Η Δανάη μετά το τροχαίο της κόρης της ετοίμασε νέο σχέδιο. Είχαν ήδη αρχίσει να πιάνουν σημαντικά μέρη του κυκλώματος και τώρα ήταν η σειρά του Κυριάκου, της Εύας και της Βέρας. Θα προσπαθούσαν να εκβιάσουν τον Κυριάκο με αντάλλαγμα την άφεση του ώστε να πιάσουν όλο το κύκλωμα και κυρίως την Εύα. Το βράδυ χωρίς να τους καταλάβει κανένας θα τον περίμεναν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του.
Τώρα ήθελε να δει το παιδί της αλλά ήξερε ότι τώρα θα ήταν δύσκολο μιας και η Αναστασία είχε συνέλθει. Ο Ραφαήλ κατανοώντας την ανάγκη της να δει το παιδί της κανόνισε με τον Αλέξανδρο να πάνε δήθεν να τη δει αυτός και η Δανάη να έρθει ως συνοδεία.
Η ώρα έφτασε και τώρα βρισκόντουσαν στο αυτοκίνητο για το νοσοκομείο.
Ρ.Δ. - Έχεις άγχος;
Δ - Ραφαήλ ξέρεις πόσο δύσκολο μου είναι να προσποιηθώ; Θέλω να τη σφίξω στην αγκαλιά μου αλλά δε γίνεται.
Ρ.Δ. - Κάνε υπομονή, σε λίγο καιρό θα αποκαλυφτούν όλα και θα μπορείς να της πεις την αλήθεια.
Δ - Η Αναστασία θα αντιδράσει πολύ άσχημα. Είναι πολύ εκρηκτικός χαρακτήρας. Όταν το μάθει θα διαλύσει τον κόσμο. Δε θα με αποδεχτεί θα με μισήσει το ξέρω.
Ρ.Δ. - Ότι θα κάνει τον κόσμο τούμπα συμφωνώ αλλά όχι και να σε μισήσει. Το παιδί έχει ανάγκη τη παρουσία σου δε θα σε διώξει.
Ο Αλέξανδρος βρισκόταν στο δωμάτιο της Αναστασίας.
Αν - Κατάλαβες; Θέλω να μας αφήσετε μόνες βρες μια δικαιολογία και βγες έξω με τον πατέρα σου.
Αλ - Κατάλαβα! Αλλά θα μου πεις επιτέλους τι σκοπεύεις να κάνεις;
Αν - Όχι! Είναι δικό μου θέμα. Απλά μιας και ο πατέρας σου, σου είπε να το κανονίσεις εσύ το εκμεταλλεύτηκα, αλλιώς δε θα σου ζητούσα τίποτα.
Αλ - Αναστασία δε θα με συγχωρέσεις ποτέ ε;
Η Αναστασία γύρισε το βλέμμα της από την αντίθετη πλευρά. Η πόρτα χτύπησε και ο Ραφαήλ μπήκε μέσα με λίγα λουλούδια, αγκαζέ με τη Δανάη.
Ρ.Δ. - Θα μας δεχτείς ή είσαι κουρασμένη να περάσω άλλη φορά;
Αν - Όχι περάστε. Τιμή μου που ήρθατε να με δείτε.
Ο Ραφαήλ της φίλησε το χέρι και έδωσε τα λουλούδια στον Αλέξανδρο να τα βάλει σε μια άκρη.
Ρ.Δ. - Η Δανάη όταν το έμαθε στεναχωρήθηκε και ήθελε να έρθει και αυτή να σε δει, σε συμπάθησε.
Δ - Ελπίζω να μην δημιουργώ πρόβλημα.
Αν - Όχι φυσικά καθίστε. Εξάλλου πέρασαν μέρες τώρα δέχομαι κανονικά επισκέψεις.
