(A/N ფიკში ხშირად შეხვდებით ჩემს ჩართვებს, არ გაგიკვირდეთ, ახალ სტილს ვამუღამებ 😂)
პატარა საძინებელში, სადაც ღამის განათება კი არა, დღის მანძილზე, მზის შუქიც არ აღწევდა ალბათ ნორმალურად, გახშირებული სუნთქვა ისმოდა.
მამაკაცს ოდნავ წელში მოხრილს, ხელები მაგიდაზე დაეწყო და წინ აღმართულ, ოთახისთვის შესაფერისი პატარა ფანჯრის გავლით, მეზობელი კორპუსის კედელს უყურებდა.
საერთოდ რა ჯანდაბად ჰქონდა ფანჯარა ამ ოთახს, როცა ერთ მეტრზე ალბათ ოდნავ მეტში, მეზობლად აშენებული კორპუსის ყრუ კედელი იყო.
მამაკაცმა თვალები მოხუჭა, თავი უკან გადააგდო და ყრუდ დაიკვნესა.
საერთოდ რატო გაჰყურებდა უინტერესო კედელს იმ წამს, როცა სადაც იყო გაათავებდა სიამოვნებისგან, რომელსაც მის უკან მყოფი სხეული ანიჭებდა.
საერთოდ როგორ აღმოჩნდა ამ მდგომარეობაში??
საინტერესო კითხვაა უდავოდ.
უკან გადახვევის ღილაკი თუ შეიძლება.
ღილაკს ხელს ვაჭერთ.
აქ არა~
კიდევ ერთხელ ვახვევთ.
არც აქ~
მოიცა ეს ზედმეტი მოგვივიდა, ცოტა წინ.
აი ისიც.
"ფშშ... შენ ხომ ხარ 'ლი'..."
სლოკინით უპასუხა თეჰიონმა.
ჯანგუკი ერთხანს სრულ შოკში მყოფი უყურებდა მის წინ მდგომ მამაკაცს, წონასწორობის დაცვას, რომ ცდილობდა გამწარებით.
სიმხურვალემ დაუარა სხეულში.
ბრაზი?
ნუ არ გამოვრიცხავ, რომ ეგეც იყო მიზეზი, მაგრამ უფრო მხურვალედ, ვიდრე ბრაზს შეუძლია.
"შე ნაბიჭვარო..."
ხელი ჰკრა თეჰიონს და რომ არა კედლის მყარი ზედაპირი, ბარდიულზევე ვიხილავდით, ვიტონის კოსწიუმში გამოწყობილ მამაკაცს.
კედელს ხელით მიაწვა თეჰიონი, თავის შემაგრება კიდევ ერთხელ სცადა და ისევ იგრძნო, ჯანგუკის უხეში ბიძგი ხელებით, საკუთარ სხეულზე.
წარბებს ქვევიდან გახედა ყავისფერთმიანმა, მასზე მოძალადეს და არ იფიქროთ, რომ საპასუხოდ ძალადობითვე უპასუხა.
ნაჰ~
ტუჩის კუთხე ჩატეხა და აქამდე თუ ისე მოგეჩვენებოდათ, რომ ფეხზე ძლივს იდგა, მოულოდნელად სრულიად ფხიზელს დაემსგავსა.
ჯანგუკის წინ წამოწეული ხელები, საკუთარ მტევნებში მოიქცია და მოხერხებული მოძრაობით, თავისი ადგილი კედელთან სიამოვნებით დაუთმო ბიჭს.
"უკვე მეორედ მაყენებ შეურაცჰყოფას."
წარმოთქვა მდარე ხმით და საიმედოდ დაუჭირა ხელები ჯანგუკს.
"ჩვენი გზები გადაიკვეთა და შენნაირი უიღბლო ვერასდროს შეძლებს ჩემზე წინ წასვლას."
