Mm, bu iyi bir fikir.
Gaza gelmeye başladım, tek yapmam gereken bu genç kadının nefes almayı kesmesini beklemekti. Ancak çok geçmeden bacakları sarsıldı, sonra göğsü kalktı ve ağzı hafifçe aralandı…
Gözleri açıldı ...
Böyle bir darbeden sonra bile ölmedi! Hayretler içindeydim. Bugünlerde, insanların kafaları neden bu kadar sertti?
Bu karmaşaya olan ilgimi kaybederek gözlerimi hayal kırıklığıyla devirdim. Ama geri dönüp, mezar taşımın üzerine oturmaya hazırlanırken, bilinci açılan kadın iki kez soluk soluğa “Hayalet!” bağırdı.
Ha? Beni mi çağırıyor?
Başımı çevirdim ve ona baktım.
Gerçekten de, pembe giysili kadın, gözlerini kocaman açmış doğrudan bana bakıyordu. Adamın kucağında, hayatı buna bağlıymış gibi mücadele etmeye başladı. “Bacakları yok! Hayalet! Hayalet! "
Ah! Başını çarptı ve şimdi beni gerçekten görebiliyor! Herhangi bir canlı insan beni görebildiğinden beri çok uzun zaman oldu! Mutlulukla, hemen ona doğru iki adım yürüdüm sonra yüzümde bir gülümsemeyle hızlandım, “Evet, evet, ben bir hayaletim."
“Ah ah ah!” Tekrar tiz bir şekilde çığlık attı, adamı itti ve umutsuzca geriye doğru çırpındı. "Gelme, gelme!"
Adam hem şaşırmış hem de kafası karışmıştı ve endişeyle ona “Zhi Yan! Benim, sorun ne? ”
Ona açıklamaya başladım, “Benden korkmana gerek yok, sana zarar verecek değilim." Biraz düşündüm. “Sanırım bu doğru değil, biraz önce sana zarar vermek istedim”
"Ah ah ah!" Durmadan çığlık atmaya devam etti, sırtı mezar taşıma değene kadar geriye doğru kaydı. Bakmak için kafasını çevirdi, bir an dondu ve tam tekrar çığlık atmak üzereyken adam kolunu tuttu “Zhi Yan! Bana bak! Ben buradayım, seni geri götüreceğim! Korkma! ”
Bu sözleri söylemeseydi daha iyi olurdu. Onun sözleriyle, kadın hemen kendine geldi. “Seninle geri dönmeyeceğim! Çek Git!”
Onların arasına girdim, “Evet evet, çekip gitmesine izin ver, sen geride kal ve bana eşlik et."
Yine hemen çığlık attı." Ah ah! Sana eşlik etmek için geride kalmak istemiyorum! ”
Adam şaşkına dönmüştü. "Zhi Yan, kiminle konuşuyorsun?"
Zhi Yan onu azarladı. “Kiminle konuştuğumdan sanane, ne olursa olsun seninle geri dönmüyorum! Chen Ji Shan'a gitmek istiyorum! Kendimi İblis Yolu'nda yetiştirmek istiyorum! Ben… ”Adam bitmesini beklemeden, onu kollarına aldı, atın üstüne atıp onu götürmek niyetindeydi.
Kucağında, vurup tekmeleyerek mücadele etti. "Hayır! Seninle geri dönmek istemiyorum! Bırak beni! ”
Chen Ji Shan ve İblis Yolu'ndan bahsetmesi ilgimi çekmişti ve şimdi götürülüyordu. Hiçbir plan yapmadan bu şekilde rastgele mücadele edişini görünce endişelendim. En büyük hızımı kullanarak, adamın etrafında süzülüp hararetle “Vur ona!” diye bağırdım.
Zhi Yan endişeli ve telaşlıydı. Ancak beni dinledi, ellerini yükseltip adamın sırtına vurdu. Ama o ... bu daha çok flörtöz bir vuruş gibiydi! Adam darbelerinden ne bir acı ne de kaşıntı hissetti, sırtında onunla daha da hızlı yürümeye başladı.
Tekrar bağırdım, “Kafasına vur!"
Zhi Yan yine dinledi ve adamın yüzünü 'pat' diye tokatladı. "Kafasına vuruyorum!"
Adamın ayakları geçici olarak tereddüt etti ve aramızdaki mesafeyi kapatma fırsatını yakaladım. “Sen sertçe vurmuyorsun ki!”
Adamın yüzünü başka bir "pat" sesiyle tokatladı. "Sertçe vuruyorum!"
Adamın ayak sesleri tamamen durdu ve ben yetiştim. Zhi Yan'a attığı bakışları gördüm; dudakları sıkıca birbirine bastırılmıştı ve gözleri acı ve keder karışımına batmıştı.
Mm, içimden bu tokat doğrudan kalbine gelmiş olmalı diye düşündüm. Ama bu benim işim değildi. Sadece bu genç kadın onu bilinçsiz hale getiremediğinden adamın onu götüreceğinden endişeleniyordum.
