့
ဘံုခြၽန္းက သူ႔သခင္ရဲ႕ အေမးေၾကာင့္ ေမ့ေစးကို လက္ေခ်ာင္းတို႔နဲ႔ ပြတ္ကာ နက္နဲစြာ စဥ္းစားၿပီး ျပန္ေျဖတယ္။
" အြန္း.. သခင္ကို မလိမ္ဘဲ ေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာမသိဘူး ..ရိုးရိုးသားသား ေျပာရရင္ အဲ့ဒီ ေမွာ္သားေကာင္ရဲ႕ သြင္ျပင္က လူပံုစံအတိုင္း ရွိေနမလား ဘယ္လိုရွိေနမလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ သိမွာမဟုတ္ဘူး "
ဟြမ္မင္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေလးမွာ စိတ္ထိခိုက္သြားရွာေလၿပီ။
ငိုးမ စာေရးဆရာ ...အဓိကဇာတ္လိုက္ရဲ႕ ေဘးမွာ စြမ္းအားႀကီးတဲ့ ေမွာ္သားေကာင္က အတူရွိေနတဲ့အျပင္ အဲ့ဒီေမွာ္သားေကာင္က ေယာက်ာ္ေလးလား မိန္းခေလးလား ဆိုတာေတာင္ တစ္ႀကိမ္ေလာက္ေတာင္ မေရးသားေပးခဲ့ဘူး နင္ဘာသံုးစားလို႔ရလို႔လဲ ေသာက္ခ်ီးထုပ္ႀကီးရဲ႕!!! ....
တကယ္ဆို သူမေသခင္ကတည္းက စာေရးဆရာက ဒီကာရိုက္တာအတြဲေတြကို ေျပာျပထားခဲ့သင့္တယ္မဟုတ္ဘူးလား !
အခုေတာ့... ေတာက္! ဖာခ့္ပဲကြာ!!!!
ဒါေပမယ့္ သူဒီကမၻာပို႔ခံရသည့္တိုင္ ကံေကာင္းေနပါေသးတယ္။သူနဲ႔အတူ တန္ဖိုးရွိလွတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္အျပင္ သစၥာရွိအေစခံေလးကလည္း သူ႔အနားမွာ ရွိေနေပးတယ္။ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ ေမွာ္သားေကာင္ကိုလည္း ရလာနိုင္တာပဲေလ။
" ဟြန္႔ ဟြန္႔.. ငါလည္း တစ္ေကာင္လိုခ်င္တယ္ "
ဟြမ္မင္ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ သူဘယ္လိုလုပ္မွ ေမွာ္သားေကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ခ်စ္ေမတၲာေတြကို ရမည္နည္း။ အခုေတာ့ သူမွာ က်ိတ္ၿပီး ငိုယိုကာ စိတ္ကူးယဥ္ရံုပဲ တတ္နိုင္ေသးတယ္။
" သခင္ေလးကို အားထားရတဲ့ ေမွာ္သားေကာင္ ္တစ္ေကာင္ေကာင္က လိုခ်င္မွာပါ "
ဘံုခြၽန္းက အေလးအနက္ေတြးေခၚကာ ေျပာလိုက္တယ္။
ဟြမ္မင္ကေတာ့ သူ႔အေစခံေလးရဲ႕ ေျပာစကားေၾကာင့္ မ်က္ျဖဴလန္ျပလိုက္ၿပီး ေထ့ေငါ့ေျပာလိုက္တယ္။
" က်စ္.. အခုလို အားေပးစကားေျပာေပးလို႔ ေက်းဇူးပါပဲကြယ္ "
ဘံုခြၽန္းကေတာ့ သူ႔သခင္ကို အနည္းငယ္ကူညီကာ အားေပးစကားေျပာလိုက္သည့္အတြက္ေရာ သူ႔သခင္က သေဘာက်တဲ့အတြက္ပါ ရႊင္ပ်စြာနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
" ရပါတယ္ သခင္ေလး.. "
ဟြမ္မင္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့...
