Chapter 4
“Anong ginagawa mo?” tanong sakin ni Niccolo nang sulyapan niya ko habang nagmamaneho siya.
“Tinetext yung kambal ko. Baka magulat siya wala na ko. Sabihin ko lang na kinidnap mo ko.” Sagot ko na tinawanan niya.
“Bakit mamaya pa ba siya?” tanong niya.
Ina Baklita
HEEEYY~! Haha! Kinidnap ako ni Niccolo kaya wag niyo na ko hintayin ha? I love you kambal!
Pagkasend na pagkasend ko ng text ay sinagot ko ang tanong ni Niccolo. “Yeah. May klase pa siya pagkatapos ng training niya.” Sagot ko saka tinago ang cellphone.
Tumango si Niccolo at sumulyap ulit sakin. “Saan mo gusto kumain?” tanong niya ulit.
“Sa bistro na lang. May set ako doon mamaya. So pagkatapos natin kumain, kakanta na ko. Hihihi…” sabi ko at nginitian si Niccolo.
“Matalinong bata. Okay turo mo.” Sabi niya at tinuro ko naman kung saan.
Nang makarating naman kami ay hininto agad ni Niccolo ang sasakyan sa tapat ng bistro. Umakyat kami ni Niccolo papasok ng bistro saka ko siya dinala sa table malapit doon sa stage kung saan ako tutugtog kasama yung mga kabanda kuno ko.
Umupo kami ni Niccolo at sakto naming nagvibrate ang cellphone ko sa bulsa ng coat. Kinuha ko ito saka ko tinawag yung manager ng bistro at pinaorder si Niccolo.
Ina Baklita
Naka-uwi na siya? My golly, hinanap ako? Shet! Irina! Tell him I said hi and I missed him. Thank you kambal! I love you too.
Tumikhim ako kaya tumingin sakin si Niccolo na naorder. Inabot ko sa kanya yung cellphone ko at ako naman ang kumausap sa manager.
“Ba’t ngayon ka lang nakabalik, Irina?” tanong niya sakin.
“MWF ang schedule ko dito diba? Chicken Alfredo pasta akin saka isang pitsel ng iced tea. Salamat!” ani ko na tinanguan niya naman.
Inabot sakin ni Niccolo ang cellphone ko at napansin kong namumula ang tenga niya. “Kinikilig ako.” Sabi niya sakin.
Hinampas ko sa balikat ng malakas si Niccolo kaya natawa siya. “Baklang malandi!” ani ko na nagpatawa sa kanya lalo.
Medyo natagalan ang pagseserve ng pagkain kaya pagkalapag na pagkalapag sa mesa namin ay kumain agad si Niccolo. Pinaglagyan niya pa ko ng iced tea sa baso. “Kailan ka pa umuwi?” tanong ko sa gitna ng pagkain namin.
“Kanina lang. Remember my friend?” tanong niya sakin.
Inalala ko at nang may pumasok na pangalan sa utak ko ay saka ko siya tinanong. “Is he Kurt or Kirk?” tanong ko.
“Kurt Ibanez. He came with me.” Aniya
Painom pa lang ako nang sabihin ni Niccolo yun. Binaba ko ang baso at tinignan si Niccolo. Nakangisi siyang iniikot ang pasta na inorder kaya mahina kong hinampas ang mesa. Tumingin siya sakin nang nakangisi pa rin kaya tinaasan ko siya ng kilay.
“Can you say that again one more time para mamura kita.” ani ko.
“Kurt Ibanez came with me.” Aniya at nagkibit balikat.
“You’re not planning on putting us back together again, are you?” tanong ko habang tinitignan siya ng matatalim na tingin.
“Course not.” Aniya na nagpahinga sakin. “That’s his plan though.” Dagdag niya at tumawa.
“Ano?! At pinabayaan mo?” tanong ko.
Binaba niya ang tinidor at tinignan ako. “I didn’t Irina. I told him you wouldn’t be happy once you see him again and he told me he doesn’t care.” Aniya.
“Niccolo!” tawag ko sa kanya.
Nagkibit balikat si Niccolo at ngumiti. “I’m sorry Irina, that dude really loves you.” Sagot niya.
Hinawakan ko yung labas ng pitsel na basa at winisik ang dumikit na tubig sa kamay ko sa mukha ni Niccolo na nagpasimangot sa kanya. Maingay na rin lang naman dito sa bistro, maingay na rin kami.
“That dude tried to rape me! That isn’t love! That is lust!” madiin kong sagot kay Niccolo.
Tumawa si Niccolo at pinaupo ako ng maayos bago sinagot ang sinabi ko. “He didn’t rape you, Irina. You just assumed he would but he didn’t.” aniya.
“Kahit na! Hahalikan niya ko!” sabi ko na halos paiyak na.
