonစိတ္ထဲကေန ႀကိတ္ျပံဳးရင္း အမွတ္တစ္မွတ္ ေပးလိုက္မိသည္...စိတ္ပူတာလဲအနည္းငယ္ ေလ်ာ့သြားရသည္...
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ မရင္းႏွီးေသာ တိတ္ဆိတ္မႈတစ္ခုက အစားထိုး၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္..
ကားေမာင္းေနေသာ Tzuyuကိုေငးၾကည့္ရင္း အေတြးကမၻာထဲ ေျမာေနေသာသူက Nayeon..
ဘက္မွန္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္..ကားေ႐ွ႕ျမင္ကြင္းကို
ၾကည့္လိုက္နဲ႔ကားကိုကြၽမ္းက်င္စြာေမာင္းေနသည့္ပံုစံက
ၾကည့္ေကာင္းသည္...
ေက်ာမွီကို ခပ္ေလွ်ာေလ်ွာမွီထိုင္ရင္း ကားေမာင္းေနသည့္ပံုစံက Modelတစ္ေယာက္အလား Professionalဆန္လြန္းလွသည္....
တကယ္ပါပဲ...ဘယ္သူ႔သားသမီးမို႔လို႔အဲ့ဒီေလာက္ ေခ်ာေနရတာလဲ....!
"လူတစ္ေယာက္ကို အဲ့ဒီေလာက္ထိ ခိုးၾကည့္ေနတာ ေကာင္းတဲ့အက်င့္မဟုတ္ဘူးေနာ္ ခ်ာတိတ္..!မင္းအဲ့ဒီေလာက္ၾကည့္ေနရေအာင္ ကိုယ္အရမ္းမ်ားေခ်ာေနလို႔လား...!"
လမ္းခ်ိဳးတစ္ခုကိုေကြ႕ခ်ရင္း ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ ေမးလာတာေၾကာင့္ Nayeonမ်က္ႏွာခ်က္ခ်င္းလိုလို ရဲတက္သြားရသည္...
အာ...နင္ေတာ့ေသၿပီ..အင္နာဘြန္းေရ..!
နင္ကလဲ ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ သြားၾကည့္ေနတာလဲ..?
သူခိုးလူမိသြားသလိုပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ ခဏတာ ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္ေနၿပီးမွ သူမမ်က္ႏွာကို တည္ထားရင္း...
"ဘယ္သူက ႐ွင့္ကိုၾကည့္ေနလို႔လဲ..?ကြၽန္မက..ဟို..႐ႈခင္းေတြကို ၾကည့္ေနတာ..!"
႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔ သူမေျပာလိုက္ေတာ့
ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ သူကျပံဳးသည္...ထို႔ေနာက္...
"Ha Ha..!ဟုတ္ပါၿပီ!မင္းကိုယ့္ကိုမၾကည့္ဘူးေနာ္..!
မင္းက႐ႈခင္းေတြကိုပဲ ၾကည့္ေနတာ..!ဟုတ္ပါၿပီ..!"
ေျပာရင္း သေဘာက်သလို ရယ္ေနျပန္သည္...ထိုလူရဲ႕
ရယ္သံခ်ိဳခ်ိဳေတြဟာ ကားထဲမွာလြင့္ပ်ံေနတာေၾကာင့္ အလိုလိုေနရင္း သူမပါရယ္ခ်င္လာသည္...
သို႔ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာထားႀကီးတင္းမာၿပီး တစ္ဖက္သို႔လွည့္လိုက္မိသည္...
အင္း...စိတ္ထဲကႀကိတ္ရယ္ေနတဲ့အသံေတြကို လူႀကီးမၾကားပါေစနဲ႔.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Appaကတကယ္ပဲသူနဲ႔သမီးကို လက္ထပ္ေပးေတာ့မလို႔လား...?"
Nayeonမ်က္ႏွာကို႐ႈံ႕မဲ့ရင္း ေမးလိုက္ေတာ့ Appaက လက္ထဲက ဇြန္းခက္ရင္းကို ခ်လိုက္ကာ သူမကို စိုက္ၾကည့္ရင္း...