ჩუმად, მოზომილად წარმოთქვამდა თეჰიონი სიტყვებს და იმდენად ახლოს იყო ჯანგუკის სახესთან, ალკოჰოლნარევ ცხელ სუნთქვას, ტუჩებზე გრძნობდა კედელთან მომწყვდეული სხეული.
სიახლოვისგან კიდევ ერთხელ წამოახურა ჯანგუკს. თავს სძლია და ასევე ჩუმად უპასუხა.
"უკვე შენზე წინ ვდგავარ, მე მისი შეყვარებული ვარ."
კმაყოფილებით ჩაიღიმა და თვალები ჩაატარა თეჰიონის სახეს. მზერა მის ტუჩებთან შეაჩერა და საკუთარი გამშრალი ტუჩები ენით დაისველა.
"ამის დედაც..."
შეიკურთხა თეჰიონმა და ამჯერად მთელი ტანით მიაწვა სხეულს.
"რა ხდება ბატონო 'ჩოი'?"
გამოწვევა იგრძნობოდა ჯანგუკის ხმაში.
"შენთან თუ ჩემთან?"
სუნთქვას ამოაყოლა თეჰიონმა და კიდევ ერთხელ შეათვალიერა ჯანგუკის სახე.
"გააჩნია რომელი უფრო ახლოს ვცხოვრობთ."
ტუჩის კუთხე ჩატეხა ჯანგუკმა.
"ქალაქის ცენტრი."
"ერთ კვარტალში."
"მაშინ შენთან."
თქვა და ხელი უბისკენ ჩაუცურა თეჰიონმა.
"ჯანდაბა ტაქსი გვჭირდება."
ღმუილით თქვა უკვე თვალებმიბნედილმა ჯანგუკმა.
სხეულები ერთმანეთს დასცილდნენ.
ცენტრალური ქუჩისკენ სწრაფად აიღეს გეზი და პირველივე ჩამომვლელი ტაქსი გააჩერეს.
"ამ საღორეში საერთოდ როგორ ცხოვრობ?"
თქვა თეჰიონმა, როგორც კი ტაქსიდან გადავიდა და ულამაზო კორპუსს შეავლო თვალი.
"მოკეტე."
სადარბაზოსკენ წავიდა ჯანგუკი.
თეჰიონმა ცოტა ისევ შეიცადა, თითქოს კიდევ ერთხელ ჩაფიქრდა იმაზე, რაც რამდენიმე წუთში უნდა მომხდარიყო.
შემდეგ წინ მიმავალ მამაკაცს შეავლო თვალი.
პიჯაკი მხარზე ხელით გადაეგდო, პერანგი უწესრიგოდ ჰქონდა შარვლის სათავეთან, მზერა უფრო ქვევით გადაიტანა და მრვალი უკანალის დანახვისას თქვა.
"ჯანდაბა, კი..."
უკან აედევნა ჯანგუკს.
"პატარა ბინაა. განათებაც არ გივარგა."
"მოკეტე."
ბინაში შესულს, გული უკვე ამოვარდნაზე ჰქონდა ჯანგუკს და მხოლოდ ერთ რამეზე ფიქრობდა, თეჰიონის პირი, როგორმე გაეჩუმებინა.
"არც ავეჯი გაქვს ბევრი..."
ალბათ კიდევ ბევრს ილაყბებდა ყავისფერთმიანი, რომ არა ჯანგუკის ტუჩები მის ბაგეებზე.
"მოუთმენელი ვართ?"
როგორც კი საშუალება მიეცა, ისევ ლაპარაკი დაიწყო თეჰიონმა.
ჯანგუკმა უხეშად მოიცილა მამაკაცი და იმ მაგიდისკენ უბიძგა, რომელზეც დასაწყისში გვქონდა საუბარი.
ასეთივე უხეში მოძრაობით მოაცილა ტანიდან ჯერ მისი ნაქები ვიტონის ბიჯაკი და შემდეგ პერანგი.
ხელები თეჰიონის შიშველ სხეულზე ჩაასრიალა და საჯდომზე გაჩერდა.
