Marami kaming napag-usapang mga random things. Hindi nagtagal ay nag-aya si Drea na kung pwede ay magkaroon kami ng girls talk.
"Hey guys, it will not be quick. Kung hindi pa ako bumababa pag dumilim na. Huwag niyo akong katukin. Mauna na lang kayo, uuwi na lang akong mag-isa. Or maybe magpapahatid na lang ako" bilin niya sa tatlo na hindi man lang pinakinggan ang mga hinaing nila at hinila na alo sa kuwarto ko.
Nang maisarado at mai-lock nanniya ang pinto?
Bakit kailangan pang i-lock?
Naupo siya sa kama at sinenyasan akong sumunod na syang ginawa ko naman.
"I know you don't want to talk about it, but I really need... no.... we really need to talk about it" panimula niya na nahihinuha ko na kung ano.
"Ash, maybe he became his old self again, I can see that he's been longing for you for the past 4 years" yumuko ako.
"No...." ramdam kong natigilan siya sa paunang salita ko. "... he's not longing for me. I can see and I can feel it" iniangat ko ang tingin ko sa kanya. Nakakunot ang noo nito.
"How can you say so?"
"I saw him... no... we saw each other at the mall. We even bump into each other. But then, he never utter any word that can tell me that he's been longing for me. If he's really longing for me, he should've hugged me or he should've grab me to have a talk, but he never did. He just stared at me and even walked away without any sorry" mahabang paliwanag ko.
"But I can see through his eyes. The sadness, the sorrow, the pain and the longing of your presence" umiling na naman ako.
"But he's engaged" napanganga siya sa sinabi ko.
"Engaged? To whom?.... Ash to whom?" ako naman ang nangunot ang noo dahil sa tanong niya.
"Isn't he engaged with Iya? Kaya nga hindi ako agad bumalik kase nabalitaan kong engaged na sila" sa mga sinabi kong ito ay pareho na kaming nakakunot ang noo.
"No he's not and he never did"
XHAINE ANDHREA JAVIER's POV
"What's this?" my dear twin brother gave me a lavander scented paper. An invitation of an engagement party
"An engagement party invitation" he gave me an don't-you-have-a-common-scence look.
"Aba malay ko baka birth certificate. Baka nakabuntis ka tapos inbitasyon ito ng kasal o baka binyag ng ana---" napatig ako ng pitikin niya ang noo ko.
"What the hell are you talking about?" napailing na lang ako at binuksan ang imbitasyon.
"TANG NA MILO? TOTOO TO? AS IN?!!" napatakip si Dree ng tenga niya dahil sa lakas ng sigaw ko.
"Can't you minimize that voice of yours? Nakakairita kase, pwede?" inisang hakbang ko ang pagitan namin at hinwakan siya sa magkabilang balikat tapos ay niyugyog yugyog.
"When is this? Bakit parang biglaan naman?" hindi ako tumigil sa pagyugyog sa kanya hanggang sa pabalang niyang tinanggal ang mga kamay ko sa balikat niya.
"Damn, just read the invitation. Nandiyan na lahat. Ako pa binugbog mo. Save that for that fucking idiot Zach" and with that he left my room.
"What the fuck is this all about, Zach?"
0*0*0*0*0
It's the day of the engagement party. Nandito kami ngayon sa mansion nina Zach kung saan ang reception ng engagement party.
Damn, hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwalang papatulan talaga ni Zach si Iya.
Iya is a bitch, naging barkada lang naman namin siya dahil kay Zach. Kase nga Iya is one of Zach's circle of friends.
Habang naghihintay na mag-umpisa ang party ay tumayo ako at naglibot libot muna.
Habang naglilibot ako ay hindi ko sinasadyang marinig ang nag-uusap mula sa guess room na medyo nakaawang ang pintuan.
"If you'll not do this, your dear Ashley will die" kumulo ang dugo ko dahil sa nagsalita at sa sinabi nito.
Kung pwede lang ay sapakin ko na ito pero hindi pwede kaya pinigilan ko ang sarili ko.