Το κινητό του Αλέξανδρου χτύπησε και αφού το σήκωσε βγήκε για λίγο έξω. Κατόπιν ξανά μπήκε και φώναξε τον πατέρα του να έρθει λέγοντας του ότι είναι για ένα επαγγελματικό τους θέμα.
Δ - Θα αναρωτιέσαι τι δουλειά έχω να έρθω να σε δω;
Αν - Δεν είστε μαζί με τον Ραφαήλ;
Δ - Ναι είμαστε.
Αν - Ε τότε τι να αναρωτηθώ; Εξάλλου δεν σας είμαι άγνωστη.
Δ - Τι εννοείς;
Αν - Ότι γνωριζόμαστε ολόκληρο τραπέζι μας κάνατε.
Δ - Α ναι. Σε είχα συμπαθήσει πολύ από εκείνο το γεύμα. Ήσασταν πολύ ταιριαστοί με τον Αλέξανδρο.
Αν - Ο Άλεξ! Ξέρετε, αυτός ο άνθρωπος είναι από τους λίγους ανθρώπους που με καταλαβαίνει πάντα. Άλλοι άνθρωποι όταν παθαίνουν κάτι έχουν τους γονείς τους κοντά τους, εγώ έχω τον Άλεξ και την αδερφή μου την Αριάδνη.
Δ -Ναι πολύ λυπάμαι μου είπε ο Ραφαήλ ότι δε ζουν οι γονείς σου.
Αν - Όχι ζουν!
Δ - Τι;
Αν - Ζουν μέσα από μένα, έτσι μου λέγανε.
Δ - Οι γονείς πάντα προστατεύουν τα παιδιά τους όπου και να βρίσκονται.
Αν - Ναι πραγματικά ισχύει. Ξέρετε δεν το πίστευα αυτό πάντα.
Δ - Ε είπαμε θα μιλάμε στον ενικό!
Αν - Ναι συγγνώμη. Η μητέρα, είχε πει κάποτε ότι όταν δε θα είσαι καλά να ξέρεις πως εγώ θα σε βλέπω και θα σε προστατεύω. Αλλά, μέχρι σήμερα ποτέ δεν ένιωθα ότι με προστάτευε.
Δ - Μη το λες. Δε ξέρεις πως δρουν εκεί ψηλά.
Η Αναστασία γέλασε αμυδρά.
Αν - Ας μη γελιόμαστε. Αυτά ήταν λόγια για να μη τρομάζει ένα παιδί. Αν με προστάτευε τόσο δε μου έπαιρνε και τον πατέρα μου κοντά της.
Η Δάφνη είχε βουρκώσει αλλά προσπαθούσε να το κρύψει.
Δ - Ναι αλλά από ότι έμαθα σας μεγάλωσε η μητέρα του Αλέξανδρου. Θέλω να πω ήσουν τυχερή όσο να πεις.
Αν - Ναι η θεία έκανε ό,τι μπορούσε. Δεύτερη μάνα έγινε. Αλλά όπως και να έχει το κενό της πρώτης δεν αναπληρώνεται εύκολα. Θα σας πω κάτι δε το είπα πουθενά, είναι κάπως παιδιάστικο.
Δ - Πες μου ό,τι θες κορίτσι μου.
Αν - Όταν κοιμόμουν εννοώ μέχρι να συνέλθω, κάποια στιγμή είδα την Εύα στον ύπνο μου να μου ζητάει συγγνώμη που δε με προστάτευσε. Μετά έμαθα ότι όντως ήρθε και με είδε. Λίγο πριν συνέλθω, είδα και τη μάνα μου, να μου λέει ότι τώρα ήρθε και δε θα με αφήσει ξανά μόνη. Αλλά αυτό ήταν εντελώς διαφορετικό. Δεν έμοιαζε με φυσιολογικό όνειρο.
Δ - Σε σκέφτεται από εκεί πάνω και σε βλέπει. Όλα τα βλέπουν οι μάνες, είναι το αόρατο μάτι που μας συνοδεύει παντού.
Της είπε και της έπιασε το χέρι.