Ve beklendiği gibi, adam başka bir adım attı, açıkça Zhi Yan'ı uzaklaştırmaya kararlıydı ve diğer herşeyi göz ardı ediyordu. Zhi Yan’ın bağırışları kalp parçalayıcıydı. “Ben gitmiyorum! Bırak beni! Adı herif! ”
Aiya, ne kadar zahmetli!
Bu tür güçlü otoriter davranışlar en kötüsüdür - bu kadın zaten gitmek istemediğini söyledi, ancak o hâlâ onu tutuyor ve koşuyor, insanlara zorbalık etmek için üstün fiziksel yeteneklerini kullanıyordu! Kollarımı salladım, bir kez öksürdüm; sonra Zhi Yan’ın bedenine doğru tosladım.
Sadece bu öfkeli ve pervasız itme ile, dört kolumun uzun zamandır hissetmediğim bir sıcaklık ve ağırlıkla dolduğunu hissettim. Ve şu anda, başka bir şeyle ilgilenmek için zaman yoktu, taze yakalanmış bir sazan gibi, hemen adamın kucağından kurtuldum.
Adam hala ürkütücü bir ifadeyle beni izliyordu. "Zhi Yan?"
Sessiz kaldım, çamura boyanmış geniş kol yenlerimi topladım, bakışlarım durgundu ve ellerim bir mühür oluşturdu. Adam bana baktı ve aniden kendine geldi, ani bir şüphe ile “Sen Zhi Yan değilsin! Sen kimsin! ”
Konuşmayı bitirdiğinde, sağ eli kılıcını keskin bir sesle çekti; bakışlarım değişti ve kaşlarımı çattım. Öncesinde tam bir kaos olduğundan, üzerinde taşıdığı kılıcı fark etmemiştim bile. Eğer bu başka bir ölümsüz kılıç olsaydı, ona aşina olmayabilirdim, ama bu kılıcı çok iyi taniyordum- kılıcın cam şeffaf kılıfı, beyaz yeşim sapı ve kenarında asılı bir tırnaktan daha büyük olmayan bronz aynası... Bai Shui Jian Xin-bu Jian Xin Sekti'nin sembolik kılıcıydı.
Bu adam aslında Jian Xin Sekti'nin müridiydi.
Jian Xin Sekti on büyük ölümsüz sektten biriydi ; on büyük ölümsüz sektin Kılıç Mezarı'nda pusu kurduğu dönemde Jian Xin Sekti büyük bir katkıda bulunmuştu - mezarlıktaki on kişiden beşi bu sektin müridiydi. Beni öldürmek için büyük çaba sarf etmeye istekliydiler.
Gözlerimi kıstım. Bu yol düşmanlar için fazla dardı.
Adam da gölgeli bir bakışla beni izliyordu ve “ Kötü varlık, nereden geldiysen kendini hemen göster ve bende seni ölümden koruyayım” diye patladı.
Alayla güldüm. Nasıl bir körlük; ben, Lu Zhao Yao, bir domuzu ele geçirseydim bile, onun gibi sıradan on tane ölümsüz sekt müridini kolayca yenebilirdim.
Şu anda, onunla saçma sapan konuşup zaman harcamak için fazla üşengeçtim, figürüm bir gölge gibi patladı ve şaşkın bakışlarının önünde, henüz bir tepki bile veremeden “Pat!” diye elim boynunu doğradı. Şimşek ve gök gürültüsü arkamda gürledi, etrafım sağanak yağmurla sarıldı ve adamın uzun figürü bir anda önümde çöktü. Kollarımdaki tozları silkeledim, tavrım rahat ve hafifti.
“Halledildi. ”
Ama şu anda, yağmurun gürlemesi dışında şüpheli bir sessizlik vardı.
Herhangi bir alkış sesi duymuyordum. Görmek için başımı çevirdim. Pembe kaplı kadın mezar taşımın önünde, bir ruha dönüşmüş ve tek başına duruyordu. Bana baktı, şok oldu ve sersemledi. "Bedenimi mi çaldın?”
Aiya, aniden fark ettim. Gerçekten de böyle olmuştu.
Ellerimi salladım. "Endişelenme, bu bedeni sana geri vereceğim. Sadece..." Onun yanına yürüdüm, gülümseyerek ona baktım. “Küçük kız, önce birkaç soruma cevap ver."
Kollarını kavuşturdu. Biraz şüpheli görünüyordu "Ne sorusu?"
"Bedenin ölümsüz sektlerden, açık bir şekilde doğru bir mezhebin müridisin, ama sadece Chen Ji Shan'a gitmek ve kendini İblis Yolu'nda yetiştirmek istediğini söyledin, nedeni ne?"
Zhi Yan bir süre sessiz kaldı. Badem şeklindeki gözleri düştü, bakışlarında bir nefretin izi saklıydı. “Ölümsüz Yol'da ilerlemek zor, daha hızlı bir yol bulmak istiyorum. İblis Yolu'nda kendimi geliştirmek ve intikam almak istiyorum. "
"Hı?" Kollarımı kavuşturdum. "İntikam?"