"Marrying you is the least thing that I will do Iya. And about my Gly, I have my own ways to keep her alive" isang mahabang katahimikan ang namuo hanggang sa magulat na lang ako ng biglang bumukas ang pintuan.
Mabilis akong nagpanggap na kadadaan lang at hindi pinansin ang dalawa. Ramdam kong napatingin sila sa akin pero kahit na ganoong ay hindi ako tumingin sa kanila.
"What do you think you're doing now?" halata sa boses ni Iya ang galit habang pababa sila ni Zach sa hagdan.
Palihim ko silang sinundan habang nakikinig pa rin sa usapan ng dalawa.
Nang makarating kami sa may garden ng bahay ay agad na unakyat si Zach sa stage na ikinanganga ni Iya.
"This engagement party is cancelled, thank you all for your effort on coming tonight. You may leave now" nag-angalan ang ibang bisita bago ubti unting nawala sa paningin namin.
"What the hell, Zach?" ngumisi si Zach dito at nagtulou tuloy sa loob ng bahay. At ako naman dahil dakila akong chismosa ngayon. Aba'y paninindigan ko na.
"You can have your revenge. But if you lay a finger on Gly, I will kill you without any doubt" muntik ng matumba si Iya sa mga sinabi ni Zach sa kanya.
Napailing na lang ako at napangisi sa nasaksihan
GLYDHENN ASHLEY HAMILTON's POV
"You mean..." ngumisi si Drea at tumango sa akin.
"Yes, Zach did that for you. He talked to your brother after that incident. He wanted you to stay on States para sa tuloy tuloy mong gamutan. So he asked your brother to tell you the fake news" sa sinabi niyang ito ay mas nalinawan ako.
"So they are not engaged?" nabuhayan ako ng loob ng tumango ito.
"Now, if that's the thing stoping you on talking to him, go. You should talk to him now, Ash. Explain everything. He will understand"
Yes, I know Zach will understand my reasons. Pero... hindi pa ako handa.
What if I can't leave him again after I tell him the truth?
What if my expectations turns the other way around?
What ifs. Ito na naman sila.
Hindi lang naman ang engagement nila ang pumipigil sa akin, kundi ang napakaraming what ifs sa isip ko.
"Come on, Ash. You can do it. Nandito lang naman kami ng barkada"
0*0*0*0*0
Isang araw na ang nakakalipas. And the day after tomorrow. We will fly back to States, pero hindi ko pa rin alam ang gagawin ko kay Zach.
"Hey, honey" I was snap back to reality ng may pumitik sa harap ng mukha ko.
"Mama" tawag ko dito.
Pupunta kami ngayon kay Dad, dadalawin namin siya. Sa pag-iisip ko ng gagawin muntik ko nang makalimutan ang tunay na pakay namin dito sa Pilipinas.
"Napakalalim ata ng iniisip natin?" natawa siya ng mahina. "We have to go, by the way. Naghihintay na ang Kuya at ang Papa mo sa labas" tumango ako at sumunod na sa kanya.
Habang patungo kami sa hospital ay hindi ako umimik. Napapaisip pa rin ako sa sa napag-usapan namin ni Drea nung nakaraang isang araw.
Hindi ko na namalayang nakarating na kami sa hospital dahil sa lalim ng iniisip ko. Kung hindi pa ako pinitik ni Kuya sa ilong ay hindi pa ako magigising sa kasalukuyan.
"Baba na lil sis, kailangan mo na siyang makita ngayon. Kung hindi baka magsisi ka lang" tumango na lang ako dito.
I also talked to him yesterday about the fake news thing and he admitted it. I ask him his reason and he told me the same exact reason Drea told me.
"May kailangan lang kaming bilhin. Mauna na kayo susunod na lang kami" paalam sa amin ni Mama.
"Okay po, ingat po" sabi ko na lang.
Bumaba na kami sa sasakyan namin at nagtungo sa loob ng building at dumiretso sa room ni Daddy.