ဒီလူက တကယ္ကို အေရထူတာပဲ ငါက ေထ့ေငါ့ေျပာတာေတာင္ ဒီေခြးေပါက္ေလးက ရိုးရိုးသားသားနဲ႔ ငါ့အတြက္ စဥ္စားေပးတာေတာ့ ေက်းဇူးတင္စရာပဲ .....
ရုတ္တရက္ သူတို႔ထုတ္ပိုးလာခဲ့တဲ့ ေ၀ာင္ထုပ္ႀကီးဟာ လႈပ္ရွားလာၿပီး အထဲမွာ ဟြမ္ဂြၽန္းက နိုင္းေနခဲ့တယ္။ ဟြမ္ဂြၽန္းကို ခ်ီထုတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ကေလးငယ္က စိတ္ရႈပ္ေနဟန္ျဖင့္ မ်က္လံုးတို႔ပြင့္လာတယ္။
အာ...., ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေသးေသးေလး တစ္ေယာက္နိုးလာၿပီပဲ ...
ဟြမ္မင္က ကေလးကို ၿပံဳးျပလိုက္ၿပီး ေပါင္မုန္႔လံုးေလး စိတ္မရႈပ္ေအာင္ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ဂရုစိုက္ေနရွာတယ္။
ထိုအခ်ိန္ မေမ်ွာ္လင့္ဘဲ ဘံုခြၽန္းက စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ေအာ္ေျပာလာတယ္။
" သခင္ေလး .. ေတာအုပ္ႀကီးဆီ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္နိုင္ခဲ့ၿပီး ေရး.... "
ဘံုခြၽန္းမွာ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္း၍ ဟြမ္မင္ကိုပင္ စက္ဝိုင္းသ႑ာန္ လည္ပတ္ကာ ခုန္ေပါက္ေနေတာ့တယ္။
ဘံုခြၽန္း၍ အျပဳအမူေတြကို ျမင္ရတဲ့ ဟြမ္မင္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕နဖူးကို ရိုက္ကာ ေခါင္းကို အသာအယာခါလိုက္ရင္း ...
ေရး... တကယ့္ကို သစၥာရွိၿပီး အနံ႔ခံေကာင္းတဲ့ ေခြးေပါက္ေလးပဲ ......
သူတို႔ေတြဟာ ခပ္စိမ္းစိမ္းေနရာေဒသတစ္ခုမွ မတ္တပ္ရပ္ေနခဲ့ၾကၿပီး ကုန္းေျမ ဧကေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုကို ခမ္းနားလွတဲ့ ေတာႀကီးက ဖံုးအုပ္ထားတယ္။ ၾကည့္ရတာ နတ္သမီးပံုျပင္ေတြထဲက ေနရာနဲ႔ တူတယ္။ အခုက ညအခ်ိန္ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ ဒီေမွာ္ဆန္တဲ့ ေနရာက အလြန္တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ေျမႀကီးေတြေပၚမွာ သစ္ပင္ေတြက တည့္တည့္မတ္မတ္ ေပါက္ေရာက္ေနၾကၿပီး ညအခ်ိန္မွာ သက္ရွိသတၲဝါေတ ြျမင္သာနိုင္ေအာင္ လနွစ္စင္းကလဲ လံုေလာက္တဲ့ အလင္းေရာင္ကို ေပးစြမ္းထားတယ္။ ေသးငယ္တဲ့ သက္ရွိေလးေတြလည္း ရွိၾကကာ ပန္းပင္ေလးေတြကလည္း တစ္ပင္နဲ႔တစ္ပင္ မွင္စာေလးေတြ ကေနသလို ယိမ္းႏြဲ႕ေနၾကေလတယ္။
ဒါက ၂၁ရာစုကလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အံၾသလြန္း၍ ၾကက္ေသေသသြားေစတယ္။
ေသာက္ရမ္းမိုက္တာပဲ ...
