Lübnan'da yaşarken, -yaklaşık 6-7 yıl önce- ülke o zaman savaş tarafından perişandı ve cinayetler çok sıradan bir şey olmuştu. Bu bombalama nadiren ortadan kalktığı zaman, evde kalmak hoşuma giderdi. Özellikle acımasız bir havada garip bir programı izlerken televizyonun önünde oturduğumu hatırlıyorum.
Bu oldukça garip ve uğursuz görüntüleri yer alan ve yaklaşık yarım saat süren bir çocuk gösterisiydi. Bugüne kadar iletişim araçlarının çocukların beyinlerini sömürmesi için yapıldığını düşünüyordum, yaptırmak istediklerini televizyonlar sayesinde çocukların beynine aktarıyorlardı. Mesela "kötü çocuklar geç saate kadar uyanık kalır", "Uyku zamanı kötü çocuklar yorganın altına ellerini koyar", ve "kötü çocuklar gece boyunca yiyecek çalarlar".
Bu çok tuhaftı ve farklı bir dilde bir programdı. Çoğu zaman çok grafik ve komple resimlerin çoğunu anlardım. Bunların son sahneleri hep aklımda kalmış. Her bölümde aynı tutarlardı. Eski ve paslı bir kapıya doğru yaklaşan görüntüsü kapalı bir kamera vardı. Girişine yakın, yabancılar ve hatta ölüm acı çığlıkları bile daha duyulabilirdi. Özellikle çocuk programlama da son derece korkunç. O zaman, bir metin ekranda belirir: "Kötü çocuklar oraya gider". Sonuç olarak, hem görüntü hem de ses yoktu ve bu bölümün sonunda olurdu.
Daha sonra 15 veya 16 yıl kendimi fotoğrafçılığa adamıştım. O televizyon programıyla ilgili düzensiz düşünceler aklıma kazınmıştı. Sonunda para toplamayı başardım ve biraz araştırma yapmaya karar verdim. Nihayet bir şey bulmuştum. Programın nerede yapıldıuğını bulabilmiştim. Daha fazla araştırma yaptım ve sonra o yere seyahat ettim ki bu savaştan sonra terk edilmiş.
Oraya kameram ile gitmiştim. Sanki ateşin içindeydim ya da birisi tüm ahşap mobilya yakmak amacındaydı, dışarı çıktım. Temkinli bir şekilde çalışma yapmak ve fotoğraf çekmek için birkaç saat aramanın ardından izole bir oda buldum. Bazı eski kilitleri kırdıktan sonra ağır kapıyı açmayı başardım. Tembel tembel uzun dakikalar kapıda kaldım. Kan, dışkı ve küçük kemik parçaları yere dağılmış izler... Bu küçük odada son derece korkunç bir sahneydi.
Odanın ortasında tavandan asılı Kafesli mikrofon görmek.. Bu beni gerçekten korkutmuştu. Arkamdan baktım ve görmek istemeyceğiniz bir manzara...