Third Person
hansol followed where seungkwan is, nakita nya si kwan na nasa parking lot na, i dont know why pero sa parking lot sya dinala ng mga paa nya.
there's no other people here, only the two of them.
seungkwan didn't know that hansol followed him so he was taken aback from the sudden contact of him and hansol.
he just recieved a back hugged from hansol which cause him to stop from walking dahil bes ang lakas ni hansol at dahil nadin kasi kinikilig sya char.
"boo, im sorry. im sorry."
aalis na sana si seungkwan sa pagkakayakap ni hansol but the latter didnt let hin escape from his grip and tigthen it as if he wouldn't want to let seungkwan go.
"bitaw."
"no. im sorry, sorry na."
"bitaw na sabi."
"ayoko nga e. at hindi pwede."
"hindi ako makahinga, hansol."
niluwagan ni hansol ang pagkakayakap nya kay seungkwan pero hindi nya padin ito pinapakawalan. he made sure na kahit hindi ganon kahigpit ang pagkakayakap nya, is hindi padin ito makakawala.
seungkwan rolled his eyes for the thought na papakawalan na sya ni hansol but iy turns out na hindi pa pala.
"sorry na kasi."
"bat ka ba nagsosorry? wala ka ngang kasalananㅡ"
"alam kong meron, so sorry. pakinggan mo ko please?"
"wala kang dapat ipaliwanag kasi wala namang tayo, i dont have the rights to know kung ano bang nangyayari sa buhay mo."
"oo nga wala pero gusto mo diba? i mean gusto mong malaman kasi alam ko kung anong nararamdaman mo para sakin."
this time, nilakasan na talaga ni seungkwan ang pwersa para makawala sya sa yakap ni hansol. its was hard for him kasi lumalaban si hansol, the more seungkwan wanted to get out the more hansol will tighten the grip.
in the end, walang nagawa si seungkwan dahil mas malakas si hansol sakanya. he let hansol hug him from the back and rested his chin over seungkwan's shoulder.
"i want to hear those words from you."
"ang alin?"
"na mahal mo ko?"
and again, seungkwan rolled his eyes. he cant believe na mapapaamin sya ng wala sa oras dito, di nya maiwasang mapaisip na sa dami dami ng lugar na pwedeng sabihin ang nararamdaman nya dito pa sa parking lot kung saan mainit.
"alam mo naman pala pero bakit ganon? are you taking advantage of me kasi mahal kita? kaya ba ganon nalang kadali sayo na saktan ako, paasahin ako, bigyan ng motibo, iaangat ako sa ere tas biglang bibitawan? kaya ba ganon ha? oo mahal kita pero sana huwag mo namang abusuhin at saktan ako. kasi putangina ang sakit sakit makita yung post ni somi sa ig na naghahalikan kayo samantalang ako yung hinalikan mo bago mangyari yon. ang sakit hansol e, ang sakit sakit."
"booㅡ"
"feeling ko pinaglaruan ako. pakiramdam ko tuloy walang magseseryoso sakin kasi ganon ako kadaling maloko, ganon ako kadaling mapaglaruan, paggamitan. tas malalaman ko pa na kayo talaga kasi kinonfirm nyo yon, proud na proud pa si somi non na akala ko nanalo sa lotto. well sabagay, kahit sino naman kung ikaw yung boyfriend magiging proud. pero hindi nila alam na may nasaktan ka muna bago mangyari yun."
"alam ko naman na nagkamali ako, hindi ko dapat to nararamdaman kasi sino nga ba ako sa buhay mo? sino nga ako dyan sa puso mo? saan nga ba ako lulugar dyan sa puso mo? ano nga ba ako sayo? umasa ako na baka pwede tayo, the way you kissed me last time, akala ko pwede na, akala ayun na. yung lalaking tinitignan ko ng palihim ay magiging akin na, kaso hindi kasi pagkatapos non parang wala lang. parang wala lang sayo na nagbigay ka ng motibo tas hindi ka marunong sumalo."
"nahulog ako e, nahulog ako sa sayo. tangina saksi ang langit kung paano ko pinigilan yung nararamdaman ko. una palang hansol alam kong titibok to sayo, at sabi ko pa nga kahit ikasal ka na, mamahalin padin kita. alam mo bang sobrang saya ko nung malaman na hindi ka sinipot nung dapat magiging asawa mo? kasi akala ko sakin ang bagsak mo, nandyan ako sayo nung mga time na halos hindi mo na makita ang halaga mo, yung time na halos ayaw mo nang mabuhay kasi masakit pero hindi mo alam na kung nasasaktan ka, doble yung nararamdaman ko kasi mahal kita."