ဟြမ္မင္နဲ႔ ဘံုခြၽန္းဟာ ေတာအာပ္ရဲ႕ အဝင္ဝမွာ ရပ္ေနၾကၿပီး လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္မွာ ျပထားတဲ့ ဦးတည္ဘက္လမ္းေတြကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ရပ္ေနတဲ့ အေရွတည့္တည့္ ဝင္ေပါက္လမ္းရဲ႕ ေဘးမွာ သစ္ပင္တစ္ပင္ရွိေနၿပီး ေတာလမ္းက လူသြားလမ္းေတြနဲ႔ ကြဲျပားစြာ ဖုန္ေတြ အညစ္အေက်းေတြနဲ႔ ရွိေနတယ္။
ဟြမ္ဂြၽန္းေလး နိုးလာေတာ့ ဟြမ္မင္က အသာအယာၾကည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ ကေလးငယ္က အရမ္းပင္ပန္းေနတဲ့ ပံုေပါက္တာေၾကာင့္ ေျမာက္အရပ္ကို ညႊန္ျပကာ ခ်င္းဟိုင္နိုင္ငံ လို႔ ေရးထားတဲ့ ေနရာကို ေ႐ြးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
သူတို႔ဟာ လမ္းကို အပန္းေျဖ အေပ်ာ္ခရီးသြားေနၾကသလို ေအးေအးေဆးေဆး ေလ်ွာက္လာေနၾကၿပီး သူတို႔ကို သစ္ပင္ပင္စည္တစ္ခုကေန ေသးငယ္တဲ့ သတၲဝါေလး တစ္ေကာင္က စိုက္ၾကည့္ေနတာကိုေတာ့ မသိလိုက္ၾကဘူး။ ေနာက္ေတာ့ အဲ့ဒီ အေကာင္ေသးေသးေလးက သခင္နဲ႔ အေစခံတို႔ နွစ္ေယာက္နားက သုတ္သုတ္ပ်ာပ်ာနဲ႔ ေျပးထြက္သြားၿပီး ခ်ံဳႏြယ္ေတြ ထူထပ္စြာေပါက္ေနတဲ့ၾကားထဲ ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလတယ္။
____________________
ဟြမ္မင္နဲ႔ ဘုံးခြၽန္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ လမ္းေလ်ွာက္လာၿပီးတဲ့အခါ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ ေခ်ာင္က်တဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာ ကန္႔လန္႔ျဖစ္ေနတဲ့ ဂူတစ္လံုးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဘံုခြၽန္းကို ဂူထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ဘာအႏၲာရာယ္မွ မရွိတာကို ေသခ်ာမွ ဒီေနရာကို အနည္းငယ္ သန္႔ရွင္းၿပီး ယာယီစခန္းခ်ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ဘံုခြၽန္းက အိပ္ယာနဲ႔ မီးပံုကို ျပင္ဆင္ေနတဲ့ အခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ ဟြမ္မင္ကေတာ့ ပန္းအခ်ိဳ႕ကို ေဘဘီဂြၽန္းနဲ႔ အတူ သြားေရာက္ ခူးေနတယ္။ ဒီပန္းေတြက ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ဂူထဲမွာ အလင္းေရာင္ အနည္းငယ္ကို ေပးစြမ္းနိုင္မယ္။ အယ္... မီးရိႈ႕လိုက္မယ္ဆိုရင္ေပါ့ေလ။
ပန္းေတြကို ခူၿပီးေတာ့ ဟြမ္မင္နဲ႔ သူ႔ကေလးတို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကၿပီး ဘံုခြၽန္း အစီအစဥ္ခ်ထားေပးတဲ့ ေနရာမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ ယူလာတဲ့ အသားငါးေတြကို မီးေလးနဲ႔ ကင္လိုက္တယ္။ နတ္ဘုရားေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမွာက သူတို႔ဟာ အမဲလိုက္ဖို႔ မျဖစ္နိုင္တဲ့အတြက္ ခရီးသြားဖို႔ အစားအစာေတြ အလံုအေလာက္ ယူလာနိုင္ခဲ့လို႔ပဲ။