“You’re a girlfriend, Irina. Boyfriend mo si Kurt. May karapatan siya. Now, please. Shut up and eat your pasta.” Aniya at kumain na muli.
Ngumuso ako at pinagpatuloy ang pagkain. I don’t think I can handle this. Mapapatay ko to si Niccolo if ever na Makita ko nga si Kurt dito.
Kurt is an ex-boyfriend. Bago ko makilala si Chase ay nagkaboyfriend ako. He was my boyfriend when I was in first year. Akala ko joke lang kaya sinakyan ko but then he tried kissing me which is a disgusting moment for me as a first year student kaya nakipagbreak ako.
And then, Niccolo left with him but now Niccolo's back. He's back too.
Tinawag na ko ng guitarist na 20 minutes na lang at magsstart na. Hindi ko namalayan ang oras dahil sa balitang inuwi ni Niccolo dito. Sinabi ko sa gitarista na magbibihis lang ako na tinanguan niya naman.
Pumasok ako sa isang cubicle ng cr saka sinarado ang lid ng bowl. Doon ko ipinaton ang bag ko at kinuha ang dress ko. Nevermind my white sneakers na sinusuot ko as a school shoes. Babagay naman to sa damit ko.
Sinuklay ko ang buhok kong mahaba na umaabot na sa bewang ko. I need a haircut soon bago siya lumagpas sa pwetan ko.Lumabas ako at sakto lang naman ang oras. Inabot ko kay Niccolo ang bag saka ako tumapak sa mini stage ng bistro at hinawakan ang mic. Tumikhim muna ako bago nagsalita.
"Good evening and welcome! Hi to the regulars, I'm back." sabi ko at ngumiti. "I hope you're all enjoying tonight 'cause I sure am. As of now, I gladly take requests so if you have a song request just write it on a piece of paper or on a tissue and I'll sing it for you." sabi ko.
Lumapit ako sa pianist at binulungan siya. Hawak hawak ko yung mic stand saka ko ibinalik ang mic doon at nagsalita. "For now, habang nag-iisip kayo ng irerequest, kakantahan ko muna kayo. This is Hourglass by Zedd. Listen and Enjoy. Thank you." ani ko at nginitian sila.
Nagsimulang tumugtog ang pianist. Inaabangan ko siyang matapos sa intro dahil mahaba haba rin ang intro nito. Pumikit ako nang matapos ang intro at malumanay na kinanta ang lyrics.
"Just an outline made of skin
And my walls are paper thin
I want to let you color me in"
"Feels like I'm drowning from the sound
Of all the silence all around
My thoughts are gone
I'm going down
I'm turning inside out"
Pumikit ako ng mariin at sinubukan ayusin ang boses ko.
"This time I finally need a light, a light
Tired of seeing in black and white, white
Having flashes in my mind
Can't take the ticking of time
The time that's passing by"
Nang marinig ko ang tugtog ng drummer ay hinawakan ko ang mic stand at ginawa itong gitara kasabay nang paghead bang. Wala na kong pakielam sa mga manonood. Trip ko to!
"This time I finally need a light, a light
Tired of seeing in black and white, white
Having flashes in my mind
Can't take the ticking of time
The time that's passing by"
Kinanta ko pa ng isang beses ang verse at nang marinig na piano na lang ang tumutugtog ay inulit ko ang umpisa nang nakapikit pa rin.
"Just an outline made of skin
And my walls are paper thin
I want to let you color me in"
Matapos kong kumanta ay nagpalakpakan sila. Nagthank you ako sa mic at may isang bata na lumapit sa stage at inabutan ako ng tissue. Pagka-abot sakin ng tissue ay bigla na lang tumakbo ang bata at hindi ko na nakita kung saan siya nagpunta.
Binasa ko ito at napakunot ang noo ko sa nabasa.
Sing your favorite song. They'll love it.
Hinanap ko sa mga customer ang bata pero hindi ko na nakita. I guess sa kabilang ibayo siya umupo malapit sa bar. Hinawakan ko yung mic at pinakita sa mga nanonood ang tissue saka ako nagsalita.
"The requester wants me to sing my favorite song. Gosh! Alright." sagot ko at hinarap ulit sila.
Tinawag ko ang gitarista na kasama ko at binulungan siya na samahan akong kumanta ng heaven. Inabutan niya ko ng isa pang acoustic guitar. Binigyan nila kami ng high chair kaya umupo ako at kinandong ang gitara at ganun din ang ginawa niya.
Siya ang nagsimula ng tugtog ng gitara habang ako naman ang kakanta.
"Oh thinkin' about all our younger years
There was only you and me
We were young and wild and free
Now nothing can take you away from me
We've been down that road before
But that's over now
You keep me comin' back for more."
