❤❤❤😻😻😻
*************
Yorum yapar mısınız merak ediyorum bu bölüm ile ilgili düşüncelerinizi.
********************************
Emre
5 yıl sonra
Tam 5 yıl olmuştu Batu gideli. Düşünebiliyor musunuz? 5 yıl. Ve ben artık çok zor dayanıyordum onsuz yaşamaya. Her gün çocuklardan gizlice kaçıp sessiz sakin bir yere gelip onu düşünerek ve fotoğraflarına bakarak ağlıyordum. Onlar ise beni artık Batu 'yu unutmayı deniyor ve sonunda o kötü halimin kalmayıp hayata geri döndü diye seviniyorlardu.
Bu bana zaten bayağı ağır gelirken bir de annem ile babamı trafik kazasında kaybetmiştim. Onlar benim her şeyimdi. Her zaman bana destek olmuşlardı. Bu yüzden ben de artık ümidimi kesmeye başlamıştım her şeyden. Polis desen onlar zaten her iki olay içinde daha ilk aylardan vazgeçmişlerdi.
Şuan ise hem ailemden kalan mirasla ve dedemin yardımlarıyla Selin ile büyük bir ev tutmuş beraber yaşıyorduk. Arada sırada da bizim çocuklar gelip gidiyordu. Zaman ne kadar güzel geçebiliyorsa öyle güzel geçiyordu. Hatta Selin bazen parti veriyordu. Tabi o zaman ben evden kaçıyordum. Ya da odamın kapısını kitleyip kendimce takılıyordum.
Çünkü beni hep yeni kişilerle tanıştırıp tanıştırıp duruyordu. Ben ise bundan nefret ediyordum. Tamam sadece konuşuyorduk ama yine de istemiyordum. Ayrıca ne zaman beni biriyle tanıştırsa o kişiler hep bana fazla yakın davranıyor veya sevgili olmak istiyordu.
Selin bu olaya direk karşı çıkarken çocukların hepsi dünden razı tavırları vardı. Tamam bana üzülüyorlardı falan ama bu çok başka bir şeydi. Çünkü benden Batu 'yu unutmamı ve başka birini kalbime almamı istiyorlardı. Bunun için de çokça kavgamız vardı ve bir çok kez Selin ile Ayaz bu yüzden ayrılıp ayrılıp barışmışlardı.
Telefonumun sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp elimde ki kalemi de bırakıp telefonu açıp kulağıma götürdüm. Ayaz " Kardeşim her zaman ki Cafe 'ye gelsene. " dedi. Önümde ki resme baktım bitmiş sayılırdı fakat istemediğim için Ayaz ' a " Hayır gelemem daha resmim bitmedi. " dedim. Sesli bir şekilde nefes verip " Oğlum gel işte ne olacak alt tarafı biraz eğleneceğiz. " dedi.
İstemiyordum. Niye bir türlü anlamıyordular? Hâlâ bir cevap bekleyen Ayaz 'a " Hayır dedim daha da zorlamayın beni istemiyorum. " dedim ve telefonu yüzüne kapattım. Telefonu yatağa fırlatıp kenara koyduğum kalemi elime alıp tekrardan resmî çizmeye devam edecektim ki çizdiğim resme baktım. Çoğunlukla olduğu gibi yine Batu 'yu çizmiştim.
Küçük bir tebessüm edip kağıdı elime aldım ve Batu 'nun bütün ressimlerini koyduğum her zaman ki çekmeceyi açıp yavaşça bu resmî de içlerine ekledim.
Telefonum çalmaya başlayınca sinirle yataktan telefonu alıp isme bile bakmadan açtım ve " Neden bir daha arıyorsunuz ki istemiyorum lan istemiyorum. " dedim. Cevap olarak Selin 'in sesini duymamla rahatlamıştım. Selin " Yine niye bu kadar sinirlisin? " diye sordu. Artık Selin resmen beni bazı konularda çözmüş tanımıştı. TEK bir kelimemle bile neler hissettiğimi anlıyordu. Hatta bazenleri bana göre Annem gibi bile olmuştu.
Gülümseyip Selin 'e " Yine bizimkiler beni eğlence için çağırıyor. " dedim. Hemen Selin de " Sen ona Batu 'yu azcık da olsa senin aklına getirmemeye çalışıyorlar desene " dedi. Selin böyle diyince gülümsemek daha da büyüdü. En azından bir kişi de olsa hem benle aynı fikir de olan birisi hem de beni anlayan vardı.
Selin ben düşünürken " Lan ben başka bir şey diyecektim bana unutturdun. Hazırlan gidiyoruz. " dedi. Şaşırsamda belli etmeden " Nereye ve neden gidiyoruz? " diye sordum. Selin " Eve neredeyse geldim sayılır geldiğimde söylerim sen hazırlan sadece ve birkaç günlük çanta hazırla kendine. " dedi ve telefonu kapadı.
Selin 'in dediklerini yapıp bitirdikten sonra kendimi geriye doğru yatağa bırakıp gözlerimi kapattım ve tavanı izlemeye başladım. Gözümün önüne yine Batu ve Annem ile Babam geldi. Hemen gözlerimi açtım. Ne yapacaktım ben böyle ya?
Kapı zili çalmasıyla yataktan kalkıp alt kata inip kapıyı açtım. Selin bana sıkıca sarılırken " Hazır mısın? " diyerek eve girdi. Gülümseyerek " Evet. " dedim. Ama sonra hala bir şey bilmediğim aklıma gelince " Hey dur bakalım. Telefonda sorduğum soruyu hala cevaplamadın. " dedim.
Anında durup arkasını döndü ve " Doğru cevaplamadım. Tamam söyleyeceğim ama üzülme. " dedi. Birkaç saniye sonra da hızlı adımlarla yanıma gelmişti. Yüzümde ki gülümseme giderken " Denerim sen söyle " dedim. Onunda yüzü düşerken " Dedemi hastaneye kaldırmışlar. Onun yanına gidiyoruz. " dedi.
Gözlerim dolmuş gözlerimden yaşlar yavaşça akarken Selin 'e " Durumu ciddi mi? Lütfen ciddi olmadığını söyle çünkü ben bundan sonra yine birini daha kaybetmek istemiyorum. " dedim. Selin elini yanağına çıkarıp gözlerimden akan yaşları silerken " Emre bir daha düşünme böyle çünkü biz birini daha kaybetmeyeceğiz. " dedi ve sıkıca bana sarıldı. Ben de kollarımı onun beline sararak karşılık verdim.
Selin kısa bir süre sonra benden ayrılıp arabanın anahtarını bana verip " Hadi sen dolaptan birkaç şişe su ve odandan çantanı arabaya koy ben de çantamı hazırlayıp geliyorum. " dedi ve koşarak odasına gitti. Ben de o arada dediklerini yaptım ve işlerim bitincede arabada oturup onu bekledim. Kısa bir süre sonra o da geldiğinde ikimiz beraber yola koyulduk.
********************************
Nasıldı bu bölüm? Sevdiniz mi?
********************************
Sizi çok seviyorum. Görüşürüz. ❤❤
********************************