တကယ္လို႔ အစာေရဆာသာ ျပတ္လပ္သြားရင္ ေသခ်ာေပါက္ သူတို႔က အမဲမလိုက္တတ္လို႔ ငတ္ၾကေတာ့မွာပဲ။
ညစာ စားေသာက္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ဟြမ္ဂြၽန္းကို နို႔တိုက္လိုက္ၿပီး ဘံုခြၽန္း ျပင္ေပးထားတဲ့ မီးပံုေဘးမွာ အေစခံေလးရယ္ သခင္တစ္ေယာက္ရယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ရယ္တို႔က နွစ္ၿခိဳက္စြာနဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္လိုက္ၾကတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ခ်စ္စရာ သတၱဝါေလးတစ္ေကာင္က ဂူထဲကို မသိမသာ ဝင္လာခဲ့ျပီး ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔ ဘံုခြၽန္းရဲ႕ အေရွ႕ကို ေျပးလာကာ စူးစမ္းကာ စိုက္ၾကည့္ေနေလတယ္။
အေတာ္ၾကာ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သတၲဝါေလးက လႈပ္ရွားလာကာ ပုန္းဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးတစ္တံုးရဲ႕ ေနာက္ကို ေျပးဝင္သြားကာ ေဘာလံုးလို ခႏၶာကိုယ္ကို ေကြးၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလဲကာ ေႏြးေထြးစြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလတယ္။
မနက္မိုင္းလင္း ဒီသခင္နဲ႔ အေစခံနွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေရွ႕ကအရာကိုသာ ျမင္ခဲ့ပါမူ စိတ္ဝင္စားစရာေတြ ျဖစ္လာေတာ့မည္။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔ထဲက ဘံုခြၽန္းေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတို႔ဟာ ေတာထဲကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
______________
စာလံုးေပါင္း မွားယြင္းျခင္းအား သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္ 😘😘
{7-1-2020}
__________________________
့
ဘုံချွန်းက သူ့သခင်ရဲ့ အမေးကြောင့် မေ့စေးကို လက်ချောင်းတို့နဲ့ ပွတ်ကာ နက်နဲစွာ စဉ်းစားပြီး ပြန်ဖြေတယ်။
" အွန်း.. သခင်ကို မလိမ်ဘဲ ပြောရရင် ကျွန်တော်လည်း သေချာမသိဘူး ..ရိုးရိုးသားသား ပြောရရင် အဲ့ဒီ မှော်သားကောင်ရဲ့ သွင်ပြင်က လူပုံစံအတိုင်း ရှိနေမလား ဘယ်လိုရှိနေမလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှ သိမှာမဟုတ်ဘူး "
ဟွမ်မင်ရဲ့ ခံစားချက်လေးမှာ စိတ်ထိခိုက်သွားရှာလေပြီ။
ငိုးမ စာရေးဆရာ ...အဓိကဇာတ်လိုက်ရဲ့ ဘေးမှာ စွမ်းအားကြီးတဲ့ မှော်သားကောင်က အတူရှိနေတဲ့အပြင် အဲ့ဒီမှော်သားကောင်က ယောကျာ်လေးလား မိန်းခလေးလား ဆိုတာတောင် တစ်ကြိမ်လောက်တောင် မရေးသားပေးခဲ့ဘူး နင်ဘာသုံးစားလို့ရလို့လဲ သောက်ချီးထုပ်ကြီးရဲ့!!! ....
တကယ်ဆို သူမသေခင်ကတည်းက စာရေးဆရာက ဒီကာရိုက်တာအတွဲတွေကို ပြောပြထားခဲ့သင့်တယ်မဟုတ်ဘူးလား !
အခုတော့... တောက်! ဖာခ့်ပဲကွာ!!!!