"တကယ္မို႔လို႔ေျပာေနတာေပါ့..!ဒါကေနာက္စရာကိစၥမို႔လို႔လား..?"
ခပ္တည္တည္ျပန္ေျဖေသာAppaေလသံေၾကာင့္ သူမတစ္ခ်က္တြန္႔သြားမိသည္...သို႔ေသာ္လည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး သတၱိေမြးကာ....
"သမီးသူ႔ကိုသေဘာမက်ဘူးAppa..!"
သူမစကားေၾကာင့္Appaမ်က္ခံုးေတြ ပင့္တက္သြားသည္...ထို႔ေနာက္...
"Tzuyuကိုသေဘာမက်ဘူး..?အဟား...!ေတာ္ေတာ္႐ူးတဲ့ငါ့သမီးေလးဘဲ..!ဒီမွာ သမီး..!
ေယာက်ၤားထုႀကီးအျပင္မိန္းကေလးတိုင္းရဲ႕Ideal Typeကို သေဘာမက်ဘူးဟုတ္လား..?ဒါက ဘယ္လိုေတာင္မရယ္ရတဲ့ဟာသလဲကြာ..!ကဲ..!ေျပာပါအံုး..သူ႔ရဲ႕ဘယ္အခ်က္ကို သေဘာမက်တာလဲ...?"
Appaစကားေၾကာင့္ သူမမ်က္ႏွာပ်က္သြားရသည္...
တကယ္ဆို သေဘာမက်ရျခင္းအခ်က္ဆိုတာ ေရေရရာရာမွမ႐ွိဘဲ...အျပစ္ေျပာစရာတစ္ကြက္မွ မ႐ွိေအာင္ျပည့္စံုလြန္းေနေသာ ထိုလူအား အျမင္ကပ္မိပါရဲ႕....
သို႔ေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ေခါင္းထဲတြင္ ေပၚလာေသာ အေတြးတစ္ခုေၾကာင့္....
"အဲ့ဒါက...သမီးအတြက္အခ်ိန္ေပးႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး..!
အခုပဲၾကည့္ေလ..!သမီးတို႔နဲ႔ေတာင္ ညစာတူတူမစားဘဲ
ဘယ္ကိုထြက္သြားတာလဲမသိဘူး..?"
သူမမ်က္ႏွာကိုမဲ့ရြဲ႕ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ Appaက ျပံဳးသည္..သူ႔အျပံဳးက တစ္စံုတစ္ခုကို တကယ္သေဘာက်၍ျပံဳးလိုက္ေသာအျပံဳး...
"ဟုတ္လား..?သမီးအတြက္သူက အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူးတဲ့လား..?"
Appaရဲ႕ေမးခြန္းႀကီးဟာတစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ..!သို႔ေသာ္လည္း သူမေခါင္းညိတ္လိုက္မိသည္...
႐ုတ္တရက္....
"Special Wedding Dessert Setရပါၿပီ..!"
အသံေၾကာင့္ သူမေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ သူမကိုျပံဳးျပေနေသာထိုလူ....လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးလိုက္ေသာအခါ အေနာက္က ၀န္ထမ္းေတြက ခ်က္ခ်င္း စားပြဲေပၚသို႔ လင္ဗန္းထဲကအရာေတြကို တင္လိုက္သည္..
ပထမဆံုးက Chocolateရည္ရႊဲရႊဲဆမ္းထားေသာ သူမအႀကိဳက္Cheese Cake..!
ေနာက္တစ္ခု....အေရာင္အေသြးစံုလင္လွေသာ Macroonေတြ....အင္း..ဒါလဲသူမအႀကိဳက္ဘဲ..!
ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက...ဟင္....
သူမအႀကိဳက္ဆံုး Cuppchinoပင္...!
"ဒါ...ဒါေတြက..!"
