Geniş bir havuzun içinde gibiyim.
Tek fark bu havuzun kanla dolu olması.
Bu kan kaybettiğim insanların ve beni terk edenlerin kanı.
Damla damla doluyordu bu havuz .
Bense boğulmak üzereyim.
Kalp insanın kıyametidir derler. Seversin ama sana acı çektirir. Özlersin , kalbine saplar zehirli hançerini.
Bazen nefes alamayacak gibi olursun ,aldığın her nefeste hatırlatır sana öfkeni. Umut edersin belki gelir diye , yapıştırır kalbin sert tokadını yüzüne. Kalp insanın kıyametidir işte.
Benim kalbimde benim kıyametimdi.
Görüyorum...
Karşımda ucu bucağı görünmeyen bir deniz var . Saatlerce bakıyorum aynı noktaya . Ama arkamda duran adamı görüyorum. Bazen sadece gözler görmez . Ona dokunan ellerin de görür , şakaklarına vuran nefesini hisseden teninde.
Korkuyorum...
Bu hayatın bana yaşatacaklarından...
Pişmanlık duymaktan ... Yalnız kalmaktan...
Ölüyorum...
Yaşadıklarım bir el gibi uzanıyor bana
Nefes alamıyorum belki ama onu bile hissedemiyorum. Ölüyorum... Her nefes alışımda daha da sıkıyor beni.