I lean my naked body against the stonewall of the pool just inside my room. Binigyan kami ng tig isa-isang kwarto para makapagpahinga at makapag isip ng magandang estratehiya para masugpo ang mga higante.
I inhale deeply. I need this kind of refreshment. Nakapikit kong ninanamnam ang lamig ng tubig at halimuyak ng mga nakalutang na preskong bulaklak ng biglang pumasok ang ilang mga babaeng elves dala-dala ang isang elf na nakagapos.
"Alam ho ng hari at reyna na kailangan ninyo ng dugo para sa inyong magiging laban sa mga higante kaya inaalay ho namin sa inyo ang isang elf na pinatawan na ng parusa kani kanina lang dahil sa pagpatay sa asawa ng kanyang kapatid na babae."
Nakagapos ang mga kamay nito na inilagay sa likod habang nakagapos rin ang mga paa. Walang malay ang lalaki base na rin sa hindi nito paggalaw ng dalhin ng mga babae dito.
I let air take him to float into nothingness. Bumalik ako sa aking pagpikit at pagdama ng matinding kapayapaan. Napabangon ako ng makarinig ng biglang sigaw ng lalaki dahil siguro sa kanyang kalagayan na nakalutang lang sa ere habang nakagapos.
"Ibaba mo ako dito!!" Sigaw niya sa akin.
His crime began to appear in my mind. I stare at him looking for any evil in his body. He groan when I let his body fall directly on the floor.
"Bakit mo pinatay ang asawa ng kapatid mo?"
He just scoff at my question. "Bakit ko naman sasabihin."
I grin. "Of course, you need to tell me. Why? Because I can spare your life from this misery but it depends on the reasons."
Halatang nagdalawang-isip ang lalaki at mahinang tumingin sa aking gawi. Isang nakakalokong ngiti ang iginawad ko sa kanya dahil alam kong kakagatin niya ang alok ko base sa paraan ng kanyang mga tingin.
"Tatakas na sana kami dito sa Elviticus pero pinigilan kami ng asawa ng kapatid ko." saad niya.
Okey.
I remain silent and close my eyes again savoring this is kind of solitude. Hindi pa namin napag-uusapan ang pagtakas namin mamayang hating-gabi, siguro katulad ko ay ninanamnam rin nila ang isang mahabang pahinga galing sa ilang araw na paglalakbay.
"Natapos ko nang sabihin sa iyo pakawalan mo na ako dito."
I smirk. Dahan-dahan akong umalis sa tubig at sinuot ang aking roba na abot hanggang talampakan. I let the air lay him to bed. Mabilis siyang nagpumiglas pero hindi niya magawa dahil sa aking kapangyarihan. Nang makalapit ako sa kanya ay mabilis ko siyang sinakyan sa may bandang dibdib. He look at me nervously.
"Parang awa mo na pakawalan mo na ako dito." pagsusumamo niya.
I grin. "Tsk."
He is handsome for his kind except for the pointy ears that keeps on distracting me. Wala naman talaga akong planong gawin siyang blood bank. I just wanna scare him with my little act. I slowly lean my face towards his neck when I heard a loud sound coming from the door. Hindi ko na kailangang lingunin kong sino dahil sa amoy palang alam ko na.
Mabilis siyang lumapit sabay hatak palayo sa akin ng lalaki. Kinalas niya lahat ng mga tali ng lalaki sabay tulak nito palabas ng pinto. He then close the door and glare at me in a deadly way.
"You are not supposed to get use of blood from humans or other kind except from animals." matalim niyang saad sa akin habang nasa likod parin ng pinto.
I smirk. "Animal blood is just so retro. They offer me something new so why not?"
I just wanna laugh looking at his reaction. Dahan-dahan akong lumapit sa kanya habang tinatangkas ang roba na mas ikinakunot ng kanyang noo. Ilang pulgada nalang ang layo ng aming mga mukha na halatang ikinabahala niya.
"But my blood bank just escape so..." I said as I walk my fingers up to his chest.
"You wanna volunteer?"
I look at his eyes and a burning desire is evident. Bahagya akong nagitla ng hawakan niya ng mahigpit ang aking mga braso. His lips crush into mine which made my eyes widen in surprise. He caress my face and his other hand in my back.
I don't know what to do or what to feel but the moment I close my eyes, is the exact moment I fall deeper and harder. We are savoring each others mouth looking for something different.