"კარგი ტრაკი გაქვს."
თქვა ეშმაკურად და ის იყო ხელი მოუჭირა საჯდომს.
"არც იფიქრო."
ხელები მოიშორა თეჰიონმა და კიდევ ერთხელ განმეორდა სცენა, სადაც ისევ ჯანგუკი აღმოჩნდა მომწყვდეულ მდგომარეობაში.
ამჯერად პირისსახით ფანჯრისკენ.
"ფიქრობ ჩემი გაჟიმვის უფლებას მოგცემ ჯანგუკი?"
"უარს არ ვიტყოდი... აააჰ... იდიოტო ფრთხილად."
წამოიყვირა წინადადების ბოლოს, როცა გაშლილი ხელის სიმწარე იგრძნო უკანალზე.
"უხეშობა არ მოგწონს?"
ყელთან უჩურჩულა თეჰიონმა და კბილებში მოიქცია კანი, ცალი ხელით კი ცდილობდა შარვლისგან გაენთავისუფლებია მომწყვდეული სხეული.
"კი, როცა ამას მე ვაკეთებ."
ტუჩზე იკბინა ჯანგუკმა, უსირცხვილო კვნესა, რომ შეეკავებინა, როცა თეჰიონი მის პენისს შეეხო.
"შენს მეგობარს კი ძალიან მოვწონვარ."
სიცილით თქვა თეჰიონმა და ამჯერად უფრო თამამად დაუწყო დამასაჟება ჯანგუკის პენისს.
ყველაფერი წამებში მოხდა, მივადექით იმ ნაწილს საიდანაც დაიწყო ისტორია.
ორგაზმამდე მისული ჯანგუკი უსირცხვილოდ ითხოვდა შეხებას, მაშინ, როცა თეჰიონი მის თეძოებს ძლიერად ჩაფრენილი სწრაფ და ძლიერ ბიძგებს აკეთებდა მასში.
"ამას ხშირად აკეთებთ ბატონო 'ლი'?
მძიმედ ამოთქვა თეჰიონმა და უფრო ძლიერად მოუჭირა ჯანგუკის თეძოებს ხელი.
გრძნობდა, როგორ სუსტდებოდა სხეული მის წინ.
გრძნობდა მის აცახცახებულ ფეხებს, მოახლოვებული ორგაზმიდან და ჯანგუკის მის მხარზე დადებული თავი უფრო მეტს ამბობდა ბიჭის მდგომარეობაზე, საიდანაც ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ესმოდა სიტყვები, უფრო თხოვნები შეხების შესახებ.
"ჯანდაბა... თეჰიონ... შემ... აგჰ..."
ამოიგმინა სხეულმა.
თეჰიონის თითები უკვე მის პენისს ეხებოდნენ, მაგრამ იმის ნაცვლად, რომ პიკის მიღწევაში დახმარებოდნენ, მის გარშემო მარწუხი შექმნეს.
"ჯერ მე გავათავებ, მერე კი შენ."
ჯანგუკის ყელთან თქვა თეჰიონმა და კბენამდე ენა აუსვა ბიჭის დაჭიმულ კანს.
სამი ძლიერი ბიძგი.
თეჰიონის ორგაზმიდან შეტოკებული სხეული.
ჯანგუკის პენისზე მოშვებული თეჰიონის მარწუხი.
ორი მოძრაობა ხელით და
მაგიდაზე გადაწოლილი ჯანგუკი.
"უფრო კარგი იყავი ვიდრე მოველოდი."
ხელი ისევ შემოსცხო შიშველ უკანალს თეჰიონმა და ბიჭის სხეული დატოვა.
"სააბაზანო მაინც გაქვს ამ..."
"მარცხნივ..."
თქვა ჯანგუკმა და თან ხელით ანიშნა კარზე ისე, რომ თავიც არ აუწევია ხის ზედაპირიდან.
პრეზერვატივი მოიშორა თეჰიონმა და კარის მიღმა გაქრა, რამდენიმე წუთით.