သူမနားမလည္သလို ေမးလိုက္ေတာ့ သူက သူမေဘးကခံုတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္ရင္း....
"မင္းအႀကိဳက္ေတြေလ..!ညစာတူတူမစားဘဲ ကိုယ္ေပ်ာက္သြားေတာ့ မင္းစိတ္အလိုမက်ျဖစ္ေနတယ္
ဆိုတာကို သိတယ္!ကိုယ္ကိုယ္တိုင္မင္းအတြက္ လုပ္လာခဲ့တာ...!"
သူမကိုျပံဳးျပရင္းေျပာလာေသာ စကားကိုၾကားလိုက္ရ ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္Nayeonေျပာစရာစကား႐ွာမရေတာ့ေပ....
"ကဲ..!ဒီေလာက္ဆို အဆင္ေျပၿပီလား..?"
ေဘးကAppaရဲ႕ေမးသံ....
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ ဒီေနရာကေန ထြက္ေျပးခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို အဆင္ေျပပါတယ္..!
"အင္း...!"
ထိုစကားကို မနည္းကို အားယူၿပီးေျပာရသည္...
စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြမႈေတြေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ ေလသံပိုင္႐ွင္ဟာ သူမကိုယ္တိုင္မွဟုတ္ရဲ႕လား..?
ၾကည့္ရတာ...ဘယ္လိုမွ႐ုန္းထြက္လို႔မရတဲ့ ၀ကၤပါထဲ ပိတ္မိေနၿပီထင္ပါရဲ႕...Chou Tzuyကဆိုေသာ ျပည့္စံုလြန္းေသာ ၀ကၤပါႀကီးထဲေလ....
ဘယ္လိုပံုစံအေနအထားနဲ႔မ်ား ထပ္မံျငင္းဆိုရပါ့မလဲ..
ျငင္းစရာနည္းလမ္းေတြေတာင္႐ွာမေတြ႕ႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိကို ထိုလူကျပည့္စံုႏိုင္လြန္းသူ....
အဲ့လူႀကီးကိုက ေတာ္လြန္းေနတာ...Appaကိုလဲ ဘယ္လုိမ်ားဆြဲေဆာင္လိုက္သလဲမသိ...တစ္ခါတည္း
သမီးနဲ႔ေပးစားခ်င္ေအာင္ေလ...
"အရသာေကာင္းရဲ႕လား..?စားၾကည့္ပါအံုး..!"
ေဘးက လူႀကီရဲ႕စကားသံၾကားမွ သူမအသိျပန္၀င္လာသလို....႐ုတ္တရက္ အၾကံတစ္ခ်က္က ေခါင္းထဲလက္ခနဲ..
ခ်က္ခ်င္းေ႐ွ႕ကဇြန္းကို ယူၿပီးCheese Cakeကို ဖဲ့စားလိုက္သည္...အၾကံက မေကာင္းဘူးဆိုၿပီး ေျပာရန္အတြက္ေလ...
အခုေတာ့...ဟင္..!အရသာက...လွ်ာေပၚမွာ ေပ်ာ္၀င္သြားသည့္အလား...တစ္ကိုက္စားၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ကိုက္ထပ္စားခ်င္ေစသလိုမ်ိဳး....
စိတ္ကူးထဲကအတိုင္းျဖစ္မလာေသာအခါ
မဲ့ရသည္မွာ မ်က္ႏွာ...ညစ္ရသည္မွာစိတ္....
ထိုးမိသည္မွာ မ်က္ေစာင္း...
ထိုလူႀကီးကို စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းေတြသာ
လွိမ့္ပိတ္ေကြၽးမိသည္....
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Macroonကေတာ့ မေကာင္းေလာက္ပါဘူး....အေတြးနဲ႔အတူ တစ္ခုကိုယူကိုက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူမစကားေတာင္မေျပာႏိုင္ေတာ့...
သူ႔ရဲ႕အရသာကေလ....ဘယ္လိုေျပာရမလဲဆိုေတာ့...