He stop for a while and stare at me. "You shouldn't have teased me."
He landed his lips on mine again and I know what to do. I encircle my arms in his nape and gave him the same exact intensity of kisses. He carried me towards the bed and took off his shirt. I turn our position, I am now sitting in his stomach with my both legs apart sideways. He look at me with lust and desire in his eyes.
I stare at him. Memories flashed at the back of my mind. I am an ordained priestess of Vilmore so why am I like this? Bakit kami nagpapadala sa aming emosyon at tawag ng laman? Pareho kaming nangako na tanging ang syudad lamang ang aming paglilingkuran. I might have been staring at him for a while that he sit up and hold both my hands.
"This is wrong." I said out of nowhere.
Mahinang tango lamang ang isinagot sa akin ni Larco. "I'm sorry." saad niya sabay lakad paalis.
Inayos ko ang pagkakatali ng aking roba. I sigh. Dalawang pares ng sapatos ang huminto sa tapat ng aking kama. I groan realizing who it is.
"Anong kailangan mo?" tanong ko sa kanya.
"Pinapatawag ka ni Angus magkita daw tayong lahat sa kwarto ni Larco." sagot ni Cerberus. Isang tango lamang ang aking iginawad sa kanya.
Mabilis akong naghanap ng damit dahil kinuha ng ilang katiwala ng palasyo ang aking kasuotan para malabhan. Isang damit na katulad ng sa mga elf ang aking nakita. Hindi nailalayo sa damit na hanggang talampakan na minsan ko na ring nasuot na gawa ng aking kapangyarihan ng minsang nasagupa ko ang isang salamangkero sa daan patungong Cohen.
× × × × ×
"We cannot just leave them Agnes, they need us." pagsusumamo ni Eulises habang nakaupo sa isang upuan katabi ng kay Cerberus, Verleen at Ophelia habang magkatapat sila ng kay Angus at Larco. Tanging ako lang ang nakatayo at nakatingin sa maliwanag na buwan ng Elviticus.
So funny thinking, that wherever realm we journey into, the moon is still with us. Guiding and watching the war we fight, the times we stand victorious, and the moment we fall defeated.
"Ipagpaumanhin ho ninyo priest Eulises pero ang paghahanap sa tamang daan patungong Camelot Alley ang dapat nating unahin." sagot sa kanya ni Ophelia.
"I had talk with the king an hour ago. Walang nakakaalam sa tamang daan patungong Camelot Alley maliban nalang sa isang mangagamot sa bundok ng Vernon." saad ni Larco.
I silently scoff.
I am having this feeling that I am the only one who is thinking about what happen a few minutes ago and he just act like we did not exchange moments. I roll my eyes looking at the moon.
"Agnes, what can you suggest?"
Mabilis akong napalingon sa kanila. Wala akong narinig sa kanilang pinag-uusapan dahil nalunod ako sa aking sariling pag-iisip.
"So, are we leaving tonight or not?" Eulises ask looking at me intently.
Nang mapansin niyang wala akong maisagot ay mabilis lumipat ang kanyang tingin kay Larco na seryosong nakatitig sa akin.
"We are train for survival. By a day or two we can create a good plan against the giants before the witches form alliance with them and invade the human realm. We need to be more advance than our enemies." Larco stated in full authority.
"Paano ka nakakasigurong ituturo ng hari ang manggagamot na magtuturo sa atin ng daan patungong Camelot?" tanong ni Angus kay Larco.
"I will kill the king to squeeze some information for us." saad ni Verleen na siyang ikinatingin ni Cerberus na hindi makapaniwala ang pinagsasabi ni Verleen sa aming pagpupulong.
"Pagplanohan natin kong paano natin matatalo ang isang buong kaharian ng mga nilalang na ilang metro ang taas sa atin." saad ni Eulises habang nakatayo na at nakatungo ang dalawang kamay sa mesa.
Isang matinding katahimikan ang bumalot sa amin. I sigh. Walang magandang maidudulot kong ngayon kami gagawa ng plano. Kailangan nila ng isang mahabang pahinga para makapag-isip ng tama.
"Lets talk about this tomorrow."
Ang tanging sinabi ko bago sila iniwan at mabilis na umalis sa kwarto ni Larco. Pabagsak akong humiga sa kama habang mahinang hinawakan ang kamay ni Draco na nakahiga rin sa kama.