Hi! In case you missed the announcement, Good night, Enemy ( part 1 ) will be published under Psicom <3 It will be first available on December 8 at Psicom's Event and will soon be available on bookstores nationwide and as well as online stores. Wala po ako sa event hehe.
For more details, please visit my latest update on Good night, Enemy here at Wattpad.
"Sumisikip! Hoy sandali! Elemento okay lang ba 'to?!" Reika panicked as I tried to check her blood pressure. I kept assuring her that it's okay but I could see the look of worry in her eyes. Kawawang demonya.
She then sighed in relief, probably feeling the cuff loosen its hold.
"Your blood pressure is normal but we both know nothing about you is really normal," I said as I took off my stethoscope and jotted down her results.
"What else is new?" She jokingly shrugged as she caressed her arm.
"You sure okay lang na mag-practice ako kahit isang mata lang ang gamit?" I asked for the nth time.
"Kahit nakapikit ka pa!" taas-noo niyang giit. "Pero siyempre hindi mo 'yon gagawin diba?" pabulong niyang dagdag kaya napailing-iling na lamang ako.
"Are you ready?" I asked as I picked up my brand new syringe. Isa sa limampung binili ko. Mabuti nang handa.
"I was born ready." She grinned pero biglang napa sign of the cross.
"Oh come on." I rolled my eyes.
"What?" She asked defensively.
Bumuntong-hininga na lamang ako hinila ang braso niya.
"Sino ang matapang?" I asked.
"Reika De Juan!" she yelled.
"Sino ang pinaka-cute na myembro ng kulto?" I asked.
"Ampota naman Silver, dapat compliment lang!" She frowned. No matter how many times she'll act like a rebellious badass, Reika De Juan will always be a cutie patootie in my eyes. Cutie patootie na napasama sa kulto.
I took a deep breath and grabbed ahold of her arm. "Relax ka lang, Intradermal ang pinakamadali. Hindi ka mahihirapan."
"Talaga?" Reika asked.
"I'm not talking to you, I'm talking to myself," giit ko at sa puntong iyon ay parang maiiyak na si Reika sa takot.
Hindi ko na lamang siya pinansin. Nilinisan ko ang area saka tinurukan siya. Reika closed her eyes shut and took it like a champ. Good thing she closed her eyes dahil sigurado akong matatakot siya kapag nakita niyang nanginginig ang mga kamay ko sa takot. It was my first time to inject a living person after all. I have never even tried it to myself, sa mga prutas lang.
Reika gasped by the time I was finally done.
"Oh diba? hindi masyadong mahirap?" bulalas ko.
"Kumirot pa rin." She frowned.
"Still talking to myself," I corrected her.
I couldn't help but grin and let out a triumphant sigh. "Wow, I did that with one eye open."
"At proud kang sinaktan mo ako?!" She yelled.
"Edi turukan mo rin ako para patas," I suggested at agad naman siyang ngumisi na parang demonyo.
"But you'll gonna have to do it some other time because I'm running late already," bawi ko agad sabay sulyap sa relo ko dahilan para agad siyang mapangiwi. "Hindi ka ba papasok?" tanong ko pa.
"Absent ako, injectionan ako ngayon eh," proud niyang sambit. Ginawa pa akong palusot.
Paglabas ko ng bahay, napabuntong-hininga na lamang ako sa inis nang makita ko ang sasakyan ni Jethro. Hinding-hindi ako magkakamali dahil pareho sila ng sasakyan ng paborito kong character sa Supernatural na si Dean Winchester. Kulay lang talaga ang kaibahan sa mga sasakyan nila.
Napahawak na lamang ako nang mahigpit sa strap ng backpack ko at lumapit sa kanya. Sakto namang lumabas siya mula sa driver's seat.
"I thought we talked about this already?"
"Let me do this until your eye heals," aniya.
Napabuntong-hininga na lamang ako at napatingala sa maulap na kalangitan. Nakakapagod nang makipagtalo kaya bahala na.
I sighed in defeat. "Okay, until it heals."
Muli, para lang din akong nagco-commute habang sakay ng kotse niya. Wala pa ring kibuan at sobrang okay lang ako doon. Mas awkward kasi kung mag-uusap pa kami.
Nang malapit na sa University, sinabihan ko na siyang bababa na ako.
"But there's still a block away from the gates?" he asked.
"You're the temporary captain of Rosepike's Basketball Team while I study at Filimon Heights, your school's greatest rival. Do the math and it won't end up good especially for you," paalala ko.
"That's nonsense," he said.
"Warren was attacked last year on your turf. I don't care about the rivalry but I don't want anyone to get hurt either," giit ko kaya sa huli ay hininto na niya ang sasakyan.
