Με κοιταει στα ματια, δεν καταλαβαινω τι θελει. Δεν προλαβα ομως και να μαθω...
Ακουμε εναν δυνατο θορυβο και βλεπω την πορτα του αυτοκινητου πλεον κλειστη
"Αντε να ουμε μου αφηνετε και τις πουρτες ανοιχτες πηγαν να πεσουν τα πραματα αχαΐρευτα μονο την καλουπεραση εχετε στο μυαλου σας. Στο καταμεσημερο, νταλα ο ηλιο βαραει κατακούτελα μεσα στου δρομου βρηκατι να χαμουρευτειτε κουλοπαιδα."
Γελαω ενω εκεινος φαινεται εκνευρισμενος που ο γερακος χτυπησα την πορτα του αμαξιου του. Του ριχνω μια γρηγορη ματια και βγαινω απο το αμαξι
Γαμωτο που ειμαι εχω χαθει και περπαταω στους δρομους εδω και τουλαχιστον 20 λεπτα το κινητό μου εχει κλείσει απο μπαταρια και ολα ειναι υπέροχα...
Λοιπον ναι ακομα εδω στου κρυους δρομους του Σικαγου, τα ποδια μου παγωμενα, η μυτη μου να τρεχει τα χειλη μου ξερα
🎶ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΞΕΡΑ ΚΑΙ ΔΙΨΑΣΜΕΝΑ🎶
Αχ Μητροπάνος αξια
Τελος παντων οχι δεν ειναι τοσο χαλια απλα δεν εχω ιδεα που βρισκομαι
Εχει ενα μπαρ εδω που ειμαι αλλα φοβαμαι λιγο και να μπω, πολυ βολικο για να εχει αίσιο τελος
Μπαινω μεσα (κανενας δεν θα το περιμενε) και προσπαθω να φτασω στην μπαρα μηπως καποιος ανθρωπος του καλου θεουλη μου δωσει το τηλεφωνο του για να παρω καποιον να με γυρισει σπιτι
Δεν ετρωγα την γλωσσα μου η γρουσουζα δεν τα καταφερνω να φτασω, αφου καποιος με τραβαει το καλυτερο ειναι οτι δεν ξερω που με παει
Φτανουμε στις τουαλετες και... *γουρλωνει τα ματια της*
"Εμ τι κανετε" Ρωταω
"Ολα καλα εσυ, τι θα ελεγες να γνωριστουμε" Λενε
"Εμ βασικα εγω πρεπει να πηγαινω γιατι πρεπει να παρω ενα τηλεφων" Λεω
"Εχουμε και εμεις τηλεφωνα γλυκα" Λεει ενα απο αυτους.
"Δεν πειραζει θα παρω απο καποιον αλλο μην σας χρεώνω" Ειπα και πηγα να φυγω αλλα εβαλε το χερι του μπροστα στην πορτα
"Που νομιζεις οτι πας" Ειπε
"Εμ να παρω εκεινο το τηλεφωνο που λεγαμε" Ειπα με τρεμαμενη φωνη αλλα δεν φανηκε να του αρεσε αυτη η απαντηση και αρχισε να με πλησιαζει. Εγω φυσικα εκανα βηματα προς τα πισω αλλα μαντεψτε
Α. Ενα σπαθι με ολη την δυναμη των μονόκερων εμφανιστηκεεμφανιστηκε και σωθηκα με αυτο
Β. Μπηκε μεσα ο πριγκιπας με το ασπρο άλογο και με εσωσε
Γ. Βρηκα τοιχο
Μετα το μικρο αυτο και αυτονόητο θα ελεγα quiz συνεχιζουμε...