Αν - Για μια στιγμή πίστεψα πως όντως ήταν εδώ. Μετά συνήλθα, άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου αλλά ήταν μόνο οι γιατροί. Τα ξανά έκλεισα απογοητευμένη.
Δ - Σου λείπει πολύ έτσι δεν είναι;
Αν - Σε ποιον δε θα έλειπε; Ξέρω αυτό είναι το φυσιολογικό το παιδί να χάνει τους γονείς του. Αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο. Χρόνια ολόκληρα έβλεπα στον ύπνο μου την ίδια σκηνή, το αυτοκίνητο της να καίγεται. Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο οδυνηρό ήταν για ένα παιδί.
Η Δάφνη τώρα δε μπόρεσε να κρατηθεί και μερικά δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπο της.
Αν - Συγγνώμη, σας στεναχώρησα δε το ήθελα. Τι δουλειά έχω να τα πω σε εσάς τώρα αυτά;
Δ - Όχι εντάξει. Πες τα να βγουν από μέσα σου. Απλά είμαι και εγώ ευαίσθητη σε αυτό το θέμα για αυτό δε μπόρεσα να κρατηθώ με την αφήγηση σου.
Αν - Ξέρεις, Δανάη, μου την θυμίζεις πολύ, ίσως για αυτό μου βγήκαν να τα πω όλα αυτά.
Δ - Ναι ε; Και εσύ μου θυμίζεις την κόρη μου.
Αν - Αλήθεια έχετε παιδιά δε το ήξερα.
Δ - Είχα μια κόρη αλλά την έχασα, μου την πήρανε. Ίσως τη βρω ξανά κάποια στιγμή.
Αν - Λυπάμαι δε το ήξερα, συγγνώμη αν σε έφερα σε δύσκολη θέση. Πως σας τη πήρανε;
Δ - Μη ζητάς εσύ συγγνώμη. Μεγάλη ιστορία καλύτερα να μη σου την πω σήμερα. Εξάλλου να σου πω κάτι; Θα βγεις από εδώ και θα σου την πω τότε. Της μοιάζεις πάρα πολύ. Μακάρι να μπορούσα να της κάνω μια αγκαλιά.
Αν - Αν θες μπορείς να αγκαλιάσεις εμένα.
Δ - Αλήθεια;
Αν - Ναι εξάλλου για κάποιον λόγο από τη πρώτη στιγμή που σε είδα σε ένιωθα πολύ κοντά μου.
Η Δάφνη σηκώθηκε και την αγκάλιασε απαλά μιας και ήταν τραυματισμένη. Και οι δυο τους τώρα προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους.
Η πόρτα άνοιξε και οι δύο άντρες τις αντίκρισαν μάνα και κόρη και κοιτάχτηκαν στιγμιαία.
Ρ.Δ. - Συγγνώμη που διακόπτω, αλλά Δανάη μου εμείς πρέπει να φύγουμε.
Οι δυο τους διέκοψαν την τρυφερή αγκαλιά και η Δανάη φόρεσε τη τσάντα της.
Ρ.Δ. - Αναστασία μου συγγνώμη με τις δουλειές μας δε πρόλαβα καν να σε δω, αλλά από ότι είδα τα είπατε με τη Δανάη.
Αν - Ναι είχαμε μια ωραία συζήτηση. Δε πειράζει εξάλλου θα τα ξανά πούμε δε χανόμαστε.
Οι δυο τους χαιρέτισαν και έφυγαν και ο Αλέξανδρος έμεινε απέναντι της να τη κοιτάζει ερευνητικά.
Αν - Τι με κοιτάς;
Αλ - Ώρες ώρες ανησυχώ για το πόσο καλά προσποιείσαι.
Η Αναστασία γέλασε.
Αν - Ναι ε;
Είπε και σκούπισε τα δάκρυα της που τώρα επιτέλους έτρεχαν.
Αλ - Συγγνώμη!