Pagkatapos kong kantahin yun ay siya na ang kumanta ng chorus. Tinignan ko muna kung paano niya iniistrum ang gitara. Like I said, eto pa lang ang namamaster kong kanta. I'm really not good in playing guitars. Si Chase ang magaling sa gitara.
"Oh once in your life you find someone
Who will turn your world around
Bring you up when you're feelin' down
Yeah nothin' can change what you mean to me
Oh there's lots that I could say
But just hold me now
'Cause our love will light the way"
Matapos kong kantahin ang verse ay sinabayan ko na siya sa pagtugtog at pagkanta sa chorus. Hindi ko dala ang pick na binigay ni Ina kaya feeling ko ay magkakapaltos na naman ang daliri ko. This is what I hate about playing a guitar.
"And Baby you're all that I want
When you're lyin' here in my arms
I'm findin' it hard to believe
We're in heaven
And love is all that I need
And I found it there in your heart
It isn't too hard to see
We're in heaven"
Natigil ako sa pagkanta nang may maaninag akong pumasok sa bistro. Parang ang sarap ihambalos ng gitara na to sa taong pumasok na yun. Tinapik ako ng kasama ko at tinanong kung okay lang ako. Doon ko napansin na natigilan ako sa pagkanta. Sinong hindi matitigilan kung makikita niyo si Chase na pumasok ng bistro. Ano bang ginagawa nito dito?
"Looks like my friend is tired." aniya sa mic pero mabilis akong nakabalik sa sarili.
"I-I'm not. Sorry! I was a bit astounded." pag-amin ko.
"We'll take a break but, please keep the request coming." aniya at kinuha sakin ang gitara.
Binulungan niya ko na umuwi muna at magpahinga. Tumango ako at bumaba saka ako dumiretso kay Niccolo. Hahawakan ko na sana ang baso nang pigilan ako ni Niccolo sa pag-inom.
"Kumanta ka tas iinom ka ng malamig? Gusto mong mapaos?" tanong ni Niccolo sakin.
Doon lang ako natahimik kaya umupo ako at humingi ng maligamgam na tubig. Inabutan ako ng waiter ng tubig saka ako bumaling kay Niccolo na hawak ang bag ko. "Uwi na tayo?" tanong ko.
Tumango siya kaya kumaway ako sa gitarista na kumakanta ngayon. Tinanguan niya lang ako saka kami lumabas ng bistro. Nagulat ako nang makita ko si Chase sa baba at nakasandal sa hood ng kotse niya. Hinarap ko si Niccolo at hinawakan ang sleeve ng damit niya at hinila hila ito.
"Problema mo?" tanong sakin ni Niccolo.
"W-wala. Tara uwi na tayo." sabi ko at mabilis bumaba ng hagdan.
Mukhang nakita pa ko ni Chase dahil bigla niya kong nahawakan sa braso at dahil wala na kong coat, naramdaman ko na ang hawak niya na nakakataas balahibo. Tinignan ko si Chase na nakahawak sa braso ko. Bumitaw naman agad siya nang tignan ko ang hawak niya.
Binalik ko ang tingin ko sa mukha niya at tinaasan siya ng kilay. Napasuklay siya sa buhok niya at umiwas ng tingin.
"You left this." ani Chase at may inabot sakin na papel. Yung music sheet. "It looks like your project so here." aniya at inabot pa sakin ang papel.
Kinuha ko yung papel at tinignan ito. Eto nga yung project ko pero paano niya nalaman na nandito ako?
Binigyan ko si Chase ng isang makahulugang tingin. Tumingin siya sa mata ko at doon ko napansin na parang nagsisi pa siya sa pagtingin niya sakin. Seriously, ba't hindi siya makatingin sakin eh hindi ko naman siya kakainin.
"Paano mo nalamang nandito ako?" tanong ko.
"Followed the car. Are you going home? I'll take you home." aniya at akmang hahawakan ako nang magsalita si Niccolo.
"I got her. Ako na maghahatid sa kanya." ani Niccolo at tinignan ng masama si Chase.
Tumingin sakin si Chase at hinintay ako magsalita. Nginitian ko si Chase at sumagot. "Si Niccolo ang kumuha sakin, siya rin ang magbabalik sakin. Okay lang, Chase." ani ko.
"Are you avoiding me?" tanong niya sakin.
"I will never, Chase. Sige na. Next time na lang." sagot ko.
Sumama ako kay Niccolo saka kami sumakay sa sasakyan niya. Tinanong ako ni Niccolo kung sino yun at sinabi ko na lang na kaklase ko si Niccolo at isang matalik rin na kaibigan. Honestly Chase, kung ano man ang tumatakbo sa isip mo ngayon kung bakit mo ko hinahabol, sana tama ang hinala ko.