Хотоос холдох тусам гэрэл бүдгээрсээр сүүлдээ хав харанхуй, машины гэрлэнд харагдах замыг л ширтэнэ.
Одоо л өөрийнхөө гаргасан шийдвэрт харамсаж, тэхёны ярьсан зүйл үнэн гэдэгт эргэлзэн байн байн түүнрүү харах хэдий ч тэр юу ч дуугралгүй машинаа жолоодох нь намайг бага зэрэг айлгаж байлаа.
Жонгүг: танайх ийм хол юм уу?
Тэхён: Манай гэрийнхэн их нууцлаг л даа
Жонгүг: тийм байх.......гэхдээ чи ийм холоос хичээлдээ явдаг гэж үү?
Тэхён: үгүй ээ. Би өөр газар амьдардаг. Аавтай чинь уулзахын тулд л гэр рүүгээ явж байгаа юм.
Жонгүг: тэр яагаад танайд байдаг билээ?
Тэхён: чи ямар их юм асуудаг юм бэ? Ороод тэднээс асуу.
Тэр явж байсан замаасаа гарч өөр нэгэн замаар ялгүй өгсөн явсаар маш том хээ угалз болсон төмөр хаалганы өмнө зогсоод дуут дохиогоо нэг чангахан дуугаргатал хаалга өөрөө нээгдэж бид цааш явцгаав.
Төмөр хаалганаас холхон том сүрлэг ордон гэлтэй барилга бидний өмнө сүндэрлэв.
Сар үүлний цаагуур орж харанхуйд харагдах энэ ордон тэр чигтээ хар өнгөнд хувьсан өөрчлөгдөж өөрийн эрхгүй айдас төрүүлж эхэлнэ.
Тэхён: за орцгооё
Тэр надаас түрүүлэн машинаас буухад би итгэлгүйхэн шиг цонхоор нь энэ сүрлэг ордныг ширтсээр машинаас бууж эргэн тойрныг нь ажиглан зогстол тэхён хажууд минь ирээд гарыг минь сугдуулан "би хажууд чинь байна" гэж инээмсэглэн хэлээд дотогш орцгоов.
Том модон хаалганы онгойх чимээ энд тэндэхийг цуурайтуулан бидний ирлээ гэж зарлах аятай.
Цаах нь харагдах гоёмсог шат, толь шиг гялалзсан чулуун шал, энд тэнд ассан бүдэг гэрэл, томоос том болор гэрлийн бүрхүүл гээд энэ газар үнэхээр ордонг санагдуулна.
Тэхён намайг дагуулан баруун талд байх хаалгыг зүглэн явсаар өмнө нь зогсоод гараа буулган гүнзгий амьсгаа авч зөөлөн гаргаад хаалгыг түлхэв.
Уртаас урт үргэлжлэсэн ширээ хамгийн түрүүнд нүдэнд тусч, ширээний төгсгөлд ганцаар суух аавыгаа олж харлаа.
Аав: жонгүгаа?!!
: кхм?
Ширээний нөгөө захруу харахад хаан аятай суух тэхёнтой нэлээд төстэй царайтай нэгнийг олж харав. Магадгүй түүний аав...эзэн гэх ч бололтой.
"Тэхёнаа наад хүүхдээ аваад эндээс гар. бид ажил ярьж байна!" гэх эзэн гэхчийн ширүүн хоолой сонсогдов.
Тэхён миний гарнаас чанга атгаж "за" гэсэн хариу өгсөн дариудаа тэндээс намайг чирэн гаргахад би аавруугаа ч харж амжсангүй.
Тэр намайг тэндээс гарсан ч гэсэн хаа нэгтэйрүү авч явах нь түрүүн надруу харан инээмсэглэсэн нэгнээс тэс өөр нэгэн мэт санагдуулж байлаа.
Жонгүг: хөөе хөөе хаашаа яваад байгаа юм бэ?! Тавь л даа!!!
Тэхён: үгүй!!
Хамгийн түрүүнд тааралдсан хаалгыг хүчтэй саван ороход үнэхээр тансаг зэрэглэлийн унтлагны өрөө биднийг угтан авах бөгөөд яах ийхийн зуургүй тэхён намайг үнэсээд авах нь тэр.
