"You can't say it just accident because all has reason in our life" - unknown
Pagkabukas ko ng gray na pinto bigla kuna naramdaman ang malamig na ihip ng hangin, tunog ng mga hayop na lubhang nakakatakot, kaluskos ng mga dahon, at nababalot ng kadiliman halos sinag ng buwan ang nagbibigay liwanag dahil kabilugan ngayon. At nagpalala pa sa sitwasyon ko ay nasa isang lumang sementeryo ako ngayon.
"May tao ba dito!?!?"malakas na sigaw ko pero parang ako lang talaga ang nandito.
"Awooooo!" Bigla naman akong kinalibutan sa tunog na narinig.
"A--nong kailangan m--oo sa akin" Please wag nyo naman po akong takutin baka maihi po ako.
"Hi!" White lady----
"WAHH! MOMMY!" Sabay takip ko sa mukha ko, gamit ang dalang kamay ko at halos maiyak na ako sa takot buti nalang di ako naihi.
"Sorry wag kang matakot" No natatakot ako sayo baka kainin mo pa ako.
"Sino po naman di matatakot po sayo eh multo po kayo" Harsh na kung harsh.
"Natatakot ka ba sa akin?" Bigla naman akong naawa sa kanya at lalo na ang kanyang boses na napaka lungkot.
"Medyo po pero wag po kayo kasing nang bibigla po ng ganon" Ngayon dina nakatakip ang mga mata ko at nakatingin na ako sa kanya ng maayos.
"Buti naman kasi yung ibang tao bigla nalang tumatakbo pag nakilita ako" Sino naman di tatakbo eh multo kah hindi na ako mabibigla.
"Oo multo ako alam ko ngayon pero mabait ako di tulad ng iba at may mission pa ako na nagpapanatili sa akin dito" May point naman sya.
"Paano mo po nalaman ang iniisip ko po?" Baka kasi mind reader alam nyo na.
"Halata lang kanina sa mukha mo at sa tingin mo sa akin kaya ko nahulaan" Ha ganon.
"Ano po palang mission nyo?" Baka kasi sya ang susi dito sa mission ko.
"Ang mission ko ay ang mahanap ang aking anak" Sabi nya at halos maluha na.
"Wait bago po lahat sino po kayo?"kasi baka makalimutan ko na naman ang ngalan nya.
"Ako pala si Susana Fuentabella ang anak ko ay si Jack at Jill wala na silang tatay" Ayoko sabihin sa kanya na baka patay na sila pero may chance naman na buhay sila.
"Sana nga po buhay pa sila?" Tumango naman sya.
"Paano ka po namatay?" Bigla naman sumeryoso ang mukha nya.
"Namatay ako dahil nilagay ako sa drum at tinapon sa dagat pero bago iyon ginahasa ako" Ang sama naman ng gumawa non sa kanya.
"Bakit di po kayo gumanti at kilala nyo po ba sila?" Ganon parin ang mukha nya napaka seryoso at bigla nyang hinawakan ang balikat gamit ang dalawa nyang kamay.
"Tatandaan mo ito kahit anong sama ng isang tao sa iyo wag mo syang gagantihan dahil ang panginoon na ang bahala sa kanya at tao rin sila nagkakamali lang" Bigla naman akong natakot sa kanya nung sabihin nya yon dahil ang mga mata nya nanlilisik sa laki.
"Okay po" Biglang sabi ki nalang.
"Okay sge tara na hanapin na natin sila" Sabay hila nya sa akin.
"Dahan-dahan lang po pero saan po tayo unang maghahanap?" Para malinaw kung saan namin sila hahanapin.
"Eh diko rin alam" Sabay kamot nya sa ulo.
"Paano po nyan?" Kung kaya dito muna kasi baka naman nandito sila nagluluksa o basta.
"Wag nyo pong mamasamain ang sasabihin ko po"sabay tingin ko sa kanya.
"Sge sabihin mo lang di ako magagalit" Sabay ngiti nya sa akin kahit napa creepy nito.
"Bakit di po natin dito muna hanapin" Bigla naman syang nashock kaya tinakpan ko ang mukha ko.