Της είπε και την πήρε αγκαλιά. Αυτή τον έσφιξε και συνέχισε να κλαίει.
Αν - Άλεξ πως μπορεί; Πως αντέχει η συνείδηση της να μου το κάνει αυτό τόσα χρόνια;
Ο Αλέξανδρος δε μιλούσε απλά την άκουγε. Την άφησε από την αγκαλιά του και της μετακίνησε τρυφερά τα μαλλιά. Έκατσε στη καρέκλα δίπλα της.
Αν - Της είπα τόσα πράγματα και αντί να μου πει την αλήθεια με άκουγε να της λέω πόσο χάλια περνούσα μακριά της.
Αλ - Και για αυτήν ήταν δύσκολο μη νομίζεις.
Αν - Σκατά δύσκολο ήταν. Ήρθε να βεβαιωθεί ότι είμαι καλά για να σβήσει τις τύψεις και τις ενοχές της.
Αλ - Αναστασία..
Αν - Άλεξ μη τη δικαιολογείς, φτάνει!
~
Η Δανάη προχωρούσε γρήγορα βγήκε από τη πίσω πόρτα του νοσοκομείου και αιφνιδίασε τη φρουρά της παίρνοντας το αυτοκίνητο τους και φεύγοντας χωρίς αυτούς. Από πίσω ερχόταν ο Ραφαήλ τρέχοντας που την είδε να φεύγει. Μπήκε άρον άρον σε ένα από τα αυτοκίνητα των φρουρών και τους είπε να πάνε σπίτι της και να μη πουν τίποτα σε κανέναν. Η Δανάη τώρα έτρεχε στο δρόμο και από πίσω την ακολούθησε ο Ραφαήλ. Σταμάτησε απότομα έξω από τα κοιμητήρια και πήγε μπροστά από τον τάφο του άνδρα της.
Ο Ραφαήλ που τώρα την είχε χάσει από τα μάτια του μιας και έπεσε σε κόκκινο φανάρι, έφτασε μετά από λίγο και είδε το αμάξι σταματημένο. Σταμάτησε και βγήκε γρήγορα. Μπήκε στο τεράστιο συγκρότημα κοιμητηρίων και προσπάθησε να την εντοπίσει.
Η Δανάη βρισκόταν πάνω από τον άνδρα της και έκλαιγε.
Δ - Μάριε δε τα κατάφερα. Πλήγωσα το παιδί μας. Ποτέ δε θα μπορέσω να είμαι κοντά της. Είχες δίκιο έπρεπε να αφήσω αυτή τη δουλειά. Θυμάσαι μου το είχες πει ότι αυτή η δουλειά θα με κάνει να χάσω την οικογένεια μου. Έτσι και έγινε. Ποτέ δε θα μπορέσω να είμαι κοντά της όσο και αν με ξεγελάω. Ξέρουμε πολύ καλά ότι μόλις συλλάβουμε το κύκλωμα, πάντα κάποιος θα μείνει πίσω και θα με εξαφανίσει. Αν μάθουν ότι ζει η κόρη μου θα την εξαφανίσουν και αυτή. Πως τα έκανα έτσι;
Ο Ραφαήλ την είδε από μακριά και τη φώναζε αλλά δεν τον άκουγε.
Δ - Θα έρθω από τώρα κοντά σου, να μη κινδυνέψει άλλο το παιδί μου.
Έβγαλε το όπλο της και το όπλισε.
Ο Ραφαήλ που έτρεχε κοντά της, μόλις είδε ότι έβγαλε το όπλο της άρχισε να ουρλιάζει. Η Δανάη όμως τώρα σημάδευε τον εαυτό της. Ο Ραφαήλ μείωνε ολοένα την απόσταση τους και τώρα έτρεχε με όλη του τη δύναμη.
Δ - Συγγνώμη παιδί μου.
Με τον ήχο του πυροβολισμού τα πουλιά πέταξαν μακριά φοβισμένα.