INABALA ni Gal ang sarili sa nakatambak na papeles na nasa kaniyang harapan. Nasa loob siya ng kanyang library room at doon din siya nagpalipas ng oras. Ginugol ang kaniyang sarili sa pagta-trabaho at nawala ang interest niya sa babae. Lalo na at hindi niya maintindihan kung bakit naiisip niya ang babaeng nakabangga kanina dahil, parang pamilyar ito sa kanya.
Mula sa malalim na pag-iisip ay nahinto siya sa kanyang ginagawa. Bumukas ang pintuan at iniluwa niyon mula roon si Mang Canor, na noon ay malapad na nakangiti sa kanya.
“Bakit po?” pagbungad tanong niya rito dahil na rin sa kuryosidad.
“Ay! Parang wrong timing yata ako sa pagpasok ah? Mukhang wala ka yata sa mood ngayon,” nakakamot sa ulong sabi ng matanda bagay na ikinababa ni Gal sa suot nitong oaklay glass saka napangiting iniiling ng bahagya ang kaniyang ulo.
“It’s okay, sabihin mo lang kung anong gusto mo,” kalmadong aniya.
Tumikhim si Mang Canor, lumapit ito saka nagsalita.
“Ah, a-ano kasi…ma-may dala akong chimay sa labas. Ba-baka matipuhan mo,” nag-aalangan at paghinto nitong sabi bago nagpatuloy. “Alam mo na, pampalipas oras kumbaga.”
Kunot-noo, nawala kaagad sa labi ni Gal ang ngiti. Bahagya namang iniwas ni Mang Canor ang paningin dahil, sa presensyang iyon ng binata.
“Pa-pasensya ka na, sabi ko na hindi mo rin magugustuhan,” peke ang ngiting sabi nito. “Sige, pauwiin ko na lang,” nakangising pagpapatuloy nito.
Sumilay sa labi ni Gal ang tipid na ngiti saka ito bumuntonghininga. Bago pa man tumalikod mula sa kanya ang matanda ay pinatigil na niya ito.
“Wait! Mang Canor, It’s okay. Let her in here. I'll try, baka makatulong din sa ’kin,” malumanay niyang tugon.
May kakaibang lungkot, pangamba, at kawalan ng pag-asa ang makikitaan sa mga mata ng binata. Alam na alam ito ni Mang Canor, na napipilitan lamang ang binata. Mula nang maturukan ang binata matapos ang gabing iyon ay hindi na muling sinubukan pa ni Gal ang pakikipagtalik sa mga babae. Nabibigo kasi ito, dahil wala ng silbi ang kaniyang pagkaka-lalaki.
“Sige, mabuti nga, sandali lang at papasukin ko na siya rito,” anito saka nagpaalam din para lumabas.
KALAUNAN, ang babae na rin ang gumawa ng paraan upang mapaligaya ang binatang matamang nakamasid lamang at hinahayaan nitong magmaniobra. Hinayaan siya nitong gawin ang nararapat.
He wanted to feel the Lust.
Napapikit si Gal sa mga sandaling iyon. Nagbabasakaling umepekto ang ginagawang pagpapaligaya sa kanya ng babae, na kahit halos usubo nito ng buong-buo ang pagkalalaki niya.
The girl kisses went deeper, her hands moving up and down there; still won’t work, para bang hindi sapat iyon para mabuhay ang pagnanasa sa kanyang katawan hanggang sa nawalan siya ng gana.
“Hey! wala ka man lang gagawin?” halos malukot ang mukha ng babae, bakas sa boses ang pagkadismaya kaya napapikit na lamang muli si Gal.
Sa kanyang pagpikit ay biglang lumitaw ang nagmamakaawang imahe ni Miggy, ang dalagang minsan nitong natipuhan. Umiiyak ito at muling nagmamakaawa sa kanya.
“F*ck!” naimura niya at kaagad na nailayo ang sarili sa babaeng nasa kanyang harapan.
“What?” naiinis tanong ng babae na halos hindi makapaniwala ng matitigan si Gal dahil sa pagtaboy nitong ginawa.
“Stop!” paghinto ni Gal, at dali-daling sinara ang nakabukas na zipper ng kanyang pantalon.
Napahilamos siya sa kaniyang mukha na para bang natauhan. Kinokonsensya na naman siya. Inipon niya ang hangin sa kaniyang loob bago ito pakawalan.
“I'm sorry, okay? Here take this,” ani Gal at kinuha sa wallet ang pera. “Please, leave my house!” mahina ngunit puno ng awtoridad ang tono ng kanyang pananalita.
Bagamat nabitin ang babae ay sumilay sa mukha nito ang tuwa at nagniningning ang mga matang kaagad nitong tinanggap ang pera at pagkatapos ay lumisan sa kanyang library.
Napahilot sa kaniyang sintido si Gal at napapikit ng madiin. Sising-sisi siya sa mga pangyayari at maging sa nakaraan.
He sigh,
“Please, be in peace. I’m sorry!” naiusal na lamang niya.
Eksenang pinakaayaw niya at sa oras na tinatangka niyang gawin ang nais ng kaniyang kaibuturan ay lumilitaw sa kaniyang gunita ang dalagita, kinokonsensya siya nito at hindi pinapatahimik.
SA SUMUNOD NA ARAW. Santiago's Memorial Park Cemetery, ay doon nagtungo ang konsehal. Araw iyon para sa pagdalaw niya sa puntod ng kanyang namayapang ina. Suot niya ang white longsleeve na sadya naman talagang bumagay sa pangangatawan niya, bukas ang ikalawang butones ng damit nito bagay para bahagyang lumantad ang kakaunting balahibo sa dibdib nito.
Binaba niya ang kulay itim na sungglasses at marahang inilatag sa gilid ng lapida ang magagandang bulaklak niyang dala.
Tahimik lamang siya, saka tumingin sa kawalan, at bakas din ang kalungkutan sa kaniyang mga mata. Isa siyang Gustav, na ninanais ay makaranas ng masayang pamilya. Oo nga’t mayaman siya, pero wala namang saysay iyon dahil nagkawatak-watak ang pamilya nila.
Si Greg, na nakakatanda niyang kapatid ay nanirahan sa Italya kasama ang esposa nitong Italiana. Ang papa naman niya ay may sarili na rin pamilya. Tanging si Mang Canor at dalawa nitong nakakabatang kapatid na sina Gilbert at Georgina ang nakakasama niya sa bahay tuwing gabi dahil abala ang mga ito kanilang mga trabaho.
Mabuti na lamang, nariyan si Mang Canor na handang samahan siya sa lahat ng bagay.
Author's Note:
I'm not a pro writer. Kaya, pasensya na kung hindi ganun kaganda😊✌️ If you want to know me better. Punta ka lang sa facebook account ko.
Here is my official account:
https://www.facebook.com/floramae.malayondotdot
Follow me in my WP account:
https://www.facebook.com/AVANITAXX