Dumaan yong birthday ko na hindi manlang niya ako binabati kasi warlalu kami, nagtampo lang naman ako baka sakaling i-surprise niya ako sa birthday ko pero wala. Naisip ko tuloy kung mahal padin ba niya ako. Nagbago na siya.
After class I decided to talk to him but I figured out na in-unfriend niya ako :( Nasa bahay ako ngayon ng kaklase ko si annie.
ANNIE: Bat ka naiiyak?
ME: Si mike in-unfriend ako.
ANNIE: Edi ichat mo.
ME: Baka di lang ako pansinin neto ehh.
ANNIE: Atleast tinry mo, nakita mo naba yong itsura mo sa salamin miki? Hindi na ikaw yong masiglang makulet na kaklase ko.
Humarap ako sa salamin. Oo nga hindi na ako yong miki dati, yong kahit walang rason mapapangiti. Chinat ko na si mike.
ME: Babe asan ka?
MIKE: Pake mo?
ME: Babe naman ehh sorry na.
MIKE: Ge .
ME: Asan ka nga?
MIKE: Nasa binondo ako.
ME: Puntahan kita sa teascope alam kong andyan ka.
MIKE: Hindi kaba nakakaintindi? Nasa binondo ako bat ba ang kulet mo uhh.
Tuluyan ng tumulo yong luha ko :( Grabe ang sakit. Pero gusto ko na talaga siyang makausap sa personal ayokong tumagal na ganito kami sa isat isa.
Pagdating ko sa teascope andon siya. Sabi niya nasa binondo siya uhh? Aray ang sakit. Nakakahiya kay annie nagpasama pa ako sakanya para di naman akong magmukhang tanga pag nasa binondo talaga siya pero mas nagmukha pala akong tanga kase lumabas sila ng mga tropa niya na hindi niya ako pinapansin. Swerte ko padin tinignan niya ako. Nandon lang kami sa isang tabi naghihintay na puntahan niya pero pumunta siya sa ibang computer shop. Sinundan namin siya kahit 9pm na ng gabi yon, kahit na maligaw kame don, kahit na ang dilim dilim sa lugar na yon sinundan namin siya.
ME: Tawagin mo nga si mike.
ENZO: Ayaw daw ehh.
ME: Saglit lang naman ehh. Van tawagin mo nga si mike!
VAN: Pasok ka daw don.
ME: Babe sorry na kung ano man nagawa ko.
MIKE: Umuwi kana wala na tayong dapat pag-usapan paulet-ulet nalang naman ehh.
ME: Ano na naman ba yon?
MIKE: Ang landi mo ehh.
ME: Landi porket nakikipagchat lang sa iba?
MIKE: Umalis na kana dito! Umuwi kana!
ME: Babe ayokong umuwi ng di tayo okay.
MIKE: Wala akong pake! Umuwi kana anong oras na!
Pinagtatabuyan na niya ako sa computer shop na yon. Umiiyak na ako. Sa harap ng mga kaibigan niya ginaganon niya ako. Ang sakit. Pero kinaya ko. Si annie na nagsabi na umuwi na nga kami kasi nagmumukhang tanga lang ako. Thanks annie chine-cheer-up mo padin ako :( Wooooooh! Napadaan kami sa teascope nandon yong kotse kung saan ang lakas ng trip namin dati ni mike. Saksi si annie non.
*Flashback*
ME: Kunwari doorbell dede mo tapos pag pinindot ko magfo-form ka ng yayakapin ako.
MIKE: Siraulo talaga tong kaibigan mo annie. :)
ANNIE: Sinabi mo pa! Hahaha!
ME: Game babe! *dingdong*
MIKE: *nakaform na* \_(^_^)_/
ME: *niyakap ko ng mahigpit* Akin ka lang babe akin akin akin!
Ilang beses namin ginawa yon. Tawa kami ng tawa pati si annie pati mga tropa niyang nakakakita.
TROPA: Iba kana talaga mike! Woooooh idol! Hahahahahaha! :))
*end of flashback*
Ang saya ng gabing yon ibang iba sa gabi ngayon. Yong tawa noon luha ngayon. Ang sakit. Pero hindi ako susuko kasi mahal ko si mike, mahal ko siya kahit on & off na relasyon namin :( :)