"Wag kang matakot di naman ako galit dahil may point ka di ko rin alam kung buhay rin sioa hanggang ngayon" Kalmado na sabi nya sa akin.
"Sge po ganito dito po ako sa kanan dyan po kayo kaliwa kaya pumunta nalang po kayo sa akin pagtapos na po kayo" Tumanggo naman sya at biglang nawala kaya inumpisahan ko na rin ang paghahanap sa mga libingan.
Puro matatanda na ang mga nandito pero wala pa naman mga na namatay kaya nagpahinga muna ako sa isang malaking bato. Habang nagpapahinga ako napansin ko ang isang puting kalapati na biglang dumapo sa harapan ko.
"Bakit ka nandito munting puting kalapati?" Alam ko di ako naiintidihan nyan pero malay ko baka naman.
"Brotuko!" Tapos lumipad ulit ng tignan ko saan pupunta bigla akong nagulat dahil pumuta sya sa isang dalawang libingan na maliit na may crus na gawa sa kahoy lang at hapatang hinukay lang tapos tinambunan ang bangkay ng lupa.
"Baka sila na ito" Malakas na sabi ko nung makapunta na ako sa libingan na pinuntahan ng kalapati. Tinignan ko itong mabuti at may parang nakalagay sa knyang paa. Kaya buong makakaya ko hinuli ko ito ngunit maliksi talaga ito.
"Nakita mo na ba sila?" Bigla naman akong napaupo sa gulat nung bigla syang sumulpot at ang malala nagsalita pa ito.
"Wait lang po" Sakto parang nashock ang kalapati aya agad ko itong hinuli.
"Gotcha!" Sabay huli sa kapalati at tumayo na ako.
"Yan yung alaga ni Jack" Ibig sabihin sila ito sabay tingin ko doon sa libingan.
"Patawarin nyo po ako baka patay na po sila at sila po ito" Sabay tingin ko sa libingin nila.
"Anak bakit kayo sumama sa amin ng ama nyo napaka bata nyo pa" Humahagulgol sya sa pagiyak at halos nakadapa na sya sa lupa. Hahang umiiyak sya binasa ko ang sulat mula sa kalapati na hawak ko at binitawan ito.
"Pakingan nyo po ito sulat po ng mga anak nyo" Bigla naman syang tumigil ngunit umiiyak pa ito ng tahimik.
"Ma simula nung mamatay ka halos nawalan na ng kulay ang buhay namin. Bawat paggising namin lagi ka naming hinahanap si Jill halos di na nagsasalita ng malamang patay kana. Ma paano kami mabubuhay kung wala ka at alam ko ang mga gahasa sa iyo ay pinakulong na nina tita. Gusto nya kaming kukopin ngunit ayaw namin dahil wala makakapalit sa iyo ma sa paging mama namin. Ma alam mo Jill nung isang araw muntik ng magpakamatay dahil gusto nya ng sumama sa iyo at iyak sya ng iyak. Ma anong gagawin ko? Ang hirap kung wala ka. Ma patawarin mo kami kung susunod na kami dyan please ma wag mo na kaming hanapin dahil makikita rin tayo dyan. Salamat ma sa lahat at siguro naman ma makikita na namin si papa sa wakas mahal ka namin ma....." Habang binabasa ko ang sulat napaiyal ko at lalong lumakas ang iyak nya nung matapos kung basahin ang sulat ng kanyang anak at biglang bumuhos ang malaks na ulan.
"Salamat sa iyo ha ngayon alam kona na naghihintay pala sa akin ang pamilya koh paalam" At biglang may liwanag na lumitaw sa taas habang may upan pa naman.
"Paalam po ngayon alam ko na po gaano magmahal ang isang tunay na ina at ang lahat ay may dahilan para diyos" At tuluyan na sya nawala sa akin paningin ngunit ngumiti muna sya at yumakap sa akin na mas lalo kung naramdaman ang pagmamahal ng tunay na ina.
Ngayon i come back from the start again at binuksan ko ang brown na door ngayon.
To be continued....