ဒါပေမယ့် သူဒီကမ္ဘာပို့ခံရသည့်တိုင် ကံကောင်းနေပါသေးတယ်။သူနဲ့အတူ တန်ဖိုးရှိလှတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်အပြင် သစ္စာရှိအစေခံလေးကလည်း သူ့အနားမှာ ရှိနေပေးတယ်။နောက်ပိုင်းကျရင် မှော်သားကောင်ကိုလည်း ရလာနိုင်တာပဲလေ။
" ဟွန့် ဟွန့်.. ငါလည်း တစ်ကောင်လိုချင်တယ် "
ဟွမ်မင် ငြိမ်သက်သွားတယ်။ သူဘယ်လိုလုပ်မှ မှော်သားကောင်တစ်ကောင်ရဲ့ ချစ်မေတ္တာတွေကို ရမည်နည်း။ အခုတော့ သူမှာ ကျိတ်ပြီး ငိုယိုကာ စိတ်ကူးယဉ်ရုံပဲ တတ်နိုင်သေးတယ်။
" သခင်လေးကို အားထားရတဲ့ မှော်သားကောင်တစ်ကောင်ကောင်က လိုချင်မှာပါ "
ဘုံချွန်းက အလေးအနက်တွေးခေါ်ကာ ပြောလိုက်တယ်။
ဟွမ်မင်ကတော့ သူ့အစေခံလေးရဲ့ ပြောစကားကြောင့် မျက်ဖြူလန်ပြလိုက်ပြီး ထေ့ငေါ့ပြောလိုက်တယ်။
" ကျစ်.. အခုလို အားပေးစကားပြောပေးလို့ ကျေးဇူးပါပဲကွယ် "
ဘုံချွန်းကတော့ သူ့သခင်ကို အနည်းငယ်ကူညီကာ အားပေးစကားပြောလိုက်သည့်အတွက်ရော သူ့သခင်က သဘောကျတဲ့အတွက်ပါ ရွှင်ပျစွာနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
" ရပါတယ် သခင်လေး.. "
ဟွမ်မင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့...
ဒီလူက တကယ်ကို အရေထူတာပဲ ငါက ထေ့ငေါ့ပြောတာတောင် ဒီခွေးပေါက်လေးက ရိုးရိုးသားသားနဲ့ ငါ့အတွက် စဉ်စားပေးတာတော့ ကျေးဇူးတင်စရာပဲ .....
ရုတ်တရက် သူတို့ထုတ်ပိုးလာခဲ့တဲ့ ဝောင်ထုပ်ကြီးဟာ လှုပ်ရှားလာပြီး အထဲမှာ ဟွမ်ဂျွန်းက နိုင်းနေခဲ့တယ်။ ဟွမ်ဂျွန်းကို ချီထုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာ ကလေးငယ်က စိတ်ရှုပ်နေဟန်ဖြင့် မျက်လုံးတို့ပွင့်လာတယ်။
အာ...., နောက်ဆုံးတော့ သေးသေးလေး တစ်ယောက်နိုးလာပြီပဲ ...
ဟွမ်မင်က ကလေးကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ပေါင်မုန့်လုံးလေး စိတ်မရှုပ်အောင် ကြံကြံဖန်ဖန် ဂရုစိုက်နေရှာတယ်။
ထိုအချိန် မမျှော်လင့်ဘဲ ဘုံချွန်းက စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ အော်ပြောလာတယ်။
" သခင်လေး .. တောအုပ်ကြီးဆီ ကျွန်တော်တို့ ရောက်လာခဲ့ပြီး ကျွန်တော်တို့ လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီး ရေး.... "
ဘုံချွန်းမှာ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်း၍ ဟွမ်မင်ကိုပင် စက်ဝိုင်းသဏ္ဍာန် လည်ပတ်ကာ ခုန်ပေါက်နေတော့တယ်။
ဘုံချွန်း၍ အပြုအမူတွေကို မြင်ရတဲ့ ဟွမ်မင်ကတော့ သူ့ရဲ့နဖူးကို ရိုက်ကာ ခေါင်းကို အသာအယာခါလိုက်ရင်း ...
ရေး... တကယ့်ကို သစ္စာရှိပြီး အနံ့ခံကောင်းတဲ့ ခွေးပေါက်လေးပဲ ......