Гэхдээ энэ удаа хүчтэй эзэгнэсэн байдал үүсгэж надтай харьцсан нь надад таалагдаагүйгээс гадна намайг ор руу хойш түлхэн дээр гарч цамцыг минь ухаан жолоогүй тайлан авч шидээд, өмдийг маань доошлуулахад дотуур өмд ч бас үл ялиг доошлоод амжив. би түүнийг эсэргүйцэж гараараа аль болох холдуулах гэж арга чаргаа баран тэхёны доор тийчигнэж байтал түүний гар дотуур хувцсан дотуур орж эрхтэн дээр минь ирээд алгуурхнаар угаас нь эхлэн шувтрахад нуруу хотойж бөглүү дуу алдтал "daddy наад babyboy ын чинь жинхэнэ аав нь хүүтэй цуг байн гээд болохгүй байна. Миний хүү дараа нь болчих." Гэх эмэгтэй хүний хоолой гартал би нүдээ байдгаар нь бүлтийлгэн тэхёныг холдуулах бол тэр хойш харах ч үгүй "ээжээ та цагаа олсонгүй" гэж хэлээд дахин уруул дээр минь үнэсэхэд нөгөө эмэгтэй "аав чинь л уурлах байх шүү. Хурдлаарай" гэчхээд цааш явж байгаа бололтой өсгийтэй гуталны чимээ цуурайтан алга болов.
Тэхёны үйлдэл зогсохгүй байгаад уур минь хүрч түүнийг зогсоохын тулд хэлийг нь хазаж орхитол тэр бүх үйлдлээ зогсоон намайг тун ширүүн харцаар дээрээс минь ширтэнэ.
Тэхён: өдөж байх шив.
Жонгүг: чи өөрөө яагаад байгаа юм!!
Тэхён: чи өөрөө л хэцүү замыг нь сонголоо шүү. Одоо хувцсаа өмс.
Тэр зүгээр л босоод хаалга налан намайг хүлээж байгаа аядахад нь түрүүний эмэгтэйн үгийг санан аав дээр очихын тулд аль болох хэвийн байдалдаа орохыг хичээн хувсцаа өмсөж дуусмагцаа тэхёнтой цуг тэр өрөөнөөс гарав.
Дахиад л түрүүний хаалганы өмнө ирж зогсохдоо яагаад ч юм айдастай болсон гэдгээ анзаарлаа.
Цус сорогчдийн эзэн гэх ч нууцлаг нэгэн өөрийн ордондоо ингээд сууж байдаг гэдгийг хэн мэдэх билээ дээ.
Тэхён хаалгыг түлхэн онгойлгоод миний урд гарч алхах нь тэр.
Эзний хажууд дэгжин хувцаслаж, ув улаанаар уруулаа будсан үзэгслэнтэй эмэгтэй суух бөгөөд тэр биднийг хараад инээмсэглэн "жонгүг наанаа суу л даа. Аав чинь чамайг аюулгүй байгаа эсэхэд эргэлзээд байна." Гэхэд эзэн "чи ч бас бидний ярилцах зүйлд оролцож болох л юм" гэж хэлээд намайг аавын хаажууд байх сандалруу суу хэмээн заав.
Би ч хэлснийх нь дагуу аавын хажууд сууж харин тэхён өөрийн аавын хажууд байх сандал дээр чимээгүй гэх чинь бид нөгөө талд суулаа.
Эзэн: тэгэхээр одоо цус сорогчид ихсэж хүмүүс багассан учраас бид энэ асуудлыг талаар тантай тохиролцох гэсэн юм.
Аав: гэхдээ одоо шинэ цус сорогч гарч ирэхгүй болсон шүү дээ.
Эзэн: гэвч бид хэтэрхий олуулаа байна. Энэ байдлаараа бид 6 жилийн дараа хатаж үхэх байх.
Аав: тэгээд таны санаа юу юм?
Эзэн: энэ санаа биш ээ. Чиний хийх ёстой зүйл
Аав: тэр нь тэгээд юу юм?
Эзэн: бид устгал хийнэ.
Аав: юу?!!
Эзэн: цус сорогчдыг үгүй хийх болно.
Аав: я-яаж? Хэнийг??? Одоо цус сорогчдын хүч ямар их нэмэгдсэн билээ дээ?!
Эзэн: тийм болохоор бага хүчтэйнүүдийг устгах хэрэгтэй биш гэж үү.
Аав: бага хүчтэй гэж?....
Эзэн: бид сургуулийг устгана. Мэдээж сурагчидтай нь.
Сайн ууу😁
Муухай мурай зохиолчинцор нь уучлалт гуйж байна аа🙏🙏🙏🙏
Ингээд энэ өгүүллэгийн нэр мэрний учир нь гарч ирж бгаамдаа😅
Би нэг smut биш ч эвгүй2 үйлдэлтэй юм бичээд бна тэ😅 дараагийнх дээр нь бичсэн шиг бичдэг юм уу😅😂
Уншсанд баярлалаа💖💜💜