Gagamitin ata nila Mama yung sasakyan.
Nang nasa tapat na kami ng pintuan ay bumilis bigla ang tibok ng puso ko sa hindi malamang kadahilanan. Nang buksan na nila ang pinto ay paeang tumigil ang mundo ko.
"Zach..." for the second time since I came back to the Philippines, I saw him, my Zach.
'My Zach'
Matatawag ko pa ba siyang akin? Hindi na ako sigurado. Pagkatapos ba naman niya akong tanungin kung kami na iiwan ko siya ng ganon ganon na lang.
Habang nakatitig ako sa kanya ay parang pinipiga ang puso ko.
Ang mga matang dati kung tumingin sa akin ay may pagmamahal ngayon ay pawang galit at pagkamuhi na ang aking nakikita.
Napakalamig ng kanyang mga mata na tipong kapag mas tinitigan ko pa ay mawawasak at madudurog na ang aking puso.
Namuo ang luha ko sa paraan ng pahtitig niya sa akin.
"Ash..." pabulong na tawag sa akin ni Kuya.
"I'm sorry" nang tumango ito sa akin ay tumalikod na ako at lumabas.
Pagkalabas na pagkalabas ko ay dito na tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.
Napasandal na lang ako sa pader dahil sa nakapos ako ng lakas.
Ilang minuto akong ganon pago ako kumalma. Akmanang pipihit na ako papasok ng biglang bunukas ang lintuan at iniluwa nito ang taong sanhi ng pagbilis ng tibok ng puso ko.
"Zach I..." inilihis nito ang tingin sa akin at dinaanan lang niya ako. Muling piniga ang dibdib ko aa ginawa niya.
Ilang segundo bago ko napagdesisyunang sundan siya.
Nasa elevator na siya nang makita ko siya. I tried to stop the closing door pero kinapos ako sa oras. At ang mas masakit pa ay tinignan lang niya ako and didn't tried to stop the door.
Pinindot ko na ang tatlong natiturang elevator at laking pasalamat ko nang bumukas ang isa sa mga ito.
Dagli kong pinindit ang basement ng ospital. Saktong pagbukas nito ay kalalabas din lang ni Zach sa elevator.
"Zach! Sandali lang!" napatigil siya kaya naman patakbo akong lumapit sa kanya at hinawakan ang braso niya habang hinahabol ang aking hininga.
Nang mahabol ko na ito ay siya namang pagtanggal niya ng kamay ko sa braso niya.
"Zach..." napayuko ako dahil hindi ko matignan ang mga mata niya. Napakalamig ng mga ito.
"Look, if you don't have something to say I have to go. I have more important business to do than to talj to you about non sense stuffs"
Ganon na ba ako kawalang importansya sa kanya? Na kahit isang minuti ay hindi niya kayang ilaan para sa akin?
Marami na talagang nagbago.
"I'm.... sorry" it takes mecourage to say that pero napaluha na lang ako sa sinabi niya at sa ginawa nito.
"Okay" then he walked away.
Habang nakatalikod siya ay pasigaw akong nagsalita. Dahil na rin siguro sa inis at sa sakit.
"Ganon na lang? Hindi pa nga ako nagpapaliwanag 'okay' na agad? Zach naman, hindi na ba ako importante sayo?!" kahit natatakot ako sa sagot niya ay tinanong ko pa rin siya.
"How about I ask you the same question? Am I still important to you?" hunarap siya sa akin at may nakita akong emosyong hindi ko mabasa sa mukha niya na agad din namang nawala matapos akong pumikit.
"Zach... kailan ka ba hindi naging importante sa akin?"
"Noon iniwan mo ako nang walang paalam" I was speechless with what he said.
For the past 4 years. How much I tried to forget about him, he's still in my heart. He never left my heart and mind. Ganon siya kaimporyante sa akin.
"Zach... It's not like that... I..." I don't know the exact word.
"I waited for nothing, I guess. You're happy with what you have now. You already forget about me.... about us. That's a fact it's not a question" at doon na siya tuluyang umalis.