"akala ko tuloy tuloy na, wala nang hahadlang satin. akala ko malilihis na kita, pero hindi padin pala. tama ka nga, straight ka nga kagaya ng ruler pero tandaan mo na kahit ruler nagiging kurba nadin ngayon."
"binigyan mo ng pag-asa na mahahanap ko yung lalaking magmamahal sakin sa kung ano ako. sayo ko yun naramdaman e, sayo. yung mga tingin mo sakin, yung mag actions and gestures mo, yung pagsundo mo sakin araw araw, yung pagtawag mo ng pangalan ko, yung ako yung pinopost mo sa ig mo, lahat. hansol mundo kita, na sana ako din ang mundo mo pero alam kong malabo kasi hindi ka naman magkakagusto sa isang kagaya ko. diba?"
"kaya tama na please, bitawan mo na ko kasi hindi ko na kaya. mahal kita pero masakit e, alam ko ang babaw pero hindi mo alam kung gaano nawarak yung puso ko nang maramdaman na parang wala lang lahat sayo, na all this time wala lang pala ako sayo. yung halik mo na kabisado ko padin ngayon yung pakiramdam, tanga man kung iisipin pero ganon ako sayo. mahal kita e, pero tama na. tama na pagpapakita ng motibo na pwede, kasi in the end ako padin yung talo, ako padin yung maiiwan, ako padin yung kawawa."
"hindi na. ill be holding you back this time, i promise. you wont feel alone, ill be always be here with you. please huwag kang sumuko, you dont know how scared i am to lose you, you dont know how hard it is to keep you with me kasi ayokong magbago yung pakikitungo mo sakin. im so scared to lose you, because you made me possible."
"you are scared to lose me pero sa ginawa mo at sa ginagawa mo, you are losing me right now."
"kaya nga sinasabi ko na huwag kang sumuko, kasi hahawakan nadin kita pabalik. na sasaluhin na kita, hindi na mangyayari na masasaktan ka dahil sakin. kaya please boo, hold on, hold onto me for the second time, please."
pinunasan ni seungkwan ang luhang lumabas sa mata nya. his crying like ten minutes ago in the middle of his speech uh i mean confession. hindi nya maisip na ngayon sya mapapaamin, he's not ready for rejection, he's not ready for any reactions hansol might give. pero handa syang sabihin kung gaano kaimportante si hansol sakanya.
kumalas sa pagkakayakap si seungkwan nang maramdaman nyang lumuwag ang mga braso ni hansol sa bewang nya. he grabbed that opportunity to face the man he's been loving off since day one. a man he wished he had, a man he keeps on wishing on the wishing star.
"bago mo sabihin yan, konpormahin mo muna sa sarili mo kung ano nga ba talaga ako sayo. kasi once is enough, ayoko nang umasa pa sa mga actions mo na wala naman pala sayo. please lang din, aminin mo muna sa sarili mo kung sino ka, kung ano ba mangyayari, kasi mas malaking sakit yun kesa dito."
"i already confirmed it. kaya hindi ka na mag-aalala kung sino ka dito sa puso ko, at kung ano ka sa buhay ko. just please, hold still. tell me you're still holding me, because this time im ready to hold you back."
"then say those words. say those words kung gusto mo kong kumapit ulit sayo."
nagkatitigan silang dalawa. yung isa naghihintay ng sagot mula sa taong hindi sya sigurado sa mga sinasabi. yung isa na nahihirapang sabihin kung totoo na nga ba, o gusto nya lang talagang makasama ang isa.
the silence making seungkwan feel anxious, he knows na hindi naman talaga sya mahal ni hansol, kasi kung mahal nya sya, hindi aabot ng ganito katagal ang pagsagot nya. the silence is the proof that hansol doesn't feel the same way as seungkwan did. that silence is the evident that still, seungkwan is nothing to hansol's life. the silence that will proved that hansol cannot love him back.
tumulo ulit ang luha sa mata ni seungkwan nang wala syang natanggap na sagot mula kay hansol. alam naman nya na hindi talaga sasagot si hansol, but he still choose to ask or to regulate it to him. pero sa pinapakita ni hansol, mas lalo lang nawawalan ng pag-asa si seungkwan para sa kanilang dalawa.
"h-hindi mo masabi no? kasi hindi, kasi wala. pano mo mapapanindigan yung mga sinasabi mo kung hindi mo kayang aminin sa sarili mo kung sino ka at kung ano ako sayo. sapat na to para tuluyan kang bitawan, kasi kitang kita at damang dama ko kung ano nga ba ko sayo, kung ano na nga ba ang meron tayo."
"tama na, hansol. hayaan mo na ko, hayaan na natin to."
he wipe his tears again as he started to move backwards wanting to escape this scenario. huminga ng malalim si seungkwan and took a step back, but before he could step back, narinig nya na sumagot na si hansol.