Εκανα βηματα προς τα πισω αλλα η πλατη μου ακουμπησε σε κατι σκληρο, και πρεπει να ειναι τοιχος ομως εσενα πισω πισω σε βλεπω και ξερω ΠΟΛΥ καλα τι σκέφτηκες
"Ουπς μαλλον τωρα δεν μπορεις να πας πουθενα" Λεει με ενα ειρωνικο χαμογελο
"Ν-ναι" Λεω και ξεροκαταπίνω *πνιγεται με το σαλιο της και πεθαινει, η ιστορια τελειωνει και την επομενη μερα η συγγραφεας βρισκεται δολοφονημένη απο τις θαυμαστριες (που φυσικα ειναι πολλες #not)* οχι εζησα και...
"Οο φαίνεται οτι καποιος φοβαται" Λεει με ενα ειρωνικο χαμόγελο καμια σχεση με του Άρη ομως, τι λεω γιατι τον σκεφτομαι τωρα αυτον βεβαια αν δεν ειχα φυγει ομως απο το αμαξι του ολα θα ηταν καλα τωρα. Αυτος φταιει που δεν με σταμάτησε
"Δεν φοβαμαι απλα εισαι μεθυσμένος και ειμαι παγιδευμενη σε ενα τοιχο και εσενα να μην με αφήνεις να φυγω" Λεω με οσο θαρρος μου εχει απομείνει
"Το φυτο βγαζει και γλωσσα" Λεει και αν δεν καταλαβατε ακομα ειναι οι παρεα του Αρη και ενας απο αυτους με εχει κολλησει στο τοιχο
"Λοιπον φυτο πως σε λενε" Ειπε αφου ειδε πως δεν απαντουσα. Συγνώμη κιολας ρε φιλε κοντεβεις να ανεβεις πανω μου και δεν ξερεις ουτε πως με λενε
"Ν-Νεφ..."
"Εεεε μαλακες τι κανετε ολοι εδω και δεν με φωναξατε" Ακουω μια γνωστη φωνη η οποια πλησιαζει
"Ρε εχω μια που με περιμενει διπλα καλα ε τουμπανο, εσεις ομως τι καν..." Δεν προλαβε να ολοκληρώσει την προταση του αφου με το που με ειδε γουρλωσε τα ματια του και φυσικα το ιδιο εκανα και εγω
"Γιατι αυτη ειναι κολλημεμη στον τοιχο" Ρωταει τους υπολοιπους δειχνοντας εμενα
"Ξερεις ρε μαλακα οπως ολες" Λεει ενας
"Αυτη δεν ειναι τετοια οποτε φυγετε και αφηστε να την κανονισω εγω" Ειπε ο Αρης και η αληθεια ειναι οτι φοβαμαι λιγο
"Τι μας λες ρε και να την αφησουμε ολη για εσενα; Μπορεις να συμμετέχεις αν θες αλλα δεν την παιρνεις ολη για τον εαυτο σου" Λεει και μου χαιδευει το μαγουλο και ιου, φυσικα δεν κανω κατι την θελω την ζωη μου. Ναι και καπως ετσι αρχισαν ολοι να φωναζουν ο ενας στο άλλον, ετσι εγω βρηκα την ευκαιρία να ξεφυγω και ετρεξα εξω απο το μπαρ
Περπατουσα οσο πιο γρηγορα μπορουσα δεν ειχα δυναμη να τρεξω μετα απο τοσο περπατημα.
Ξαφνικα νιωθω οτι τα ποδια που δεν ακουμπανε την γη, ουρλιαζω αλλα καποιος μου κλεινει το στομα. Ωχ καπου την ξερω εγω αυτη την πλατη, μα τι μου θυμίζει. Αα βρήκα του βλακα ειναι... Ωχ τωρα εγω πρεπει να ανακουφιστω που ειναι αυτος η να τον χτυπησω και να τρεξω, απο οσο θυμαμαι ειπε κατι για κανονισμα (δεν ξερω αν υπαρχει αυτη η λεξη αλλα αν δεν υπαρχει καιρος να την ανακαλυψουν θα χρησιμευσει σε πολλους ανθρωπους)
"Ασε με κατω" Του λεω και ακουστηκε σαν να τον παρακαλαω και οχι σαν να το απαιτω, γαμωτο γιατι γινεται συνεχεια αυτο.
