Eylül ve Serkan konaktakilerden uzak aşklarını hayatlarını yaşarken Serkan'ın çalan telefonuyla kurdukları bu dünya bozulacaktı..
"Efendim Kader?"
"Abi..Neredesin?Yanına gelmem lazım çok kötü şeyler oldu"
"Ne demek bu?Herkes iyi mi?Bebeğe..Bebeğe bir şey mi oldu!"
"Hayır bebeğim iyi yani iyidir herhalde sen neredesin?"
"Şirketten birini yollarım sen bizim oradaki markete çık"
..
Serkan Eylül'e durumu anlatmış,Eylül ise tedirgin hâle gelmişti.Sanki olanlar kendisinin suçuymuş gibi davranıyordu.
Serkan:Sakin olur musun?Lütfen..Hem bizimle ilgili olsa Kader ne diye ağlasın?
Eylül:Dönelim konağa Serkan.Nolur tamam bak ben sabrederim sevgilim..
Serkan:Burası bizim evimiz sende benim karımsın Eylül.Kocaman insanlarız nerede yaşayacağımıza onlar karar veremez üstelik sınırı aştılar artık!
Eylül:Serkan ne olmuş olabilir ki?Korkuyorum..
Serkan Eylül'e yaklaşıp sarıldı..Eşinin saçlarına öpücükler kondururken onun sakinleşmesini istiyordu.
Serkan:O konağın sana zindan olduğunu biliyorum sevgilim.Bu yüzden oraya dönmemiz imkansız..Gideriz ailedir severiz ama ben artık bağımlı olamam ki onlara seninle evliyim ben.
Eylül:Ben sana çok aşığım Karaca..Beni böylesine düşünmen Serkan ben seni çok seviyorum.
Serkan:Sen çok ağladın benim yüzümden..
Eylül kocasının dudaklarına öpücükler bırakıp elini yanağına bıraktı ardından gülümsedi.
Eylül:Biz feda edilmiştik Cemre ve Güney uğruna belki de markette tanışmasak böylesine yine aşık olur muyduk bilmiyorum ama..Serkan sen beni kırmıyorsun tamam mı?Kendini suçlamayı bırak..Bak ben sana kendimi teslim ettim.Biz..
Serkan:Kendimi suçlamayı kesemem Eylül.Kalbinden vurdum seni..Beni sevdiğini bile bile sana neler dedim ben.Hepsi için..
Eylül:Serkan ama bitti.Seni affetmeseydim yanında..yatağında bu evde olur muydum ben?
Serkan:Olmazdın değil mi?
Eylül:Olmazdım..Ama bak şimdi ellerimize..
Serkan gülerek eşinin ellerini tutup öpüp alyansa bakıp ikisi de kahkahaları attılar.
Serkan:Kader gelmiştir ben açayım kapıyı..
Eylül:Serkan ben yukarıya mı çıksam acaba?Hı?
Serkan:Ah şu telaşların hayır çıkmak falan yok Eylül evinin kapısını açar mısın?
Eylül mecburen oturduğu koltuktan kalkıp kapıya ilerledi.Serkan ile beraber kapıyı açtığında Kader hemen Serkan'a sarıldı.
Kader:Sen gelmedin..gelseydin susardı onlar.
Eylül:Kadercim sakin olsan..
Hep birlikte salona geçtiler.Eylül Kader'e su getirmek için kalktı yeniden.Serkan ve Kader yalnız kaldığında Serkan Kader'in yanına oturdu.
Serkan:Ağlamadan tane tane anlatır mısın?
Kader:Abi babam ve Selin yenge tartıştı!Annem de dahil oldu sonra işte Barış'ta biliyorsun zaten alışamamıştı pek konağa..
Serkan:Konak tam bir cehennem oldu herkese baksana bende kaçtım oradan yengenle..
Kader:Barış istemedi..
Serkan afalladı.Eylül Kader'e suyu uzatmış iki kardeşin karşısında oturuyordu o da.Serkan gözlerini Eylül'e dikti.
Kader:Sinirlenme..
Serkan:Ne-neyi istemedi?
Kader:Abi..Annemlere diyemedim..Sana geldim işte!Yoksa onlar Barış'ı vururlar biliyorsun sende..Ben bebeğimin babasının ölmesini istemiyorum..
Serkan:Neyi istemiyor Kader?Ayrılık falan mı?Bebek mi ne!
Eylül:Serkancım sakin kalır mısın?Kader de üzgün bak zaten..
Serkan Eylül'e kulak asmadan konuşmalarına devam etmekte ısrarlıydı.
Serkan:Barış nerede Kader?Bebeğinin babası nereye gitti?
Kader:Bilmiyorum!Bilsem ne yapacağım senin yanında abi!Biz onunla boşanacağız..Yani o öyle istedi bende diyemedim bir şey.
Serkan:Bu nasıl cümle Kader!Bir kere hamilesin ya!İnsan bebeğini nasıl bırakır!Ah be ne diye tutturdun elin İstanbullusu diye Kader!
Eylül Serkan'ı daha önce de sinirli görmüştü ama bu kez farklı diye geçirdi içinden.Konu aileydi..Bebekti!Konu en çokta kız kardeşti..
Kader:Aşık oldum!Tıpkı senin gibi abi!Sende her şeye göz yummadın mı sanki?Bak yılladır yaşadığın konaktan çıkmış neredesin!
Eylül:Kader bebeğini düşün sakin kalmaya çalış..
Kader:Barış sevmedi burayı!Biz gidecektik sanki izin verdiniz bize!
Serkan:Benim o konuda sesim çıkmadı bunu biliyorsun Kader!
Kader yere yığılmışken Serkan hemen ambulansı aramak için telefonuna sarıldı..
-Bölüm Sonu
Barış pek sevilmiş galiba 🙂
Depo doluyor bende atayım dedim..
Hoşcakalın!
-Esraa