"mahㅡ"
"vernon?! ohgosh my vernon babe!! why are youㅡoh seungkwan!"
and maybe, fate was too playful for them. bago pa masabi ni hansol ang sasabihin nya, biglanh sumulpot na parang kabute si somi sa gilid at agarang lumapit kay hansol.
seungkwan diverted his gaze to somi na naka-cling na agad ang braso kay vernon. hansol made an annoyed face as he saw how somi cling her bare arms over him.
ngumiti si seungkwan kay somi as if walang nangyari between hansol and him.
"hi, nice to meet you bestest wedding organizer. but sorry, i need to get back what's mine."
"sayong sayo sya. isasaksak mo pa sa baga mo."
"how rude you are. but thanks, we need to go."
"pwede mamaya na? im still talking to him."
"you've been with him for a lot of times now, im your girlfriend. ako dapat ang nasa tabi mo hindi isang fag na kagaya nya."
"then if im a fag, then who are you?"
somi rolled eyes from the sudden comeback, she didn't expect that seungkwan might be this nasty to her. well, who wouldn't be?
"im a queen. hansol's queen."
seungkwan let out a scary smirked.
"no dear. you are a snake who needs to go back from your habinant."
inirapan din ni seungkwan si somi bago tuluyang hilahin ni somi si hansol paalis sa kung nasaan sila kanina.
naiwan si seungkwan sa parking lot, mag-isa.
he let out a loud sighed after he realized what had just happened. tumahimik ang paligid na parang walang ibang tao kundi sya lang, parang madilim at malabo nang makita ang liwanag, parang kulungan na kahit kelan hindi ka makakatakas. walang maririnig na kahit anong ingay, bumabagay ang lugar sa kung ano ang nararamdaman, sa kung paano mawarak ang puso nya.
a tears escape from his eyes as hansol's voice echoed in his ears. it feels so devilish making the hell out of his heart aches so much, breaking it into a million pieces.
'ill be with you this time.'
"kingina nasan ka ngayon? sino kasama mo? diba dapat ako?"
'please hold still'
"gago ano ngayon yung ginagawa mo? letting me go. pano ko kakapit kung ikaw mismo ayaw mong kumapit?"
'im ready to hold you back'
"punyetang hold back. hold back hold back ka pang nalalaman pero isang hila lang ni somi nagpadala ka agad. oo, maghohold back ka, pero hindi sakin."
'i already confirmed it. hindi ka na mag-aalala kung ano ka at sino ka dito sa puso ko'
"nung tinanong kita kung ano nga ba ako sayo, at sinabi ko na sabihin mo yung mga salitang yun, pero hindi mo naman ginawa, hindi mo naman sinabi."
"tangina mo hansol."
"kwannie oppa?"
pinunasan ulit ni seungkwan ang mga luhang taksil at kanina pa umaagos sa pisngi nya. tumingin sya sa harapan nya kung saan nandon nakatayo si sofia habang tinitignan sya.
seungkwan smiled but it didn't reached his eyes, as he smiled another tears fall down on his cheeks making sofia to run towards him to hugged the older.
hindi naabot ni sofia ang balikat ni seungkwan, kaya niyakap nya lang ito sa bewang dahil hanggang don lang naman yung abot nya.
sofia hugged seungkwan as tight as hansol hugged him awhile ago, he come up to the thought that hansol and her are totally siblings. the way sofia hugged seungkwan is as same as hansol hugged him from the back.
the only difference is, sofia is giving him comfort, while hansol was giving him the reason why his heart is breaking into tiny pieces.
walang nagawa si seungkwan but to let it out loud, he was so done crying in silence. mas masakit kapag umiiyak ng tahimik, kaya naman this time, he let out. he let the world knows how his breaking inside, how hansol's words can make him this way, how hansol gestures and motives can make him feel hellish.
now, the world can see how seungkwan loves hansol even if he hurted him, more than once.
**********
Hansolito 💜
active now
hansolito 💜: sofia told me what happened
hansolito 💜: inaway pa ko ni sofia at sinigawan
hansolito 💜: boo
hansolito 💜: im sorry
hansolito 💜: im really really sorry
hansolito 💜: please let's talk.
hansolito 💜: you need to hear this out, please let me see you again
hansolito 💜: this time i promise
hansolito 💜: boo please 🙏
seen.
boo 💜 is typing....
boo 💜 is typing.....
boo 💜 is typing.....
hansolito 💜: please boo :(
seen.
boo 💜 is typing....
boo 💜 is typing....
boo seungkwan logged out
hansolito 💜: please. i love you.