"Φυτο μην φοβασαι δεν θελω να σε βιασω"
"Πειστικοτατος εισαι βρε, ανακουφίστηκα τωρα"
"Οο φυτο πιστεψε με οταν θα το κανουμε θα το θελεις και εσυ και μαλιστα πολυ"
"Ιου ρε βρωμιαρη ολα αυτα ειναι μεσα στην φαντασια σου" Λεω με αηδία
"Καλά φυτο θα το δουμε αυτο" Λεει και δεν απανταω
"Επιλεον δεν θα σε αφησω να ξαναφυγεις και να ξερεις οτι θα επρεπε να σε τιμωρήσω κανονικα, αλλα αυτα θα τα πουμε μετα"
"Γιατι να με τιμωρήσεις;" Τι ειμαι ρε να με βαλεις στην γωνια να κοιταω τον τοιχο
"Γιατι παρακουσες τους κανονες μου" Εγω δεν λεω τιποτα απλα στριφογυρίζω τα ματια μου
Φυσικα δεν ξαναπαραπονεθηκα να με αφησει κατω, τι χαζη ειμαι εκεινος κουβαλαει τοσο βάρος και εγω δεν χρειάζεται να περπαταω οποτε ολα τελεια
Μετα απο αρκετη ωρα φτάνουμε στο αμαξι του με τοποθετει προσεκτικα στην θεση του συνοδηγου και αφου μπει και αυτός μεσα ξεκιναει να οδηγαει.
"Γιατί ησουν στο μπαρ;" Με ρωταει μετα απο λιγο
"Και μην μου πεις ψεματα, θα το καταλαβω και εσυ θα εισαι που δεν θα περασεις καλα" Κανει μια παυση και συνέχιζει " Η βασικα μπορει να σου αρεσει δεν ξερω" Περιεργος ολο το μυαλο του εκει
"Απλα το κινητό μου δεν ειχε μπαταρια και ηθελα να παρω ενα τηλεφωνο για να με γυρισει καποιος σπιτι γιατι ειχα χαθει" Το 'ειχα χαθει' το ειπα πιο χαμηλοφωνα για να μην το ακουσει
"Γιατι τι;" Με ρωτησε αν και ειμαι σιγουρη πως ακουσε τι ειπα απλα θελει να με κανει να νιωσω ασχημα που βγηκα απο το αμαξι χωρις την αδεια του
"Γιατι χαθηκα" Λεω λιγο πιο δυνατα ομως στην πραγματικοτητα δεν θελω να το ακουσει οποτε καταληγει να ακουγετε σαν ψυθιρος
"Ελα τωρα φυτο δεν σε ακουω" Ειπε και αυτο το ειρωνικο χαμογελω δεν ξεκολλαει απο το πρόσωπο του
"Γιατι χαθηκα" Του φωναζω σταυρωνω τα χερια μου κατω απο το στηθος μου και κοιταω εξω απο το παραθυρο
"Φυτο το να σταυρωσεις τα χερια σου ακομα και με την φαρδιά μπλουζα που φορας δεν ειναι καλη επιλογη"
"Μα γιατ... Ιιι ανωμαλε" Φωναζω και οπως καταλαβατε κοιτουσε το στηθος μου ο ανεπρόκοπος
Την υπόλοιπη ωρα δεν μιλουσε κανενας απο τους δυο μας. Παρατηρουσα την διαδρομη εξω απο το παραθυρο αλλα η αληθεια ειναι οτι δεν θυμαμαι να εχω ξανά διασχίσει αυτο τον δρομο. Ημουν ετοιμη να τον ρωτησω που παμε αλλα εκεινη την στιγμη το αυτοκίνητο σταματησε οποτε υπέθεσα οτι φτασαμε. Κατεβαινουμε απο το αμαξι σηκωνω το βλεμα μου και...
~•~•~•~•~
Heyy ελπιζω να σας αρεσε και τα λεμε στο επομενοο
ΒΥΕΕΕ