ალბათ იმდენით, რამდენიც საჭირო იყო იმ არეულობის მოსაწესრიგებლად, მის სხეულზე, რომ გამეფებულიყო, ბოლო ნახევარ საათში.
სააბაზანოდან დაბრუნებულს ჯანგუკი უკვე მოწესრიგებული დახვდა, ის ფანჯარა გამოეღო, რომლის მნიშვნელობის შესახებ, მხოლოდ იმ წამს ჩაფიქრდებოდით, როცა მწეველ ადამიანს დაინახავდით, მის რაფაზე შემომჯდარს.
სწორედ ისე, როგორც იმ წამს ჯანგუკი იყო.
"მოწევა კლავს."
სხვათაშორის თქვა თეჰიონმა, ძირს დაგდებული პიჯაკი აიღო, ხელით დაფერთხა და ცოტა ხანს კიდევ შეიცადა, ჯანგუკის პასუხის მოლოდინში.
"შეიძლება, უბრალო გრიპმაც მოგკლას."
ღრმა ნაფაზის შემდეგ თქვა ჯანგუკმა, ისე რომ არც შეუხედავს თეჰიონისთვის.
მოულოდნელი უხერხულობა ჩამოწვა. წესით ასე არ უნდა მომხდარიყო.
ორი თავისუფალი ადამიანი უბრალოდ გაერთო.
ასე ხომ ბევრი აკეთებს,მაშინ რატომ?
"ჩვენს გადაკვეთას რაც შეეხება..."
დაიწყო თეჰიონმა, მაგრამ ვეღარ დაასრულა.
ჯანგუკის სხეული წამში, მის წინ აისვეტა.
პირში დაგროვილი კვამლი, სახეში მიუშვა, მის წინ მდგომს და გაიცინა.
აი ასე, უხერხული სიტუაციაც ფაფუუ...
"ეს ჩემი საქმეა 'ჩოი' ასე, რომ არც იოცნებო."
გასასვლელ კართან მივიდა, რასაც არა უმეტეს ოთხი ნაბიჯი დასჭირდა.
ჯანდაბა, მართლა ძალიან პატარა ბინა შევურჩიე ჯანგუკის.
მოკლედ ასე, მივიდა კართან, გაგიკვირდებათ და გამოაღო, ხელით ანიშნა თეჰიონს, რომ მისი წასვლის დრო იყო.
აი მესმი სტუმართმოყვარეობა.
"გაოს დიდი ხანია ვაკვირდები 'ლი'. გზაზე ნუ გადამეღობები. არ ვიცი ვინ ხარ, მაგრამ აქაურობით თუ ვიმსჯელებთ და შენი იაფასიანი კოსწიუმით, ერთი ხელმოცარული დილეტანტი უნდა იყო. ასე რომ, რთული გამოსაცნობი არ არის ვინ დარჩება წაგებული."
კარის ზღურბლზე იდგა თეჰიონი.
"რაც ბრწყინავს ყველაფერი ბრილიანტი არ არის 'ჩოი', და პირიქით."
თვალი ჩაუკრა ჯანგუკმა და კარის მიხურვა გადაწყვიტა.
"ის რომ კარგად შეგიძლია სიამოვნების მინიჭება, არ ნიშნავს, რომ ჩემზე მეტი შეგიძლია მისცე მის გაოს."
"ვერ ვხვდები ეგ რა შუაში იყო, მაგრამ მადლობა კომპლიმენტისთვის... და კიდევ... შენზეც იგივე შემიძლია ვთქვა, იოლი როდია კაცის ორგაზმამდე მიყვანა, როცა ჟიმავ."
ამ სიტყვებით კარი მიუხურა თეჰიონს და მაშინვე ტელეფონი მოიმარჯვა.
"თეჰიონ ჩოი. ფოტოს ჩაგიგდებ. ხვალ უკვე ინფორმაცია უნდა მქონდეს."
✓