သူတို့တွေဟာ ခပ်စိမ်းစိမ်းနေရာဒေသတစ်ခုမှ မတ်တပ်ရပ်နေခဲ့ကြပြီး ကုန်းမြေ ဧကတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခုကို ခမ်းနားလှတဲ့ တောကြီးက ဖုံးအုပ်ထားတယ်။ ကြည့်ရတာ နတ်သမီးပုံပြင်တွေထဲက နေရာနဲ့ တူတယ်။ အခုက ညအချိန်ရောက်နေတာကြောင့် ဒီမှော်ဆန်တဲ့ နေရာက အလွန်တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ မြေကြီးတွေပေါ်မှာ သစ်ပင်တွေက တည့်တည့်မတ်မတ် ပေါက်ရောက်နေကြပြီး ညအချိန်မှာ သက်ရှိသတ္တဝါတွေမြင်သာနိုင်အောင် လနှစ်စင်းကလဲ လုံလောက်တဲ့ အလင်းရောင်ကို ပေးစွမ်းထားတယ်။ သေးငယ်တဲ့ သက်ရှိလေးတွေလည်း ရှိကြကာ ပန်းပင်လေးတွေကလည်း တစ်ပင်နဲ့တစ်ပင် မှင်စာလေးတွေ ကနေသလို ယိမ်းနွဲ့နေကြလေတယ်။
ဒါက ၂၁ရာစုကလာတဲ့ လူတစ်ယောက်အတွက် အံသြလွန်း၍ ကြက်သေသေသွားစေတယ်။
သောက်ရမ်းမိုက်တာပဲ ...
ဟွမ်မင်နဲ့ ဘုံချွန်းဟာ တောအာပ်ရဲ့ အဝင်ဝမှာ ရပ်နေကြပြီး လမ်းညွှန်ဆိုင်းဘုတ်မှာ ပြထားတဲ့ ဦးတည်ဘက်လမ်းတွေကို သေချာစိုက်ကြည့်နေကြတယ်။ သူတို့ရပ်နေတဲ့ အရှေတည့်တည့် ဝင်ပေါက်လမ်းရဲ့ ဘေးမှာ သစ်ပင်တစ်ပင်ရှိနေပြီး တောလမ်းက လူသွားလမ်းတွေနဲ့ ကွဲပြားစွာ ဖုန်တွေ အညစ်အကျေးတွေနဲ့ ရှိနေတယ်။
ဟွမ်ဂျွန်းလေး နိုးလာတော့ ဟွမ်မင်က အသာအယာကြည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒီအခါမှာ ကလေးငယ်က အရမ်းပင်ပန်းနေတဲ့ ပုံပေါက်တာကြောင့် မြောက်အရပ်ကို ညွှန်ပြကာ ချင်းဟိုင်နိုင်ငံ လို့ ရေးထားတဲ့ နေရာကို ရွေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
သူတို့ဟာ လမ်းကို အပန်းဖြေ အပျော်ခရီးသွားနေကြသလို အေးအေးဆေးဆေး လျှောက်လာနေကြပြီး သူတို့ကို သစ်ပင်ပင်စည်တစ်ခုကနေ သေးငယ်တဲ့ သတ္တဝါလေး တစ်ကောင်က စိုက်ကြည့်နေတာကိုတော့ မသိလိုက်ကြဘူး။ နောက်တော့ အဲ့ဒီ အကောင်သေးသေးလေးက သခင်နဲ့ အစေခံတို့ နှစ်ယောက်နားက သုတ်သုတ်ပျာပျာနဲ့ ပြေးထွက်သွားပြီး ချုံနွယ်တွေ ထူထပ်စွာပေါက်နေတဲ့ကြားထဲ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားလေတယ်။
____________________
ဟွမ်မင်နဲ့ ဘုံးချွန်း အချိန်အတော်ကြာ လမ်းလျှောက်လာပြီးတဲ့အခါ ကံကောင်းစွာနဲ့ ချောင်ကျတဲ့ နေရာတစ်ခုမှာ ကန့်လန့်ဖြစ်နေတဲ့ ဂူတစ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
