Justin's p.o.v
vandaag is het concert, waar ik me zo op verheugd had maar op dit moment heb ik er totaal geen zin in. Het gesprek gister met Susanne ging anders dan ik had verwacht ik wil helemaal geen vrienden zijn. Ze heeft beloofd om vandaag naar mijn concert te komen, samen met haar vriendin Roos en Benjamin. Ik kijk rond in de kleedkamer en laat me rustig op de bank vallen. Gelukkig heb ik me al omgekleed en hoef ik pas over 20 minuten op. ''Justin er zijn mensen voor je!'' schreeuwt iemand vanaf buiten en niet veel later gaat de deur open. Er komt een meisje met een big smile binnenlopen, daarachter loopt een jongen en als laatst komt Susanne binnen. Ze kijkt me niet aan maar ze kijkt om haar heen. '''Hi ik ben Roos, maar ik heb je gister al ontmoet en oh my god ik kan het nog steeds niet geloven dat ik gewoon nu hier voor je sta en je een levend wezen bent en oh my god je bent zo perfect en ik kan niet stoppen met lachen en ik heb zoveel zin in het concert en ik hou van je en.......''stop met praten Roos.'' De jongen legt zijn hand op haar mond. ''ik ben Benjamin.'' hij steekt zijn hand uit die ik schud en ik lach kort. Benjamin laat Roos los en steekt zijn handen in zijn zakken. Susanne lijkt nerveus en kijkt om zich heen zonder ook maar een moment naar mij te kijken.
Susanne's p.o.v
Ik kan gewoon niet naar hem kijken, het voelt zo raar, ik wil helemaal geen vrienden met hem zijn. en ik wil hier helmaal niet zijn, ik wil gewoon lekker in mijn bed liggen, huilen en de meest zielige films ooit kijken, me vol eten met chocolade voor mijn verdriet. Roos blijft maar door praten oh wat zou ik haar nu graag willen slaan zodat ze haar kop is houdt. De deur gaat open en er komt een man binnen, ''Justin ben je klaar?'' je moet zo op.''hij wil de deur dicht doen maar komt dan weer binnen lopen. ''jullie zijn vast de vrienden van Justin, het zou een beetje raar zijn als ik me niet even voorstel, ik ben David Smith, de nieuwe manager van Justin, zijn jullie klaar om naar de zaal te gaan?'' vrienden, ik ben gewoon een vriendin. Geen relatie niks. gewoon een vriendin. Ik geef hem een hand en een fake smile en loop achter hem aan. Voor we de kamer verlaten draai ik mijn hoofd om naar Justin maar die staat in de spiegel zijn haar te fixen. Ik trek de deur achter me dicht en loop achter David aan. De zaal is vol en iedereen gilt histerisch. Normaal zou ik er geen problemen mee hebben gehad, maar nu bezorgt het me een flinke hoofdpijn. een bewaker leidt ons verder tot we helemaal vooraan staan. Ik kan Justin nu gewoon perfect zien, als hij op het podium staat. Maar hij is er nog niet, en hij zou een minuut geleden al moeten beginnen. ''Justinnn?'' Iedereen wordt zenuwachtig. De tijd tikt langzaam voorbij maar hij is er nog steeds niet. Zou er iets zijn? ''Susanne?'' David staat ineens voor me en ik kijk op. ''Zou je even mee willen lopen?'' Ik klim over het hek en loop achter hem aan. Ondertussen is iedereen zijn naam gaan schreeuwen. ''Wat is er? Is er iets met Justin?? Vraag ik bezorgd terwijl we nu backstage lopen. ''Justin wou met je praten.'' Dat is alles wat hij zij tot we voor zijn deur staan. Ik loop de kleedkamer in zonder iets te zeggen en ik tref Justin aan op de bank met zijn hoofd tussen zijn handen. ''Justin is alles goed?'' Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. ''Heb je ergens pijn? is er iets mis? je kunt me alles vertellen! '' hij kijkt op. ''wil je weten wat er is?'' ik knik zacht en kijk hem aan. Hij kijkt naar zijn handen. ''ik hou van je Susanne, ik wil geen vrienden zijn, ik wil je niet kwijt, en hoe hard ik ook probeer je te vergeten, je komt altijd terug. Ik hou zo veel van je Susanne.'' "ik keek hem aan met tranen in mijn ogen. Wat hij net allemaal zei, is precies hoe ik me ook voel. Ik kan niet zonder hem. Nooit. Ik pak zijn gezicht tussen mijn handen en druk mijn lippen op die van hem. ''ik zou nooit gewoon vrienden met je kunnen worden, mijn gevoelens zijn sterker dan ooit. en dat zullen ze ook altijd blijven.'' Fluister ik voordat ik mijn lippen weer op die van hem druk. Echte liefde heeft geen einde.
The end
__________________________________________