ေျပာျပခ်င္တယ္...ဒါေပမဲ့...ဘယ္လိုေျပာရမလဲဆိုေတာ့...အရမ္းေကာင္းလြန္းေနတယ္...
ေနာက္တစ္ခုထပ္စားခ်င္သည့္စိတ္ကို သူမမနည္းထိန္းထားရသည္..မဟုတ္ရင္ အဲ့လူႀကီးက သူမကိုခပ္ျပံဳးျပံဳးၾကည့္ေနမယ္ဆိုတာကို သိေနလို႔ေလ..
တကယ္မုန္းတာ...အဲ့ဒီရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေလသံေတြ..
ၿပီးေတာ့ ခနဲ႔တဲ့တဲ့အျပံဳးေတြကို...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္တစ္ခုေကာင္းရင္ေနာက္တစ္ခုကေတာ့
မေကာင္းမွာေသခ်ာတယ္ေလ....အခုမုန္႔ေတြ
ေကာင္းေတာ့ Coffeeကဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မေကာင္းႏိုင္....
ေနာက္ဆံုးေသာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ မ်က္စိေ႐ွ႕က Cuppchinoကိုယူေသာက္မိေတာ့ မ်က္ႏွာကကြက္ခနဲ ပ်က္သြားရျပန္သည္...
ဘ၀တြင္ဤမ်ွေလာက္ေကာင္းေသာCoffeeကုိ မေသာက္ဖူးဘူးဆိုရင္ သူမလိမ္ေနတာမဟုတ္ပါ...
အနံ႔သင္းသင္းေလးနဲ႔အတူ ထူးျခားေသာအခါး အရသာက လူကိုမူးေမ့သြားေစေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနသည္...
ထိုလူႀကီးသာ သူမရဲ႕သတို႔သမီးေလာင္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး
ဆိုရင္ အိမ္မွာ စားဖိုမွဴးအျဖစ္ေခၚထားခ်င္တဲ့အထိ...
"ဘယ္လိုလဲေကာင္းရဲ႕လား..!ကိုယ္မင္းရဲ႕
သတို႔သမီးေလာင္းျဖစ္ဖို႔ထိုက္တန္တယ္မလား..?"
ခပ္ခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိလွေသာေလသံပိုင္႐ွင္ကို လွည့္မၾကည့္ဘဲကို သူမခန္႔မွန္းႏိုင္သည္..သို႔ေသာ္လည္း
စစ္႐ႈံးသူတစ္ေယာက္ပမာ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ၿပီး ေခါင္းကုိတြင္တြင္သာညိတ္ျပလိုက္မိသည္...
ဓားလွံလက္နက္ေတြမပါေသာတိုက္ပြဲတြင္ ပထမဆံုး
႐ႈံးခဲ့ၿပီ...ဒီအတိုင္းဆို သူမသူ႔ကို မျဖစ္မေနကို လက္ထပ္ရေတာ့မွာ....
သို႔ေသာ္လည္း စစ္သံု႔ပန္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာ့ တစ္ခုခုကိုေတာင္းဆိုခြင့္႐ွိေသးသည္မဟုတ္လား...
အေတြးနဲ႔အတူ သူမေခါင္းကိုေမာ့လိုက္သည္...
"ေကာင္းၿပီ..!ကြၽန္မ႐ွင့္ကိုလက္ထပ္တယ္..!ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မေတာင္းဆိုတာကို လက္ခံေပးပါ...!"
"ဘာမ်ားေတာင္းဆိုမလို႔လဲသမီး..!"
Appaရဲ႕စိုးရိမ္တႀကီးေမးသံေၾကာင့္ သူမေအာင္ႏိုင္သူ တစ္ေယာက္လိုအားရပါးရျပံဳးလိုက္ၿပီး...
"အဲ့ဒါက...!"
ိ----------------------[The End]----------------------
ဖတ္ေပးေသာreadersမ်ားကို အစဥ္ေက်းဇူးတင္လ်က္....
🍁VamRo🍁