ဘုံချွန်းကို ဂူထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်ပြီး ဘာအန္တာရာယ်မှ မရှိတာကို သေချာမှ ဒီနေရာကို အနည်းငယ် သန့်ရှင်းပြီး ယာယီစခန်းချရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
ဘုံချွန်းက အိပ်ယာနဲ့ မီးပုံကို ပြင်ဆင်နေတဲ့ အချိန်အတောအတွင်းမှာ ဟွမ်မင်ကတော့ ပန်းအချို့ကို ဘေဘီဂျွန်းနဲ့ အတူ သွားရောက် ခူးနေတယ်။ ဒီပန်းတွေက မှောင်မိုက်နေတဲ့ ဂူထဲမှာ အလင်းရောင် အနည်းငယ်ကို ပေးစွမ်းနိုင်မယ်။ အယ်... မီးရှို့လိုက်မယ်ဆိုရင်ပေါ့လေ။
ပန်းတွေကို ခူပြီးတော့ ဟွမ်မင်နဲ့ သူ့ကလေးတို့ ပြန်လာခဲ့ကြပြီး ဘုံချွန်း အစီအစဉ်ချထားပေးတဲ့ နေရာမှာ ထိုင်ချလိုက်ကာ ယူလာတဲ့ အသားငါးတွေကို မီးလေးနဲ့ ကင်လိုက်တယ်။ နတ်ဘုရားတွေကို ကျေးဇူးတင်ရမှာက သူတို့ဟာ အမဲလိုက်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တဲ့အတွက် ခရီးသွားဖို့ အစားအစာတွေ အလုံအလောက် ယူလာနိုင်ခဲ့လို့ပဲ။
တကယ်လို့ အစာရေဆာသာ ပြတ်လပ်သွားရင် သေချာပေါက် သူတို့က အမဲမလိုက်တတ်လို့ ငတ်ကြတော့မှာပဲ။
ညစာ စားသောက်ပြီးတဲ့အခါမှာ ဟွမ်ဂျွန်းကို နို့တိုက်လိုက်ပြီး ဘုံချွန်း ပြင်ပေးထားတဲ့ မီးပုံဘေးမှာ အစေခံလေးရယ် သခင်တစ်ယောက်ရယ် ကလေးတစ်ယောက်ရယ်တို့က နှစ်ခြိုက်စွာနဲ့ အေးချမ်းစွာ အိပ်စက်လိုက်ကြတယ်။
အဲ့ဒီအချိန်မှာ ချစ်စရာ သတ္တဝါလေးတစ်ကောင်က ဂူထဲကို မသိမသာ ဝင်လာခဲ့ပြီး ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့ ဘုံချွန်းရဲ့ အရှေ့ကို ပြေးလာကာ စူးစမ်းကာ စိုက်ကြည့်နေလေတယ်။
အတော်ကြာ စိုက်ကြည့်ပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ သတ္တဝါလေးက လှုပ်ရှားလာကာ ပုန်းဖို့ လုံလောက်တဲ့ ကျောက်တုံးကြီးတစ်တုံးရဲ့ နောက်ကို ပြေးဝင်သွားကာ ဘောလုံးလို ခန္ဓာကိုယ်ကို ကွေးပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းလဲကာ နွေးထွေးစွာ အိပ်ပျော်သွားလေတယ်။
မနက်မိုင်းလင်း ဒီသခင်နဲ့ အစေခံနှစ်ယောက်ဟာ သူတို့ရဲ့ ရှေ့ကအရာကိုသာ မြင်ခဲ့ပါမူ စိတ်ဝင်စားစရာတွေ ဖြစ်လာတော့မည်။ အထူးသဖြင့် သူတို့ထဲက ဘုံချွန်းပေါ့။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ဟာ တောထဲကို ရောက်လာခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
______________
စာလုံးပေါင်း မှားယွင်းခြင်းအား သည်းခံခွင့်လွှတ်ပေးပါရန် 😘😘
{7-1-2020}
__________________________