Het is dinsdag, Eva gaat naar de vriendinnen van Roos terwijl Abel naar de doktoren gaat om te vertellen dat ook zij de moed opgeven. Eva weet dat ze altijd met zijn vieren afspraken bij het plein voor de supermarkt en gaat daar dus naartoe. Daar ziet ze Bella al staan en Lieve komt ook al aan gefietst. Eva loopt naar hen toe.
'Hoi meiden,' zegt ze.
'Hoi Eva,' zegt Lieve, 'hoe gaat met Roos? Ze ligt toch al bijna een jaar in coma?'
'Dat klopt Lieve, daar wilde ik het met jullie over hebben.'
'Wat dan!' Schreeuwt Bella enthousiast. 'Is ze uit haar coma gekomen.'
'Nee. Helaas nog niet. En ze denken dat dat de komende anderhalf jaar ook niet gaat gebeuren. Wij hebben de moed al opgegeven.'
'Ohw,' zegt Bella, 'gaat ze nu dood?'
'Dat denk ik wel,' zegt Eva zachtjes en de gezellige sfeer is helemaal weg. Jade komt al aangelopen. Ze ziet daar Eva bij haar vriendinnen staan.
'Wat is er aan de hand.' Vraagt Jade.
'Roos... gaat dood.' Snottert Bella.
'Ohw.' Er valt weer een stilte.
'Kunnen wij nog iets doen?' Vraagt Lieve en ze denkt na. 'Is het niet leuk om aan de klas en misschien een aantal parallelklassen te vragen om een briefje te schrijven voor Roos.' Met in haar achterhoofd het idee dat Lieve hoopt dat Maarten ook briefje voor haar gaat schrijven.
'Dat is een geweldig idee! Zorg ervoor dat het vrijdag in het ziekenhuis aanwezig is. Zaterdag laten wij Roos inslapen.' Antwoord Eva.
'Wij zullen je niet teleurstellen.'