“Jian Xin Sekti'nin lideri Liu Wei babamı öldürdü…” Yumruklarını sıkıca sıktı ve dişlerini gıcırdattı. “O yaşlı adamın hayatıyla bu kan borcunu ödemesini istiyorum. "
Yandaki çamur birikintisinde yatan bilinçsiz adama baktım. “O da Jian Xin Sekti'nden. Siz ikiniz buna nasıl karıştınız, görüyorum ki sana çok düşkün."
Zhi Yan kasvete büründü. “Babam ve o yaşlı adam Liu Wei, en iyi arkadaştı. Jian Xin Sekti'nde büyüdüm. O… Liu Wei’nin en küçük oğlu Liu Cang Ling, aslında ikimiz nişanlıydık. Kim düşünebilirdi… İblis Yolu'nda kendimi geliştirmeye karar verdiğimde, Chen Ji Shan'a gitmeme izin vermediğinden peşimden beni kovaladı."
Başımı salladım; yani bu kanlı bir intikamın ve talihsiz aşıkların öyküsüne dönüşmüştü. "O zaman seni bulmadan önce Chen Ji Shan'a varmayı başardın mı?"
Zhi Yan, gözlerini bana dikip şaşkınlıkla ellerini kaldırdı. “Şu an Chen Ji Shan'ın topraklarına basıyorsun, bilmiyor muydun?”
Ben... bunu gerçekten bilmiyordum !
Buradan geçen süzülen ruhlar ve vahşi hayaletler bana buranın Chen Ji Shan olduğunu asla söylememişti. Chen Ji Shan, binlerce kişiyi barındıran bir sıra dağ... Her dağ zirvesinin farklı bir manzarası vardı. Yüz yıl burada yaşasaydım bile, tüm kuytu köşelerini keşfedebileceğimi sanmıyordum.
O çirkin canavar aslında vücudumu Cheng Ji Shan'a gömmüştü, o...
Gerçekten de benden nefret etmişti, gece gündüz dağ zirvelerine bakmamı istemişti ki böylece başarılarını gösterebilsin!
Bu adi herif!
Ne yazık ki, her ne kadar herşeyi kurnazlıkla dikkatli bir şekilde planlamış olsa da, buranın Chen Ji Shan olduğunu bile fark etmediğimi hesaba katamamıştı! Hıhh! Benimle savaşmaya cüret et! Sana ne kadar yüce gönüllü olduğumu göstereyim!
“Wan Lu Sekti'ne gittim, ama Liu Cang Ling beni yakalamadan, içeri girmek için zamanım bile olmadı… Ve beni buraya getirdi. "
Wan Lu Sektimin kapılarına ulaştın ve yine de Jian Xin Sekti'nin bir müridi tarafından yakalandın öyle mi! Kapı bekçileri ne yapıyordu? Şu çirkin canavar hala Wan Lu Sektimi iyi yönettiğini söyleyecek yüze sahip miydi?
Mo Qing’in yumuşak ve sönük yönetimine biraz kızmıştım.
Zhi Yan durduğu yerden bana baktı; şimdiye kadar sakinleşmişti ve önce arkasındaki mezar taşına, sonra da vücudunu ele geçiren bana baktı ve “Ya sen? Kimsin, neden buraya isimsiz bir mezar taşıyla gömülüsün ki?”
“Ben ah,” dudaklarımı sığ bir gülümseme yerleştirdim. “Benim soyadım Lu, ismim Qiong, Zhao Yao olarak tanınırım, biliyorsun Chen Ji Shan’ın Wan Lu Sekti'ni inşa eden… evet, o…”
"Şe...şeytan kadın"
Onun ifadesini takdir ettim, memnuniyetle başımı salladım. "Doğru, şu şeytan kadın. "
Ruhların tükürüklerinin olmadığını bilmeme rağmen, onun tükürüğünü yuttuğunu gördüm. Bir başkasının bu şekilde korkulu ve saygılı bakışlarını görünce tekrar rahatlamış hissettim ve hayalet pazarında yaşadığım rezalet, hemen ve şiddetle yok oldu.
“Jianghu'daki hiç kimse bedenini bulamadı, demek aslında buraya gömülmüştün…” dedi Zhi Yan yumuşakça. “Seni buraya kim gömdü…”
Gök gürültülü yağmur sesleri arasında uzaktan gelen ani sesleri duymadan önce cevap vermek üzereydim. Zhi Yan’ın vücudu çok zayıf bir temele sahipti ve uzak mesafeden gelen sesleri duyamıyordu; İşitme Tekniği'ni kolayca çağırdım ve kulak kesildim, anlık olarak dünya kısıtlamalarını kırdım ve uzaktaki en ufak sesi aldım.
"Neden davetsiz misafirleri durdurmadınız?"
Bu soğuk, boğukluğun izlerini taşıyan derin ses tonunu anında tanıyabilirdim, bu Mo Qing'di.
Dudaklarımın köşesi bir gülümsemeyle kıvrıldı. Ah, çok iyi, çok iyi bir zamanda geldin!