Paglabas ko, saktong nakasalubong ko si Colette na naglalakad kaya agad akong sumabay sa kanya.
"Wow, that's a nice vintage car," aniya. Napansin pala niya ang sasakyang pinanggalingan ko.
"Hoping the driver won't crash again," sabi ko na lamang.
"You have that homework ready?" she asked.
"We have homework?" My heart fucking dropped.
"Kopya ka lang sa akin." She chuckled. Hay, ito talaga number 2 ko eh.
Saktong pagtunog ng school bell ay bigla akong nakatanggap ng text mula kay Jethro.
Jethro:
Outside the gate
Don't worry, I parked in the dark
Napangiwi ako. Hindi magandang kombinasyon si Jethro at ang kadiliman. Mapagkakamalan siyang naglalakad na bangkay. Shit. I'm starting to sound like how Reika is to me. Sana naman hindi talaga nakakatakot ang hitsura ko kapag nasa dilim o kapag nauusukan.
Magtitipa na sana ako ng reply nang bigla akong makatanggap ng message mula kay Joanna, ang nakababatang kapatid ni Cohen.
Habang naglalakad patungo sa sasakyan niya, lumabas pa ang siraulo at pinagbuksan pa ako ng pinto. Pagsasabihan ko sana siya dahil baka may makakilala sa kanya pero mabuti na lang at nakasuot siya ng baseball cap.
Pagpasok niya sa loob ng sasakyan, doon ko lang napansin na nakasuot pala siya ng eyeglasses. Wala na, naging principal na si Gori.
As he started driving, naalala ko si Joanna.
"Nga pala, sa bahay ako ng mga Cohen," sabi ko.
"Lorenzo Cohen?" He looked surprised, even uttered the slutty devil's full name.
"I'm Joanna's tutor, I have to check on her progress," I explained.
Tumango-tango naman siya. "She's a good kid."
Joe is a great girl, minalas lang talaga siya at siya ang sumasalo sa kagaguhan ng kapatid niya.
Nang dumating sa bahay ng mga Cohen, nagtaka ako nang lumabas din si Jethro mula sa sasakyan.
"Lorenzo and Joe's parents are my Godparents, I want to say Hi," sabi ni Jethro kahit wala naman akong tinatanong.
Sabay kaming pumasok sa bahay ng mga Cohen. Nagulat pa ang mag-asawa nang makitang magkasama kami. Syempre hindi nakaligtas ang eyepatch ko kaya napaamin bigla si Jethro na aksidente niya akong nasiko.
Habang pinapaliwanag niya ang lahat sa mga Cohen, umakyat na ako papunta sa kwarto ni Joe at doon ay naabutan ko siyang umiiyak.
"Hey, what's wrong?" I couldn't help but worry.
Agad akong niyakap ni Joe at umiyak siya ng umiyak habang naglalabas ng sama ng loob. In a way, I could relate to Joe having a troublemaker of a brother and having to pick up his mess.
Habang inaalo ko si Joe, bigla akong nakatanggap ng message mula kay Reika.
Reika:
Hoy, asan ka na?
Gutom na ako!!!
"Reika?" Joe asked while wiping her tears.
Tumango ako. "Gutom na ang bruha."
"Hala ate, umuwi ka na. Mamaya awayin ka niyan," aniya.
"She looks harmful but she's really harmless. You should hang out with us," giit ko.
"Ayoko!" She frowned. "Mahilig mambugaw si Ate Reika! Walang awat!"
Hindi ko napigilang matawa. Mukhang hindi lang pala ako ang laging biktima ni Reika De Juan.
Nang magpaalam, halos ayaw pa kaming paalisin ng mag-asawang Cohen pero nang sabihin kong kailangan kong sabayan si Reika maghapunan, naintindihan naman nila agad at hindi na sila nagtanong pa. They even said something about Reika being lucky to have me. Kalokohan. It's the other way around. Besides, Reika has Magno straight from the very beginning.
Malapit nang alas-nuebe nang makarating kami sa bahay. Gutom na gutom ako at sigurado akong ganoon din si Jethro kaya inimbitahan ko na itong sumabay sa hapunan.
Pagpasok namin, naabutan namin sina Reika, Sawyer, Haji, at Magno na nakakalat sa sala. Nagpalakpakan ito nang makita kami. Hindi pa pala sila naghapunan dahil hinintay pa nila kaming dumating.
"Andito na naman kayo." I glared at the guys.
"Shhh, recruit ko 'yan para sa'yo," bulong ni Reika kaya sa kaloob-looban ko ay napangisi ako. Oo nga pala.
| End of 23 - Thank you |
Note: Short update lang muna huhu mejj busy sa workloads kaya di makapag-daily update.